1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30
ไม่ยักกะตายอย่างที่คิด
เฮ้อ....วันนี้ก็ได้นั่งระบายอารมณ์ วันนี้อดใจไม่ไหวแล้วนะ ทามมายแฟงต้องมานั่งรันทดเรื่องที่เรียนไม่จบแบบนี้เลยโทรหาเพื่อนที่สนิทกันมากๆเลยคุยเรื่องนี้ซะหน่อยก็ โอเค ลดอาการลงมาบ้างไม่หนักหนากว่าที่คิด อาจเป็นเพราะเมื่อวานเพิ่งรับรู้เลยตกใจมากไปหน่อยเลยช๊อค.... ตอนนี้ไม่ได้ตาย ก็เลยต้องดำเนินชีวิตต่อไป เพื่อนก็แนะหลายวิธี หลายเรื่องที่สบายใจว่าควรเป็นไปอย่างไร.. ความจริงไม่ได้คุยกับเพื่อนนานแล้ว...พอเพื่อนรับโทรศัพท์ออกจะแปลกใจเพราะเราโวยวายก่อนที่เพื่อนมันจะพูดอะไรซะอีก พอรู้เรื่องก็เข้าใจเราอย่างดี ว่าเรื่องนี้เราหนักหนาแค่ไหน เพราะเรามีปัญหาหลายๆอย่างเป็นตัวประกอบ ตอนนี้ก็สามารถหัวเราะได้นิดหน่อย ยังไงก็จะพยายามต่อไป......
Create Date : 18 กันยายน 2550
7 comments
Last Update : 18 กันยายน 2550 17:07:53 น.
Counter : 408 Pageviews.
โดย: ชรันจ์ 18 กันยายน 2550 19:55:46 น.
โดย: d_regen 19 กันยายน 2550 15:33:14 น.
โดย: d_regen 21 กันยายน 2550 18:18:04 น.
โดย: bomb IP: 117.47.177.9 8 สิงหาคม 2551 23:36:33 น.
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
" คุณจะไม่รู้สึกถึงความสูญเสีย ตราบใดที่คุณยังมีอยู่ และ คุณจะไม่รู้สึกถึงคุรค่าของการมีอยู่ หากไม่เผชิญกับความสุญเสีย " " คนเรา ต้องให้บางอย่างหายไปก่อน ถึงจรู้สึกนึกถึง " .....................................