Group Blog |
อาทิตย์/ยี่สิบเจ็ด/สมัยส้องห้าห้าสาม/ปีสอง อาทิตย์ยี่สิบเจ็ดนี้ ตื่นเที่ยงโอ้วแม่เจ้า ตื่นได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ ไปกินข้าวที่หอโบว์ ที่จริงกะไปซื้อ กอกอนอ แต่พอไปถึงตลาดนัด อ้าวว เก็บแล้วเหรอ เห้อ เลยได้แค่ข้าวโพดต้มกะเปียกปูนมากิน เหอะๆ เพราะหนังสือแท้ๆล่อเปียกปูนเละเลยอ่าา กะเพาะไก่ที่น้องหมิวทำ เผ็ดมาก ไม่หร่อยเหมือนพี่มุกทำให้กินเลย ไม่มีน้ำด้วย เเห้งเวอร์ สุดท้ายกหินแต่กับ (เสียดายข้าวอ่า) สุดท้ายกินอิ่มก้อทำตามที่คิดคือ ทำการบ้าน เย้ การบ้านการบ้าน แหะๆ ทำไปอ่าย คสคสไป มันคงจะเสร็จนะนังบ้า แต่ด้วยความรักเรียนสุดท้ายก้อเสร็จ แต่ไม่สิ้น เพราะกระดาษหมดเสียก่อน ว้ากะลังขยันเลย นิสัยจริงๆ ด้วยความขยันไม่สิ้น ขี่ จกย ไปเจ้าพรหม ตลาดใจกลางเมืองอยุธยาเจ้าเดิม ไปทำไม ไปทำไม ก็ไปซื้อหนังสือการ์ตูนสิย่ะ ถามได้ กะลังขยันนี่นะ หาไรอ่านเสียนิด เพื่อให้จิตใจแจ่มใส เอาอีกแล้ว หมดไปอีกร้อยห้าสิบห้า โคนัน สามเล่ม หวานใจไรเนี่ยหนึ่ง เอิ่ม หมดๆๆกันเงินๆๆ เดินทางกลับ เห้อรถเยอะน่าดูเลย อยุธยาเนี่ย อ่านดวงมา ห้ามประมาท ห้ามประมาท ท่องไว้ท่องไว้ อย่าลืม ตาวิเศษเห็นนะ กลับหอ กะจะนอนสักนิด นอนไม่ได้อีก น้องมาที่ห้อง เห้อ เอาเข้าไป เอาเข้าไป ห่อปกหนังสือ พร้อมอาการปวดท้อง ที่รวมการตด แก้กษัยให้หายง่วง ปวดคื๊อ่าา .................................. โอ้วแม้เจ้า เยอะเหลือเกิน ไม่น่าเชื่อ เห้อโล่ง ฮาา++++ อ่านหนังสือ การ์ตูนที่ซื้อมา คิดเถิงแม่ แม่จะรู้ไหม ว่าเอาตังแม่มาซื้อ คิดถึงวันที่หนึ่ง ที่เงินเดือนจะออก คิดถึงงานวิจัยที่ทำแ้วได้เงิน หลายที่เดียว แม่จ๋า หนูได้เงินจากงานวิจัย เด๋วแบ่งให้นะ เย็น ผ่านไป ค่ำผ่านไป มีดผ่านไป จนมา ดึก ทำให้วันนี้ได้หลายอารมณ์มาก เข้าเฟดบุ๊ก เจอหน้าเพื่อนเก่า เห้อ คิดถึงว่ะเพื่อน เห็นรอยยิ้มคงมีความสุขดี เมื่อไม่มีเรา วาสนาข้ามานน้อย อยู่กะเอ็งได้ไม่นาน ทำให้ข้าต้องจากเจ้าไป หวังว่าเจ้ายังคงไม่ลืมข้า ข้าที่เคยเป็นเพื่อเอ็ง คอย ซ้ำเติม เย้ยเอ็ง คอยปลอบเอ็งเมื่อเสียใจ แต่ข้าก็รู้วันเวลาผ่านไป คนบางคนอย่างข้าคงไม่สำคัญ ขอแค่เอ็งจำสิ่งที่ดีๆที่ข้าทำไว้ก็พอ ........................................................................................... แต่เรา ว่า นานนานๆจคิดเสียที ทำให้อารมณ์มันคิดเถิงอดีตที่เคยสนุก พอเหอะ อยู่กับปัจจุบันดีกว่า อยู่กับวันๆที่ธรรมดาของชีวิต เพราะคงไม่มีใครคิดถึงเรา เท่า คนที่เป้นครอบครัวเราหล่ะ ...............................................................................เมื่อไกลบ้าน อารมณ์ดีเริ่มหวั่นไหว
DAraKAparKAY Free TextEditor ฮ่าๆๆ เป็นบันทึกที่ตลกดีน่ะครับ อ่านเเล้วเพลินดี
โดย: Don't try this at home. วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:0:14:31 น.
|
Darakaparkay
Rss Feed ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] |