ตื่นเช้ามาด้วยความสดชื่นและเสียดายในอารมณ์เดียวกัน สดชื่นจะได้กลับไปหาลูก เสียดายที่เวลาแห่งความสนุกหมดลงอย่างรวดเร็ว ต้องไปพบเจอโลกของความเป็นจริงและการแข่งขันอีกเฉกเช่นทุกวันที่ผ่านมา เก็บของแพคกระเป๋าหนักกว่าเดิม บอกสามีว่าเวลาเหลืออีกเยอะพากลับไปแหลมพรมเทพ อยากได้กางเกงมวยให้ลูกอย่างแรง มาวันนี้มาอีกทางจากเมื่อวานขากลับ ผ่านกังหันลมตัวเบ้อเร่อที่มองเห็นตระหง่านจากแหลมพรหมเทพอย่างใกล้ชิด สามีบอกว่าทำไมไม่ทำหลายๆตัวไว้ปั่นไฟใช้ แต่ก็คิดว่าคงด้วยเหตุผลหลายประการทั้งค่าลงทุน ค่าดูแลและความพร้อม แต่คิดว่าในอนาคตคงต้องมีแน่นอน ..มาถึงแหลมพรหมเทพ ตอนแรกทำใจไว้แล้วคงไม่มีร้านค้าเปิดเพราะยังเช้าอยู่มากราวๆ 8.30 น. แต่ผิดคาดมีร้านเปิดเกือบครึ่ง ได้กางเกงมวยมา 1 ตัว ราคา 200 บาท และเสื้อยืดภูเก็ตเป็นที่ระลึกและของฝากอีก 4 ตัว

แวะกินอาหารเช้าที่เดิม หยกติ่มซำ คราวนี้สั่งบักกุดเต๋เพิ่มเพราะนึกว่าไม่มีคราวที่แล้ว อร่อยใช้ได้ ระหว่างนั่งกินเจ้าของร้านเถียงกับฝรั่งเรื่องที่จอดรถเป็นภาษาอังกฤษฉอดๆ สักพักฝรั่งวิ่งไปสถานีตำรวจฝั่งตรงข้าม เรื่องสรุปอย่างไรไม่ทราบ รู้แต่การใช้ภาษาอังกฤษถ้าอยู่กับมันทุกวันคงเก่งขึ้นได้ เหมือนคนขายติ่มซำ...ออกเดินทางไปสนามบินต่อตามแผนที่ ขับๆไปเส้นถนนเจ้าฟ้าหรือเรียกกันว่าบายพาส ผ่านร้านของฝากหลายร้านแต่ไม่ได้แวะ มองดูนาฬิกาแล้ว ยังเหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมงกว่า เครื่องบินออก 12.50 กะเช็คอินเที่ยง เลยตกลงกันว่าไปแวะหาดสุรินทร์ก่อนแล้วกันเพื่อทิ้งท้าย ถึงแยกอนุสาวรีย์เลี้ยวซ้าย ไม่กี่กิโลถึงหาดไนหาน หาดสุรินทร์ที่บรรยากาศเหมาะแก่การนั่งกินอาหารริมทะเล ท ขับกลับทางเดิมเพราะกลัวหลงทางถึงสนามบินส่งรถคืนบริษัท ด้วยการลืมมือถือไว้บนรถให้พี่แกมาส่งคืนอีกรอบ แต่ประทับใจรถเช่าบริษัทนี้จริงๆ หวังว่ามาคราวหน้าจะใช้บริการใหม่ เช็คอินเที่ยงนั่งรอเครื่องบิน ระหว่างรอสิ่งที่แตกต่างจากสุวรรณภูมิคือมีร้านค้าให้ดูและร้านอาหาร ถึงแม้จะไม่มีมากมายแต่ก็ดีกว่าปล่อยพื้นที่ว่างเปล่าโดยไม่ได้ใช้ทำอะไร ความสูงเพดานห้องก็คงประหยัดแอร์กว่าสุวรรณภูมิ

เครื่องบินออกตรงตามเวลา เที่ยวนี้แอบกลัวนิดๆเพราะมีฝนตกตอนออก และมีเสียงครืดคราดบ้างบางเวลา แต่ก็มาถึงสุวรรณภูมิได้อย่างปลอดภัย ใช้เวลาประมาณ 1.30 ชม. ก่อนอื่นหิวหาข้าวเที่ยงกินกันก่อน ซื้อของกินที่ 7-11 ไม่เอาแล้วอาหารบนสุวรรณภูมิ พ่อโทรมาบอกลูกอึบ่อยเป็นอะไรไหม ชักเริ่มเป็นห่วงลูกขึ้นมาทันที จากนั้นเดินไปหาที่ขึ้นรถตู้ไม่เจอ ไปถามยามจึงได้บอกว่าต้องไปรอขึ้นรถเวียนที่จุดจอด งงดิงานนี้รถเวียนคืออะไร เอานะขึ้นๆไปหลงก็กลับมาจุดเดิมไป taxi ก็ได้ นั่งไปผ่านส่วนต่างๆของสนามบิน จนสุดท้ายไปลงที่สถานีจอดรถ taxi และ รถตู้ ใช้เวลานานเหมือนกัน นั่งรถตู้สายเดิมกลับไปอนุสาวรีย์ตอนแรกคิดไว้ว่าจะนั่ง taxi ไปหัวลำโพงเอากระเป๋าไปเก็บก่อนมันหนัก  แต่ต้องเปลี่ยนแผนกะทันหันเมื่อรถติดตรงใกล้ทางเข้าแยกอนุสาวรีย์เพราะทำถนนใหม่เหลือช่องรถวิ่งแค่ทางเดียว คนในรถเริ่มทยอยลงเดิน สุดท้ายทนไม่ไหวเดินมั่งหันกลับไปใช้รถไฟฟ้าเหมือนเดิม

 ถึงหัวลำโพงแบบทุลักทุเล เหนื่อยกับการแบกกระเป๋าหนักๆเบียดเสียดกับผู้โดยสารที่เนืองแน่นบนรถไฟฟ้าทั้งที่เป็นวันอาฑิตย์ พร้อมทั้งท้องร้องหิวข้าวขึ้นทุกที ฝากกระเป๋าเสร็จนั่งรถไฟฟ้ากะจะไปเดินพารากอนหาของกินมื้อใหญ่ก่อนกลับ แต่ดูนาฬิกาแล้ว 16.30 ไม่ทันแน่นอน จึงตัดสินใจหาของกินที่เซ็นทรัลสีลมบนตึกสีลมทาวน์เวอ วนไปวนมาหลายรอบกินอะไร สุดท้ายไปเจอ shabu ของโปรดที่ชอบทำกินกันที่บ้าน สั่งชุด shabu101 ข้าวผัดกระเทียม ยำสาหร่ายงา มือนี้หมดไปสี่ร้อยกว่าบาท อิ่มอร่อยถูกใจ ระหว่างกินโทรถามอาการลูกพบว่ามีอาการเหมือนท้องเสีย แต่คงไปหาหมอไม่ได้วันอาฑิตย์คลินิกหมอปิด คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เวลาเหลือประมาณ 1 ชั่วโมง เดินเล่นเจอร้านขายของที่ติดป้าย 60 บาท มาจากญี่ปุ่นทั้งร้าน เลยเข้าไปดู ได้ตะเกียบเหล็กมา 2 คู่ กล่องเข้าเวฟ และกล่องแว่นตา เดินๆต่อกะชอบปิ้งเสื้อผ้าสักชุด แต่ไม่มีตัวที่ชอบและใส่ได้ กลับหัวลำโพงอาบน้ำคนละ 10 บาท ระหว่างรอขึ้นรถไฟพบความไม่ชอบมาพากล มีขโมยหยิบกระเป๋าผู้โดยสารที่วางทิ้งไว้ตามที่นั่งเพื่อไปทำธุระ เหมือนหยิบไปรื้อหาของมีค่าแล้วรีบเอามาวางคืน ทำกันได้เนอะคนเราถ้าเจอชาวต่างชาติจะทำยังไง ทัศนติ ภาพลักษณ์ต่อประเทศไทย คงเป็นไปในแง่ลบ หัวลำโพงน่าจะมีกล้องวงจรปิดและความปลอดภัยที่มากกว่านี้

มองนาฬิกาใกล้ 2 ทุ่มแล้วยังไม่เห็นประกาศขบวนรถไฟที่ขึ้นเลย เริ่มนั่งไม่ติดเดินไปดูบอร์ดติดเที่ยวก็ไม่มีช้า สามีเลยเดินไปดูชานชาลาที่จะขึ้น ปรากฏว่ารถไฟมานานแล้ว รีบวิ่งขึ้นรถไฟกลัวตกรถไฟ สุดท้ายก็รออีกนานพอสมควรกว่าจะได้ออก ขากลับแอร์เย็นกว่าขามาที่แท้มีที่หมุดปิดแอร์เหมือนบนรถทัวร์ โง่กันอยู่พักใหญ่ ออกเดินทางจากกรุงเทพเวลาประมาณ 20.30 ช้าไปครึ่งชั่วโมงตามกำหนดการ ถึงขอนแก่น 6.30 พ่อมารับกลับสู่บ้านโดยสวัสดิภาพ

*** การเดินทางเที่ยวนี้ได้ประสบการณ์ชีวิตหลายอย่าง พร้อมทั้งความประทับใจกับการเที่ยวเมืองไทยมิรู้ลืม โอกาสหน้าเจอกันอีกแน่นอน ภูเก็ต ***

Create Date : 14 กรกฎาคม 2552
Last Update : 14 กรกฎาคม 2552 14:54:27 น.		10 comments
Counter : 3058 Pageviews.
Share Tweet