|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เกือบไปแล้ว...
ตอนที่ตามาอยู่เยอรมันใหม่ๆ มักจะ เห็นคนหน้าตาเฉยเมย ไม่ยินดียินร้าย เรายิ้มให้ก็ไม่ยิ้มตอบ กลับมองเราแบบแปลกๆ ทำให้ตามีความรู้สึกอคติ กับคนเยอรมันมาก คิดว่าเขาคงไม่ชอบเรา แต่เดี๋ยวนี้ หลังจาก ได้เรียนรู้ภาษา และ วัฒนธรรมของเขา ตากลับเห็นว่าคนเยอรมันจริงๆแล้ว เป็นคนน่ารัก มีน้ำใจแบบลึกๆ ไม่ขุดไม่พบ (ฮา)
ภาษาเยอรมันเป็นภาษาที่มีเสน่ห์ของตัวเอง เขียนอย่างไร อ่านอย่างนั้น ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม
มีความสุภาพแบ่งชั้นได้ชัดเจน เช่นเรียกผู้อื่นที่เราไม่คุ้นเคย หรือผู้ที่เรายกย่อง ว่า Sie และ เรียกผู้ที่เราสนิทสนม เพื่อนร่วมงาน คนในครอบครัว ว่าDu คงเหมือนกับบ้านเรา ที่มีคำว่า คุณ และ เธอ แต่หากคนที่เราไม่รู้จักมักคุ้น อยู่ๆ จะมา Du กับเราโดยไม่ขออนุญาติ อย่ายอมนะคะ เพราะ คนที่จะใช้ Du ต่อกันได้นั้น จะต้องมีการบอกกล่าวต่อกันก่อนเสมอ
และวันนี้ ตาเองก็พบสาเหตุที่แท้จริงว่า ทำไม คนเยอรมันถึงยิ้มไม่ค่อยเป็น...
ปีนี้ เรามีฤดูหนาวที่ยาวนาน กว่าปีก่อนๆ ปกติแล้ว ช่วงนี้ จะเป็นช่วงที่อากาศเริ่มอุุ่น..ต้นไม้เริ่มแตกหน่อ ออกยอด ผลิใบ รับแสงตะวัน ต้นหัวหอมที่ฝังไว้ในดินเมื่อหน้าร้อนที่แล้วจะ เริ่มทยอยออกดอกกันสะพรั่ง...เป็นช่วงที่ตามักจะล้างลานหน้าบ้าน และตั้งโต๊ะยาวจัดปาร์ตี้อาหารเช้ากับเพื่อนๆกลุ่มแม่บ้าน
แต่ปีนี้ ย่างเข้าปลายเดือนมีนาคมแล้ว อากาศยังหนาวแบบติดลบ หิมะยังตกทุกคืน ย้ำ..ทุกคืน ตื่นเช้ามาต้องมาเสียเวลาขูดหิมะออกจากตัวรถ แดดมีเฉพาะ ช่วงตอนเช้า แบบหลอกให้ดีใจ บ่ายๆ มาทะมึน ฝนตกแบบลูกผสม ต้นไม้ไม่ต้องพูดถึง หัวเจ้าดอกรักเร่ที่ตาฝังไว้เมื่อปีก่อน คงเน่าหมดแล้ว..สนามหญ้าที่เคยเขียวชะอุ่มดู ร้างแห้งแร้ง...ตาเองหมดอารมณ์จะออกไปจ๊อกกิ้ง อากาศ แบบนี้นั่งหน้าเน็ตดีกว่า...
เมื่อ 2 วันก่อน เพื่อนบ้านสาวที่ชนแก้วกาแฟกันบ่อย เธออุตส่าห์ ข้ามรั้วมาหาแล้วบอกฝากบ้าน เพราะ จะกลับสเปนสัก2อาทิตย์ ( เธอ เป็นคนสเปนค่ะ )
ปกติแล้ว ถ้าหากใครคนใดคนหนึ่งไม่อยู่บ้าน เรามักจะฝากบ้านกันเสมอ อย่างน้อยก็ คอยรดน้ำสนามหญ้าให้กัน คราวนี้ เมื่อเธอมาบอกเช่นนั้น ตาก็ได้แต่คุยสัเพเหระ นิดหน่อยแล้วก็แยกย้ายกันไป แม้เธอจะย้ำว่าฉันบินเช้ามืดนะเธอ ตาก็ยังไม่เฉลียวใจ..
จนมาถึงวันนี้ วันที่แดดเริ่มอุ่น ตาออกไปสูดอากาศลึกๆเข้าปอด มองเข้าไปบ้านเธอ เห็นปิดสนิท จึงนึกขึ้นได้ว่า เธอไม่อยู่ แถมนึกขึ้นได้อีกว่า วันนั้น ได้ลืมกอดเธอ และ อวยพรให้เธอไปเที่ยวอย่างมีความสุข.. ลืมอวยพรขอให้เธอกลับมาอย่างมีสุขภาพทีดี ซึ่งเรามักจะ มีให้กันทุกครั้งที่คนใดคนหนึ่งต้องเดินทาง...
ตาเริ่มมองตัวเอง แล้วรู้สึกว่าเรายิ้มให้คนอื่นน้อยลง.. ไปไหน ก็รีบจ้ำเอาจ้ำเอา ( ก็มันหนาวนี่หว่า) ไม่มีอารมณ์จะแต่งตัว โค็ตตัวนี้ใส่มาร่วม 2 เดือนแล้ว ไม่นึกอยากจะเปลี่ยน (เริ่มมีกลิ่นแล้วล่ะ..) แล้วก็เห็นสาเหตุ เพราะอากาศที่หนาวเย็น แบบนี้นี่เอง ทำให้ความรู้สึกของผู้คนเหี่ยวเฉา ไม่สดชื่น ดูเหมือนเย็นชาไร้ความเป็นมิตร
วันนี้เป็นวันแรกที่อากาศทำท่าจะเริ่มอุ่น ขอให้เป็นอย่างนี้ไปตลอด ตาจะได้ลงมือล้างลานบ้าน เตรียมส่งการ์ดเชิญเพื่อนบ้าน มาร่วมทานเช้ากลางแดดอุ่น
ให้แสงแดดช่วยเผาความเย็นชาที่เกือบจะก่อตัวขึ้นสำเร็จในความรู้สึกของตา ดีนะเนี่ย.. ที่รู้ตัวเสียก่อน ไม่งั้น คงได้ชื่อ ตา ทะมึน แหง๋ๆ.....
| Create Date : 27 มีนาคม 2549 |
| Last Update : 27 มีนาคม 2549 1:16:53 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 425 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Tante Ta  วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:2:06:17 น. |
|
|
|
| โดย: JewNid วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:12:05:00 น. |
|
|
|
| โดย: Tante Ta วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:16:57:34 น. |
|
|
|
|
|
|
|
อิอิ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [