27 ธันวาคม 2549 ประมาณ ตีสาม (ชั้นทำบ้ารัยอยุ่เนีย =='')

โลกกว้างใหญ่มีคนมากมายเสมอ พบเจอเมื่อไหร่ ก็แตกต่างกันออกไปทุกที ทั้งบุคคลิก ท่าทาง หน้าตา อายุ สีผิว การแต่งตัว หน้าที่การงาน ฐานะ งานอดิเรก และรายละเอียดปลีกย่อยมากมาย บางคนก้อทำให้เรานึกถึงคนอื่นได้อีก แต่ก็ไม่เหมือนซะทีเดียว บางคนก็มีไว้ให้เรานึกเอาคนอื่นมาเปรียบว่ามีขนาดนี้มั๊ย =^.^=
พอเจอแต่ละครั้ง รู้จักคนแต่ละคน ก็จะได้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป คนบางคนพบเจอกันตลอดเวลา แต่เหมือนเรายังไม่รู้จักเขาจริง ๆซักที แต่กับบางคนแค่ครั้งสองครั้งก็เหมือนเราจะรู้จักกันมานาน แหมช่วงนี้รู้จักคนใหม่ ๆ ในชีวิตมากมาย บ้างเป็นเพื่อน บ้างเป็นพี่ บ้างเป็นน้อง เลยรู้สึกว่าตื่นเต้นกับชีวิตดีเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะที่ถือดอกไม้เข้ามาให้ บางคนก็พกอาวุธมาด้วย ทั้งอาวุธลับ และอาวุธหนัก บางคนก็ซ่อนอาวุธไว้ในช่อดอกไม้ในมือ นี่แหล่ะที่เจ็บปวด เพราะเรายิ้มรับดอกไม้ แต่เขาหวังให้เราบาดเจ็บ กว่าจะรู้ตัวก้อได้แต่เลียแผลตัวเองไปวัน ๆ เก็บค่าโง่ตัวเองไปเรื่อย
ขอบคุณสิ่งใด ๆก็ตามในชีวิตที่มีหลายคนที่ได้รุ้จักกันใหม่ช่วงนี้ เป็นกำลังใจ มีชีวิตที่ทำให้เราสามารถมองตัวเองมีค่าขึ้นมาอีก หลายคนมีชีวิตและแนวคิดที่เป็นแรงบันดาลใจให้รู้จักว่ายังมีการใช้ชีวตแบบนี้ได้อีกด้วย และหลายคนที่เป็นคนแบบเดียวกับเรา ชอบและคุยเรื่องเดียวกันได้ กริ๊ดกร๊าดในเรื่องเดียวกันได้ โดยที่ในทางprofile แล้ว ไม่เหมือนกันเล๊ยจริง ๆ
เหล่านี้คงจะเป็นเหมือนพลาสเตอร์ยาหลากสี ที่มาปะรักษาอยุ่บนแผลในชีวิตทั้งหลาย บรรเทาความเจ็บปวด ช่วยให้เราไม่ได้รุ้สึกถึงความเจ็บปวดหลายๆ อย่างในชีวิตอยู่ตลอดเวลา แล้วถ้าพลาสเตอร์ยามีมนต์ ก็หวังว่า มันจะช่วยรักษาให้แผลหายได้ไวๆ ก่อนที่แผลจะติดเชื้อแล้วรักษายากไปกว่านี้ มันเจ็บจริงๆ ให้ตายสิ

"เจ็บปวดที่สุด ณ จุดใด ต้องทำแผลให้สวยทีสุดที่จุดนั้น" หมีกากบาท /Jimmy Liao

Create Date : 27 ธันวาคม 2549		6 comments
Last Update : 27 ธันวาคม 2549 3:29:45 น.
Counter : 614 Pageviews.
Share Tweet