2 - 3 วันมานี้ไม่สบายไม่อะไรไม่รู้

เจ็บคอ ไอ หายใจไม่ออก

เดาๆ ว่าคงจะหวัดแต่ดีที่ไม่มีไข้

ไม่งั้นงานการไม่ต้องทำกันพอดี

**************************************************

เมื่อวานก็ทำงานไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยยุ่งมากมายเท่าไหร่

แต่แดดตอนกลางวันนี้พ่อเจ้าประคุณ

แรงแสดๆ เดินออกไปกินข้าวนี่แสบผิวแสบหน้าไปหมด

ปกติไม่ได้กลัวแดดเล๊ย แต่เจอขนาดนี้เข้าไปไม่ไหวจริงๆ

****************************************************

แดดแรงๆ แบบนี้คิดว่าเย็นนี้ฝนมันคงตกแหงๆ

เดาไม่ผิด พอจะเลิกงานมืดมาเลย

ฉลองต้อนรับเลิกงานแบบนี้แทบทุกวัน

ร่มก็ไม่มี ไม่รู้ใครจิ๊กจากโต๊ะทำงานไป

จะถามหาก็เกรงใจ เค้าคิดได้คงเอามาคืนเอง

คิดอีแบบนี้ทำเล่นมิวสิคตากฝนมา 2 วันละ

***************************************************

เมื่อวานก็เลยเป็นอีกวันที่วัดใจ

มืดๆ ครึ้มๆ ฝนยังไม่ตก เอาวะ ห้องอยู่ไม่ไกล

วัดใจไปเลยดีกว่าติดอยู่ที่ทำงานห่วงลูกมืดๆ ป่าวนี้หิวข้าวแล้วแน่ๆ

เอาวะ เพื่อลูก ... รีบออกจากที่ทำงานโลด

**************************************************

วิ่งปุเลงๆ ไปขึ้นรถ ไม่นานก็มาถึงปากซอย

จ่ายตังค์เสร็จเรียบร้อย

พ่อมันหิวเลยต้องแวะซื้อข้าวก่อนขึ้นห้อง

ฟ้ามืดๆ ยังไม่ตกยังพอทันเวลา

อีกอย่างอยู่แค่ปากซอยวิ่งปรู๊ดเดียวถึง

เลยแวะซื้อข้าวก่อนดีกว่า

**************************************************

ที่ร้านข้าว แม่เจ้ายังกะมีมหกรรมแจกของฟรี

มุงกันเพียบ แต่ไฟต์บังคับ มีขายร้านเดียวปากซอย

หิวก็ต้องซื้อ เอาวะยืนรอเดี๋ยวก็ได้กินละ

เดาออกใช่มั้ย? ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

ถูก ... พอได้ข้าว ฝนตก!! เวงเอ๊ย

เอาวะ วิ่งๆ ไม่สบายอยู่ มามัวเดินเท่ห์เล่นมิวสิคไม่ได้

**************************************************

ที่ไหนได้ พระพิรุณไม่มีเวลาให้ตั้งตัว

โครมแรกก็เม็ดเป้งเลย

หลบเข้าข้างทางแทบไม่ทัน

เมื่อวานคนแถวนั้นจะเห็นสภาพผู้ชายคนนึง

หน้ารกๆ ถือถุงกับข้าวหน้าหงอยๆ หลบฝนอยู่อย่างเซ็งๆ

**************************************************

ในใจก็คิดไปเรื่อย

ถ้า ... กลับไปเอาร่มลงมาก่อนป่านนี้ได้ขึ้นห้องไปแล้ว

ถ้า ... ไม่เสือกหิวข้าว ซื้ออาหารญี่ปุ่นขึ้นไปกิน 2 ซอง ป่านนี้ได้ขึ้นห้องไปแล้ว

ถ้า ...

ถ้า ...

ถ้า ...

คิดไปก็เท่านั้น ติดฝนแหงกๆ อยู่อีแบบนี้แล้วนี่

หิวข้าว

ห่วงหมา

หายใจไม่ออก

เซ็งว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

***********************************************

รออยู่ 45 นาที

ไม่มีแววจะหยุด

ไม่ไหวละ

ห่วงหมา เอาวะห้องอยู่ไม่ไกล ถึงจะตกหนักวิ่งแปปเดียว

ว่าแล้วก็โกยออกจากที่หลบฝน

วิ่งฝ่าฝนไปจนถึงหน้าตึก

พ่องตาย ... ฝนหยุด!!!

ฝ่าฝนมาเพื่อ ...

*************************************************

ลากสังขารเหมือนหมาตกน้ำขึ้นห้อง ด้วยความเซ็งสุดขีด

เปิดประตูห้องมืดตึ๊ดตื๋อ เปิดไฟ

เงียบ ...

ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ

ลูกกุหาย

หมากุไปไหนวะ

เรียกครั้งนึงก็แล้ว

สองครั้งก็แล้ว

ชิบหายแล้ว

หมาหายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

**********************************************

แกร็กๆ ... เสียงไรวะ

หันไปมองปลายเตียง

(จะเป็นโต๊ะยาวๆ วางทีวี แล้วมีช่องวางหนังเครื่องเล่นซีดี ชั้นล่างสุดจะเป็นเก๊ะ)

ช่องกลางที่เต็มไปด้วยหนังมีอะไรโผล่มา

หัวลูกสาวตูเอง

คลานตึ๊บๆ ออกมาด้วยหน้าตาสลึมสลือ

อารมณ์ประมาณว่า ใครทำเสียงดังไรวะ กูจะนอน - -*

***********************************************************

ปรี๊ดแตก ...

ขึ้นไปได้ยังไง ดีใจก็ดีใจแต่โกรธมากกกกกกกก

เปียกฝน

หิวข้าว

ตากฝนฟรี

ห่วงเมิง

แต่ดูเมิงงงงงงงงงงงงงงงง

ลากมาหวดซะ 2 ตุ๊บ

"เซ็งว๊อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

Create Date : 23 กันยายน 2552
Last Update : 7 ตุลาคม 2552 11:13:27 น.		3 comments
Counter : 320 Pageviews.
Share Tweet