เที่ยวไปเรื่อย

เพราะชอบการท่องเที่ยว และการถ่ายรูป

ทำให้มีภาพตลกๆ แปลกๆ เก็บอยู่ในเครื่องค่อนข้างมาก



ภาพหมาน้อย (ตัวใหญ่) นี้

ถ่ายมาตอนเราแวะจอดซื้อ charger ชุดใหม่ให้กับเครื่อง GPS

ที่ปั๊มน้ำมันระหว่างทางตอนขับรถ

จาก เมืองนีซ ไปกรุงโรมประเทศอิตาลี

(เพราะ chargerไหม้คาที่จุดบุหรี่ในรถยนต์ .. ไม่น่าเชื่อเลย !)



คนยุโรปนี่เขารักหมากันมากเลยนะคะ

ไปไหน ไปด้วย แทบทุกที่

กระทั่งในร้านอาหารจีน ที่เราไปกัน

เขาก็อนุญาตให้เอาหมาเข้าไปนั่งข้างๆเจ้าของได้



ก่อนนี้ เราก็เลี้ยง Poodle สีดำตัวเมียไว้ตัวหนึ่ง

ไปไหนไปด้วยตลอดเหมือนกันค่ะ

ไปประชุมที่ กทม. ก็เอาเธอขึ้นเครื่องไปด้วย

ก่อนไปเข้าประชุมก็แวะเอาไปฝากเลี้ยง

ที่สุขุมวิทสัตวแพทย์ ปากซอยทองหล่อ

สมัยก่อน ที่หาดใหญ่นี่ อาจจะไม่มีคนเลี้ยงหมามากมายเหมือนเดี๋ยวนี้

หรือจะมี ก็คงจะไม่ค่อยพาออกนอกบ้านด้วยกันสักเท่าไหร่


มาพักหลัง คนเอาหมาออกมาเดินห้างมากขึ้น

ทำความเสื่อมเสีย และน่าขายหน้าให้หมู่หมา

เช่นยกแข้งขาฉี่ใส่ชั้นโชว์สินค้า

หรือ ไปตะกุยตะกายใครต่อใครเข้า

เราก็โดนผลกระทบอย่างจัง

เพราะเขาเริ่มห้ามนำหมาเข้าห้าง

ห้ามเอาเข้าโรงแรม ห้ามนู่น ห้ามนี่

ทั้งๆ ที่เราไม่เคยปล่อยแองจี้ลงพื้นเลย

แต่ก็ .. ไม่เป็นไร เราไปเที่ยวทะเลกันก็ได้

สาวน้อยของเราก็ชอบวิ่งเล่นออกกำลังกาย

บนทรายที่หาดสมิหลามากกว่าเดินห้างซะอีก



เพราะแองจี้เป็นหมาสีดำ

ทำให้มีคนแก่มาทักว่าแต่งงานนานแล้วไม่มีลูกสักที

เป็นเพราะหมาดำนี่แหละ เห่าไล่ ไม่ให้เด็กมาเกิด

ให้เอาหมาไปทิ้ง

ไม่มีทางงงงงงงงงงงงงงงงงง

ไม่ยอมทิ้งเธอหรอก

อยู่กันมาตั้งนานแล้ว

เอามาเลี้ยงตั้งแต่เธออายุแค่เดือนเดียว

อยู่กันมา 8 ปี จะให้ทิ้งขว้างได้ยังไงเล่า



สุดท้าย แองจี้ก็จากโลกนี้ไป เมื่ออายุได้ 14 ปีครึ่ง

หลังจากแฝดเกิดออกมาได้ 6 ปีกว่าๆ

เราก็เลี้ยงแฝด ไปพร้อมๆกันกับพี่แองจี้นั่นแหละ

รักกันดี ไม่มีทะเลาะ

มีแต่เจ้าแฝดแหละ ที่ทะเลาะกันเอง

จนพี่จี้ต้องเห่าเตือน



คิดถึงพี่จี้จังเลย

ที่จริงตั้งใจไว้ว่า จะไม่เลี้ยงหมาอีก

เพราะรัก และผูกพันกับแองจี้มากมายเหลือเกิน

เมื่อเธอจากไป ก็เสียใจมากมาย

จนคิดว่า ไม่อยากจะเสียใจแบบนี้อีกแล้ว

มันปวดใจพิลึก

แต่ในที่สุด ก็ต้องเลี้ยงหมาอีก

เพราะเจ้าแฝดคนกลางร่ำร้อง

หลังจากที่ก๋งเอาหมามาฝากเลี้ยงที่บ้านเรา 3 ตัว

ตอนที่ก๋งไปทำธุระที่ กทม.

เป็นพูเดิ้ลสีดำ 1 ตัว และ ปอมเมอเรเนียน 2 ตัว




ทั้งหมดเป็นตัวผู้ ซึ่งเราไม่ค่อยจะชอบเลี้ยงนัก

เพราะคุ้นชินกับการเลี้ยงตัวเมียมากกว่า

แม้จะเลี้ยงหมามาหลากหลายพันธุ์แล้วก็ตาม

สุดท้าย หลังจากก๋งกลับจาก กทม.

เจ้าแพมก็ไม่ยอมคืนเจ้าแจ๊บบี้ - พูเดิ้ลดำ ให้กับก๋ง

(ถ้าเป็นแม่ แม่อยากเลี้ยงปอมมากกว่าอ่ะ)

ก๋งก็ไม่ว่าอะไร ยกให้หลานแต่โดยดี



เพราะตามใจลูกสาว

ตอนนี้เลยต้องมาฝึกหมาพูเดิ้ลแสนดื้อ

และทำอาหารให้เจ้าแจ๊บบี้ ที่แสนจะเลือกกิน

ทั้งๆที่มีอะไรต่อมิอะไรทำอยู่มากมาย

พอถึงเวลาอาหาร ก็ต้องขับรถบึ่งกลับบ้านไปให้อาหารเขา

ตัวเองไม่ทันได้กิน ก็ไม่เป็นไรซะง้านนนน



จะมาเล่าเรื่องเที่ยว

ไหงกลายเป็นพูดเรื่องหมาไปได้.. เนอะ



แล้วค่อยเจอกันใหม่นะคะ

Create Date : 19 ตุลาคม 2550		1 comments
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2553 15:16:37 น.
Counter : 1305 Pageviews.
Share Tweet