Bloggang.com : Little Red Riding Hood : Then and Now

Then and Now

ชีวิตใน Los Angeles คงจะไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับใครๆหลายๆคน คงเพราะหลายเหตุผล เช่นที่นี่เป็นเมืองใหญ่ เป็นเมืองท่องเที่ยว หลายๆคนถ้ามีโอกาสแวะมาที่อเมริกา คงมีโอกาสแวะมาเล่น rides ใน Disneyland, universal studios หรือว่าไปเดินเล่นเก็บภาพบนถนน Hollywood ที่ Mann’s Chinese theatre และ Kodak theatre กันบ้าง อีกอย่างก็คือ ด้วยความที่ LA มีคนไทยอยู่เยอะมากๆ (ตามที่ได้ยินมา จริงๆเราก็ไม่ค่อยรู้จักคนไทยที่นี่หรอก) โอกาสที่จะมีคนรู้จักอยู่แถวนี้ และได้ฟังเรื่องราวความเป็นไปในเมืองนี้ ก็มีอยู่มากทีเดียว

แต่ยังไงก็ตาม เราก็คิดว่าจะเขียนประสบการณ์และทัศนคติของเราต่อเมืองนี้ ในมุมมองของเราเอง ถือว่าเก็บไว้ให้ตัวเองอ่านด้วยก็แล้วกัน เพราะมั่นใจว่า วันนึงที่เราต้องจาก LA ไป คงจะคิดถึงชีวิตที่นี่มากๆแน่ๆ

เราได้มา LA ครั้งแรก ตอนปี 1996 มั้งนะ สิบปีมาแล้วพอดีเลย เวลาช่างผ่านไปเร็ว ตอนนั้นก็มาเที่ยวตาม attractions ที่เป็นที่นิยม ก็สนุกดีครั้งนั้น ประทับใจ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้กลับมาอยู่ที่เมืองนี้อีก 7 ปีให้หลัง การได้กลับมาครั้งนี้ มีความหมายหลายๆอย่างกับชีวิตเรา มากกว่าการเรียน อืม ยังไม่ได้เล่าเลยว่าเรามาเรียนต่อเอกที่นี่ ส่วนตัวเราคิดว่่าการเรียน เรียนที่ไหนก็ไม่ต่างกันมากหรอก ไม่ว่าจะเมืองไทย อเมริกา เอเชีย ยุโรป ออสเตรเลีย เพราะส่วนใหญ่ก็ขึ้นกับความกระตือรือล้่้นของผู้เรียนเองมากกว่า แต่ว่าการที่ได้มาอยู่ที่ต่างเมืองจะได้ประสบการณ์ชีวิตมากมาย ซึ่งบางทีเรื่องพวกนี้มีค่าให้จดจำยิ่งกว่าเงืินทองทรัพย์สินใดๆ ถึงตอนนี้ เพื่อนๆน้องๆที่อ่านอยู่ ถ้ามีโอกาสได้มาเรียน เราก็อยากจะสนับสนุนนะ เพราะประสบการณ์ต่างๆที่ได้จะติดตัวเราเรื่อยไป ไม่มีใครมาขโมยไปได้นะ ฮิๆ

อืม นอกเรื่องไปหน่อย กลับมานึกถึงตอนที่มาเหยียบพื้นอเมริกาครั้งแรก ตอนนั้นเงินบาทอยู่ที่ 25 THB ต่อ USD เอง
จำได้ตอนนั้นมากับเพื่อนอีกสามคน (คิดว่าหนึ่งในสามคนนั้นจะมีโอก่าสได้อ่านข้อความนี้อยู่นะ

) จำได้เลยว่าไปพักที่ Best Western Diamond Bar ใกล้ๆ Disneyland ประทับใจไปหมด อากาศดีเหลือหลาย บ้านเมืองน่าอยู่จัง ทำไมน้ำก๊อกสะอาดกินได้ด้วย ดีเลิศวิเศษ ต่างๆนานา แต่มีประสบการณ์ที่ขำที่สุดไม่ลืมเลยคือ เข้าไปร้าน fast food รู้สึกจะเป็น Jack in the Box หรือ McDonald สั่งอาหารกะเพื่อน จริงๆไม่ใช่ความผิดเราหรอก เพื่อนมันสั่งอะ (รีบแก้ตัวไปก่อน) สั่ง chicken อะไรไปเรียบร้อย ก็ต้องการเครื่องดื่ม คราวนี้ ก็แบบว่าต้องการดื่ม Coke กัน จึงได้พูดไป ว่า ‘Four Coke Please’ คนขายก็ “Four C….? Sure!” รู้มั้ย เราได้อะไรกันมา เราได้ข้าวโพดมาสี่จานจานละฝัก ฮ่าๆๆ ที่เค้าได้ยินมันคือ four corn, not coke คิดแล้วขำเป็นบ้าเลย นึกถึงเมื่อไหร่ก็ยังขำอยู่อย่างนั้นเอง นึกถึงเพื่อนเราที่ชื่อกิ๊บเนี่ยแหละ มีเรื่องขำๆ label ติดตัวอยู่เสมอ

นั่นแหละ คิดกลับไปก็สนุกดี แต่ความรู้สึกที่ได้มาเที่ยว กับมาอยู่จริงๆมันคนละเรื่องเลยนะ ส่วนตัวเราคิดว่า การได้มาอยู่ทำให้รู้จักเมืองนั้นๆได้จริงๆ มากกว่าการไปเที่ยว เพราะตอนที่เที่ยว ก็แวะแต่สถานที่ท่องเที่ยว ดูแต่สิ่งสวยงาม แต่ก็จะขาดโอกาสที่สัมผัสชิวิตความเป็นอยู่ในแบบ resident ของเมืองนั้นๆไป….เอาไว้จะมาเขียนภาคต่อไปว่ามาอยู่แล้วเป็นยังไงบ้าง

To be continued…

Create Date : 07 สิงหาคม 2549

Last Update : 9 สิงหาคม 2549 3:05:09 น.

1 comments

Counter : 453 Pageviews.

ยินดีต้อนรับนะครับ L.A. เป็นไงบ้างเอ่ย คิดถึง

โดย: stawahna (stawahna

) วันที่: 7 สิงหาคม 2549 เวลา:17:58:26 น.