สาเหตุที่เล่าเรื่องนี้แค่หวังให้ คนที่เพิ่งทำงานใหม่ๆ เรียนรู้ไว้เป็นอุทาหรณ์ ...อะแฮ่ม เริ่มเลยละกัน

เรื่องของเรื่อง คือ เรามีลูกน้องอยู่คนนึง ทำงานห่วยแตก อายุมาก ช่างนินทา เอางานนอกเข้ามาทำ ปัญหาส่วนตัวเยอะ แยกแยะไม่ออก ถ้ามีเรื่องส่วนตัวมากระทบเธอก็เอามาปนกะเรื่องงาน แล้วก็จะเหวี่ยงวีนตลอดเวลา

เล่ามาถึงตอนนี้ หลายคนอาจสงสัยว่าเก็บมันไว้ทำมัย คือ ว่า เจ้แกเส้นหญ่าายยยย แล้วอีกอย่างเราเปนคนใจอ่อน เห็นแล้วก็สงสาร เพราะถ้าให้ออกไป คงไปหางานที่อื่นลำบาค สเปคนี้ยากจะหางานใหม่

จนเมื่อต้นอาทิตย์ คุณเธอโทรมาลาป่วย (แต่ไม่ได้ป่วยจริง) เรารู้แต่ไม่แน่ใจ เลยให้ลูกน้องอีกคนลองโทรไปบอกว่าเด่วจะไปหาที่บ้าน เอาโทรศัพท์บริษัทที่คุณเธอหยิบหลับบ้านไปด้วยมา เพราะว่าต้องใช้งาน เธอบอกว่าเด่วจัดการเอง แล้วก็ปิดโทรศัพท์หนีทั้งสองเครื่อง ทั้งเครื่องส่วนตัวและเครื่องบริษัท (บ้านกลับบริษัทอยู่ใกล้กัน ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงห้านาที)

หลังจากนั้นพอมาทำงาน คุณเธอก็ไม่พูดถึงเรื่องขาดงาน เรื่องโทรศัพท์ ทำเหมือนไม่มีรัยเกิดขึ้น แล้วยังแสดงท่าทีหงุดหงิดใส่คนรอบข้าง (มารู้ทีหลังว่าเค้าโกรธที่โทรไปตามโทรศัพท์)

เราก็ไม่พูดเล่นกะเค้าเหมือนก่อน บอกตรงๆ ไม่มีอารมณ์คุยเล่นกะคนแบบนี้ แต่เรื่องงานยังเปนปกติ มีความสุภาพ และความยุติธรรมให้เสมอ

ถึงตอนนี้บรรยากาศระหว่างกันเริ่มอึมครืม แต่เราถือว่าเราไม่ได้ทำรัยผิด เรื่องจะให้ไปว่าเรืองลาป่วยแต่ไม่ได้ป่วยจริง อันนั้นคงไม่ทำเพราะไม่มีหลักฐาน (ตอนหลังมารู้แน่ชัด เพราะเจ้าตัวสารภาพเอง)

คราวนี้พอเครียสจัด คุณเธอก็ไปหาฝ่ายบุคคลขอใบลาออก แต่ไม่มาคุยกะเรา คุยกะคนรอบตัวว่าจะลาออก ให้ทำงานแล้วเจอแบบนี้เธอต้องลาออก เธอไม่อยู่ เธอไม่ทน

และไม่หยุดแค่นั้น สองวันถัดมา เธอขาดงาน โดยพยายามโทรไปลาฝ่ายบุคคล ผู้จัดการฝ่ายบุคคลไม่รับเรื่อง บอกว่ามีหัวหน้างาน ให้ไปลาหัวหน้างานเอง 

พอวันรุ่งขึ้นคุณเธอมาทำงาน เราก็เลยเรียกมาถาม ว่ามันมีปัญหาอะไร ทำไมต้องลางานในลักษณะนี้ เค้าก็พูดสวนมาเลยว่าจะลาออก เค้าผิดเอาเอง เหตุผลที่จะลาออก คือ ทำงานบกพร่อง ทำงานไม่คุ้มเงินเดือน เราก็ถามว่าแน่ใจนะ ไม่ใช่เพราะทำผิดแล้วหัวหน้าไม่พูดด้วย เลยต้องลาออกให้รู้ว่าชั้นแน่เหรอ ????

เค้าก็บอกไม่ใช่เค้าผิดเอง เราก็เลยถามว่าแล้วคิดว่าจะหางานที่ใหม่ได้เหรอ อายุขนาดนี้ แล้วถ้าหาที่ใหม่ จะเจอหัวหน้าที่ดีกว่านี้เหรอ แน่ใจมั๊ย แล้วเงินเดือนขนาดนี้ จะหาได้ที่ไหน (เงินเดือนเค้าเยอะมากถ้าเทียบกับงาน เพราะเธอเส้นหย่ายยยยยยยย)

คุณเธอก็พูดแต่จะออกๆๆๆๆ (เราก็เลยเลิกคุย เพราะไม่รู้จะสงสารไปทำเกี๊ยรัย ให้เค้าเดินทางชีวิตตามใจเค้าแล้วกัน ไอ้เราสงสารเค้า แต่เค้านึกว่าเราง้อเค้า เฮ้ออออออออออ)

สุดท้ายคุณเธอก็ยังไม่ยื่นใบลาออก ประมาณว่าคงเรื่ิมลังเล แต่ปากยังแข็ง และคงความปากเสียไปอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

คราวนี้เราก็เลยทวงใบลาออก เธอก็เดินเอามาให้อย่างกระฟัดกระเฟี้ยด แต่ไปคุยลับหลังเราอีกว่า จิงๆ จะมาเปลี่ยนใจ แต่เราดันทวงใบลาออก ก็เลยต้องยื่น ก็ไม่เข้าใจว่าไม่ออกแล้วบอกคำเด่ว

ก็ได้ ไม่รู้อมอะไรไว้ในปาก

พอได้ใบลาออก เราก็เลยรีบคุยกะนายขอรับคนใหม่ บอกตรงๆ สิ่งที่คุณเธอทำมาทั้งหมด ทำให้เราก็ไม่อยากได้ลูกน้องแบบนี้อีกต่อไป เลยรีบหาใหม่ รีบรับ จะได้ปิดประตูเปลี่ยนใจ

สรุปว่าเรื่องนี้ นอยด์หัวหน้า นอยด์จนลามปาม ต้องตกงาน คิดว่าแน่ แบ๊คดีจึงซ่า งานใหม่หาไม่ได้ เห็นนั่งทำงานไปน้ำตาคลอไป แต่เราไม่มีความสงสารให้แล้ว จบเวรกรรมกันแค่นี้

ใครที่คิดว่าแน่ จะงัดกลับหัวหน้า คิดดูให้ดีๆนะจ๊ะ วิถีทางแห่งหัวหน้า มีอีกหลายเหลี่ยมที่คุณลูกน้องทั้งหลายตามไม่ทัน ^^"