หรือว่าเราผิด?

หนึ่งเหตุผลที่ทำให้เรามักไม่อยากเป็นแฟนพันธุ์แท้ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง...
นั่นเพราะ เรารู้สึกว่า เมื่อใดก็ตามที่รู้สึกว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้ เรามักจะเกิดอารมณ์--หึงหวง และเชื่อมั่น--

หวงว่าเค้าคนนั้น/สิ่งๆนั้นเป็นของชั้น เค้าเป็นของชั้นคนเดียว
และเชื่อว่า ชั้นรู้ลึก รู้จริง ชั้นรู้จักเค้าดีที่สุด

ล่าสุดที่มีอารมณ์แบบนี้ คือสมัยมัธยมปลาย กับ hyde L'Arc~en~Ciel
รึเพราะวัยนั้น ฮอร์โมนกำลังเจริญเติบโตเต็มที่?...ไม่ทราบได้
ตอนม.๓ เดือนกันยา เราได้รู้จักเค้าเป็นครั้งแรก และนั่นก็คือที่มาของการเปลี่ยนแปลงไปตลอดชีวิต

ต้องขอบคุณเพื่อนร่วมภาคีสมัยม.ปลาย ถ้าเกิดเพื่อนประกาศว่าชอบคนเดียวกับเราในวันนั้น เราอาจไม่มีวันนี้ก็เป็นได้...
(จริงๆแล้วตอนนั้นก็พอจะรู้สึกกลายๆอยู่หรอกว่าแกน่าจะชอบคนเดียวกันกับเรา และตอนนี้จะรู้แล้วก็ตามว่ามันคือความจริง)

เราสามารถพูดได้ว่าที่มีวันนี้ ที่เป็นวันนี้ได้ ก็เพราะ ลาร์คฯ
ทุกครั้งที่โดนถาม ว่าทำไมถึงเรียนภาษาญี่ปุ่น มีเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่เราไม่ได้ตอบว่า "เพราะหนูชอบวงลาร์คฯค่ะ เลยเลือกเรียนภาษาญี่ปุ่น"
นั่นคือตอนสอบสัมภาษณ์โควต้า วิชาเอกภาษาญี่ปุ่น
เหตุที่ตอบอย่างอื่นเพียงแค่เพราะ...กลัวเขาจะไม่รับให้เข้าเรียน...
(จากตอนนั้นทำให้ยังเสียดายจนถึงทุกวันนี้ว่าน่าจะตอบจากใจออกไป)

น่าแปลกว่า
ตอนม.๖ สาเหตุที่อยากเรียนญี่ปุ่น คือเพราะอยากแปลเพลงเค้าออก ดูคลิป ฟังที่เค้าพูดเข้าใจ
เรารอคอยวันที่เราจะเข้าใจภาษาญี่ปุ่น
แต่พอเข้ามหา'ลัย เรากลับไม่เคยหยิบเนื้อเพลงเค้าที่เคยบ้านั่งปริ๊นท์ออกมาหลายสิบหน้าไปแปลความหมายเลยซักครั้ง...

ความรู้สึกนั้นหายไปไหน?
มันลดน้อยลงตั้งแต่เมื่อไหร่?
ตั้งแต่ความบ้าแร็คเข้ามา? ตั้งแต่มีสังคมใหม่ในมหา'ลัย?

อย่างไรก็ตาม จนถึงปัจจุบันนี้ แม้กระทั่งสัมภาษณ์งาน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม ทุกครั้งกับคำถามนั้นเราก็ยังคงตอบด้วยประโยคข้างต้นอยู่(...แม้ว่าลุงญี่ปุ่นบางคนไม่รู้จักวงลาร์คฯก็ตาม...)

ถามว่ายังชอบอยู่ไหม?
-- ชอบ ยังชอบอยู่ เวลาเห็นในทีวีใจก็ยังตึกตักทุกครั้ง ได้ยินเสียง/เพลงก็ยังจำเสียงได้ทุกครั้ง คาราโอเกะเพลงเค้าก็ยังร้องได้(แต่ต้องดูเนื้อนะเออ ไม่งั้นล่ม ๕๕๕)
เพื่อนมาที่บ้านก็ชี้ให้มันดูเทปลาร์คฯ ที่สะสมไว้ตั้งแต่อัลบั้มแรก "Dune"
(กำลังทรัพย์ ณ ตอนนั้น เทปเป็นอะไรที่เข้าถึงและเอื้อมได้ง่าย แต่เมื่อเวลาผ่าน อัลบั้มหลังๆและเหล่าคอนเสิร์ต แน่นอนว่าต้อง ซีดี)
และยังมีความสุขทุกครั้งที่นึกย้อนไปถึงวันเวลาเหล่านั้น


ไม่ผิดใช่ไหม?
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ติดตามเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนสมัยก่อน
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รู้จัก ฟังทุกเพลงเหมือนสมัยก่อน
ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เป็นแฟนพันธุ์แท้เหมือนสมัยก่อน
แต่เราก็ยังคงชื่นชอบลาร์คฯ ได้
ไม่ผิดใช่ไหม?

-----------------------------------------------------------------------------

...เปิดซิงวันนี้เนื่องจากได้อ่านอะไรบางอย่าง...

ชายผู้ที่การจากไปของเขาคือการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่

เราไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของเขา
ไม่เคยไปดูคอนเสิร์ตเขา(แม้จะเกิดทันก็ตาม)
ไม่มีเทปเขาในบ้าน

แต่เราก็ไม่เคยดูถูก
ไม่เคยหัวเราะเยาะ

เขาผู้ที่เป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำวัยเด็ก
เขาผู้ที่เป็นเจ้าของเพลงภาษาอังกฤษเพลงแรกในชีวิตที่เราตั้งใจหัดร้อง
เขาผู้ที่ทำให้เรารู้สึกว่าความฝัน จินตนาการ สามารถทำให้เกิดขึ้นจริงได้

ไม่ผิดใช่ไหม?
ที่เราใจหาย เสียใจ น้ำตาไหล และหดหู่
ที่เรารู้สึกเหมือนความทรงจำจุดนั้นมัน......ไม่รู้ดิ พูดไม่ถูก
.
.
.
ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของเขา
แต่เราก็ยังคงชื่นชอบเขาได้

ไม่ผิดใช่ไหม?



ถึงจะโดนพูดใส่ แต่มั่นใจว่าสำหรับเรา นี่ไม่ใช่อุปทานหมู่

Create Date : 16 กรกฎาคม 2552		1 comments
Last Update : 16 กรกฎาคม 2552 1:07:32 น.
Counter : 333 Pageviews.
Share Tweet