Group Blog All Blog |
ลูกทำได้ดีไม่ได้แปลว่าลูกมีความสุข สวัสดีค่ะ  วันนี้ขอเล่าเรื่องพี่ใบบัวกับการเรียนดนตรีนะคะ (เรื่องที่เขียนเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของแม่เอ๋ล้วนๆเลยนะค่ะ การเป็นแม่ เหมือนเป็นการลงเรียนหนังสือใหม่จริงๆ ทุกอย่างใหม่ไปหมด ไม่มีสูตรสำเร็จ เพราะเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน สภาพแวดล้อมของแต่ละครอบครัวก็ไม่เหมือนกัน ดังนั้นแม่เอ๋ไม่คิดที่จะเอาเด็กๆที่ไหนมาเปรียบเทียบกับลูกเรา แต่จะเรียนรู้ไปกับใบบัว ต้นกล้าไปพร้อมๆกันนะค่ะ) เริ่มต้นตั้งแต่อยู่อนุบาล โรงเรียนน้องเป็นแบบไม่เน้นวิชาการมากค่ะ เน้นด้านพัฒนาการของเด็กนะค่ะ ให้เด็กเรียนรู้ไปกับการเล่น ก็จะมีช.ม. ดนตรีไทย เด็กๆชอบมากค่ะ และทำได้ดีด้วย พอ อ.3 ก็เล่นเป็นเพลงพร้อมขึ้นแสดงได้แล้ว  ใบบัว เป็นเด็กค่อนข้างนิ่งค่ะ สอนง่าย ครูดนตรีไทยเลยชอบมาก ชวนให้มาเรียนดนตรีเพิ่มที่บ้านต่อ ตอนที่ลูกมาบอก ก็คิดว่าดีนะ เด็กควรได้เรียนดนตรี ก็เลยไปค่ะ บ้านครูไม่ไกลทุกอย่างดูลงตัว และสะดวกไปหมด เช้าวันเสาร์ ครูสอนให้ฟรีค่ะ ครูจี๊ดใจดีมากๆ ครูให้น้องเรียนระนาดทุ้มค่ะ น้องก็ดูตื่นเต้นและสนใจมากๆ  เริ่มไปเรียนตั้งแต่ปิดเทอม อ.3 ขึ้น ป.1 นะคะ (ความเห็นส่วนตัวนะค่ะ น้องมีความจำที่ดีมากๆ การเรียนดนตรีมีส่วนช่วยมากๆค่ะ) การเรียนน้องก็ดีค่ะ พอเริ่ม ป.3 ความสนใจในสิ่งอื่นๆเริ่มมากขึ้น ครอบครัวเราเริ่มทำกิจกรรมนอกบ้าน เที่ยวพิพิธภัณฑ์ ทำ lab เข้าค่ายต่างๆมากขึ้น และใบบัวก็ชอบมากๆ เลยเป็นช่วงที่เราเริ่มห่างเหินจากระนาดไปบ้าง แต่แม่เอ๋เองก็ยังแอบเสียดายทักษะการเล่นระนาดของน้องเลยพยายามพูดเกลี่ยกล่อมให้กลับไปเรียนต่ออีกช่วงปิดเทอม ป.4 ฟื้นได้ไม่ยากค่ะ น้องยังจำได้และทำได้ดี น้องฝึกเพลง 10 กว่าเพลงทุกอย่างไปได้ด้วยดี แต่ดูลูกค่อนข้างอิดออดเวลาจะไปเรียนและช่วงหลังไม่ค่อยให้ความร่วมมือในการซ้อมเท่าไหร่ งานเปิดอกต้องมาค่ะ ลูกบอกว่า ใบบัวไม่ชอบ เล่นได้แต่ไม่ชอบ แล้วใบบัวก็รู้สึกไม่มีความสุข รู้สึกกดดัน ครูหวังในตัวใบบัว ต้องการให้สืบทอดต่อการเป็นครูดนตรีไทย อยากให้เรียนเอกดนตรีไทยในมหาลัยแล้วออกมาเป็นครู ใบบัวไม่อยากเป็นครูดนตรี ใบบัวชอบวิชาวิทยาศาสตร์มากที่สุด อ้อ.. เพราะเหตุนี้เอง ไปเรียนทุกครั้งครูจะพูดทุกครั้งทำให้ใบบัวเครียด จริงๆใบบัวชอบดนตรี เล่นเพราะดนตรีไพเราะ และสนุก แต่ใบบัวไม่อยากถูกกดดัน และไม่อยากทำให้ครูผิดหวัง และเสียใจ (ในใจจริงๆก็อยากกลับไปเรียนเพราะอยากตีเพลงเพราะๆอื่นๆอีก) แม่เอ๋ไม่บังคับลูกค่ะ แล้วแต่ลูกตัดสินใจ ทำในสิ่งที่ลูกชอบและมีความสุข ไม่ว่าโตขึ้นจะมีอาชีพอะไรก็เล่นดนตรีได้นะลูก ตอนนี้น้องก็ตีระนาดที่บ้านบ้าง แต่ไม่ได้ไปเรียนแล้วค่ะ ตอนนี้น้องอยู่ ป.5 แล้วค่ะ ที่เล่าเรื่องนี้เพราะล่าสุดครูที่โรงเรียน (ครูคนละคนนะค่ะ) มาถามอยากให้ใบบัวไปแข่งระนาด ใบบัวมาถามแม่เอ๋ ว่าเอาไงดี แม่เอ๋เลยบอกว่า แล้วแต่ลูกเลย เอาที่ชอบและสบายใจ แต่รู้ใช่มั้ยว่าไปแข่งต้องเตรียมตัวยังไงบ้าง งานซ้อมต้องมา งานทุ่มเทต้องมี เพราะลูกก็ไปแข่งมาหลายอย่างแล้ว ลูกต้องรู้ สุดท้ายใบบัวตัดสินใจเลือกไปแข่งโรบอทแทนค่ะ ต้องซ้อม ต้องทุ่มเทเหมือนกันแต่ น้องบอกว่าน้องชอบมากกว่าทำแล้วมีความสุข แม่เอ๋เคารพในการตัดสินใจของลูกเสมอเพราะบ้านเราคุยกันด้วยเหตุผลค่ะ และเน้นให้ลูกทำด้วยความสุขมากกว่าค่ะ  แม่เอ๋พยายามเปิดโอกาสให้ลูกได้เรียนรู้ ได้ลองในหลายๆด้านค่ะ เพื่อให้ลูกค้นหาเองว่าชอบอะไรมากที่สุด และทำอะไรแล้วมีความสุขที่สุด แม่ไม่สามารถอยู่กับลูกตลอดไปนะ ลูกต้องยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้ในอนาคต เลือกสิ่งที่ตัวเองชอบและทำให้ดีที่สุดนะลูก แม่เอ๋ รักลูกทั้ง 2 คนมากๆนะ ใบบัว....ต้นกล้า....
|
Bua_Kla
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
