|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
Episode1:จากข้าวสารสู่ชายแดนกัมพูชา
ทำไมต้องจากข้าวสาร?
บิ๋มเสียตังค์ค่ารถจากกรุงเทพถึงเสียมเรียบเพียงสามร้อยเยน(ขากลับก็ประมาณนี้)
ทำไมค่ารถมันถึงถูกขนาดนี้ ซึ่งฝรั่งที่จะไปเสียมเรียบก็ได้ราคาประมาณนี้กันหมด
ก็เลยแอบถามเจ๊ที่บิ๋มไปซื้อตั๋วกับแกมา แกบอกว่ามันเป็นสัมปทาน(บิ๋มก็ไม่เข้าใจว่ามันเป็นยังไงนะ)ที่ให้เฉพาะชาวต่างชาติ
เจ๊บอกว่าคนไทยไม่มีทางไปได้ราคาถูกขนาดนี้หรอก
นี่บิ๋มลักกี้ล่ะ
เพราะว่าบิ่มซื้อตั๋วพร้อมกับคนญี่ปุ่นที่ไปด้วยกัน เจ๊กระซิบบอกว่าอย่าให้ใครรู้ล่ะว่าเป็นคนไทย (อ้าวววว หน้าตาก็ยังงี้ ใครจะไม่รู้)
รถออกเช้าตรู่(แถมยังเลทตามประสาคนไทย) เป็นรถทัวร์อย่างดี ไอ้เราก็นึกดีใจ โหย รถคันใหญ่เบ้อเริ่ม แค่สามร้อยเอง ถูกกว่ากลับบ้านที่สกลอีก ไม่น่าเชื่อ
แต่ในรถเห็นคนไทย(วัยรุ่นทอมๆนิดๆ)บ้าง คนหน้าตาคล้ายๆเขมรบ้าง ก็อ้าว ก็ยังมีคนเจ้าถิ่นนี่นา (อันนี้ไม่รู้ว่ารับธุรกิจเบื้องหลังอะไรกันอีกป่าวนะ)
นั่งไปสักหน่อย ก็ถึงตลาดโรงเกลือ อ.อรัญประเทศ ใหญ่จริงๆ น่าลงไปซื้อของแต่ไม่มีเวลา ทำเรื่องออกนอกประเทศเรียบร้อย เดินข้ามสะพานไปสักหน่อยก็ถึงด่านของกัมพูชา(เมืองปอยเปต) ก็ทำเรื่องเข้าประเทศ ถ้ามาวันเดียวเหมือนไม่ต้องใช้วีซ่า แต่บิ๋มอยู่หลายวันก็ทำวีซ่ามาแล้วจากกรุงเทพ
แต่รถทัวร์คนนั้นจะจอดกินข้าวเที่ยงก่อนถึง แล้วระหว่างนั้นคนที่ไม่มีวีซ่าเค้าก็มีบริการรับเอาพาสพอรตไปทำวีซ่าให้โดยเสียค่าทำแพงกว่าไปทำเองที่สถานทูต(ไม่แนะนำ) ถ้าเป็นไปได้ควรทำที่สถานทูตก่อน เพราะจะโดนไถรีดที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง
ระหว่างรอเพื่อนทำวีซ่า(เราเสร็จก่อนเพราะเป็นคนไทย มีแถวต่างหาก) เห็นคนไทยเยอะแยะมาก ใส่ทงใส่ทอง เป็นคุณนายบาง เป็นคุณหนูบ้าง ก็เก็ทเลย
อ๋อ คือมันเป็นบ่อนนี่เอง เมืองนี้ เป็นบ่อนถูกกฎหมายที่ใกล้ที่สุดสำหรับคนไทย
มีทั้งคาสิโน และโรงแรมเต็มไปหมด เล่นเช้ากลับเย็นก็เยอะแยะ วกกลับมาเรื่องเดินทางต่อ พอเราลงจากรถทัวร์ คนบนรถก็นำเราเดินต่อไปถึงวงเวียนใหญ่ๆ ให้เรานั่งรถคล้ายๆสามล้อเครื่อง(ตุ๊กๆ) เราก็ขึ้น.. ที่ไหนได้ ใกล้โคตรๆ แบบเดินได้สบายๆ แต่ก็อย่างว่า ทุกอย่างมันเป็นธุรกิจ ไม่อยากจ่ายตังค์หรอก(จำราคาไม่ได้ แต่รับเงินไทยด้วย)
อ่อ ลืมบอกไปมาเขมร แลกเงินดอลสหรัฐเป็นแบงค์ย่อย คือแบงค์หนึ่งเหรียญกับยี่สิบเหรียญมาจะดีที่สุด
แล้วเค้าก็ปล่อยเราลงที่อาคารพานิชย์เก่าๆที่หน้าตาคล้ายบขส.
เราก็นั่งรอ.. ในที่สุดก็โดนเรียกขึ้นรถ
โอ้พระเจ้า รถของมันคือ รถตู้เก่าๆที่เก่าๆและเก่าๆ ขนคนขึ้นเกินจำนวนอย่างไม่เกรงใจแล้วเอาเก้าอี้ธรรมดามาเสริมให้ โอ้ ยังพอทน เพราะคิดว่าเดี๋ยวคงถึงเนื่องจากระยะทางโดยทั่วไปก็น่าจะถึงได้ภายในสามชม. แต่
มันไม่เป็นเช่นนั้น
รถออกเดินทางไปบนถนนที่แสนขรุขระ นานหลายนาที ฉันก็เริ่มดูแผนที่ว่าเมื่อไหร่จะมีทางหลวงสักที เพราะมันนานมากที่ต้องทนกับถนนลูกรัง ฝุ่นเขรอะ รถไม่มีแอร์ แล้วก็หลุมบนถนนที่ทำให้รถวิ่งได้แค่ไม่เกินสามสิบกิโลเมตรต่อชม.
นั่งไปครึ่งชม. เริ่มปลงและคิดได้ว่า นี่แหละคือทางหลวงแผ่นดินของเขมร เพราะดูจากแผนที่ไม่มีถนนเส้นอื่นในประเทศนี้ที่จะมุ่งสู่เสียมเรียบได้จากอรัญประเทศ
กะว่าต้องเป็นโรคปอดกลับไปแน่ๆ เพราะฝุ่นจริงๆ ฝุ่นมหาฝุ่น แล้วที่คิดว่าจะถึงสามชม.มันก็คงไม่ถึงแล้วแน่ๆ เพราะรถมันเคลื่อนที่ไม่ค่อยจะได้บนถนนแบบนี้
โอ้ ตายแล้ว ไม่รู้มาก่อนเลยว่าการมาเขมรเนี่ยมันจะลำบากขนาดนี้
แต่แล้วผ่านไปหลายชม.(สองข้างทางมืดสนิท ไม่มีเมือง ไม่มีไฟฟ้า) ในที่สุดก็เริ่มมีแสงไฟ ดีใจเหมือนอยู่กลางทะเลทรายแล้วเจอโอเอซิส
ถึงเสียมเรียบตอนทุ่มสองทุ่ม รอดตายไปหนึ่ง ที่ที่ตั้งใจพักรถมันก็เลยไป ก็นั่งไปดูสิว่ามันจะให้เราลงที่ไหน
เลยไปไกลพอสมควร แล้วรถก็จอดให้นักท่องเที่ยวลงไปดูที่พักแห่งหนึ่ง ถ้าจะพักก็พัก ไม่พักเค้าก็ไปต่อยังที่ที่เค้าทำสัญญากันไว้
แต่เราอยากลงก็เลยลงมาดื้อๆแล้วก็เดินออกมาเลย มุ่งหน้าตรงไปยัง takeo guesthouse ขอหลับเป็นตายที่นี่ล่ะ คืนนี้
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะจ้ะ (พร้อมรูป)
Create Date : 26 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 26 กรกฎาคม 2550 0:14:29 น. |
|
5 comments
|
Counter : 334 Pageviews. |
|
|
|
โดย: pompier วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:29:09 น. |
|
|
|
โดย: สาวอิตาลี วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:11:17:35 น. |
|
|
|
โดย: Kurt Narris วันที่: 26 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:43:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Tokyo Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
จากอีสานแดนปลาร้า มาเรียนต่อที่แดนปลาดิบในฐานะนักเรียนทุนรัฐบาล แต่ ไม่มีเรื่องโม้ มีแต่เรื่องเมาท์
อาหารโปรดปรานที่สุดในชีวิตคือ ส้มตำปลาร้า ใครรู้จักร้านส้มตำอร่อยๆที่ไหน ช่วยบอกด้วยนะจ้ะ จะตามไปชิม
|
|
|
|
|
|
|