กำลังจะเป็นว่าที่คุณแม่ลูกแฝด

8 กุมภาพันธ์ 2554 ...สามีพาไปซื้อแท่งตรวจการตั้งครรภ์...

...ผลการตรวจปัสสาวะออกมา ปรากฎว่ามีเส้นสีฟ้าขึ้นมา 2 ขีด หมายความว่า....ใช่แล้วววว!!! กำลังจะเป็นคุณแม่แล้วไง....ความรู้สึกตอนนั้นดีใจมากปนตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูกเลย...ไม่คิดว่าจะมีตัวน้อยๆ ในเวลาอันรวดเร็วขนาดนี้ ..หลังจากนั้นเพื่อความแน่ใจก็ขับรถไปตรวจที่ พญาไท 2 อีกรอบนึง จากนั้นก็เริ่มต้นฝากครรภ์ที่นี่....กับคุณหมออดิเทพ เชาวน์วิศิษฐ อาจารย์จาก รพ.รามา โดยการแนะนำของเพื่อนเจี๊ยบ เชียงใหม่....

...ก่อนหน้านี้เราสองคน แพลนกันว่า จะมีลูกปีหน้ากัน เำพราะเราเพิ่งซื้อบ้านเมื่อต้นปี และย้ายเข้ามาอยู่ทันที ทั้งที่ยังตกแต่งบ้านยังไม่เสร็จ...ก็ท้องซะละ...

...ต่อไปนี้ขอใช้สรรพนามว่าพ่อกับแม่เลยละกัน....(เพราะบล็อกนี้กะให้ลูกไว้อ่านตอนโต)...

...พ่อกับแม่ยังพูดกันอยู่เลยว่า พอมีบ้านปุ๊บ ลูกก็มาปั๊บ สงสัยเขาจะรอวันนี้มานาน จนรอไม่ไหวแล้ว...แต่พ่อกับแม่ก็ดีใจมากนะ...และที่มากกว่านั้น คือ ผลการตรวจอัลตราซาวน์ครั้งแรก ตอน 2 เดือน ปรากฎว่า ได้ลูกแฝดซะด้วย เหมือนโชคสองชั้นลอยมา หรือเพราะกรรมพันธุ์ หรือจะเป็นโชคชะตาของพ่อกับแม่ก็ไม่รู้เนอะ...แต่ที่รู้คือ ตื่นเต้นและดีใจเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าจ้ะ...

...เที่ยวบอกพ่อแม่ ญาติพี่น้อง ว่าได้ลูกแฝด...ทุกคนต่างดีใจไปด้วย โดยเฉพาะคุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย ... และแฝดนี้มีที่มาจากกรรมพันธุ์ฝั่งทางแม่ ที่ปู่ ย่า ญาติพี่น้องมีฝาแฝดเป็น generation ฝั่งพ่อก็มีเหมือนกันนะ...แต่แม่ไม่มีแฝด และก็ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้ลูกแฝดซะด้วยสิ...

...เหลือแต่รอลุ้นเพศ...ผ่านไป 4 เดือน หมออัลตราซาวน์อีกครั้ง แม่ได้ลูกสาว ...พ่อดีใจมากหน้าตาชื่นฉ่ำในทันใด...ปู่กับย่าก็เช่นกันจ้ะ เพราะบ้านพ่อเขาไม่เคยมีลูกสาว...เลยออกจะตื่นเต้นมากหน่อย...ฝั่งตายายก็ดีใจไม่น้อยนะจ้ะ...คนแก่ก็อยากเลี้ยงหลานเป็นธรรมดา... ส่วนแม่ได้ลูกสาวหรือลูกชายได้ทั้งนั้นพ่อเค้าอยากได้ลูกสาวเอาไว้อ้อน (เวลาถูกแม่ดุ..คริๆ)..

...แต่หลังจากหายตื่นเต้นแล้ว...อาการแพ้ท้องเริ่มคุกคามเมื่อเข้าเดือนที่สองและส่งผลต่อสุุขภาพจิตใจของแม่ กินอะไรไม่ได้ แม้กระทั่งน้ำเปล่า จนกระทั่งอาการแพ้หายขาด ตอน 4 เดือน หมอบอกว่าท้องแฝดแพ้กว่าปกติอยู่แล้ว...แต่แม่ก็ไม่ถึงกับต้องหามเข้า รพ. เพราะว่าแม่อึด...ทำงานได้ปกติ แต่นำ้หนักลดไป 3 โล..ผอมกว่าก่อนท้อง จนบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่้ท้อง...จนในที่สุดความทรมานก็ผ่านพ้นไป ...ต้องขอบคุณพ่อของลูกๆ ด้วยจ้ะ ที่ตลอดเวลาที่แม่ท้อง พ่อไม่เคยทำอะไรไให้แม่ไม่สบายใจเลย อยากกินอะไรก็พาไป กินแต่อาหารดีๆ
และที่สำคัญคอยเป็นขับรถให้ทั้งเวลาไปทำงาน ไปเที่ยวหาของกิน..ซึ่งอันนี้แม่เชื่อว่าพ่อเหนื่อยมากแน่นอน..แต่แม่ก็ทดแทนด้วยการทำงานบ้านทุกอย่างให้เรียบร้อย พ่อจะได้ชื่นใจ ..เพราะคนท้องไม่ใช่คนป่วย...และนวดให้พ่อเวลาที่ปวดหลัง ซึ่งก็เป็นเกือบทุกวันอยู่แล้ว..อิอิ><'

...กำลังใจสำคัญมาจากพ่อนี่แหละ...แม้ตอนแพ้ท้องจะมีหงุดหงิดบ้างแต่ไม่นานก็หายไป..เพราะพ่อเข้าใจและเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่บ่นแม้จะเหนื่อยมากแค่ไหน..และพ่อกับแม่ก็มีความสุขที่ได้มีบ้าน พ่อชอบที่ได้มีพื้นที่ให้เขาปลูกต้นไม้ ที่ขนมาจากไหนไม่รู้จนบ้านจะกลายเป็นป่าซะละ...มีครบทุกอย่างแล้ว ความสุขหาได้ไม่ไกล...บ้านเรานี่เอง...

...และนี่ก็คือครอบครัวของเรา พร้อมต้อนรับสมาชิกใหม่ที่กำลังจะลืมตามาดูโลกในอีกไม่นาน...ขอให้ลูกทั้งสองแข็งแรงนะจ้ะ...ตื่นเต้นจังเลย


แม่...
วันที่ 9 สิงหาคม 2554
14.42 น. ครบ 29 สัปดาห์

Create Date : 09 สิงหาคม 2554 Last Update : 9 สิงหาคม 2554 14:43:50 น. Counter : 811 Pageviews.		8 comments
Share Tweet