**กว่าจะเป็นพวกเธอในวันนี้ (The sperm's story) บทที่ 23..กว่าจะเป็นพวกเธอในวันนี้**

บทที่ 23

กว่าจะเป็นพวกเธอในวันนี้

ที่โรงเรียนอัณฑะวิทยา 2ปีต่อมา..

“เอ้า..! เงียบๆ กันหน่อย” เสียงคุณครูยีนตะโกนลั่นเมื่อในห้องเรียนของสเปิร์มอนุบาลเต็มไปด้วยเสียงกระจองอแงเซ็งแซ่ไปหมด สเปิร์มเหล่านี้ไม่รู้ที่มาของตัวเองและไม่รู้ด้วยว่าทำไมจึงต้องส่งพวกเขามายัดทะนานกันอยู่ในห้องโถงรูปสี่เหลี่ยมที่มีพื้นผิวของผนังทุกด้านเชื่อมต่อกันเป็นผืนเดียวเช่นนี้ความไม่รู้ผนวกกับต้องมาเจอกับเพื่อนแปลกหน้าที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้จักกันมาก่อนทำให้พวกเขาต้องร้องแรกแหกกระเฌอเพื่อป้องกันตัวเองและเรียกร้องความสนใจกันไว้ก่อน

เสียงของสเปิร์มขนาดเล็กบ้างใหญ่บ้างหัวกลมๆ หางเรียวๆ ยาวๆ จำนวนห้าล้านตัวที่ขยับขยุกขยิกอยู่ในน้ำเมือกสีใสเป็นมันเลื่อมที่ฉาบอยู่บนพื้นต้องหยุดลงชั่วขณะแล้วหันไปให้ความสนใจหน้าชั้นเรียนเมื่อคุณครูผู้มีลักษณะลำตัวเหมือนเส้นด้ายที่วนรอบตัวเองเป็นเกลียวสปริงตัวหนึ่งสั่นกระดิ่งที่อยู่ในมือเป็นเสียงดังแก๊ง ๆ ๆ ๆ..รัวอย่างต่อเนื่อง

“โอ..วิเศษมาก” คุณครูยีนกุมมือทั้งสองเข้าด้วยกันแล้วยิ้มอย่างพอใจที่เห็นนักเรียนอยู่ในความสงบแล้วเธอรีบฉวยโอกาสขณะที่เด็กนักเรียนยังไม่ละสายตาไปจากเธอเริ่มต้นการสอนในทันที

“ต่อไปนี้พวกเธอคือนักเรียนของโรงเรียนอัณฑะวิทยาโรงเรียนแห่งเดียวในร่างกายมนุษย์ที่จะสอนให้พวกเธอเรียนรู้วิธีการพัฒนาตนเองเพื่อก้าวไปสู่การเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบ”

“มนุษย์เหรอ..! ทำไมเราต้องเป็นมนุษย์ด้วยล่ะเราเป็นสเปิร์มอย่างนี้ตลอดไปไม่ได้เหรอ” สเปิร์มเจ้าปัญหาตัวหนึ่งที่นั่งอยู่แถวหน้าถามขึ้นมาอย่างฉะฉาน

คุณครูยีนยิ้มอย่างภาคภูมิในที่สุด คำถามที่ซ้ำซากในทุกชั้นเรียนก็เวียนมาบรรจบอีกวาระหนึ่งแต่..หลังจากเหตุการณ์เมื่อสามปีที่แล้ว เธอก็เปลี่ยนวิธีการสอนในทุกๆคลาสให้แตกต่างไปจากเดิมเพื่อรับมือกับคำถามที่วนเวียนอยู่ชั่วนาตาปีนี้

เธอนวยนาดไปที่โต๊ะเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า เอานิ้วกดลงไปที่ปุ่มบนโต๊ะ พลันก็ปรากฏภาพสไลด์บนจอโปรเจ็คเตอร์ขนาดยักษ์ที่อยู่ทางด้านหลัง

“โหย..ว้าว..ตัวอะไรนั่น”

“สัตว์ประหลาด”

“หูย..ย น่ากลัวจัง”

สเปิร์มในชั้นเรียนอนุบาลเปล่งคำอุทานออกมาในแบบต่างๆกันทันทีที่เห็นภาพที่ปรากฏบนจอยักษ์

“นี่คือ..มนุษย์ที่สมบูรณ์แบบแล้วทั้งสองคนนี้คือ ผลผลิตของโรงเรียนของเรา เห็นไหมว่าพวกเขาแตกต่างจากสเปิร์มอย่างพวกเธอทุกอย่าง พวกเขามีผมยาวเหมือนแผงคอม้ามีดวงตากลมโตที่ส่งประกายแวววาวเหมือนดาวกระพริบ มีแขนสำหรับฟาดฟันใส่กันเหมือนปลาหมึกและมีขาสำหรับวิ่งหนีหากเป็นฝ่ายที่สู้ไม่ได้ อ้อ..เกือบลืม รวมทั้งมีรอยยิ้มที่ชวนให้หลงใหลเหมือนครูด้วยโอ..มันวิเศษมาก” คุณครูยีนมองภาพสไลด์ด้วยความปลาบปลื้มทุกครั้งที่มีโอกาสนำภาพเด็กชายและเด็กหญิงวัยขวบเศษนี้ขึ้นฉายบนจอเธอไม่เคยเบื่อที่จะมองดูพวกเขาด้วยความชื่นชมเลย ทางโรงเรียนจะถ่ายภาพการเปลี่ยนแปลงทางสรีระของเด็กทั้งสองมาอวดคุณครูและเจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายทุกๆเดือน ที่โถงทางเดินด้านนอกห้องเรียนและในห้องทำงานทุกห้องจะมีโปสเตอร์รูปเด็กทั้งสองคนนี้ในอิริยาบถต่างๆติดอยู่เต็มไปหมด

“พวกเขาเคยเป็นสเปิร์มเหมือนพวกเราเหรอทำไมไม่มีเค้าของพวกเราเลย” สเปิร์มตัวเล็กเสียงใสที่อยู่แถวหน้าถามด้วยความสงสัย

“ใช่แล้ว..พวกเขาเป็นลูกศิษย์ของครูเองคนที่ผมสั้นเหมือนมีกะลาครอบบนศีรษะ ดวงตากลมใสเหมือนลูกแก้ว และจมูกโด่งเหมือนหนอกบนหลังอูฐเป็นเพศชายมีชื่อว่าปัน ส่วนคนที่ผมยาวกว่า มัดแกละสองข้าง ดวงตาเรียวยาวเป็นหางหงส์และรูปร่างอ้วนกะปุ๊กลุ๊กเหมือนถุงใส่แป้ง เป็นเพศหญิงมีชื่อว่าพิณพวกเขาเป็นสเปิร์มที่รักกันมาก และเมื่อได้ไปเกิดก็ไปเกิดพร้อมกันเป็นพี่น้องฝาแฝด” คุณครูยีนอธิบายรูปพรรณสัณฐานอย่างละเอียดยิบทั้งที่ไม่จำเป็นต้องพรรณนาขนาดนั้นก็ได้เนื่องจากนำไปเปรียบเทียบกับสิ่งที่เด็กนักเรียนยังไม่เคยเห็น

“พี่น้องฝาแฝดเหรอ..ทำไมเรียกพวกเขาว่าฝาแฝดล่ะ หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลย”

และเป็นอีกครั้งที่นักเรียนสเปิร์มตกกับดักที่คุณครูยีนวางเอาไว้พวกเขาตั้งคำถามเช่นเดียวกันนี้ทุกชั้นเรียนและคุณครูยีนก็เตรียมคำตอบที่เรียบเรียงเอาไว้อย่างดีแล้วให้เช่นเคย

“อ๋อ..ฝาแฝดน่ะเหรอ..อิอิ ช่างเป็นคำถามที่วิเศษเสียจริง” คุณครูยีนกระหยิ่มยิ้มย่อง หันไปโปรยยิ้มให้สเปิร์มตัวน้อยนั้นด้วยสายตาหวานหยดย้อยแทนคำขอบใจ

“โดยปกติแล้วมนุษย์จะคลอดลูกออกมาครั้งละหนึ่งคนเท่านั้นจากสเปิรมหนึ่งตัวและไข่หนึ่งฟองเนื่องจากในรอบเดือนหนึ่ง มนุษย์เพศหญิงจะตกไข่ครั้งละหนึ่งฟองเท่านั้นแต่ก็มีบางครั้งซึ่งไข่ที่ถูกสเปิร์มปฏิสนธิแล้ว กลายเป็นไซโกทมีการแบ่งตัวแบบไมโทซิสเป็น 2 เซลล์ แต่ละเซลล์ก็มีการแบ่งตัวอย่างชัดเจนเป็น 2 ไซโกทในถุงน้ำคร่ำเดียวกัน เมื่อคลอดออกมากลายเป็นมนุษย์ 2 คนที่มีลักษณะเหมือนกันมากทั้งรูปร่างหน้าตาและเพศ เนื่องจากมีต้นแบบจากโครโมโซมเดียวกัน เราเรียกฝาแฝดประเภทนี้ว่าฝาแฝดแท้ หรือ Identical twins”

คุณครูยีนหยุดเว้นวรรคเพื่อเตรียมขึ้นหัวข้อใหม่และใช้โอกาสนี้สังเกตปฏิกิริยาของนักเรียนไปในตัวด้วยว่าให้ความสนใจหรือไม่

“แต่ในกรณีของฝาแฝดปันและพิณนี้..” คุณครูยีนหันมาชี้ที่จอภาพอีกครั้ง

“แม่ของพวกเขาตกไข่ออกมามากกว่า1 ฟองในรอบเดือนนั้น ทำให้สเปิร์มสองตัวสามารถเจาะไชเข้าไปฝังตัวในไข่ตัวละฟองและทำให้เกิดเป็นมนุษย์ขึ้นมา2 คนได้ กรณีอย่างนี้เราเรียกว่า ฝาแฝดเทียม หรือ Fracternal twins พวกเธอจะเห็นว่าหน้าตาของพวกเขาไม่เหมือนกันเลยแม้จะมีส่วนคล้ายกันบ้าง..เอ..ฉันเพิ่งสังเกตเห็นนะเนี่ยว่าฟันล่างของพิณขึ้นมาเป็น 4 ซี่แล้ว” คุณครูยีนยื่นหน้าเข้าไปเพ่งมองใบหน้าที่กำลังโปรยยิ้มของเด็กน้อยทั้งสองจนติดจอไม่เข้าใจว่าตัวเองพลาดรายละเอียดอันสำคัญนั้นไปได้อย่างไรก่อนจะหันกลับมาหานักเรียนของเธออีกครั้งพร้อมกับรอยยิ้มที่รอต้อนรับคำถามจากใบหน้าที่ดูไม่ค่อยเป็นสุขเท่าใดนักเหล่านั้นหลังคำอธิบายเรื่องที่ยุ่งยากนี้ผ่านพ้นไปเธอกำลังรอให้มีนักเรียนเจ้าปัญหาตัวหนึ่งตั้งคำถามตามมา ซึ่งจะเป็นการเปิดโอกาสให้เธอได้ตอบคำถามเพื่อสร้างความเข้าใจให้กับพวกเขาขณะเดียวกันก็สร้างเรื่องที่จะชื่นชมเด็กทั้งสองคนได้อีกมากมาย

“ดูท่าพวกเขาไม่มีความสุขนักหรอก” คำถามแรกจากสเปิร์มเจ้าปัญหาตัวเดิมที่อยู่แถวหน้าดังขึ้นมาตามคาด

“อ้าว..! ทำไมล่ะ” แต่เป็นคำถามที่คุณครูยีนออกจะผิดคาดไปสักหน่อย

“คุณครูไม่เห็นหรือว่าหางของพวกเขาหายไปและพวกเขากำลังถามหา” สเปิร์มตัวนั้นตีความตามภาพที่ปรากฏภาพเด็กสองคนที่กำลังยืนอ้าปากหัวเราะอย่างเต็มที่ให้กล้องถ่ายรูปถูกตีความว่ากำลังถามหาหางที่หายไป

“ใช่..ใช่..เป็นมนุษย์แล้วไม่มีหางจะสมบูรณ์แบบได้อย่างไร” สเปิร์มที่แถวหลังกล่าวสนับสนุน ทำให้สเปิร์มทั้งห้องเรียนวุ่นวายไปหมด พากันม้วนหางของตนมาเก็บไว้ในที่ที่เห็นว่าปลอดภัย

“เฮ้อ..จะเป็นลม..! นี่มันไม่วิเศษเลยจริงๆ” คุณครูยีนแหงนหน้าขึ้นมองเพดานแล้วเอามือก่ายหน้าผากตั้งแต่สอนมาก็เพิ่งเจอคำถามที่เธอคิดว่าไร้สาระอย่างที่สุดก็คราวนี้แหละ ทำให้ต้องรีบกดปุ่มปิดภาพหน้าจอทันที

(รูปภาพ)

*****จบบริบูรณ์*******

Create Date : 21 มีนาคม 2559		2 comments
Last Update : 21 มีนาคม 2559 7:39:25 น.
Counter : 1322 Pageviews.
Share Tweet