แม่ครับ ผมขอพื้นที่เขียนเรื่องของผม...รักกี้ ตอนที่ 3 แล้วครับ

สวัสดีครับ

ผมรักกี้ กลับมาอีกแล้วนะครับ หลังจากที่หายไปหลายเดือนเลยทีเดียว หลายๆ คนคงรอที่จะอ่านเรื่องราวของผมอยู่ใช่ไหมครับ....เนื่องจากอุบัติเหตุที่ผ่านมา ทำให้ผมต้องหยุดทำกิจกรรมไปหลายอย่างเลยทีเดียว แต่ตอนนี้ ผมโอเคแล้วครับ....ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ

ต่อจากคราวก่อน มีคนสงสัยว่าทำไมใครๆ ที่บ้านพัทลุงชอบเรียกผมว่า "ไอ้จง" ก็เพราะหน้าตาของผม และรูปร่างช่างละม้ายคล้ายคลึงกับสัตว์ป่าสงวน "กระจง" ครับ ได้ยินพ่อบอกกับแม่ว่า กระจงจะหน้าตาเหมือนกับผมเป๊ะ ตัวก็คล้ายๆ กัน ขายาวๆ หน้าแหลมๆ แต่ที่เท้าของผมมีหลายนิ้ว แต่ของกระจงจะเป็นกลีบ ว่าจะประมาณ 2 กลีบ (ไม่รู้ว่าผมเรียกถูกหรือเปล่า) ....

ขาหน้าของผมมีนิ้วข้างละ 5 นิ้ว และ ขาหลังอีกข้างละ 5 นิ้ว รวมทั้งหมด ผมมี 20 นิ้วครับ ได้ยินเค้าว่ากันว่าเป็นมงคลกับเจ้าของนะครับ เพราะส่วนใหญ่แล้วทั่วไปสุนัขจะมีแค่ 18 นิ้ว ขาหน้าข้างละสี่ ขาหลังข้างละห้าเท่านั้นครับ....

แต่ที่น่าอับอายที่สุดของผมก็คือ "ลูกอัณฑะ" ของผมมีใบเดียวครับ ของสุนัขตัวอื่นเค้ามีกัน 2 ใบทั้งนั้น...ฮือฮือ....แม่ชอบว่าผมเป็น "ตุ๊ด"

หางผมก็ยาวมาก ไม่ได้ตัดให้ "กุด" เหมือนของตัวอื่นๆ เพราะว่าตอนผมเกิด น้ำท่วมกรุงเทพฯ คลินิกก็ปิด ก็เลยไม่ได้จัดการให้ผมเจ็บตัว...แต่ผมชอบหางผมนะครับ เวลาผมกระดิก แกว่งไกว มันดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริงๆ เหมือนที่เค้าพูดกันว่า "เอกลักษณ์ของเอกบุรุษ"

หูผมเหรอครับ มันใหญ่มาก ถึงมากที่สุด วันก่อนมีคนแซวผมว่า หูกางเหมือนกระด้ง....เซ็งเลยอ่ะ แต่ผมหูดีนะครับ ได้ยินเสียงอะไรไวกว่าคนอื่น....แม่บอกว่า หูผมเหมือนเรด้า...

อยู่ที่บ้านพัทลุง ผมมีความสุขมากเลยครับ ผมได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น และที่กรุงเทพฯ ไม่มีเยอะแยะเลย ผมเห็นนกกระยาง ผมเห็นวัวที่กินหญ้าอยู่ในนา ฝั่งตรงข้ามกับบ้าน ผมเห็นบรรดาหมาๆ ของเพื่อนบ้านหลายตัว มีทั้งตัวใหญ่ ตัวเล็ก แต่แม่ก็ไม่เคยให้ผมได้เข้าใกล้เลยสักตัว

อ้อ จะมีก็ "จีจี้" เป็นหมาผู้หญิง ของคุณป้า เขามักจะเอาจีจี้ใส่ตะกร้าหน้ารถมาเที่ยวที่บ้านบ่อยๆ ผมก็ทักทายตามประสาหนุ่มๆ ตามสัญชาตญาณ แม่ผมก็มาลากผมออกจากจีจี้ทุกที...เห้อ

พ่อผมก็เป็นอีกคน สั่งแม่เลยว่า ถ้าจีจี้มา ให้ล่ามผมไว้ ไม่ให้เจอะเจอ เพราะกลัวหมัดที่จีจี้มาติดผม ลืมบอกไปว่า จีจี้เป็นหมาพุดเดิ้ล (หรือป่าว)ไม่แน่ใจ ขนยาวและดูไม่ค่อยสะอาดนัก แม่ว่าจีจี้เหมือนไม้ม๊อบถูพื้น

จู่ๆ วันหนึ่ง ที่บ้านเราทราบข่าวจากคุณป้าว่า จีจี้ออกลูกสองตัว น่ารักน่าชัง แต่ไม่รู้ว่าแฟนของจีจี้เป็นตัวไหน พ่อบอกว่าดีนะที่ไม่ใช่ผม ไม่งั้นต้องรับผิดชอบ เสียสินสอดให้จีจี้...ขำขำกันครับ

ลูกของจีจี้น่ารักมากเลยครับ ตัวหนึ่งสีดำแซมขาว หน้าตาดี ขนยาวปุกปุย ส่วนอีกตัวไม่ค่อยแข็งแรงนัก สีเหมือนโอวัลตินใส่นม แม่เลยตั้งชื่อให้ว่า "นมเย็น" คราวหลังนี้ได้ข่าวมาว่าทั้งสองตัวได้ไปอยู่กับลูกสาวของคุณป้าที่จังหวัดตรังแล้วครับ และก็ตายไปแล้วหนึ่งตัว ยังเหลือแต่เจ้านมเย็นตัวเดียว

ทุกวันนี้ ผมไม่ค่อยได้เดินออกจากตัวบ้านไปไหนหรอกครับ นอกจากแม่จะใส่สายจูง พาไปเที่ยว บางวันคุณย่าก็พาเที่ยวตามบ้านเพื่อนบ้านบ้าง....ผมก็จะตื่นเต้นทุกครั้งครับ  อาหารการกินของผมก็ไม่มีอะไรมากนัก มีอาหารเม็ด ของขบเคี้ยวก็มีพวกเนื้อแท่งของสุนัขที่มีขายในโลตัส แม่ผมจะซื้อมาให้ทีละหลายๆ ถุง และมีอีกอย่างที่ผมชอบมากก็คือ ฟิชโช ปลาเส้น อร่อยสุดสุด กลิ่นก็เตะจมูกอย่างแรง....แล้วยังมีอีกอย่างที่อยากจะกินให้ได้ทุกวันก็คือ "หมูปิ้ง" ของตลาดโพธิ์ทองครับ อร่อยมากๆ

เวลาพักผ่อนของผมก็เป็นเวลาสายๆ ของวันครับประมาณเก้าโมงเช้า ผมจะวิ่งขึ้นเตียงไปนอนในตะกร้าแล้วครับ พ่อจะเปิดทีวี กับพัดลมให้ผมดูเพลินๆ ผมหลับไปจนใกล้ๆ เที่ยงก็จะตื่นออกมาวิ่งเล่น บนเก้าอี้โซฟา ดูคนเดินเข้าเดินออก ก็พวกลูกค้าของแม่นะครับ พอบ่ายๆ แม่เก็บร้านเสร็จ ผมก็จะได้กินอาหารเย็น แล้วได้เดินเล่นบ้างนิดหน่อย เวลานี้แม่ก็จะพักผ่อนนอนเล่นอยู่กับผม ดูทีวีบ้าง เล่นเกมส์ในโน้ตบุ๊คบ้าง 

ผมจะหลับไปตื่นอีกทีก็ประมาณละครภาคค่ำใกล้จบ ผมก็ออกจากตะกร้ามานอนข้างๆ แม่ เวลาได้ยินเสียงแมวมาขโมยอาหารในครัว ผมก็คอยเห่าไล่  เกือบจะทั้งคืนแหละครับ ดีนะที่แม่กับพ่อผมเป็นคนชอบนอนดึก จึงไม่รู้สึกรำคาญกับเสียงเห่าของผม พอสักตีสองผมก็จะลงจากเตียงไปฉี่ แล้วแวะกินอาหารเม็ดที่แม่วางไว้ให้นิดหน่อย แล้วก็มานอนต่อ พอตีสามตีสี่ผมก็จะสะกิดให้แม่ตื่น เพราะได้เวลาไปตลาดแล้ว ผมกลัวหมูปิ้งหมด แม่ก็ไม่ค่อยอยากจะตื่น ผมก็วิ่งขึ้นวิ่งลงสะกิดให้แม่ลุกเร็วๆ....

ผมจัดการธุระส่วนตัวของผมเสร็จก่อน ผมก็จะนั่งคอยแม่อยู่หน้าห้องน้ำ รอแม่ล้างหน้าแปรงฟัน  แล้วพอแม่แต่งตัว ผมก็วิ่งขึ้นบันไดตามแม่ไปด้วย เมื่อก่อนผมยังขึ้นบันไดไม่เป็น ผมก็จะนั่งรออยู่ที่ผ้าเช้ดเท้าหน้าบันได นั่งมองดูว่าแม่จะลงมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวนี้ผมพัฒนาวิ่งขึ้นบันไดเองได้แล้ว...พอแม่เตรียมตะกร้าจ่ายตลาด ผมก็จะกระโดดเกาะขาให้แม่อุ้มพาขึ้นรถไปตลาด....ทุกวัน

ที่ตลาดพวกป้าๆ ยายๆ ชอบเรียกผม ขอบแหย่ผม ผมไม่ค่อยปลื้มสักเท่าไหร่ เพราะผมอยากให้แม่รีบซื้อหมูปิ้ง แล้วรีบกลับบ้านมากินเร็วๆ...อยู่บนรถผมชอบยืนมองไปข้างหน้า บางทีก็วิ่งไปวิ่งมาระหว่างกระจกข้างด้านซ้ายด้านขวา คอยมองพวกเพื่อนหมาที่อยู่ริมถนน ผมก็จะเห่าทักเสียงดัง จนแม่บ่นบ่อยๆ แม่จะเปิดกระจกให้นิดเดียว พอให้ผมเอาจมูกยื่นออกไปรับลมข้างนอกได้ สดชื่นจริงๆ....ผมชอบ

นี่แหละครับ ชีวิตกิจวัตรประจำวันของผม....มันก็ค่อยๆ พัฒนาการไปเรื่อยๆ ครับ แล้วผมจะมาเล่าเรื่องของผมอีกนะครับ วันนี้แค่นี้ก่อน ผมจะไปอาบน้ำแล้วครับ

สวัสดีครับ

รักกี้

Create Date : 09 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 9 ธันวาคม 2555 21:32:41 น.
Counter : 2781 Pageviews.
Share Tweet