Les Fourmis
Voici la limite est de la Terre. Un lieu sidérant. Cela n'a plus rien de naturel, plus rien de terrien. Ce n'est pas comme 103 683e se l'imaginait. Le bord du monde est noir, jamais elle n'a rien vu d'aussi noir ! C'est dur, lisse, tiède et ça sent les huiles minérales.
A défaut d'océan vertical, on trouve ici des cou- rants aériens d'une violence inouïe.
Elles restent longtemps à essayer de comprendre ce qui se passe. De temps en temps une vibration se fait sentir. Son intensité augmente de manière expo- nentielle. Puis soudain le sol tremble, un grand vent soulève les antennes, un bruit infernal fait claquer les tympans des tibias. On dirait un violent orage, mais à peine le phénomène se manifeste-t-il qu'il a déjà cessé, laissant juste retomber quelques volutes de poussières.
นี่ไงล่ะสุดขอบโลกด้านตะวันออก ภาพที่เห็นชวนฉงนฉลายยิ่งนัก ทุกอย่างดูผิดธรรมชาติ ผิดจากสรรพสิ่งในโลกที่เคยเห็นเสียเหลือเกิน ไม่มีอะไรเหมือนกับที่ ๑๐๓๖๘๓ คิดฝันเอาไว้แม้แต่น้อย ขอบโลกนั้นเป็นสีดำมืด มันยังไม่เคยเห็นอะไรที่ดำสนิทปานนี้เลยสักครั้ง ดูมันแข็ง ผิวหน้าเรียบ อุ่น และมีกลิ่นน้ำมันดินฉุย
แทนที่จะมีมหาสมุทรที่ทิ้งตัวดิ่งลงเบื้องล่าง กลับมีกระแสลมพัดโหมจัดอย่างไม่น่าเชื่อ
มดทั้งสองหยุดนิ่งอยู่ ณ ที่นั้นเป็นเวลานาน พยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่ตนได้เห็นอยู่กับตา มีแรงสั่นสะเทือนวูบมาเป็นครั้งคราว แรงเพิ่มขึ้นเป็นกำลังที่เท่าไรก็ไม่รู้ แล้วพื้นก็ไหวตัวแรงขึ้นอย่างกะทันหัน มีลมกรรโชกมาจนหนวดพะเยิบ พร้อมกับเกิดเสียงดังขนาดที่ประสาทรับเสียงที่แข้งมันลั่นเปรี๊ยะๆ อาจพูดได้ว่ากำลังเกิดพายุใหญ่โหมกระหน่ำ แต่ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นวูบเดียวแล้วก็หยุดไป เหลือแต่ฝุ่นตลบก่อนจะม้วนตัวตกลง
=====================================================================
Beaucoup d'exploratrices moissonneuses ont voulu franchir cette frontière, mais les Gardiens veillent. Car ce bruit, ce vent, cette vibration, ce sont eux : les Gardiens du bord du monde, frappant tout ce qui essaie d'avancer sur la terre noire.
Ont-elles déjà vu ces Gardiens ? Avant que les rousses aient pu obtenir une réponse, un nouveau fracas éclate, puis s'efface. L'une des six moisson- neuses qui les accompagnent affirme que personne n'est jamais arrivé à marcher sur la « terre maudite » et à en revenir vivant. Les Gardiens écrasent tout.
นักสำรวจจากรังมดนักเกี่ยวข้าวจำนวนมากได้พยายามข้ามพรมแดนนี้แต่ทว่ามียามรักษาการณ์คอยเฝ้าอยู่ตลอดเวา ทั้งนี้เพราะสเียงที่ได้ยินลมที่พัดอู้ แรงสั่นสะเทือน อะไรทั้งหลายแหล่นี่เกิดจากฝีไม้ลายมือของพวกยามนั่นเอง ยามเฝ้าขอบโลกจะเข่นฆ่าทุกชีวิตที่พยายามเหยียบย่างเข้าไปในแผ่นดินดำผืนนี้
มดทั้งสองถามนักเกี่ยวข้าวว่ามีใครเคยเห็นตัวยามพวกนี้บ้างหรือยัง แต่ก่อนที่จะได้รับคำตอบ ก็เกิดเสียงอึกทึกครึกโครมดังวูบมาแล้วก็เลือนหายไป นักเกี่ยวข้าวหนึ่งในหกที่นำทางมายืนยันว่า ในจำนวนมดที่หาญเข้าไปเหยียบ "แดนนรก" แหน่งนี้ยังไม่มีใครเคยรอดชีวิตกลับมาเลยสักตัว เพราะถูกเจ้ายามพวกนี้บดขยี้เสียสิ้น
=====================================================================
Les Gardiens... ce doit être eux qui ont attaqué La-chola-kan et l'expédition du 327e mâle. Mais pourquoi ont-ils quitté le bout du monde pour s'avancer vers l'ouest ? Veulent-ils envahir le monde ?
Les moissonneuses n'en savent pas plus que les rousses. Peuvent-elles au moins les décrire ? Tout ce qu'elles savent, c'est que celles qui ont approché les Gardiens en sont mortes écrasées. On ignore même dans quelle catégorie d'êtres vivants ranger ceux-ci : sont-ils des insectes géants ? des oiseaux ? des plan- tes ? Tout ce que les moissonneuses savent, c'est qu'ils sont très rapides, très puissants. C'est une force qui les dépasse et qui ne ressemble à rien de connu...
ยามเฝ้าขอบโลก... พวกมันนี่เองแหละที่ไปโจมตีนครลา-โชลา-ฆานและลอบฆ่าคณะนักสำรวจของ ๓๒๗ ด้วยเหตุใดหนอ พวกมันจึงได้ละทิ้งหน้าที่ที่ขอบโลก เดินทางล่วงล้ำเข้าไปในแดนตะวันตก พวกมันคิดจะไปรุกรานโลกเราหรือไร
นักเกี่ยวข้าวไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้แล้ว ๑๐๓๖๘๓ คะยั้นคะยอให้พวกมันพรรณนารูปร่างลักษณะยามเฝ้าขอบโลกให้ฟังหน่อย พวกมันรู้แต่เพียงว่ามดตัวใดที่บังอาจเข้าไปใกล้ยามก็เป็นต้องถูกบดจนแบนแต๋ไปทุกตัว พวกมันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะจัดการยามพวกนี้เข้าอยู่ในสิ่งมีชีวิตประเภทใดดี จะเป็นแมลงยักษ์ หรือนก หรือต้นพืช ก็ยังสงสัยอยู่ พวกมันรู้แต่เพียงว่ายามพวกนี้ปราดเปรียวและทรงพลังมหาศาล พละกำลังของมันเหนือกว่ามดอย่างไม่มีทางทาบติด และไม่เหมือนอะไรที่พวกมดเคยประสบพบเห็นมาซักอย่างเดียว
=====================================================================
A ce moment-là 4 000 prend une initiative aussi soudaine qu'imprévue. Elle quitte le groupe et se risque en territoire tabou. Mourir pour mourir, elle veut tenter de franchir le bout du monde comme ça, au culot. Les autres la regardent, atterrées.
Elle progresse lentement, guettant la moindre vibration, la moindre fragrance annonciatrice de mort dans l'extrémité sensible de ses pattes. Voilà... cinquante têtes, cent têtes, deux cents têtes, quatre cents, six cents, huit cents têtes de franchies. Rien. Saine et sauve !
จู่ๆ ๔๐๐๐ เกิดนึกอะไรขึ้นมาก็ไม่ทราบ มันผละจากกลุ่มมด ก้าวเดินเข้าไปในเขตต้องหาม ไหนๆก็จะต้องตายในไม่ช้านี้แล้ว มันจึงรวบรวมความกล้า ก่อนตายขอลองเข้าไปในขอบดลกนี่หน่อยเถอะ เพื่อนร่วมทางพากันมองตาค้าง
๔๐๐๐ ก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ระวังระไว ใช้ประสาทที่ปลายตีนคอยจับแรงสะเทือนหรือกลิ่นเตือนภัย มันก้าวโหย่งๆเข้าไปได้... ห้าสิบหัว ร้อยหัว สองร้อยหัว สี่ร้อย หกร้อย แปดร้อย ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นซักอย่าง
=====================================================================
En face on l'acclame. D'où elle se trouve, elle voit des bandes blanches intermittentes filer à gauche et à droite. Sur la terre noire tout est mort ; pas le moindre insecte, pas la moindre plante. Et le sol est si noir... ça n'est pas une vraie terre.
Elle perçoit la présence de végétaux, loin devant. Serait-il possible qu'il existe un monde après le bord du monde ? Elle lance quelques phéromones à ses collègues restées sur la berge pour leur raconter tout ça, mais on dialogue mal à si grande distance.
มันผ่านไปได้ตลอดรอดฝั่งแล้ว ที่ฝั่งตรงข้าม เพื่อนพ้องพากันโห่ร้องไชโย ตรงที่ ๔๐๐๐ หยุดยืนอยู่นั้น มองเห็นแถบสีขาวยาว ขาดตอนเป็นห้วงๆประไปไกลลิบๆทางซ้ายและขวา บนแผ่นดินดำไม่เห็นร่องรอยสิ่งมีชีวิตใดๆทั้งสิ้น ไม่มีแมลงสักตัวเดียว ไม่มีต้นไม้สักต้นมีแต่พื้นดินดำมิดหมี ซึ่งไม่ใช่ดินแท้ๆหรอก
มันแลเห็นว่ามีพืชพันธุ์ไม้อยู่ไกลออกไปเบื้องหน้า จะเป็นไปได้หรือไม่ว่ามีดลกอีกโลกหนึ่งตั้งอยู่เลยขอบโลกไป มันส่งภาษาเฟโรโมนถึงเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์ที่ออกันอยู่ริมฝั่งเพื่อเล่าสิ่งที่ได้เห็น แต่ระยะทางไกลเกินกว่าที่จะโต้ตอบกันรู้เรื่อง
=====================================================================
Elle fait demi-tour, et c'est alors que se déclen- chent à nouveau le tremblement et le bruit énormes. Le retour des Gardiens ! Elle galope de toutes ses forces pour rejoindre ses compagnes.
Celles-ci restent pétrifiées durant la brève fraction de temps où une stupéfiante masse traverse leur ciel dans un vrombissement énorme. Les Gardiens sont passés, exaltant les odeurs d'huiles minérales. Et 4 000e a disparu.
มันจึงหันกลับหลัง ทันใดนั้นเองก็เกิดแผ่นดินไหว และมีเสียงอึกทึกกึกก้องขึ้นอีก พวกยามกลับมาอีกแล้ว ๔๐๐๐ ออกวิ่งห้อเต็มเหยียดกลับไปหาเพื่อนร่วมทาง
และแล้วเพื่อนทั้งหลายก็ต้องตกตะลึงจังงังกันไปหมด ในช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาทีเดียว อะไรสักอย่างที่ใหญ่โตมโหฬารได้เคลื่อนฉิวผ่านน่านฟ้าของพวกมันด้วยเสียงดังก้องกัมปนาท ยามเฝ้าขอบโลกผ่านไปแล้ว ส่งกลิ่นน้ำมันดินคลุ้ง ๔๐๐๐ หายตัวไปไหนก็ไม่รู้
=====================================================================
Les fourmis se rapprochent un peu du bord et comprennent. 4 000e a été écrasée si densément que son corps ne fait plus qu'un dixième de tête d'épais- seur, comme incrusté dans le sol noir !
Il ne reste plus rien de la vieille exploratrice belo- kanienne. Le supplice des œufs d'ichneumon prend fin par la même occasion. On voit d'ailleurs qu'une larve de cette guêpe venait de lui transpercer le dos, à peine un point blanc au milieu du corps roux aplati...
มดทั้งกลุ่มขยับเข้าไปตรงขอบผืนดินดำ ต่างก็เข้าใจทันที ๔๐๐๐ ถูกบดแหลกไม่มีชิ้นดี ซากตัวมันถูกบดราบเรียบเสียจนเหลืออยู่เป็นชิ้นบางเพียงเศษหนึ่งส่วนสิบหัว ราวกับถูกฝังลงไปในพื้นสีดำ
นักสำรวจเฒ่าตายอย่างไม่เหลือซากเดน อาการทุกทรมานเพราะไข่อิชนูมอนก็จบสิ้นลงไปพร้อมกันด้วย แลเห็นหนอนของตัวต่อที่ว่านี่ทะลักออกมาจากกลางหลังเป็นจุดขาวๆอยู่บนซากสีน้ำตาลไหม้ที่ราบแบน
=====================================================================
C'est donc ainsi que frappent les Gardiens du bout du monde. On entend juste un vacarme, on perçoit un souffle et instantanément tout est détruit, pulvé- risé, écrasé. 103 683e n'a pas fini d'analyser le phéno- mène qu'une autre déflagration se fait entendre. La mort frappe même lorsque personne ne traverse son
seuil. La poussière retombe.
103 683 voudrait néanmoins tenter la traversée. Elle repense à Sateï. Le problème est similaire. Si ça ne marche pas par-dessus, alors il faut y aller par- dessous. Il faut considérer cette terre noire comme un fleuve, et le meilleur moyen de passer les fleuves c'est de percer un tunnel en dessous.
Elle en parle aux six moissonneuses, immédiate- ment enthousiasmées. C'est tellement évident qu'elles ne comprennent pas pourquoi elles n'y ont pas pensé plus tôt ! Alors tout le monde se met à creuser à pleines mandibules.
ยามเฝ้าขอบโลกใช้วีธีทำลายล้างแบบนี้เอง ได้ยินแต่เพียงเสียงอึกทึกครึกโครม แล้วก็รู้สึกว่ามีลมพัดวูบ แล้วทุกอย่างก็ถูกบดขยี้แหลกละเอียด ๑๐๓๖๘๓ ยังไม่ทันจะวิเคราะห์เหตุการณ์นี้จบสิ้นดี ก็ได้ยินเสียงระเบิดกึกก้องดังมาอีก มัจจุราชมาเยือนแม้ในยามที่ไม่มีใครก้้าวล้ำเข้าไปในแดของมัน ฝุ่นฟุ้งตลบแล้วก็ตกลงพื้น
ถึงกระนั้น ๑๐๓๖๘๓ ก็ยังอยากจะทดลองข้ามฟากไปให้ได้ มันนึกถึงท่าข้ามซาไตย์ ปัญหาการข้ามแดนที่นี่คล้ายคลึงกัน ถ้าหากไปทางพื้นผิวไม่สำเร็จ ก็ต้องไปทางข้างใต้ ต้องถือเสมือนว่าผืนดินดำนี้เป็นแม่น้ำ วิธีที่ดีที่สุดที่จะข้ามแม่น้ำก็คือเจาะอุโมงค์ลอดไปข้างใต้
มันจัดแจงเสนอความคิดนี้แก่นักเกี่ยวข้าวทั้งหก ซึ่งแสดงอาการกระตือรือร้นทันที ง่ายเสียจนพวกมันไม่เข้าใจว่าทำไมจึงไม่มีใครนึกออกเสียก่อนหน้านี้ ดังนั้น มดทุกตัวจึงตั้งหน้าตั้งตาฝังกรามขุดดินกันอุดตลุด
+++++++++
ต้นฉบับ : Les Fourmis - Bernard Werber (ตัดตอนมาบางส่วน)
แปล : กัญญา
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
(เรื่องนี้มีทั้งหมด สามเล่ม อันนี้เป็น ตอนที่สี่(ตอนสุดท้าย)ของเล่มแรกครับ)
ผมจับเอามาแปะรวมกับที่เขาแปลไว้แล้ว