มุมมืดๆ ในวันที่ยุ่งเหยิงของชีวิต
ไหนจะเรียน..ไหนจะงาน..ไหนจาคนข้างๆ
เหนือยแค่ไหน..ก็ต้องก้าวต่อไปอยู่ดี
ช่วงนี้อยู่ในสังคนคนปกติซะเยอะ เพื่อนๆต่างชาติเพียบ
แต่ก็เหมือนตัวคนเดียวตลอด ไม่ได้ปิดตัวเองนะ
แค่รู้สึกว่าพลอยมีมุนมืดที่ยังหาทางออกไปไม่ได้ซะที
จะลืมก็คงไม่ได้.. จะก้าวต่อไปก็ยังหวาดระแวง(จิตอีกแล้ว)
ทุกครั้งที่กลับมามองตัวเอง สุดท้ายก็รู้ว่า.. มุนมืดๆมุมนั้นหน่ะ
มันทำให้พลอยรู้สึกปลอดภัย รู้สึกสบาย แม้จะไม่มีใครเข้าถึงก็ตาม
แบบนี้เค้าเรียกว่า "สร้างกำแพง" หรือเปล่านะ หรือ"กลัวสังคม"กันแน่
"มุมมืด ก็คือรอยด่างในชีวิตพลอยล่ะม้าง" เอาไว้เตือนใจ
เอาไว้หลบภัย เอาไว้ป้องกันตัวเองเวลาอยู่กับคนปกติ
แค่รู้สึกแตกต่าง..จากคนอื่นก็เท่านั้นเอง..
คงต้องปรับ และจูนมุมมองของพลอยใหม่อีกรอบ
เอาให้ไฮสปีดกว่าเดิม ปรับตัวให้ได้ ให้เร็ว ให้ไว
ให้เข้ากับทุกสถานการณ์..เป็นเอดส์นี่มันยุ่งยากซะมัด
เมื่อไหร่จะหายซะทีว๊า อยากเป็นคนธรรมดาๆกะเค้าบ้าง..
มันเบื่อ มันท้อนะ(เป็นประจำตามสภาพอารมณ์)
บ่นๆๆ แบบว่าเหนื่อยล่ะ เฮ้อออ สุดท้ายบ่นไปก็เท่านั้น
ไปทำการบ้านดีกว่า คิดมากไปก็เท่านั้น สู้ๆๆ จ้า
) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:53:53 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [