เรื่องเล่าของคนเดินทาง

……………………………………………………………………………………………
ทั้งยุง ทั้งฝุ่น ชิงกันออกมาจากรองตีนยุ่งไปหมด
เมื่อนายคนเดิม จับมันตบเข้าด้วยกัน สายเป้ขมุกขมอม ห้อยตะพายบ่า
ทุกอย่าง รวมทั้งเสื้อผ้าที่ไม่เคยจับรีด มันย่น มันยับ
ช่างเข้ากันดีเหลือเกิน กับใบหน้าของเขา ผู้นอกรีด นอกรอย
เหน็บกระป๋องเหล้าดีบุก เหมือนพวกฝรั่งมังค่า แต่เมาเหมือนหมา (สากล) คือกัน
อย่าทวง อย่าถาม ถึงจุดหมายปลายทาง มันจะทำให้เสียบรรยากาศ
อย่ามอง อย่าหา ทองหยอง เพราะมีแต่ของจำเป็นบางอย่าง
ใจเป็นทะเล กายเป็นภูเขา บางขณะ บางเวลา มันไกลกันเกินสุดเอื้อม
แต่บางครั้ง มันใกล้กันจนจุมพิต
ความฝันเป็นดั่งเมฆลอยฟุ้ง ข้ามขอบเขาและเวิ้งแห่งทะเล
อย่าเซ้า อย่าซี้ (กูยังไม่ได้ดื่ม) กรูคิดถึงไอ้หนุ่มตังเก
ฝันถึงอีสาวกระเหรี่ยง มองหาบางสิ่ง บางอย่างที่ถูกลืม
หาดทรายเป็นโคลน แม่น้ำสีคล้ำ ป่าไม้เบญจพรรณ
มันกำลังจะตาย...................................
อย่ารีรอ....รถเมล์แดงคอยกรูอยู่แล้ว
...............................................................................................................................................

Create Date : 28 ธันวาคม 2548		0 comments
Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2549 19:01:52 น.
Counter : 386 Pageviews.
Share Tweet