จดหมาย......แด่เพื่อนรักที่จากไป วันนี้ครบร้อยวันที่แกตายแล้วเหลอวะ ......เฮ้อ ให้ตายซิ ทำไมมันเร็วจังเลยวะ เหมือนมันเพิ่งผ่านมาไม่นานเอง ฉันคิดถึงแกจังวะ เป็นเหงาๆที่ไม่มีแกยังไงไม่รู้ ทุกทีถึงแกอยู่ไกล ไม่ค่อยได้เจอกันฉันยังสามารถได้ยินเสียงแกนะเว้ย แต่เดี๋ยวนี้ฉันทั้งไม่ได้ยินเสียงและเห็นหน้าแกอีกแล้ว จริงๆเหลอวะ ไม่มีคนโทรมากวนตอนกลางคืนเหมือนอย่างเคยๆ ไม่มีเสียงสะดิ้งๆตามสายเรียกฉันว่า “ ( เพื่อน ) ที่ร้าก ” ไม่มีคนคอยเล่นกีตาร์ตามสายให้ฟัง ไม่ได้ยินเสียงร้องเพลงโปรดฉันจากปากของแกอีก และคำพูดกวนเบื้องล่างที่ฉันไว้เดิน ที่แกสรรหามากวนได้กวนดี ใช่ว่าฉันไม่มีเพื่อนคบนะโว้ย แต่เพื่อนที่สนิทใจมันมีนิดเดียวนี้หว่า เร็วเนอะ แกตายไปร้อยวันแหละ ฉันยังจำวันงานแกได้อยู่เลย จำได้จนติดตาทุกๆอย่าง ใบหน้าครั้งสุดท้ายที่ได้มอง แกก็ยังยิ้ม ยังหล่อเหมือนเดิม และยังจำได้ว่าฉันร้องไห้เป็นเผาเต่าขนาดไหน แกคงตลกฉันน่าดูตลอดชีวิตนี้ฉันไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็น ไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครได้รับรู้ ไม่เคยเลยจริงๆ วันนั้นฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่อายด้วยวะ จนณิไม่รู้จะปลอบใจฉันยังไง แต่ยังดีที่เธออยู่ข้างฉันตลอด ไม่อย่างงั้นฉันคงเป็นโหวงๆมากกว่านี้แน่ๆ เดียวนี้เวลาฉันไปทำอะไรมักให้มีเรื่องให้นึกถึงแกอยู่เรื่อยๆเลยวะ ฉันก็เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ที่เกี่ยวกับแกและนึกถึงให้ณิฟังเรื่อยๆ เพราะเดี๋ยวนี้ฉันคุยกับเธอทุกวันทุกคืนจนกลายเป็นนิสัยแล้ว เดียวนี้ฉันติดปากเรียกณิกับไอ้โอว่า “ (เพื่อน) ที่ร้าก” วะ แต่มัน ก็แค่ความเคยชินที่ต้องการที่จะเรียกใครซักคนแทนแกละมั้ง หรือว่าฉันรักแกวะ ตลกแหละ ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วละวะ 5555 ( แล้วแกไม่ต้องทำท่าขนลุกขนพองขนาดนั้นก็ได้เว้ย ) เพราะว่าฉันกับแกรู้ไส้ รู้พุงกันว่ามีกี่ขดต่อกี่ขด กินกันบ่ลง ยังจำคำถามรุ่นน้องได้ปะที่คิดว่าฉันกับแกเป็นแฟนกัน ขำจนปวดท้อง พอถามว่าทำไมคิดยังงั้นรุ่นน้องก็บอกว่าเห็นแกเดินกอดไหล่ฉันไปเรียน ฉันเลยบอกว่าน้องเอ้ย..... ถ้าได้มาฟังที่พวกพี่คุยกันน้องจะทึ่ง ว่านี้หรือคำพูดที่ผู้ชายคุยกับผู้หญิง จะนึกว่าเพื่อนผู้ชายคุยกันมากกว่า เชื่อมะว่าทุกวันนี้ฉันมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับแกเต็มไปหมด เล่ายังไงก็ไม่หมดซะที จนณิเคยบอกฉันว่า “จะร้องไห้ออกมาบ้างก็ได้นะ” สงสัยคุณเธอคงจะเห็นฉันน้ำตาคลอเวลาเล่าถึงแกแน่ๆเลยวะ ทุกวันนี้ฉันยังเสียใจอยู่ตลอดว่าทำไมวันนั้นฉันไม่หาแกอย่างที่สัญญาไว้ ทั้งๆที่ก่อนที่แกจากฉันไป ตอนหัวค่ำเรายังคุยกันอยู่เลย แกถามฉันว่าฉันจะไปหาแกรึป่าวจะได้ไปรับ ระยะทางจากขอนแก่นมาอุดรนะมันไม่ได้ไกลมากมายจนแกไม่สามารถมารับฉันได้ แต่มันก็มืดแล้วนี่หว่า ฉันไม่อยากให้แกมามันลำบากแกป่าวๆ แถมวันนั้นฉันยังเป็นแปลกๆ อยากคุยอยากฝากให้ไอ้โอดูแลแกไม่อยากให้แกขับรถ แต่แกบอกฉันว่าไม่ต้องคุยหลอก เดี๋ยวพวกฉันก็ได้คุยกัน ซึ่งมันก็จริงอย่างกว่า จนเช้ามืดไอ้โอก็โทรมาบอกว่าแกได้จากฉันไปจริงๆ เชื่อมะตอนนั้นน้ำตาฉันไม่มีซักหยด ได้แต่นั่งจนอยู่บนกองที่นอน ในสมองเป็นตื้อๆ คิดอะไรไม่ออกเลย นั่งนิ่งมากเหมือนหุ่นเลยวะ จนสายๆเสียงโทรศัพท์ฉันดังตลอด ฉันร้องไห้กับเพื่อนทุกคนที่โทรมาถาม และฉันก็ได้มาหาแกอย่างที่สัญญาต่างเพียงแค่แกไม่ได้มานั่งคุยกับฉันแล้ว ตอนที่แกจากไปใหม่นะฉันเหมือนเอาไอ้โอมาแทนแกวะ ก็แกเป็นเหมือนเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ฉันคุยได้ทุกเรื่องและสนิทมาก เลยเป็นแปลกๆที่รู้ว่าจะไม่มีแกคอยเป็นเพื่อนข้างกายอีก ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีใครแทนที่ใครได้ แต่ฉันยังเอามันมาแทนแกจนได้ จนยัยณิมันยังบอกบ่อยๆ ถามบ่อยๆว่าฉันเอาไอ้โอมาแทนแกรึป่าว ปากฉันก็ไม่ แต่ฉันก็ทำอย่างงั้นจริงๆ......เฮ้อ แต่เดียวนี้ฉันว่าฉันกลับมาเป็นฉันแบบเดิมแล้วละวะ แต่ก็ยังคิดถึงแกเสมอๆนั้นแหละวะ ตอนนี้แกคงสนุกสนานอยู่ที่ไหนซักที่ใช่ป่าววะ ไม่ว่าคน ไม่ใช่ซิต้องบอกว่า “วิญญาณ” อย่างแกอยู่ที่ไหนคงสนุกได้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ นรก หรือจะภายใต้รันติกาลอันมืดมิดที่ไหนซักแห่งแกก็สนุกได้ และคงนั่งโซ้ยเหล้ารอพวกฉันอยู่แห๋งๆรอก่อนนะเพื่อน คงมีซักวันที่เราคงได้เจอในสถานที่ใดที่นึงนั้นแหละ เมื่อถึงเวลา แต่ฉันเสียดายที่แกไม่มีโอกาสที่จะได้เจอหน้าว่าที่เพื่อนเขยเลยวะ แถมแกยังเคยบอกว่าใครที่มาจีบฉันแกจะสกีนให้ ทั้งๆที่แกบอกว่าอยากเห็นหน้าใจจะขาดแต่ฉันก็ยังหาให้แกไม่ได้ ปัจจุบันฉันก็ยังหาไม่ได้ ก็อย่างที่เคยบ่นๆไป หาคนที่หัวใจต้องการมันยาก งั้นแกก็รอดูอยู่ตรงที่ ที่แกพักผ่อนแล้วกัน แล้วคอยมองดู ฉันจะใช้ชีวิตนี้เผื่อแกด้วย และที่แน่ๆเรื่องดริ้งกลิ้งฉันก็กินเผื่อด้วย หุหุหุ รักและคิดถึงแกเสมอวะเพื่อนรัก แฟงเพื่อนรักของแก และรักแกมากมาย ( ich libe dich vile vile ) ( ขอโทษอาจารย์ถ้าแฟงเขียนผิด ภาษาเยอรมันสามปีที่เรียนแฟงว่าส่งคืนอาจารย์หมดแล้วละมั้ง ก็อย่างว่าแฟงไม่ได้ใช้ตั้งสี่ปีแล้วงะ ) ป.ล แกห้ามนั่งนินทาฉันเด็จขาดไอ้เพื่อนตัวดี ฉันรู้ว่าแกชอบเอาเรื่องฉันไปเผาในวงเหล้าของแกไอ้เพื่อนบ้า อย่าให้รู้ว่านินทานะยะไม่งั้นงานนี้ฉันไปโว้ยหน้ารูปขาวดำแกแน่ๆ อ้อ..ไอ้ฝนนะข่าวล่ามาเร็วได้ข่าวว่าเธออาจจะไม่กลับเมืองไทย เรียนเสร็จกะว่าอยู่ยาว ฉันกับแพทเลยมีโครงการไปเยี่ยมเธอกันมีรัยจะฝากความคิดถึงรึป่าววะ หุหุหุ ( แกขี้เกียจอ่านจดหมาดฉันรึป่าววะ มันยาวดีจริงๆ ฉันไม่คิดว่าฉันจะเขียนยาวขนาดนี้ )   Create Date : 29 กุมภาพันธ์ 2551 29 comments Last Update : 3 มีนาคม 2551 15:21:06 น. Counter : 539 Pageviews. Share Tweet

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ถึงกายไม่อยู่ แต่เพื่อนยังอยู่ในใจเราเสมอ   โดย: kai (aitai ) 29 กุมภาพันธ์ 2551 15:45:58 น.

ไม่มีมิตรภาพไหนที่ยิ่งใหญ่ กว่าเพื่อนแล้วล่ะ   โดย: patthanid 29 กุมภาพันธ์ 2551 17:33:55 น.

อ่านแล้วเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ถึงจะต้องจากกัน มิตรภาพยังคงอยู่เสมอ...   โดย: ชรันจ์ 29 กุมภาพันธ์ 2551 19:52:28 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามาที่ blog ครับ ถ้าอายุเกินก็สามารถเข้าร้านได้ครับ พาเพื่อนมาด้วยผมยิ่งยินดีครับ แต่ที่เป็นห่วงต้องนี้คือ เพลงนี้มี ลิขสิทธิ์ที่เขากำลังตามหากันครับ ระวังด้วยนะครับ   โดย: veerar 29 กุมภาพันธ์ 2551 21:22:18 น.

เสียใจด้วยนะ แต่อย่างน้อยเก็บเขาเอาไว้ในความทรงจำ แล้วก็ สู้สู้ นะคะ   โดย: บัวริมบึง 29 กุมภาพันธ์ 2551 21:57:02 น.

โห100 วันเล้วเหรอ..เร็วจริงๆ เพลงเศร้า...เรื่องก็เศร้า..แต่แฟงก็อย่าเศร้าละ.. เพราะถึงอย่างไรเราก้ต้องดำเนินชีวิตต่อไปเนอะ   โดย: tai (taibangplee ) 1 มีนาคม 2551 9:08:42 น.

เสียใจด้วยนะ   โดย: boatboat 1 มีนาคม 2551 12:13:41 น.

เอ ... จะว่าไปแล้วเหมือนว่าน้องแฟงเพิ่งเขียนเรื่องเพื่อนเสียได้ไม่นานเลยน๊า .. แต่ว่านี่ตั้ง 100 วันแล้วเหรอ นี่ละเน๊าะวันเวลา มันผ่านไปได้เร็ซดีจริงๆ แต่ว่าไม่วาจะนานแค่ไหน ความรู้สึกคิดถึงเพื่อนก็ยังไม่หายและจางไป ...   โดย: JewNid 1 มีนาคม 2551 14:42:52 น.

มารับฟังครับ อายุแค่นี้ คิดได้ขนาดนี้เลย นับถือๆ ประสบการณ์ทำให้เราโตขึ้นๆ และบางเรื่อง หรือหลายเรื่องเราก็ไม่อาจไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้   โดย: TzOzOzN 2 มีนาคม 2551 21:49:18 น.

แฟงเอ๊ยยย...ตอนที่แกเอาลิงค์ให้อ่านนะคิดในใจมันเอาให้อ่านทำไมวะ...อยากให้กูร้องไห้หรอไง ... แต่ก็นั่งอ่านให้แกจนจบนะ ... สรุปก็คิดถึงบุคคล ที่แกเล่าถึงเห้ออออยังจำอดีตได้เลยเนอะที่เปทะเลกัน...คิดถึงมันจิงๆ   โดย: Fay *-* IP: 124.121.136.119 3 มีนาคม 2551 18:49:28 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามาที่ blog น้ำลายหกต้องรีบเช็ดนะครับ เดี๋ยวเขาจะหาว่าแวะเข้ามาที่ blog ผมแล้ว เอ๋อ กลับไปน่ะครับ คริ คริ   โดย: veerar 3 มีนาคม 2551 21:53:42 น.

ขอบใจแกว่ะที่ ยังมีชื่อกุในรายนามที่พูดถึง เพราะคนที่กำลังอ่อนแอ ก็ต้องการหาที่พักพิงเป็นธรรมดา แต่ตอนนี้ฉันดีใจนะเว้ย ที่แกคิดได้แล้วว่า... ไม่มีใครแทนที่ใครได้จริงๆ มันอยู่ตรงที่ระหว่างว่า ถึงแม้ เขาทั้งสองจะเป็นเพื่อนชายที่สนิทกัน แต่ด้วยนิสัยหรืออะไรทั้งปวง มันก็แทนกันไม่ได้อยู่ดี ตรงส่วนนี้ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรมากนะ ถ้านึกถึงเรื่องเรา จะว่าไปฉันกะแกก็ห่างๆกันไปช่วงนึง เพราะตอนปี3กะปี4ฉันเรียนหนักมากๆ ไม่ค่อยได้เฮฮาเท่าไหร่ แต่พอเรียนจบ บรรยากาศ ก็เริ่มๆกลับมาเหมือนเดิม แต่มีอย่างเดียวที่เปลี่ยนไปคือ แกได้เสียเพื่อนชายที่เรียกว่าสนิทที่สุดไป ตรงส่วนนั้น ถึงแม้แกจะเป็นเพื่อนสนิทฉัน แต่กุก็ไม่ได้สนิทอะไรกับเกรียงเลย น่าแปลกเนอะ... (มันอาจเป็นเพราะว่าฟ้าได้ลิขิตมาว่าฉันต้องเป็นคนปลอบแกในวันที่เกรียงตายก็ได้ เพราะถ้าเกรียงมันสนิทกะฉันมากๆ ฉันคงไม่มีเรี่ยวแรงปลอบแก แต่กลายเป็นจมไปกับความทุกข์ พร้อมๆกับแก ) เอ๋ แล้วถ้าวันนึงฉันตายไปล่ะ ใครจะปลอบแก แต่ฉันหวังว่าแกคงไม่เอาใครมาแทนฉันหรอกนะ ไม่ใช่ฉันไม่อยากให้แกมีเพื่อน แต่แกมีเพื่อนได้ แต่ไม่ต้องเอาใครมาแทนที่ฉันก็เท่านั้นเอง เพราะฉันไม่คิดว่าใครจะนิสัยเหมือนฉันหรอกย่ะ แล้วตอนนี้ ฉันก็หวังว่าแกจงเข้าใจว่าชีวิตยังต้องก้าวเดินต่อไป และเกรียงมันจะอยุ่ในความทรงจำของแกเสมอ โดยที่แกไม่ได้เอาใครมาแทนที่เกรียงมันอีกนะ ยกเว้นเสียแต่ ถ้าฟ้าส่งเพื่อนมาให้แกจริง มันก็ควรมีตำแหน่งของมันเอง ไม่ใช่ ตำแหน่งที่มาแทนที่ใคร ...เมื่อกี้แกโทรมา แกก็รู้ทันอีกแล้ว ว่าฉันเข้ามาเม้นให้แก เวลาฉันไม่เข้ามาแกก็บ่น เวลาฉันเข้ามาเม้นยาวๆ แกก็บ่น แหม... จะบ่นไรนักหนายะ ชิส์ ถ้าวันนึงฉันไม่อยู่ให้แกบ่น แล้วแกจะเสียใจรึเปล่าวะ ปล. อย่าคิดมากนะ บางครั้งฉันเห็นแกซึมๆ ฉันก็ไม่รู้จะปลอบแกยังไงเหมือนกัน นอกจากคำว่า "แฟง มีไรแกก็ระบายออกมาบ้างนะ" กูเป็นห่วงว่ะ   โดย: MiNi IP: 125.26.138.181 3 มีนาคม 2551 22:38:57 น.

ก่อนอื่นขอบคุณจริงๆที่ทุกคนเข้ามา มาเป็นกำลังใจ ทุกคนล้วนทำให้แฟงซึ่งใจจัง ในตอนนี้แฟงไม่เป็นไรมาก ในร้อยวันที่ผ่านมาแฟงว่าแฟงสามารถทำใจยอมรับสิ่งที่เกิด ยอมรับในสิ่งทีเป็น แฟงขอบคุณทุกคนจริงๆนะค่ะ ทั้งที่เม้นท์และไม่เม้ให้ก็ตามค่ะ kai (aitai .......ขอบคุณนะค่ะ patthanid.........ใช่ค่ะเพื่อนและมิตรภาพมันยังยืนจริงๆนะ ชรันจ์...ขอบคุณพี่ชายที่เป็นห่วงและกำลังใจค่ะ veerar....แหมๆ ก็บล็อกพี่นะมีแต่เครื่องดื่มที่น่ากินทั้งนั้นเลยนี้หนา บัวริมบึง .....ขอบใจนะนู๋บัว สู้ๆจ๊ะ tai (taibangplee .....แฟงไม่เศร้าแล้วละพี่ต่าย ตอนนี้มีแต่ความทรงจำดีๆที่อยู่ในจิตใจค่ะ boatboat .......ขอบใจนะโบท่ JewNid..........ช่ายพี่พู่เวลาเดินเร็วเสมอ TzOzOzN........ขอบคุณค่ะพี่ตูน เรื่องราวต่างๆมันเป็นประสบการณ์ที่แฟงเอามันมาเป็นบทเรียนสอนตัวเองบ่อยๆ เอาละส่วนเพื่อนๆ ไม่ว่าจะเป็นใครฉานก็รักมากนะ ฝ้ายฉานนะไม่ห่วงเลยว่าแกจะเป็นไง ฉานรู้ว่าเอาตัวรอดจากโลกกลมๆนี้ได้อย่างแน่นอน แต่ก็ยังมีความเป็นห่วงอยู่ ในฐานนะที่อยากเห็นแกเป็นคนที่มีความสุขมากที่สุด ขอบคุณสำหรับความไว้ใจที่แกมอบให้ฉาน ส่วนณิแก ที่แกเขียนอย่างงี้ไม่ดีเลยวะ ฉานใจหายนะ ฉานบอกแกแล้วพูดกันทุกวันทุกครั้งที่แกพูดเรื่องตายๆ ฉานไม่ชอบ ฉานบอกแล้วว่าฉานมีความเห็นแก่ตัวสูงมาก ไม่ยอมให้เพื่อนคนไหนทิ้งกันไปง่ายๆ ไม่ยอมให้ใครตายจากฉันไปเด็ดขาด ถ้าใครทิ้งกันไป รับรองฉานไปรื้อโลงดึงพวกแกขึ้นมาด่าแน่ๆว่าทิ้งกันไปทำไม แกก็รู้กว่าฉานจะยอมทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดมันใช้เวลาขนาดไหน ข้างนอกฉานทำตัวร่าเริง สนุกสนาน เป็นที่พึงพิงของเพื่อนๆ แข็งแรงเข้มแข็งต่างๆนาๆ แต่จริงๆจะมีใครรู้บ้างว่าฉานอ่อนแอขนาดไหน ไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแรงนักในบางเรื่อง มีแต่แกที่เป็นเพื่อนสนิทมากๆที่คบกันมานาน มองหน้ากันก็รู้ว่าฉานคิดอะไร อย่างงี้ละมั้งที่เรียกแกว่าเพื่อนแท้ ช่วงที่เราห่างกันก็เข้าใจ ไม่ว่าเราห่างกันขนาดไหน เพื่อนก็คือเพื่อนเสมอละ ตัดไม่ได้หลอก ถ้าคน คนนั้นไม่ทำเรื่องที่ฉานให้อภัยจนฉานตัดสายสัมพันธ์ที่เรียกว่าเพื่อนและมิตรภาพทิ้งไป แกก็รู้ว่าคน คนนั้นจะไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้เลยสำหรับฉาน ต่อให้มาตายตรงหน้าฉาน แกก็รู้ว่าฉานโกรธและเกลียดใครมากขนาดนั้นยากเต็มที   โดย: d_regen 4 มีนาคม 2551 14:18:00 น.

ยังไม่เสร็จอีกตัว   โดย: boatboat 4 มีนาคม 2551 14:35:14 น.

โดย: boatboat 5 มีนาคม 2551 14:25:28 น.

พี่เปื่อยซะแระยังแฟง   โดย: tai (taibangplee ) 6 มีนาคม 2551 9:41:16 น.

โดย: tai (taibangplee ) 7 มีนาคม 2551 9:49:37 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามาที่ blog นะครับ cocktail ส่วนใหญ่รสชาดจะเป็นหวานหรือไม่ก็เปรี้ยวนะครับ แต่ดูถ้าว่าคุณจะชอบดื่ม cocktail รสชาดไปทางเปรี้ยว แต่ผมว่าการซดนี่ไม่เหมาะกับแป้งข้าวโพดทอดกับ SALSA นะครับ คริ คริ   โดย: veerar 8 มีนาคม 2551 14:43:52 น.

สวัสดีครับ เห็นบอกว่าไม่ชอบทานของว่างนี่เสียดายพื้นที่ในกระเพาะหรือว่าเสียดายที่จะเอามันออกมาในทางที่เข้าไปครับ คริ คริ แต่แหม...ให้แนะนำเครื่องดื่มที่ร้าน งั้น น้ำมะนาวดองไหมครับ คริ คริ อ่ะล้อเล่น ทางร้านมี whisky sour, amaretto sour, GT(gin&tonic), cuba libra, cripirinha, tequila sour, melon sour, cripivorkaและอื่นๆอีกมากมาย(เปรี้ยวพอไหมครับ)   โดย: veerar 8 มีนาคม 2551 15:39:32 น.

มิน่าถึงไปโน้นไปนี้อยู่เรื่องเพราะมไขดใจเพื่อนน่ะเอง...เพื่อนคงรักเรามากเลยซิอย่างนี้อ่ะ...แล้วเรื่องเก็บเงิน..น่ะเห็นดีด้วยน่ะยังแฟงแต่พออ่านตอบจบ..เก็บไว้หนีเที่ยวจบอข่ายเลยยัยแฟง   โดย: tai (taibangplee ) 9 มีนาคม 2551 10:32:21 น.

ยังอยู่คร้าบ แวะมารายงานตัว แหะแหะ เอ้า สู้ๆ ผ่านช่วงนี้ให้ได้ สู้ๆ   โดย: TzOzOzN 9 มีนาคม 2551 22:21:11 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะเข้ามาที่ blog นะครับ การกินที่ดีต้องกินแล้วไม่ปล่อยคืนออกมาไม่ว่าทางไหน คริ คริ ถ้าอร่อยต้องแบบนี้ครับ เตรียมหายเปรี้ยวปากเลยครับ ร้านจะเปิดแล้วครับ   โดย: veerar 10 มีนาคม 2551 20:53:25 น.

เก็บอยู่ในใจเสมอนะ   โดย: ไร่ปลายตะวัน 10 มีนาคม 2551 21:25:12 น.

ดีจ้าน้องแฟง ... พี่กลับมาแล้ว ด้วยสภาพเดิมปกติ .. น้องดีเพรซวิ่งออกไปทำธุระ เมื่อไหร่จะกลับมาก็ไม่รู้ แต่ว่าตอนนี้อารมณ์ดี ก็เลยแบบว่ากลับมาเข้าบล็อกเหมือนเดิมดีกว่า มาทักทายกัน .. ไม่อยากหายไปนาน เดี๋ยวหายไปแล้ว เรียกคืนไม่ได้ เสียดายเน๊าะ ... คิดถึงจ้ะ   โดย: JewNid 11 มีนาคม 2551 7:20:40 น.

กลับมาแล้ว อิอ   โดย: boatboat 11 มีนาคม 2551 9:03:53 น.

หวัดดียัยแฟง... ถ้าเราคิดว่าชีวิตมันเน่า..มันก็เน่า.. ถ้าเราไม่ให้มันเน่า..มันก้ไม่เน่า.. อย่าทุกข์ใจไปเลยน่ะจ๊ะ..เด็กดีของพี่   โดย: tai (taibangplee ) 11 มีนาคม 2551 9:26:00 น.

สวัสดีครับ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุน นะครับ ผมจะรีบแจ้งข่าวให้ทราบ ไม่น่าจะเกิน 2 สัปดาห์นี้แหละครับ   โดย: veerar 12 มีนาคม 2551 21:40:10 น.

รอพี่ว่างก่อนน่ะ อีกนาน 555   โดย: tai (taibangplee ) 13 มีนาคม 2551 9:48:56 น.

ของฝากก็อัพบล๊อคบ่อยๆนี้ไงของฝาก 555   โดย: boatboat 13 มีนาคม 2551 10:13:28 น.