หกวันห้าคืนในเยอรมัน ประเทศที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด Bremen
และแล้วก็มาถึงเมืองสุดท้ายของทริปนี้จ้า ขับรถออกจากฮัมบวร์กมาเบรเมนใช้เวลา หนึ่งชั่วโมงครึ่งจ้า ที่นี่เราเลือกพักโรงแรมด้วยเหตุผลเดิมแล้วก็ใช้ได้ทีเดียว อยู่ใกล้สนามบิน มาดูกันจ้า
ตอนมาถึงดูเหมือนคนไม่มาก แต่พอลงมากินอาหารเช้า โอ หาที่นั่งแทบไม่ได้เลย จากนั้นก็นั่งรถเข้าไปเที่ยวในเซ็นทรัมกันจ้า
ที่นี่เราเลือกพาเจ้าหยกไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์ทางวิทยาศาสตร์ ที่มีชื่อเสียงของที่นี่ เพราะอ่านข้อมูลแล้วน่าสนใจที่สุด แล้วก็ไม่ผิดหวัง
อันนี้เป็นการจำลองการเกิดพายุทอนาโด น่าสนใจมาก
เราชอบอันนี้ที่สุดจ้ะมันคือ แม่เหล็กเหลว มันมหัศจรรย์มาก แต่บรรยายไม่ถูกอะต้องไปดูเอง
อันนี้เจ้าหยกตั้งใจดึงมากๆจนกางเกงหลุด เราใช้เวลาอยู่ในนี้ทั้งหมดห้าชั่วโมงกว่าๆ ใหญ่มาก มีสามโชนตอนแรกนึกว่าจะมีแต่ของที่เกี่ยวกับเด็กแต่จริงๆแล้ว เหมาสำหรับทุกเพศทุกวัยที่ต้องการเรียนรู้ ถ้าบ้านเราทำได้สักครึ่งหนึ่งคงดีจะเป็นประโยชน์มากๆทางการศึกษา ออกจากพิพิธภัณฑ์ กลับมาตั้งหลักที่โรงแรมก่อนจะออกไปตะลุยราตร๊กัน
ชอบรูปต่อไปนี้มากเลย ใครก็ไม่รู้เดินผ่านกล้องมาหน้าตาคุ้นๆ
อันนี้เดินมาเจอ เขาเปิดหมวกเล่นดนตรี เจ้าหยกทนไม่ได้ ต้องขอเต้นกับปาป๊า คนเดินผ่านไปมาอมยิ้มกันใหญ่ พอเต้นเสร็จจ่ายเขาแค่ 50 cent
ไม่น่าเชื่อว่าในเมืองใหญ่ๆจะมีขอทานหนุ่มๆนั่งแบบนี้นึกว่าจะมีแต่บ้านเราแฮะ
ซอยเล็กๆอันนี้แหละเดินไปทะลุ จุดท่องเที่ยวที่ติดกับแม่น้ำ
เดินมานานเริ่มหิว เห็นร้านนี้คนเยอะเลยแวะดูท่าทางน่าสนใจ
รอแล้ว
รอเล่า
เฝ้าแต่รอ สามีเดินวนไปวนมาขนาดไปขอแชร์โต๊ะก็ยังทำแต่ก็ไม่สำเร็จ ชักอยากรู้มันมีดีอะไรหว่า
สุดท้ายต้องยอมแพ้ฮ่ะ ไม่งั้นมีหวังนังเมียคนนี้ได้กระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะและแย่งอาหารชาวบ้านกินเหมือนลิงลพบุรีแน่ๆ
และแล้วก็ต้องไปหาร้านอื่นเฮ้อได้นั่งซะที ไม่รู้ว่าคนมาจากไหนกัน ร้านอาหารแทบไม่มีที่นั่งแย่งกันยังกับ..อิๆๆ
สามีเจอคนคุยถูกคอ ตาคนนี้แหละที่ยอมให้เราแชร์โต๊ะด้วยตอนแรก แล้วพอมีที่ว่างเราจึงแยกมาทีหลัง นั่งแล้วก็สั่งเครื่องดื่มมาสามีขอดื่มเบียร์สักแก้วว่างั้น เอ้า ยอมวันนึง แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไร นั่งดื่มจนจะเป็นชั่วโมงแล้ว อาหารที่สั่งไปก็ยังไม่ได้ สุดท้ายเรียกพนักงานมาถาม คุณเธอตอบว่า เนื่องจากวันนี้ลูกค้าเยอะมาก คงต้องรออย่างน้องหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ตายๆๆๆแน่ๆตรู ฮือๆๆ แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนสั่งวะ เลยถามว่าแล้วถ้าไอติมล่ะ ชีรีบบอก ถ้าไอติมก็ได้เลย สุดท้ายเลยต้องสั่งไอติมมากินแทนข้าวเหอๆๆ
พอกินไอติมเสร็จ ก็ปาเข้าไปจะสามทุ่มแล้วเอาไงดีล่ะกลับไปโรงแรมครัวคงปิดแล้ว คุณสามีตัดสินใจ....ย้อนกลับไปร้านเดิมอีก
และแล้วก็ถึงบางอ้อ ร้านนี้เป็นร้านเก่าแก่ ในร้านจะมีรูปบุคคลสำคัญๆระดับโลกที่เคยมากินอาหารที่นี่ แขวนไว้เต็มไปหมด แล้วก็ได้กินเสียทีหลังจากนั่งดูชาวบ้านเขากินกันจนน้ำลายจะหกแบบไม่ร้ตัว เกิดมาก็เพิ่งนั่งจ้องชาวบ้านเขากินกันก็วันนี้แหละหิวจนตาลายรอเกือบชั่วโมงถึงได้กิน
ของเรากะของลูกมาก่อนปาป๊ารอต่อไปอิๆๆ แต่ยอมรับว่าพนักงานเขาบริการดีมากๆหายโกรธเลย รายงานทุกระยะว่าอาหารถึงไหนแล้ว และขอโทษที่ต้องรอนาน บลาๆๆแต่อย่างน้อยก็ทำให้ใจเย็นขึ้นเยอะ
หลังจากอิ่มหมีพีมัน เอ๊ย ไม่ได้กินหมีซะหน่อย เลยออกมาถ่ายรูปป้ายร้านประจานซะหน่อย อิ่มอร่อยจ้า สุดท้ายก็หอบสังขารกลับโรงแรมกันหึๆๆ แต่ก่อนจะกลับถ้าได้มาเที่ยวเบรเมนแล้วไม่มาตรงจุดนี้ก็คงบอกได้ว่ามายังไม่ถึง
ตรงนี้เวลาที่หยอดเหรียญลงไปในรูแล้วจะมีเสียงดังกลับมาเป็นเสียงสัตว์ต่างๆเออรู้จักหลอกเอาตังค์นักท่องงเที่ยววุ้ย ระหว่างรอรถเทรม เห็นมีพวกขี้เมา ปาขวด โอยหัวใจจะวายนึกว่าจะมีวางมวยกันซะแล้วนี่แหละที่เราไม่ชอบเมืองใหญ่ๆ สุดท้ายก็กลับมานอนด้วยความล้า หลับเหมือดรวดเดียวยันเช้า ต้องถือว่าที่เบรเมนนี่เดินมากที่สุด แต่ก็สนุกดี จบแล้วจ้าทริปในเยอรมัน ที่บอกว่าเป็นประเทศที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดของจขบ.ก็คือในความรู้สึกที่มีเกี่ยวกับฮิตเลอร์นั่นเอง แต่จริงๆแล้ว บ้านเมืองเขาน่าอยู่และสวยงามมากทีเดียว ไว้ญาติๆมากันแล้วจะพาไปทัวร์นะจ๊ะ ไปแล้วจ้า เดี๋ยวพาไปเที่ยวที่อื่นมั่ง สามีมีแอบถามสนใจย้ายมาอยู่เยอรมันไหมเธอ ตายกันพอดีฉัน เรียนภาษาดัชท์กำลังพอจะรู้เรื่องผมจะหงอกหมดหัวแล้ว ถ้าต้องมาเรียนภาษาเยอรมันอีก หัวคงโล้นแน่ๆเลยช้าน
Create Date : 18 พฤศจิกายน 2554 |
Last Update : 13 สิงหาคม 2555 16:55:02 น. |
|
3 comments
|
Counter : 900 Pageviews. |
|
|
|
โดย: ratone วันที่: 18 พฤศจิกายน 2554 เวลา:18:15:01 น. |
|
|
|
โดย: ป้าณู วันที่: 19 พฤศจิกายน 2554 เวลา:3:45:08 น. |
|
|
|
โดย: adia วันที่: 13 มกราคม 2555 เวลา:0:07:51 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Netherlands
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [?]
|
บล็อคนี้เป็นบลอคคนบ้า อาการก่อนเป็นบ้า ถูกกระทบกระเทือนทางใจอย่างรุนแรง ไม่ได้เป็นง่ายๆนะ กรุณาอย่าถือสา เพราะยังหายาที่ควบคุมอาการไม่ได้
เขียนบลอคเพื่อระบายตัณหา อารมณ์รัก,โลภ,โกรธ, หลง ของตัวเอง บางอารมณ์ ก็ไร้สาระ เนื้อหาส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับครอบครัว และสังคมบ้าง กับเรื่องของการเมือง บ้าง ไรบ้าง
ที่เกลียดที่สุดคือ ความไม่ยุติธรรม และการดูถูกคน ไม่ชอบอย่างมากคือ ละครน้ำเน่าบ้านเรา ประเภทตบตี แย่งผัวชาวบ้านแล้วก็ไอ้ที่พระเอกปัญญาอ่อนนางเอกเจ้าน้ำตาอะไรประมาณนั้น แต่ชอบดู ตลกที่ไม่ลามกมากกว่าแล้วก็พวกหนังมดเอ๊กมดแดง ซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งหลายอิๆๆ อ้อ อีกอย่าง ไม่ชอบคำสบถหยาบๆด้วย
เคารพสิทธิส่วนบุคคลเท่ากับสิทธิส่วนตนค่ะ ทุกวันนี้บ้าเขียนมากกว่าอ่าน มาใหม่ๆอ่านมากกว่าเขียน ตอนนี้รู้สึกว่าการเขียนช่วยให้ระบายความรู้สึกนึกคิดออกมา ดีกว่าไประบายใส่คนอื่น อาจมีผิดถูกในสายตาคนอื่นบ้างแต่ มันคือ ตัวตนของฉัน
ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมา ใครที่ทิ้งคอมเมนท์ไว้ก็ขอบคุณมากค่ะ แต่คงไม่ได้ตามไปทักทายทุกครั้ง วันไหนมีเวลา ถึงจะได้แวะไป เพราะเวลาส่วนใหญ่คือให้ครอบครัว ค่ะ ถึงเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ถ้ามีแล้วไม่เคยทำร้าย หรือทรยศ เพื่อน
ปล.ใครที่เม้นท์แล้วมีผลกระทบทางใจขั้นรุนแรงแก่จบข. จะลบทิ้งทันทีและอาจมีการ ตามไปเมนท์ตอบหรือไม่ก็นัดเจอหลังวัดอิๆๆเพื่อพูดคุยแลกเปลี่ยนกันจ้า
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
3d hdtv