Sweet molecule...มีเธอทุกอณูใจ

(เพราะเธอ...จึงก่อเกิดเป็นความรัก เพราะรัก...จึงมีเธออยู่ในทุกอณูของหัวใจ)



คำโปรยปกหลัง :

‘โมไนย’ ชายหนุ่มผู้แสนใจเย้นเย็นต้องรับมือกับสาวสวยขาวีน ‘กัญญาณัฐ’ ซึ่งมาเช่าบ้านของลูกพี่ลูกน้องเขาที่วานแกมบังคับให้เขาดูแลอย่างช่วยไม่ได้

ถ้าเธอเข้ามาอยู่แบบสงบๆ ก็คงไม่มีอะไร แต่ดูเหมือนคนเบื้องบนจะกลั่นแกล้งสร้างปัญหาให้เขาต้องตามแก้สารพัด ตั้งแต่เรื่องไฟรั่วลามไปถึงแต่งสวนหน้าบ้าน

แต่นั่นถือเป็นปัญหาเล็กๆ สำหรับสุภาพบุรุษอย่างเขา จัดการแค่นี้เหรอ สบายมาก

ทว่าความน่าหนักใจมันอยู่ที่ยิ่งรู้จักกันมากขึ้น ปัญหาที่สาวเจ้าเอามาปรึกษากลับไม่ใช่แค่เรื่องภายในบ้านเท่านั้นน่ะสิ เพราะแม้แต่เรื่องส่วนตัวของเธอ เขาก็ต้องเข้าไปเอี่ยว

แล้วอย่างนี้เขาต้องดูแลไปถึงเรื่องหัวใจของเธอด้วยมั้ยล่ะเนี่ย

ความเห็นส่วนตัว หลังจากได้อ่านแล้ว
ได้ฤกษ์หยิบมาอ่านเสียที หลังจากที่อ่าน Atomic Loveฯ ไปนานแล้ว ก่อนอื่นต้องบอกว่าชอบปกและคำโปรยปกหน้ามาก เพื่อน ๆ อาจจะแปลกใจว่าทำไม เด็กอ้วนฯ ถึงรีวิวแต่นักเขียนคนนี้ ไม่ได้เชียร์ไม่ได้รู้จักกับนักเขียนเป็นการส่วนตัวนะคะ แต่เหมือนกับว่าอ่านจบแล้วอยากจะบันทึกความรู้สึกไว้ทันทีน่ะค่ะ กลัวลืม แหะๆ

เริ่มเรื่องมาคนแต่งเค้าปูให้เรา เห็นนางเอก แบบว่า จับจด เรียนจบแล้วไม่ยอมหางานทำ เอาแต่เที่ยวไปวัน ๆ แบมือขอเงินแม่ เหมือนเอาแต่ใจตัวเองนิสัยไม่ค่อยน่ารักเลยน่ะ อ่านแล้วร่ำ ๆ จะวาง นางเอกอะไรเนี่ย

แต่พออ่าน ๆ ไป ตอนที่นางเอกไปอยู่บ้านเช่าที่พระเอกเป็นคนดูแล นางเอกสงสัยว่าทำไม เวลาพระเอกพูดถึง "บ้าน" แล้วมันฟังดูอบอุ่น แต่ทำไมเวลาพูดถึง"บ้าน" ของนางเอกเองไม่เห็นเป็นแบบนั้นเลยมันดูเย็น ๆ ชา ๆ (ตรงนี้ทำให้เริ่มมองอะไรในตัวนางเอกมากขึ้น) นางเอกเหมือนเด็กที่ขาดความรักและพยายามแสวงหามันแต่ไม่รู้จักวิธี เธอมีพี่ชายที่โดนจับแยกกันตอนเธอยังเล็กเพราะพ่อกับแม่เลิกกัน เธอได้อยู่กับแม่ พี่ชายได้ไปอยู่กับพ่อ แม่เลี้ยงรักพี่ชาย แต่กลับไม่ชอบเธอ และไม่อยากให้พี่ชายมายุ่งด้วย

พอโตขึ้นได้เจอกัน พี่ชายก็เหมือนจะรักและเอาใจใส่แต่แม่เลี้ยง นางเอกก็พยายามที่จะเรียกร้องความสนใจ เหมือนอยากได้ที่พึ่ง อยากสัมผัสความรักจากพี่ชายที่เหมือนมันหายไป จนมาเจอพระเอกที่มีความเป็นพี่ชาย ชอบดูแลและปกป้อง อีกทั้งเป็นคนใจเย็นมาก ชอบตอนที่นางเอกรำพึงกับตัวเองว่า "พี่โมลเป็นคนดีจัง" มันเหมือนกับว่าเนี่ย เธอได้ค้นพบแล้ว

เรามองว่าความรู้สึกของนางเอกตอนที่ได้เจอกับพระเอกและค่อย ๆ ผูกพันธ์กันคงเหมือนกับคนที่อยู่ในมุมมืด แล้วมีคนแง้มประตูเปิดออกให้แสงสว่างค่อย ๆ ลอดเข้ามา กลัวนะที่จะต้องออกไป แต่ก็อยากรู้ว่าตรงที่มีแสงสว่างนั้นมันเป็นยังไง ทีนี้ก็เลยเหมือนคนได้หลัก มีคนให้คำปรึกษา เธอก้าวเดินได้เอง นิสัยที่เคยไม่ดีก็เปลี่ยนไป หันมาทำงานแบบตั้งใจ เธอดีใจมากที่ได้ส่งเงินที่หามาได้ด้วยตัวเองไปให้แม่ จากที่แต่ก่อนขอเงินอย่างเดียว

เรื่องราวดำเนินต่อมาแสดงให้เห็นพัฒนาการของนางเอก แต่มีฉากที่ทำให้เด็กอ้วนฯ สะเทือนใจแบบน้ำตาไหลกระหน่ำเลย กะฉากหนึ่งในเรื่อง (ไม่เล่านะคะ เด่วไปอ่านเระไม่หนุก) ที่ทำให้ต้องพักไปปรับอารมณ์เป็นระยะ ๆ โฮกกก สุด ๆ เหตุการณ์นี้มันเตือนใจเด็กอ้วนฯ เลยว่า โอกาสและเวลาไม่เคยรอใครจริง ๆ

ปรับอารมณ์มาหาเรื่องน่ารัก ๆ บ้างดีกว่า พระเอกได้ใจเด็กอ้วนฯ มาก ใจเย็น รู้ใจ เข้าใจ และเวลาเขินนี่น่ารักที่สุด.......................แปลกเนอะ มันไม่มีฉากเลิฟซีนเหมือนเคยแต่อ่านแล้วกลับประทับอยู่ในใจอย่างบอกไม่ถูก

อ้อมีอมยิ้มในฉากที่นางเอกคิดว่าตัวเองละเมอแล้วพระเอกมาหาด้วย น่าร๊ากชะมัด พี่โมลเอาไปเลยเต็มสิบ

คุณปัญณ์ปรียา ขา คุณทำให้เด็กอ้วนฯ น้ำตาไหลมาสองรอบจากหนังสือของคุณสองเรื่องแล้วนะคะ ความจริงซื้อโอบฟ้าล้อมตะวันมาแล้ว แหะๆ แต่ขอพักก่อนดีกว่า เด่วปรับอารมณ์ได้อ่านแล้วจะมาเล่าให้ฟังใหม่ค่ะ

ต่อไปนี้คงจะได้ตามงานของปัญญ์ปรียา ไปเรื่อย ๆ แปลกนะนิยายของเค้านี่ตอนอ่านแรก ๆ จะรู้สึกไม่ค่อยปลื้มกะตัวละครเท่าไหร่ แต่ทำไมไม่รู้อ่านไปอ่านมาอินซะอย่างนั้น...............

Create Date : 14 กันยายน 2551		1 comments
Last Update : 14 กันยายน 2551 21:54:46 น.
Counter : 3818 Pageviews.
Share Tweet