BlogGang.com : : deninindia : เดินทางมาอินเดียครั้งแรก

เดินทางมาอินเดียครั้งแรก

เมื่อเพื่อนมันกล้ารับปากว่าจะมารับ จัดการเรื่องที่พักให้ มีหรือจะไม่กล้าไป วีซ่าก็เรียบร้อย (การที่จะมาอินเดียได้ต้องไปขอวีซ่า ที่สถานฑูต อินเดีย ประจำประเทศไทย ตั้งอยู่ ที่ซอยประสานมิตร การขอวีซ่าใช้เวลาดำเนินการสองวัน คือไปทำวันหนึ่ง และไปรับในวันรุ่งขึ้น) ของทุกอย่างที่คิดว่าจำเป็นเตรียมพร้อมอยู่ในกระเป๋า ต่อไปนี่ก็ได้เวลาเดินซ๊ะที่ การเดินทางครั้งนี่เป็นการเดินออกนอกประเทศครั้งที่ไกลที่สุด โดยสายการบินอินเดีย แอร์ไลท์ ออกจากสนามบินดอนเมือง ตอนตีห้าครึ่ง

วันก่อนออกเดินทางวุ่นวายกับการซื้อของและจัดกระเป๋า ตกเย็นเพื่อนๆ โทรมาตาม “เฮ๋ยเจอกันร้านเดิม พวกตูจะเลี้ยงส่งมึง” เพื่อนเลี้ยงทั้งทีจะขัดมันก็กะไรอยู่ช่ายป๊ะ คืนนั้นเลยล่อไป ตีสอง กลับมาถึงบ้านตอนเกือบตีสาม อาบน้ำแต่งตัวใหม่ และจัดกระเป๋าส่วนที่เหลือ ถึงสนามบินตอนตีสี่ครึ่ง สรุปว่าคืนนั้นทั้งคืนไมได้นอน แต่ไม่เป็นไร ไปนอนบนเครื่องก็ได้ว๊ะ

จัดการโหลดกระเป๋า เช็คอิน เข้าไปรอที่พักผู้โดยสารรอขึ้นเครื่อง ไม่มีคนไทยเลยหรือเนี๊ยะ มีแต่แขกหน้าตาหน้ากลัว ตัวดำ ๆ ทั้งนั้น เคยอ่านหนังสือมาหลายเล่ม เรื่องการ ดีเล ของสายการบินนี้ วันนี้ตูจะโดนหรือเปล่าเนี๊ยะ เรื่องภาษาก็อ่านไม่ได้ พูดไม่ออก เขียนไม่เป็น เอาละว๊ะตายเป็นตายตัดสินใจแล้วนี่ เมื่อถึงเวลามีประกาศให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่องได้ โล่งใจไม่ ดีเล แน่นอน เดินเข้าประตูเครื่องปั๊บ แปลกใจ + สงสัยนิดหนึ่ง เอ๋!!! แอร์ตัวจริงป่วยหรือเปล่า เลยส่งแม่แอร์มาทำงานแทน แก่ ๆ หน้าหงิก ๆ หัวเซอ ๆ พุงห้อย ๆ เอาว๊ะไม่เป็นไร ขอให้ส่งถึงที่แล้วกัน

ได้เวลาเครื่องออก แอร์คนเดิม (แม่แอร์) ออกมาสาธิต อุปการณ์ช่วยชีวิต ฉุกเฉิน ดูจากลักษณะขอเธอแล้วเหมือนกับอดนอนมาสองคืน ตาปรือ ทำท่าทางแบบขอไปที เครื่องบินเที่ยวนี่ จากกรุงเทพฯ แวะเชนไน และบังกาลอร์ ก่อนที่จะถึงไฮเดอราบัด ลืมบอกไปว่าเมื่องที่จะมาคือเมือง ไฮเดอราบัด(Hyderabad) รัฐ อันธรประเทศ(Adhara Pradesh) อยู่ทางใต้ตอนบนของประเทศ

เครื่องมาถึงปลายทาง เมืองไฮเดอราบัด ตอนประมาณบ่ายโมงกว่า ๆ ใช้เวลาเดินทางเกือบ ๆ ๖ ชั่วโมง ซึ่งเวลาบินจริง ๆ แค่ ๓ ชั่วโมง เสียเวลาแวะรับผู้โดยสารอีก สองที่ไป ๓ ชั่วโมง ก่อนออกจากสนามบินก็หวั่น ๆ อยู่เหมือนเพื่อนตูจะมารับหรือเปล่า เขาจะลืมไหม ถ้าเขาไม่มาจะทำอย่างไร คิดไปสารพัด เช็คเอกสารต่าง ๆ ฝ่าดงแขกออกมาได้ เจอหน้าเพื่อนที่จำหน้าไม่ค่อยได้ โอ้ !!!!!!! รอดแล้วเรา

เพื่อนมารับ พาขึ้นรถ ออโต้ ( Auto) คล้าย ๆ กับ รถตุ๊กตุ๊ก บ้านเรา ออกจากสนามบินปั๊บ ต้องคิดใหม่ เรายังไม่รอดตาย!!!!!!!! คนที่นี่ขับรถกัน ถ้าเป็นเมืองไทย โดนยิงตายตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว คิดอยากจะเลี้ยวก็เลี้ยว อยากจะแซงก็แซง ใช้แตร กันหูแทบแตก ออโต้ที่รับพวกเรามาก็ใช่ย่อย ขับชนิดที่ว่าห้ามยื่ออวัยวะ ส่วนใดออกนอกรถเป็นอันขาด ลงจากรถ อาจจะไม่ครบอาการ ๓๒ เป็นไปได้ ด้วยผลบุญที่ทำไว้ ส่งผลให้การเดินทางครั้งนี้ ถึงพี่พัก โดยสวัสดิ์ภาพ

Create Date : 26 มกราคม 2549

Last Update : 26 มกราคม 2549 14:20:54 น.

3 comments

Counter : 912 Pageviews.

น่าสนใจค่ะ

โดย: Aisha

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:14:37:48 น.

ลงชื่อมาขออ่านด้วยนะค่ะ แล้วก็จะขอติดตามอ่านต่ออีกค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:17:34:54 น.

แล้วจะตามอ่านต่อครับ

โดย: เ ม ฆ ค รึ่ ง ฟ้ า

วันที่: 26 มกราคม 2549 เวลา:19:17:21 น.