BlogGang.com : : น้องลอยแก้ว : งั้นก็... ไปตายซะ

งั้นก็... ไปตายซะ

สูญเสียคนรัก?

มีพระรูปหนึ่งออกบิณฑบาตรผ่านบนสะพานข้ามแม่น้ำใหญ่

พระรูปนั้นเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้บนราวสะพานและกำลังจะกระโดดลงไปในน้ำที่เชี่ยวกราก

พระสงฆ์รูปนั้นเดินไปแล้วถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแห่งความเมตตาว่า
"สีกา....ทำไมสีกาจึงคิดสั้นเล่า"

ผู้หญิงคนนั้นกลั้นสะอื้นแล้วจึงตอบว่า
"เพราะดิฉันโดนผู้ชายคนหนึ่งที่ดิฉันรักมากที่สุด บอกเลิกเจ้าค่ะ พระคุณเจ้า"

พระสงฆ์รูปนั้นยืนสงบนิ่งเพียงครู่แล้วกล่าวอย่างช้า ๆ ว่า .......

"สีกา....จงดีใจที่สีกาสูญเสียคนที่ไม่ได้รักสีกา แต่โยมคนนั้นควรจะเสียใจ ที่เค้าสูญเสียคนที่รักเขาไป"

อ่านแล้วก็นะ รู้สึกอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่า เห็นตัวเองมีค่าหรือไร้ค่า น่าสงสารหรือสมเพชตัวเองดี ที่เอาชีวิตทั้งชีวิตไปทิ้งกับคนที่ไม่เห็นความสำคัญและมองข้ามความรักที่คุณมอบให้

เฮ้ย... จะบอกว่ามันพูดง่าย ก็ใช่ แม้แต่คนเขียนเองก็ยังทำใจไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ผ่านมาจะ 2 ปีได้แล้วมั้ง แต่พอคิดว่าถ้าตายไปเขาจะเสียใจหรือมีน้ำตาให้กับเรารึเปล่า ก็ไม่รู้อีกแหละ ก็ตายไปแล้วนี่นา แต่ที่รู้แน่ๆ ก็คือพ่อกับแม่และหลายๆ คนที่รักเรา เขาคงเสียใจมากๆ อาจจะมากกว่าที่เราสูญเสียคนๆ นั้นไปหลายร้อยหลายพันเท่าจนอยากตายตามเหมือนที่เราคิดจะฆ่าตัวตาย จะขาดใจ อยู่ไม่ได้ เพราะถูกคนที่รักทิ้ง

อะ อืม... ก่อนที่จะตายหน่ะ เตรียมค่าทำศพไว้ให้พ่อกับแม่รึยัง ไอ้เงินเก็บหรือเงินประกงประกันนั้นไม่ต้องไปคิดหรอกนะ เพราะต่อให้มีเป็นล้านๆ มันก็ยังทดแทน ความรัก ความห่วงใย ที่พ่อกับแม่เลี้ยงคุณมาจนถึงตอนนี้ไม่ได้ เพราะพวกท่สนไม่ได้ต้องการเงิน แต่ต้องการเห็นคนที่ท่านรักมีความสุข ซึ่งเงินมันซื้อไม่ได้ หรือถ้าคิดว่าซื้อได้ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันสามารถซื้อคนๆ นั้น ให้อยู่กับคุณและรักคุณตลอดไป ได้สักครึ่งหนึ่งที่พ่อกับแม่รักคุณได้รึเปล่า

อ้ออีกอย่าง พวกประเภทเอะอะอะไรก็จะฆ่าตัวตาย อธิบายก็แล้ว พูดก็แล้วว่ามีคนอีกมากมายที่รักคุณ และให้คิดถึงคนที่รักเราที่สุด นั้นก็คือพ่อแม่ ท่านจะเสียใจมากแค่ไหนจะอยู่อย่างไรถ้าไม่มีเรา แต่ก็ยังยืนยันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขาละก็ ฉันจะขอพูดอีกประโยคเดียว ประโยคสุดท้าย...

"งั้นก็ไปตายซะ"
(ถ้าตายเพื่อคนที่เขารักเราก็ว่าไปอย่าง : บ่นกับตัวเอง)

ป.ล. พูดแรงไปป่าวว้า แล้วจะโดนจับข้อหายุยงส่งเสริมจนเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตายรึป่าวเนี้ย... เริ่มวิตกจริต

18 พฤษภาคม 2552

เกือบลืม... ขอขอบคุณบทความข้างตนจาก //www.pooyingnaka.com/story/story.php?Category=forwordmail&No=666

Create Date : 22 พฤษภาคม 2552

Last Update : 22 พฤษภาคม 2552 20:09:16 น.

1 comments

Counter : 202 Pageviews.

อิอิ สุดยอดเลย ชอบจังเลยอะ

โดย: กุ๋ยเพื่อนคุณ IP: 118.175.210.136 วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:10:49:16 น.