ทด ๙
ก้าวทีละก้าวมาถึงเก้าตัวสุดท้ายแล้ว เย้ๆ เอาเรื่องน่าดู แฮ่กๆ โฮ่งๆ เหนื่อยนิดๆ หนุกหน่อยๆ ใจน้อยๆ ฝนปรอยๆ มั่วอ่ะมั่ว แต่ก็อากาศกลับมาดีทันฉลองปีใหม่กะเค้า ขอบคุณคุณอากาศมา ณนี้ด้วยนะครับ ที่ทำให้อารมณ์เปรี้ยงแบ่บนี้กลายเป็นชื่นมื่นๆ กันไปตามๆ กัน มีได้ไปเที่ยวชีพจรออกสมรวจตามแต่ใครใคร่ชอบแบบไหนก็แบบนั้น แต่ที่สำคัญขาดมิได้ กะตุ้งกะตังค์กะคนรู้ใจละก็ม้าดีๆ นั่งสบายๆ สักตัวใครใคร่เล...เลใครใคร่ปีน....ปีนใครใคร่ม้า...ม้าใครใคร่นั่ง...นั่งใครใคร่เดิน...เดินใครใคร่ดู...ดูใครใคร่ช้อป...ช้อปสุดท้ายที่น่าจะได้เหมือนกันจะมากจะน้อยก็ต่างคนต่างมุมมองคือการได้ตื่นตา ตื่นใจ ได้ทิ้งความคุ้นเคยไปเจออะไรใหม่ๆ ได้เปิดรับความต่างถิ่นต่างวัฒนธรรม บ้างก็น่าขำ บ้างก็น่าทึ่ง บ้างก็น่าสักหน่อยน่ะ แต่เราก็ยอมจำนนในฐานะผู้มาเยื่อนที่ไม่มีปากมีเสียงเจี๋ยมไว้ก่อน(เดี๋ยวโดน) เวลาเที่ยวไกลบ้านนานๆ ก็เลยเริ่มรู้สึกติ๊ดๆ หนาวไหนรือจะสู้หนาวบ้านเราไปหาบ้านที่เรารู้สึกเราทำตัวตามสบายได้ เป็นอย่างที่เราเป็น ก็คงมีที่เดียวล่ะมั๊งไปหาคนที่เรารู้สึกจะดีจะเลวไงก็ยังประคับประคองกันไปด้วยความเข้าใจบางทีก็อดทนบวกอีกนิด ก็คงมีแค่ครอบครัวสายเลือดเดียวกันรู้เช่นเห็นมาแต่อ้อนไปหาของของที่ไหนถูกใจ จะของกินของใช้ของข้างกายเป็นง่ายไปหมด ก็คงมีแต่ของแถบนี้แหละ อุดมสมบูรณ์ ในนามีน้ำ ในปลามีข้าว จะเอาแบบไหนล่ะ จัดให้ๆหรือต่างถิ่นมาจะมาเช่ามาใช้เราก็ใจดีบริการเป็นเลิศอยู่แล้ว จะมาซื้อมาขายกันก็พอได้อยู่ๆ แหม จะต่อมาก็ให้ใจดีกันอยู่แร้น ถึงจะมีเสียๆ บ้างก็ไม่จากไปไกลก็คงไม่มีได้คิดถึงหรอกนะ หมดละครับหมดเกลี้ยงๆ หมดรำพึงนิราดหน้าหนาวแล้ว ไงป๋มก็ขอให้ทุกท่านได้มีความสุขในทุกหน้ากันนะครับ
ขอบคุณคุณอากาศมา ณนี้ด้วยนะครับ 
ถึงจะมีเสียๆ บ้างก็ไม่จากไปไกลก็คงไม่มีได้คิดถึงหรอกนะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
