แด่โลกภาพยนตร์ แด่ความฝันที่จะมีหนังฉายโรงเป็นของตัวเองเมื่อตอน ม.ปลาย ทุกอย่างดูจะล้มเหลวพังทลายลงมาแบบไม่มีชิ้นดี อยากจะโทษตัวเองในปี2017และปี2018และทุกการกระทำที่ส่งผลให้มาเป็นตัวเองในตอนนี้ ตอนนี้ทุกอย่างดูยากเย็นไปหมด ไม่ว่าจะกิน อยู่ นอน ใช้ชีวิตร่วมกับความฝัน หรือแม้แต่ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก อาจจะเป็นจริงอย่างที่ในหนังสือ1Q84บอก เราทุกคนต่างรอวันล่มสลายของโลกใบนี้ ผมอยากให้มันเกิดขึ้นในเร็ววัน แต่นั้นเป็นเพียงแค่ความฝันที่เกิดขึ้น ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมชอบตั้งเป้าหมายใหญ่ๆแล้วก็ทำไม่ได้อย่างที่หวัง ต้องมานั่งจิตตกบ่นพึมพำ พิมพ์ระบายลงบล็อกเพื่อให้ตัวเองในอนาคตย้อนกลับมานั่งอ่านและนึกขึ้นได้ว่าเรายังมีตัวเองในอดีตที่ขี้แพ้เหมือนกัน การพ่ายแพ้คงเป็นสิ่งที่ผมถนัดที่สุด จากเด็กมีไฟในม.ปลายและเชื่อว่าความฝันทำให้มนุษย์เป็นมนุษย์ ในช่วงเวลา3-4ปีที่ผ่านมา เวลาและเหตุการณ์ต่างๆได้เปลี่ยนชุดความคิดนั้นของผมทั้งหมด ผมเกลียดความฝัน ความหวัง และเสรีภาพ สิ่งเหล่านี้คือปีศาจร้ายที่ทำให้มนุษย์พบเจอกับความทรมาน ถ้าเลือกเกิดชาติหน้าได้ผมคงเลือกเกิดเป็นหมา หรือสัตว์อะไรก็ได้ที่ไม่มีความฝัน หรืออย่างน้อยผมขอให้เวลาใน3-4ปีนั้นกลับมาช่วยเปลี่ยนชุดความคิดของผมอีกครั้ง ทำให้ผมกลับมาเสพติดรสชาติอันหอมหวานของความฝัน ความหวัง และเสรีภาพอีกทีดั่งเช่นตัวเองในสมัยมัธยม และขอให้มันคงอยู่ตลอดไป เอาหละหลังจากบ่นพึมพำมานาน ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้วจริงๆที่ผมจะทำตามความฝันของตัวเองในโลกภาพยนตร์ ถ้ามันไม่สำเร็จก็คือจบ ผมจะหันหลังและยอมแพ้ให้กับมัน แต่ในปีนี้ จะลองทุ่มสุดตัวดูถือว่ามันเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ ปีที่ผ่านมาผมได้ค้นพบว่าผมไม่สามารถเป็นผู้กำกับได้แล้ว เนื่องจากร่างกายและโรคประจำตัว ผมจิตตกไปพักหนึ่งและหันเหไปด้านเขียนบทแทน ปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้ว ผมจะทุ่มทุกอย่างไปกับการเขียนบท ปีหน้า น่าจะเป็นปีที่ตัดสินทุกๆอย่าง อย่างแท้จริง
Create Date : 09 มกราคม 2562 |
|
0 comments |
Last Update : 9 มกราคม 2562 22:27:25 น. |
Counter : 333 Pageviews. |
|
|
|