ก้าวแรกที่ india

19/03/2012 22.45 น.PG731 สายการบินบางกอกแอร์เวย์

ได้เทคออฟออกจากท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ มุ่งหน้าสู่ Bangalore, India

ฉันเป็นหนึ่งในผู้โดยสารที่นั่งอยู่ในนั้น อย่างงงๆไม่หวังว่าจะได้เห็นอะไร 

ฉันก็แค่อยากจะมาเรียนภาษาอังกฤษ!! มีคนว่ากันว่า...

“ถ้าคุณสามารถฟังคนอินเดียพูดได้ นั่นหมายความว่าคุณจะสามารถฟังคนทั้งโลกพูดภาษาอังกฤษได้...”

ฉันเชื่อว่าจริง ฉันอาจจะชนะตรงนั้นฉันเลยมาที่นี่ Bangalore, India

ประมาณสามชั่วโมงครึ่งให้หลัง ฉันมองลงไปบนพื้นสีดำสนิท

 มีไฟสีส้มดวงเล็กดวงใหญ่แต่งแต้มอยู่บนพื้น มันเป็นภาพที่สวยงามมาก

 ไม่เหมือนกรุงเทพเลยซักนิด ที่นั่นบนพื้นสีดำมีแต่ไฟสว่างไสว 

ไม่นานหลังเครื่องจอดสนิทฉันก็อยู่ใน Bangaloreโดยสมบูรณ์ น่าจะประมาณ ตี 1 ของที่นี่ 

 จากนั้นฉันและเพื่อน (ขอบคุณคุณพี่หนิงที่เดินทางมาเป็นเพื่อนกันในทริปพิเศษครั้งนี้ : เราไม่ได้นัดกันและรู้จักกันมาก่อนแต่อย่างใด แต่เราเจอกันที่สนามบิน เพราะมาเอเจนซี่เดียวกัน)

 ก็เดินออกจากเครื่องวินาทีแรก “นี่หรือต่างประเทศ ครั้งแรกในชีวิตของฉัน...” บอกได้เลยว่าสวยงามและบรรยากาศดีมากกก มากๆ เลยทีเดียวฉันไม่อยากจะเชื่อว่าอากาศจะเย็นสบายถึงเพียงนี้ ถ้าอากาศแบบนี้สบายแฮร์หล่ะกรู... 

ฉันรู้สึกประทับใจแบบบอกไม่ถูก ออกจะติดตรงตม.หน่อยที่เขาชอบถามอะไรมากมายเว่นเว้อ ดีที่พอฟังออกพูดได้ไม่งั้นคงโดนตม.ดักติดแหงกอยู่ตรงนั้น

ขอบคุณพี่ชายและพี่สาวที่มารับที่สนามบินทำให้อะไรดูง่ายไปหมด 

ระหว่างทางมาในเมือง บรรยากาศค่อนข้างจะมืด พี่ที่มารับบรรยายความให้ฉันฟังมากมาย 

คราวๆ ก็คงเป็นเรื่องกำแพงที่เป็นห้องน้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยนัก แต่ขับไปได้นานกลิ่นก็โชยฟุ้งเมื่อรถของฉันผ่านกำแพง

 ในใจเริ่มคิดมันไม่ใช่เสียงรือเสียงเล่าอ้างอันใดทั้งสิ้น ของจริงๆ ที่กรูสัมผัสมาแล้ววว

 ถนนโล่งขรุขระ ไม่ค่อยจะเป็นเรื่องเป็นราวนัก เกาะกลางถนนเป็นสถานที่ก่อสร้าง เขากำลังสร้างรถไฟฟ้ากันอยู่... 

อ่า กรุงเทพก็สร้างอยู่เหมือนกัน ฉันพอเข้าใจได้ ครั้งนี้ฉันไม่ค่อยใส่ใจอะไรกับถนนหนทางมากนักไม่ค่อยมองอะไรเท่าไหร่เพราะความเพลีย 

แต่พอจะรู้ว่าบ้านส่วนใหญ่เป็นบ้านที่ไม่ค่อยมีหลังคา เอ่อ.. ไม่ใช่ฝนตกแล้วต้องกางร่มอยู่ในบ้านนะ แต่เขามีดาดฟ้ากันเป็นส่วนใหญ่ อะไรก็เหมือนๆกันไปหมด 

จนมาถึงบ้านหลังหนึ่งบน Sindhi Colony Rd. มันอยู่ติดถนนใหญ่เลย ใหญ่รึเปล่าน้า ก็พอตัวเป็นถนน... น่าจะพอๆกับถนนสี่เลนบ้านเรา คงใหญ่อยู่ 

พี่ชายพาฉันมาในหอหญิง วินาทีนั้น?! หอ สิ่งนี้เรียกหอเหรอมันเป็นบันไดแคบๆติดอยู่ข้างตัวตึก

 ฉันจำต้องเดินแบกกระเป๋าขึ้นไป เอาว่ะ... ง่วง พอเข้าไปมันออกจะเหมือนบ้านที่ซอยหลายๆห้องมากกว่า ฉันและเพื่อนแยกกันอยู่เพื่อนคนนั้น(ที่นั่งเครื่องมาที่ไฟท์เดียวกัน)อยู่ชั้นบนสุด ฉันอยู่ชั้นสอง และเพื่อนอีกคนที่เจอกันที่สนามบินที่Bangaloreอยู่ชั้นสองเช่นกัน 

แต่คนละห้อง ทันทีที่ถึงห้องฉันก็เปลี่ยนเสื้อผ้านอนทันทีเพราะเตรียมอาบน้ำมาจากประเทศไทยแล้ว ฮ่ะๆๆๆ และเมทสองคนของฉันก็นอนแล้วด้วย

ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ แต่วันนี้ฉันต้องนอนแล้วเพราะดึกและเหนื่อยเหลือเกิน พี่ชายบอกฉันว่าพรุ่งนี้บ่ายสามจะมารับ

................ฉันได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้น่าจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้น

Create Date : 23 มีนาคม 2555 Last Update : 31 พฤษภาคม 2555 16:02:32 น. Counter : 595 Pageviews.		0 comments
Share Tweet