หลังจากนั้นผมก็ทำตามความฝันอาจด้วยเพราะจบ MBA และพอมีประสบการณ์เลยอยากทำธุรกิจที่ตนเองมีหุ้นและบริหารเอง มากกว่านั่งจุ้มปุ๊กกับตลาดหุ้นอย่างที่พ่ออยากให้เป็น เลยไปเสนอผู้ลงทุนและสร้างบริษัททำนิตยสาร ที่พอจะมีชื่อบ้างสำหรับกลุ่มเป้าหมาย แต่คนทั่วไปคงจะเคยแค่เห็นภาพดาราหน้าปกผ่านแผงหนังสือหรือในมาลัยไทยรัฐ ทำมาได้ 2 ปีผมก็ตัดสินใจออกมาผจญภัยในตลาดทุนอย่างจริงจังเพราะครอบครัวจะแฮปปี้มากกว่าถ้าผมเดินเส้นทางนี้ มันยากลำบากที่ต้องจากองค์กรที่เราเริ่มต้นมากับมือและยากลำบากยิ่งกว่าที่อีกไม่นานก็เห็นนิตยสารต้องปิดตัวลง แต่เมื่อเราเลือกเดินมาแล้ว The show must go on
ตอนออกมาเล่นหุ้นเป็นอาชีพแรกๆ ก็ศึกษาเพิ่มเติมทุกแบบ อ่านหนังสือเป็นตั้ง เรียนรู้จากพ่อ จากการลองเล่นเอง สิ่งหนึ่งที่พ่อผมย้ำมากๆ เลยคือการ cut loss พ่อจะไม่บอกให้ซื้อตัวไหนขายตัวไหน เล่นแบบไหน แต่จะให้ทิ้งไม่สนใจราคาถ้าสถานการณ์ไม่ดี ไม่ต้องสนใจค่าคอม คนโดยมากจะนับกำไรก็คือเมื่อเลยค่าคอมไปแล้ว แต่พ่อจะไม่สนใจและทิ้งที่ราคาเดิมบ่อยมากถ้าดูแล้วไม่ค่อยดี ถ้าอยากได้หุ้นเก็บไว้แต่ระหว่างวันมันลงก็ให้ขายทิ้งไปก่อนแล้วค่อยรับกลับ (short against port) เราจะมีหุ้นเท่าเดิมแถมได้เงินจาก net ในวันเข้าบัญชีอีก ซึ่งเป็นบทเรียนที่มีค่ามากเพราะถ้าเรา cut เร็วอย่างน้อยก็ปิดประตูที่จะแพ้เยอะ ส่วนจะได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอย่างน้อยก็ประกันขานึงไว้แล้วคือไม่เสียเยอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [