BlogGang.com : : La Chaine :

เที่ยวต่างประเทศ ไปเอง เที่ยวเอง

ตุลาคม 2560

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

30 ตุลาคม 2560

เกาหลีใต้ 2 ปี ดี 2 หน: เที่ยว สู้ ฟัด ตะลุยมึนจากถิ่นเหนือสู่แดนใต้

เกาหลีใต้ 2 ปี ดี 2 หน: เที่ยว สู้ ฟัด ตะลุยมึนจากถิ่นเหนือสู่แดนใต้

สถานที่ท่องเที่ยว : โซล จินเฮ คยองจู เกาะเชจู ปูซาน, Korea, South

เล่าสถานที่ท่องเที่ยวในเกาหลีใต้จากภาพถ่ายในความทรงจำ

รวม 2 คร้ังใน 2 ปีติดกัน
ตะลอนจากเหนือ ลงใต้ จากโซล แวะ ชมดอกพ๊อตโกตที่เมืองจินเฮ ข้ามไปกินหมูดำที่เกาะเจจู
เที่ยวเมืองวัฒนธรรมที่คยองจู เดินชมเมืองอันดับสองของเกาหลีใต้ที่ปูซาน

            เอาละค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน เตรียมตัวรัดเข็มขัด บล็อคนี้จะพาทุกคนเดินทางไกล จำเป็นต้องใช้พลังงานและสายตาหนักสักหน่อย วันนี้มาในโจทย์ “ตะลอนทัวร์เกาหลีใต้ เล่าภาพจากความทรงจำ” แนวไดอารีบันทึกความทรงจำ บอกไว้ก่อนว่า สาระไม่ค่อยมี แต่เรื่องโม้นั้นมีเยอะมากกกก พร้อมแล้ว เริ่มออกเดินทาง ณ บัดนาว 🙂

         เป็นการเดินทางไปเกาหลีใต้ครั้งแรกในปี 2015 ทริปสั้นๆ ประมาณ 5 วัน ( 1 – 5 เม.ย.) เที่ยวกันเอง หลงไปบ้าง ออกนอกเส้นทางบ้าง ชอป กิน เที่ยวในกรุงโซล แล้วนั่งรถไฟไปดูดอกพ็อตโกต (ดอกซากุระ) ที่จินเฮ เป็นแบบ One day trip ต่อมาไม่รู้ด้วยอิทธิพลของโอปป้าจุงกิ ที่ตอนปี 2016 กำลังเป็นโอปป้ามหาชนจากซีรีย์เรื่องดัง Descendants of the Sun หรืออย่างไร กระแสเกาหลีบุกอย่างต่อเนื่อง จนเป็นเหตุให้ต้องมีซ้ำสอง และแน่นอนว่าครั้งที่สองย่อมต้องไม่ใช่นักท่องเที่ยวสมัครเล่นอีกต่อไป ครั้งนี้เราจึงจัดเต็มไปทั้งหมด 11 วัน (21 เม.ย. – 1 พ.ค.) จากโซล – เจจู – ปูซาน – คยองจู

              ภาพจากความทรงจำเซตแรก จะเริ่มจากโซล เมืองหลวงของเกาหลีใต้ เข้าวัง ชมเมือง เดินกินชิมชอปไปเรื่อยๆ สถานที่แรกที่มาเที่ยวในโซลแบบงงๆ จำไม่ได้ว่ามายังไง แต่จำได้ว่าเป็นที่แรกเลยที่มา ที่แห่งนี้มีชื่อว่า หมู่บ้านวัฒนธรรมนัมซานฮันอก (Namsangol Hanok Village)  เป็นหมู่บ้านเกาหลีแบบดั้งเดิม โดยนำมาจัดแสดงให้เห็นถึงวิถีชีวิตประจำวันของคนเกาหลีในสมัยก่อน ในหมู่บ้านยังมีบริการให้ลองใส่ชุดฮันบก เข้าร่วมพิธีชงชา ลองเขียนโดยใช้พู่กันจีน แต่เนื่องจากว่าตอนที่ไปก็บ่ายแก่ๆใกล้เวลาปิดแล้ว เลยได้แต่ถ่ายภาพมาเป็นความทรงจำ ฉะนี้แล

             เดือนที่ไปเป็นช่วงต้นเดือนเมษายน เพิ่งจะเริ่มเข้าฤดูใบไม้ผลิ อากาศกำลังดี ดอกไม้เริ่มบาน ให้ความรู้สึกเหมือนได้ไปตอนรับการกลับมาของต้นไม้ใบหญ้าที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหล ที่นี่เดินได้ชิลๆ สบายๆ ตอนที่ไปคนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่ค่ะ

             สถานที่ถัดมา คือ สถานที่ภาคบังคับของนักท่องเที่ยวทุกคนที่มาที่โซลไม่มาไม่ได้ เหมือนมากรุงเทพฯแล้วไม่ได้ไปวัดพระแก้ว ที่ๆเราไปกันต่อก็คือ พระราชวังคยองบกกุง (Gyeongbokgung Palace – 경복궁) นั่นเอง การมาพระราชวังครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นทริปที่เปิดโลกกว้างให้กับตัวเองทีเดียว สืบเนื่องมากจากเพื่อนร่วมเดินทางที่มาด้วยนั้น หมายมั่นที่จะต้องใส่ชุดฮันบกไปเดินในพระราชวังให้ได้ ส่วนตัวเองก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาใส่ชุดโบราณเดินในวังจริงๆ ตอนแรกก็บอกให้เพื่อนแต่งคนเดียวละกัน ตัวเองไม่กล้าจริงๆ คือตอนนั้นมันประหลาดมากสำหรับตัวเอง และช่วงนั้นก็ยังไม่ฮิตใส่กันเท่าตอนนี้ แต่เมื่อพอเข้าไปที่ร้านเช่าชุดฮันบก เหมือนถูกชุดและสีพาสเทลของชุดดูดเข้าไป พอไปจับๆดู อะสวยดี แต่จิตใต้สำนึกก็บอกว่าไม่ ไม่นะ ยังไงก็ไม่กล้า แต่แล้วเพื่อนร่วมทริปก็คะยั้นคะยอ บอกว่าจะให้เดินใส่คนเดียวได้ไง ตัวเองตอนนั้นด้วยความกล้าเพียงน้อยนิดก็ตกลงว่าจะใส่ไปด้วยกัน ไหนๆก็มาด้วยกัน ลงเรือลำเดียวกันแล้ว หันไปถามพนักงานร้านว่าใส่เข้าไปได้เหรอ พนักงานก็บอกว่าใส่ปกติเลย It’s normal  พนักงานตอบ ใจเลยชื้นขึ้นมาหน่อย อีกอย่างพนักงานบอกว่า ถ้าใส่ชุดฮันบกเข้าวัง สามารถเข้าได้ฟรีเลย ไม่ต้องซื้อตั๋ว สงสัยคงเพราะจุดนี้ ความงกไม่เข้าใครออกใคร 555 (แต่หารู้ไม่ว่า ค่าเช่าชุดแพงกว่าค่าตั๋วเข้าวังซะอีก เอวัง)

             พอเดินออกมาจากร้าน เป็นความรู้สึกที่อายมากถึงมากจริงๆ เดินก้มหน้าตลอด คนก็มอง นึกภาพเหมือนในหนังที่ตัวละครหลัก กำลังแอบที่จะต้องเจอผู้คน ต้องหลบซ่อน พอเดินพ้นร้านออกมาจะข้ามถนนเดินไปเข้าวัง ก็พบกับภาพรถทัวร์คันแล้วคันเล่าจอดตลอดข้างกำแพงวัง ตอนนั้นเดินไปก็ก้มหน้าไป ไม่กล้ามองใครเลย และแล้ว Moment of Truth ก็มาถึง เมื่อเดินเลี้ยวมุมกำแพงวังมาเจอกับทางเข้าด้านหน้าของพระราชวังคยองบก ผู้คน นักท่องเที่ยวพลุกพล่านไปหมด ใจเต้นแรงมาก ตึกตักๆ แล้วก็รวบรวมพลังกิมจิที่มีทั้งหมดในตัว เดินเข้ามารวมกับฝูงชน นักท่องเที่ยวต่างก็เริ่มมองมาที่เราสองคน อยากจะไปถ่ายรูปกับทหารหน้าวังก็เห็นท่าจะไม่ดี รอไม่ไหวแล้ว ณ จุดๆนี้ คนเยอะมาก จึงรีบเดินไปเข้าวัง ระหว่างทางที่เดินไปก็จะมีสายตาทั้งหลายต่างจับจ้องมาที่ผู้หญิงสองคนที่แต่งตัวประหลาดนี้ เพราะวันที่ไปวันนั้นตลอดการเข้าชม ไม่มีใครแต่งชุดฮันบกเข้ามาเลย ไม่เจอคนที่แต่งมาเลยจริงๆ ยกเว้นเด็กน้อยคนหนึ่งที่เห็นคุณแม่จับแต่งชุดฮันบกแล้วมาถ่ายรูปในวัง แต่นั้นก็เด็กไง แต่เราละผู้ใหญ่ตัวเป็นๆ ว่าแล้วก็ฮึดอีกรอบ เอาวะ ไม่มีใครจำได้หรอก ต่างถิ่นต่างแดนขนาดนี้ ตลอดทางที่เดินเข้าไปรู้สึกเหมือนอยู่ในละคร ถูกมอง ถูกจับจ้อง แล้วคนก็ซุบซิบๆกัน แต่พอไปถึงจุดที่ต้องตรวจตั๋ว ก็นึกว่าใส่ชุดฮันบกจะเดินผ่านได้เลย แต่ความจริงหาได้เป็นอย่างนั้นไม่ คุณลุงที่ตรวจตั๋วบอกว่าต้องไปแลกบัตรที่ห้องขายตั๋วมาก่อน สายตาก็มองตามมือคุณลุงที่ชี้ไปทางจุดขายตั๋ว เป็นภาพสโลโมชัน ผ่าง! คนที่ซื้อตั๋วยืนกันเต็มไปหมด หนีเสือปะจระเข้จริงๆ

เดินไปชมวังได้สักพักก็เริ่มมีคนเข้ามาขอถ่ายรูปเรื่อยๆ อันนี้เลี่ยงไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าหยิ่ง เจอคนหลายเชื้อชาติมาก จีน แขก ฝรั่ง เข้ามาขอถ่ายรูปตลอดเวลา ครั้งหนึ่งในชีวิตที่เข้าใจความรู้สึกของดาราที่มีคนมาขอถ่ายรูปตลอดเวลา จะไม่ให้ก็ไม่ได้ Can I take a photo with you? คำถามที่ได้ยินตลอดทาง จนเริ่มรู้สึกเลยว่าอยากมีเวลาเดินเที่ยวของตัวเองบ้าง ความรู้สึกของซุปตามันเป็นอย่างนี้นี่เอง แล้วยิ่งเดินไปก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่มีใครใส่ฮันบกมาเลย ไม่มีเลยจริงๆ เดินครึ่งวันไม่เจอใครใส่มาเลย

ช่วงนี้เริ่มเดินไปเรื่อยๆ รู้สึกอินมาก ณ ขนาดนั้น ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่รู้สึกว่าได้ก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง ทำให้ได้เรียนรู้และได้รู้จักโลกใหม่ จากการได้พูดคุยกับคนอื่นๆ การออกจาก Comfort Zone ของตัวเอง ก็เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกันนะ 🙂 มีความทรงจำเล็กๆที่คิดถึงเมื่อไหร่ก็อดจะอมยิ้มไม่ได้ทุกครั้ง เรื่องมีอยู่ว่า มีฝรั่งคนหนึ่ง เป็นผู้ชายผมบลอนด์ดูเหมือนเป็นวัยรุ่น กำลังพาเพื่อนๆมาเที่ยวชมวัง ฝรั่งผมบลอนด์คนนั้น เดินเข้ามา ก้มตัวเล็กๆอย่างนอบน้อม เหมือนคนที่รู้จักกับวัฒนธรรมของที่นี่เป็นอย่างดี แล้วก็เริ่มพูดกับเราเป็นภาษาเกาหลีแบบรัวๆ และพูดยาวอยู่หลายประโยคอย่างสุภาพ ก็พอจะเดาได้ว่าจะมาขอถ่ายรูปด้วย พอตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษไป บอกว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนเกาหลี หนุ่มฝรั่งคนนั้นกับเพื่อนก็ตกใจกันใหญ่ แล้วก็เริ่มหัวเราะกัน สุดท้ายก็ได้ถ่ายรูปหมู่รวมแอ๊บเป็นสาวเกาหลีกันไป…

เป็นประสบการณ์ที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิตเลยทีเดียว การได้ค้นพบกับสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทำ และก็ทำได้ เป็นความรู้สึกและความทรงจำที่ดีจริงๆค่ะ แนะนำว่าให้ลองนะคะ ทำอะไรก็ได้ที่คิดว่าตัวเองไม่มีวันทำ และทำมันค่ะ แล้วคุณจะได้พบกับโลกใหม่ที่คุณไม่เคยสัมผัสมาก่อน เหมือนที่เราได้ค้นพบ ณ พระราชวังคยองบกกุง แห่งนี้นี่เอง 🙂

มาต่อกันที่อีกพระราชวังยอดฮิตเป็นอันดับสอง รองจากพระราชวังคยองบกกันค่ะ นั่นก็คือ พระราชวังชางด็อกกุง Changdeokgung Palace (창덕궁) พระราชวังที่เหล่าเชื้อพระวงศ์แห่งโชซอนโปรดปรานเป็นอย่างยิ่ง พระราชวังที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหนึ่งในมรดกโลกจากยูเนสโก โดยคณะกรรมการของยูเนสโกกล่าวว่า เป็นตัวอย่างของพระราชวังที่มีการออกแบบสถาปัตยกรรมและสวนได้อย่างน่าทึ่ง เพราะพระราชวังและอาคารต่างๆในบริเวณพระราชวังถูกออกแบบมาให้มีความกลมกลืนกับธรรมชาติได้อย่างลงตัว และโดยส่วนตัวก็ชอบที่นี่ด้วยเหมือนกัน ที่พระราชวังจะมีคนพาเดินทัวร์ชมและเล่าประวัติต่างๆเป็นภาษาอังกฤษฟรีค่ะ มีเป็นรอบๆ เราก็เลยขอฟังเดินทัวร์ไปด้วย และทำให้เจอกับคุณป้าที่เป็นไกด์เที่ยวชม พูดภาษาอังกฤษได้เป๊ะ สำเนียงอเมริกันเลยทีเดียว แต่คุณป้าก็มีรังสีโหดอยู่บ้าง ตามสไตล์คุณป้าเกาหลีที่ดุหน่อยๆ สังเกตได้จากตอนเดิมชมวัง คุณป้าจะเล่าไปบ่นไปบ้าง จำได้ว่าถามอะไรสักอย่างไปคำถามนึง คุณป้าตอบกลับมาด้วยรังสีที่ทำให้ไม่กล้าถามต่ออีกเลย….. หมดช่วงครึ่งเช้าไป พร้อมกับอารมณ์ขุ่นๆของอาจุมม่า

นอกจากตัวพระราชวังแล้ว อีกหนึ่ง Highlight คนที่มาที่นี่จะมาเข้าชมกันอย่างมาก คือ Secrect Garden นั่นเอง เป็นสวนที่สร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นที่พักผ่อนของทั้งกษัตริย์และเชื้อพระวงศ์ เป็นเหมือนสวนลับที่ได้หลบมาพักผ่อนหย่อนใจนี่เอง การเข้าชมก็จำเป็นจะต้องมีไกด์พาเที่ยวชม ต้องซื้อตั๋วเพิ่มและต้องจองอีกด้วย เพราะกรุ๊ปนึงจะจำกัดจำนวนคน แนะนำว่าให้มาจองเวลาเข้าชมสวนตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะคิวเต็มตลอดค่ะ พอเดินทัวร์กับอาจจุมม่าช่วงเช้าเสร็จ พอมีเวลาเหลืออยู่ ก็ว่าจะไปหาร้านทานอาหารเที่ยง และกลับมาอีกครั้งตอนบ่ายเพื่อเข้าชมสวน แต่เนื่องจากร้านที่ไป หายากและหลงอยู่นานมาก ทำให้เกือบจะพลาดกับทัวร์สวนลับนี้ แต่โชคดีที่เพิ่งจะเริ่มเดินกันไป เลยวิ่งตามไปได้ทัน สงสัยดวงคงจะถูกโฉลกหรือยังไง เพราะผู้นำทัวร์สวนลับนี้ก็เป็นอาจุมม่าคนเดิม เพิ่มเติมคือจำเราได้และเหมือนจะเหน็บเล็กๆว่าเรามาสายด้วย สงสัยชาติที่แล้วคงต้องทำบุญร่วมกับคุณป้ามาแน่แท้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้การชม Secret Garden ต้องสะดุดลงแต่อย่างใด คุณป้าก็ยังบรรยายปนบ่นไปเล็กๆ เหน็บๆประวัติศาสตร์ไปบ้างตามสไตล์ สวนแห่งนี้มีความสงบและเดินได้ชิลๆ จะมีบางช่วงที่ต้องเดินขึ้นเนินอยู่สักพัก ทำเอาหอบทีเดียว แต่ก็คุ้มที่ได้มา เสียดายว่าช่วงที่มีเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ใบไม้เพิ่งจะเริ่มผลิใบอ่อนๆ ยังไม่ค่อยมีความเขียวขจีปกคลุมเท่าใดนัก แต่สวนก็ยังสวยอยู่ เดินได้เรื่อยๆเลยล่ะ

จบไปหนึ่งวันเต็มๆกับพระราชวังชางด็อกกุง ถือว่าคุ้มค่าที่ได้มาและเข้าชม เป็นอีกที่หนึ่งที่ไม่ควรพลาด หากใครชอบชมพระราชวังและสวนค่ะ

เราก็ยังคงอยู่กันตามพระราชวังกันอยู่นะคะ มาต่อกันที่ พระราชวังชางเคียงกุง Changgyeonggung Palace (창경궁) ที่ซึ่งจุดประสงค์ของการเข้าวังครั้งนี้ ไม่ได้อยู่ที่วัง แต่อยู่ที่เรือนกระจกที่อยู่ท้ายวังค่ะ เพราะเอาจริงๆ เดินเข้าไปวังไหน ก็จะรู้สึกว่าตึกเหมือนกันหมดเลย และเพราะส่วนใหญ่เป็นตึกที่สร้างขึ้นมาใหม่จึงไม่ค่อยมีความแตกต่างกับที่อื่นเท่าไรนัก ดังนั้น จะขอเน้นเฉพาะที่เรือนกระจก หรือ Green House – Daeonsil (대온실) ที่นี่เน้นมาเดินชิลๆ และถ่ายรูปสวยๆ คนน้อยและเงียบสงบดีค่ะ

ภายในก็เหมือนเรือนกระจกทั่วไป มีต้นไม้ดอกไม้ที่เพาะเลี้ยงอยู่ค่ะ เน้นว่ามาชื่นชมความงามของเรือนกระจกและบรรยากาศโดยรอบแล้วกันนะคะ ใครที่จะมาอาจจะต้องลองเช็คก่อนนะคะ ว่าเรือนกระจกเปิดไหม เพราะที่นี่ไม่ได้เปิดให้ชมตลอดค่ะ ตอนนี้ถ้าจากเว็บของ VisitKorea ยังปิดซ่อมแซมอยู่จนถึงเดือนพฤศจิกายน 2017 ค่ะ

เอาละ ถึงเวลาออกจากวัง มาสำรวจในเมืองโซลกันแล้ว ตามมากันเลยค่ะ

Gwanghwamun Square (광화문광장)

ช่วงที่เราไปที่จัตุรัสควางฮวามุน เป็นช่วงที่มีการประท้วงเรียกร้องเกี่ยวเหตุการณ์เรือเซวอลคว่ำ ตอนแรกที่เห็นก็เป็นการมากางเตนท์ แจกใบปลิวปกติที่จตุรัสตรงนี้แหละค่ะ ตอนนั้นก็กำลังเดินชิลๆยามเย็น เดินเล่น นั่งเล่นตรงคลอง คลองชองกเยชอน หรือ Cheonggyecheon Stream (청계천)

แล้วมานั่งอยู่ตรงคลองที่อยู่ใกล้กับจัตุรัส ที่คนชอบมาถ่ายภาพกัน ก็นั่งไปสักพักเริ่มสังเกตว่ามีคนเริ่มมาเดินประท้วง เริ่มมีตำรวจมากันเยอะมาก เหมือนจะมีการสะกัดกั้นฝูงชน เริ่มมีการกั้นพื้นที่ ตอนแรกก็ยังไม่คิดอะไรมาก เพราะเห็นคนเกาหลีชอบประท้วงกันบ่อยๆ แต่รู้สึกว่าวันนี้มามากผิดปกติ เลยเริ่มรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย ใจหนึ่งก็อยากจะดู แต่อีกใจหนึ่งก็คิดได้ว่า เราไม่ควรเอาตัวเองมาเสี่ยงในสถานการณ์เช่นนี้ คิดได้ก็รีบเดินไปลงรถไฟใต้ดิน คนก็เริ่มเยอะขึ้น เดินเบียดกันน่าดู เดินผ่านกองกำลังตำรวจไปด้วย เป็นเหตุการณ์ที่รู้สึกเริ่มตึงเครียดทีเดียว เพราะฉะนั้นใครไปเที่ยวแล้วเจอเหตุการณ์แบบนี้ เราในฐานะนักท่องเที่ยว ไม่ควรจะเอาตัวเองไปเสี่ยงนะคะ เพราะนอกจากเราจะไม่ใช่คนที่นี่แล้ว หากเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมาจริงๆ เราก็ไม่รู้เส้นทาง หรือสื่อสารกับคนท้องถิ่นอาจจะลำบากในเวลาที่เกิดเหตุการณ์ชุลมุนค่ะ ทางที่ดีควรเซฟตัวเองไว้เป็นดีที่สุดค่ะ เชื่ออิเรืองเถอะ!

หนีจากความวุ่นวาย มาเดินชมเมืองที่เย็นๆ ชิลๆกันที่ หมู่บ้านบุคชอนฮันอก (Bukchon Hanok Village)

ถ้าหวังว่าจะได้ถ่ายรูปโล่งๆ วิวสวยๆ อาจจะต้องชีช้ำกะหล่ำปลีดอง เพราะคนเยอะมาก อันนี้มาช่วงเช้า ขนาดวันที่ฝนตกเล็กๆ คนก็ยังมากัน กรุ๊ปทัวร์จีนมาลงพอดีเลย ถ้าอยากจะคนน้อย อาจจะต้องเป็นช่วงเย็นๆ ก่อนมืด หรือก็เช้าสัก 7 โมงไปเลยค่ะ

เดินไปเดินมาไปเจอบ้านหลังนี้ สวยมาก จนอดใจไม่ได้ต้องแชะรูปมาค่ะ เป็นบ้านที่เหมือนมีการต่อเติมทำใหม่ให้คงในสภาพที่ดีมาก ดูขลังแต่ก็ดูใหม่ เป็นความรู้สึกขัดแย้งที่เข้ากันอย่างลงตัวจริงๆค่ะ 🙂

สถานที่ยอดฮิตติดลมบนไม่แพ้พระราชวังคยองบกกุง ก็ต้องที่นี่เลย Namsan Seoul Tower (남산서울타워) หรือ N Seoul Tower นี่เอง ไปช่วงเย็นกว่าจะขึ้นไปถ่ายกุญแจสีสันสดใสก็ไม่ทันแล้วววว

ที่เที่ยวยามค่ำคืนต่อไป ก็ต้องที่ Banpo Bridge Rainbow Fountain (반포대교 달빛무지개분수) หรือสะพานสายรุ้งบ้านโพนี่เอง (อันนี้คิดเอาเอง) ของจริงจะสวยกว่านี้นะคะ อันนี้กล้อง iPhone 6 ทำได้ดีที่สุดแค่นี้ละคะ บรรยากาศก็ชิลๆดีนะคะ วัยรุ่นเยอะ มีของกินขายนิดหน่อย ดูน้ำพุไป มีเพลงเกาหลีเปิดคลอไป กินไป อากาศเย็นๆชิลๆ น่านั่งดีค่ะ พอชมเสร็จ ฝั่งตรงข้ามจะเป็น CNN Cafe เปิดไฟสวยทีเดียวค่ะ แอบข้ามไปเข้าห้องน้ำมา เลยแวะชิมเครื่องดื่มไปด้วยเลย เป็นหนึ่งในโครงการ Some Sevit เกาะกลางน้ำที่สร้างด้วยมนุษย์ค่ะ

เนื่องจากที่พักอยู่ในย่านอีแด ซึ่งใกล้กับ Ewha Womans University [이화여자대학교] หรือ มหาวิทยาลัยสตรีอีฮวานั่นเอง เป็นอีกสถานที่ที่นักท่องเที่ยวชอบไปถ่ายรูปกันมาก อารมณ์เดียวกับที่นักท่องเที่ยวชาวจีนเข้าไปถ่ายรูปที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ละคะ แต่ของเขาก็สวยจริงๆ น่าเรียนมากๆ

เอาละ อยู่ในเมืองมานานไปละ ถึงเวลาจะต้องไปออกไปตะลุยเมืองนอกโซลกันบ้าง ทริปนี้เอาใกล้ๆก่อน เป็นแบบ One Day Trip ไปกันที่ Yangpyeong Dumulmeori (양평 두물머리) เป็นทริปที่ตั้งใจไว้ว่าจะไปปั่นจักรยานริมแม่น้ำสวยๆ ไปดูบึงบัวสีชมพูที่มองไปสุดลูกหูลูกตาเหมือนในภาพ และกินอาหาร Full Course แสนอร่อย แต่บางครั้งความฝันกับความจริงก็ช่างต่างกันยิ่งนัก หนึ่ง จักรยานไม่ได้ขี่ เพราะอากาศร้อนมาก แถมเหมือนเป็นที่ปั่นแบบจริงจังๆ ขึ้นรถไฟไปจะเจอคนนำจักรยานเสือมอบเท่ห์ๆ ขึ้นมาเยอะมาก สอง บึงบัวไม่ได้ดู เพราะเป็นช่วงเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิ อากาศยังเย็น บัวเพิ่งตื่น ยังไม่พร้อมบาน แต่ยังดีที่ สาม มื้ออาหารที่ตั้งใจมากิน สำเร็จค่ะ

Dumulmeori แปลว่า พื้นที่สองน้ำ แปลต่อว่า เป็นที่แม่น้ำสองสายมาบรรจบกันนี่เอง เป็นที่เที่ยวที่คนเกาหลีจะมาพักผ่อน พาครอบครัวมาเที่ยวในวันหยุดกันค่ะ เพราะไปนี่ก็เจอแต่คนเกาหลีทั้งนั้นเลย ไม่มีทัวร์ลงให้เห็นเลย ถ้าเปรียบบ้านเรา คงเหมือนจากกรุงเทพฯ ไปบางกระเจ้า ไปอัมพวา ช่วงวันหยุดพักผ่อนกันละคะ ที่นี่ไปแบบเรื่อยเปื่อยมาก สถานที่ก็ค่อนข้างกว้างมาก เดินเหนื่อยเหมือนกัน ถือว่ามาเปลี่ยนบรรยากาศจากเมืองก็โอเคนะคะ

พอออกจากนอกเมืองโซล ก็มุ่งหน้านอกเมืองกันต่อ สถานีถัดไปเราจะมุ่งหน้าไปที่เมืองจินเฮ (Jinhae) เมืองฮิตติดอันดับสำหรับเทศกาลชมดอกพ๊อตโกตหรือดอกซากุระนั่นเอง ทริปนี้ เป็นทริปฉุกละหุกเล็กๆ เพราะตอนแรกไม่รู้จักที่นี่เลย เผอิญว่าเจอตอนที่หาข้อมูลที่เที่ยว และโชคดีมากที่เทศกาลนี้อยู่ในช่วงที่ไปพอดี ไม่เคยไปเทศกาลซากุระที่ญี่ปุ่นสักที ก็เลยขอมาดูดอกพ๊อตโกตที่เกาหลีแทนละกัน เทศกาลนี้มีชื่อว่า Jinhae Gunhangje Festival (진해군항제) เทศกาลชมดอกซากุระประจำปี ที่ปกติจะจัดขึ้นประมาณวันที่ 1 – 10 เมษายนของทุกปี ทริปนี้ก็เป็น One Day Trip จากโซล – จินเฮ โดยนั่ง KTX รถไฟความเร็วสูงของเกาหลี ไปขาละประมาณ 4 ชั่วโมง ไปกลับก็ร่วม 8 ชั่วโมง แค่นี้เองจิ๊บๆ ด้วยความที่พ๊อตโกตบังตา ดอกไม้สีชมพูบานสะพรั่งพริ้วไหวในจินตนาการ 8 ชั่วโมง ก็เหมือน 2 ชั่วโมงในความคิด ณ บัดดล

ก่อนที่จะไปถึงเมืองจินเฮ ก็ได้เจอประสบการณ์และเรื่องประทับใจอีกเช่นเคยที่อยากมาเล่าสู่กันฟัง ตอนเช้าที่นั่งรถ KTX รอบแรกประมาณตีห้ากว่า ต้องไปลงรอต่อรถไฟพิเศษที่เมือง Masan ก่อนที่จะเข้าเมืองจินเฮ ช่วงที่รอต่อรถไฟที่เมืองมาซาน มีเวลาประมาณชั่วโมงนึง ตอนนั้นก็น่าจะเจ็ดโมงเช้ากว่าๆ เลยออกมาจากสถานีเพื่อมาหาร้านอาหารเช้ากินกัน ร้านหน้าสถานีมีหลายร้านทีเดียว แต่ยังไม่ค่อยมีร้านเปิดเท่าไหร่ จนเดินไปเจอร้านนึง เหมือนเพิ่งเปิดร้าน แต่ก็เห็นมีคนเข้าไปกินอยู่คนนึงแล้ว เลยเดินเข้าไปกัน ร้านก็เป็นแบบบ้านๆสไตล์เกาหลี เมนูที่ติดผนัง เป็นเมนูภาษาเกาหลีทั้งหมด พร้อมกับราคา เอาละสิ จะสั่งยังไงดี แต่โชคดีที่ร้านมีรูปอาหารแปะอยู่ตามกระจกในร้าน สายตาพยายามสแกนไปรอบร้าน เพื่อหารูปอาหารที่หน้าตาคุ้นเคยมากที่สุด ทันใดนั้น สายตาไปสะดุดอยู่กับรูปหนี่งที่รู้จักที่สุด ชี้บอกอาจุมม่าว่าจะเอาอันนี้ อาจุมม่ามองตามมือไป แล้วพูดประมาณว่า อ๋อ! อูด้ง นะเหรอ พอได้ยินป้าเรียกอูด้งก็นึกแปลกใจว่า คนเกาหลีก็เรียกว่าอูด้งเหรอ ตอนแรกไม่กล้าเรียกกลัวป้าไม่รู้จัก แต่ตอนหลังก็ไม่แปลกใจมากนัก เพราะถ้ามองจากประวัติศาสตร์แล้ว ญี่ปุ่นเข้ามายึดครองเกาหลีอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง มีดอกซากุระที่เกาหลี จะมีอูด้งอีกก็คงไม่แปลกแล้วล่ะ แต่ที่ประทับใจ คือ พอกินเสร็จ อาจุมม่าก็มานั่งใกล้ๆ พยายามจะคุยด้วยว่าเป็นคนอะไร มาจากไหนกัน อาจุมม่าก็พูดอังกฤษไม่ได้ แต่ทำไมเราคุยกันรู้เรื่องละ ภาษาสากล คือ ภาษามือและท่าทางเป็นภาษาที่ไม่ต้องพูดเยอะก็เข้าใจได้ ก็พยายามจะบอกไปว่า I’m from Thailand. I’m Thai. ป้าก็บอก อ๋อ ไต้หวัน อะเหรอ เราก็แบบไม่ใช่ป้า (บอกว่า from Thailand ทีไร คนจะนึกว่ามาจากไต้หวันซะทุกที จริงๆ แล้ว ไม่ต้องเฉพาะที่เกาหลีหรอก หลายประเทศที่ไป พอบอกว่า Thailad ก็เป็น Taiwan ทุกที จะว่าไป ก็มีเพื่อนเป็นคนไต้หวันอยู่เหมือนกัน แล้วก็เป็นเรื่องน่าแปลกที่คนไต้หวันจะมีลักษณะคล้ายคนไทย คือ คุยง่าย เป็นมิตร แถมหน่วยเงิน พอเทียบแล้วเกือบเท่ากับเงินบาทเลย เวลาไปไต้หวันที สบายมาก แทบไม่ต้องคูณอะไรเลย) กลับมาที่ป้ากันต่อ พอบอกว่าไม่ใช่ไต้หวัน ก็พยายามใช้สกิลเกาหลีอันน้อยนิด บอกป้าไปว่าฉันเป็น “แทกุ” คือ เป็นคนไทยนั่นเอง ป้าดูเหมือนจะเข้าใจนะ (คิดว่านะ) พอเรียกเก็บเงิน คุณป้าก็เหมือนจะบอกว่าไม่คิดเงิน แล้วโบกไม้โบกมือ ปากก็บอกว่า “แควนชานาๆ” ที่ฟังออกเพราะสกิลเกาหลีจากซีรีย์ที่ดูมาช่วยไว้ มันใช้ได้จริงๆ ป้าบอกไม่เป็นไรๆ ไอ้เราก็กินของเขาแล้ว จริงๆก็กินไปได้นิดหน่อย เพราะอูด้งป้าอืดเต็มชามมาก แต่เราก็ยืนยันที่จะจ่าย ครั้นจะบอกป้าว่าไม่ได้ จะจ่าย สกิลก็ยังไม่ถึง ก็เลยรีบจ่ายตัง โค้งงามๆแล้วรีบเดินออกมา เป็นอะไรที่ประทับใจอีกครั้ง เท่าที่เที่ยวเกาหลีมาก็รู้สึกว่า คนมีน้ำใจก็ยังมีอยู่มากมาย ยิ่งเวลาไปต่างจังหวัดก็ยิ่งเยอะ เหมือนกับบ้านเรานั่นแหละ

เอาละ ร่ายยาว มีแต่น้ำ สถานีถัดไปก็คือ เมืองจินเฮกับเทศกาลชมดอกพ๊อตโกตประจำปีนี่เอง

พอลงจากรถไฟ ก็เจอความสะพรั่งพรั่นพรูของความชมพู

ตลอดทางที่นั่งรถไฟสายพิเศษที่จะมีเฉพาะช่วงเทศกาลนี้ เราก็จะเห็นดอกซากุระบานเต็มไปหมดทั่วทั้งเมือง มองไปไกลๆก็มีแต่ความชมพู เป็นภาพความทรงจำที่ประทับใจมากครั้งหนึ่งทีเดียว เพราะไม่เคยคิดว่าจะเยอะขนาดนี้ ทั่วทั้งเมืองปลูกกันหลายแสนต้น ทั่วทั้งเมืองขอเน้นอีกที พอเดินลงจากรถไฟมาก็งง ไม่รู้เทศกาลอยู่ตรงไหน ใช้สัญชาติญาณนักท่องเที่ยวเดินตามที่คนเดินไปเยอะๆนั่นละ เดินตามฝูงชน ไม่มีหลง

เดินไป ลมก็พัด กลีบดอกไม้ก็ปลิวเต็มไปหมด ฟินนนนนน

Jinhae Gunhangje Festival (진해군항제)

ถึงแล้วจ้า เทศกาลชมดอกพ๊อตโกตเมืองจินเฮ งานมีเต็มทั่วเมืองหลายๆจุด มีการจัดกิจกรรมมากมาย และที่ประทับใจคือ มีโต๊ะประชาสัมพันธ์ของทางเมืองให้กับนักท่องเที่ยวเป็นภาษาอังกฤษด้วย นี่สิถึงเรียกว่างานระดับประเทศอย่างแท้จริง

เต็มอิ่มกันไป สวยจริงๆค่ะ ถ้ามีเวลาอยากจะเดินให้ได้เยอะกว่านี้ แต่เนื่องจากว่า เป็นทริปแบบไปกลับ พอเดินได้สักพัก ถึงช่วงบ่ายนิดๆ ก็ต้องรีบกลับไปสถานี เพราะเดี๋ยวจะตกรถไฟ ทริปฉุกละหุก กลายเป็นทริปการเดินทางที่แสนพิเศษ ร้องเพลงตามดา เอนโดฟิน ขณะที่นั่งรถไฟกลับ ปล่อยอารมณ์ปลิวไปตามกลีบดอกพ๊อตโกต…

… เดินทางค้นหาตัวตน ใครหนึ่งคนที่ก็รอฉันอยู่
จากในผู้คนร้อยพันที่ออกเดินทางเหมือนฉัน
บนทางที่แสนยาวไกล ค้นให้เจออีกครึ่งในใจ
ฉันไม่รู้ มันอยู่อีกไกลเท่าไหร่ …

เอาละ สถานที่ต่อจากนี้ เราจะเปลี่ยนสภาพตัวเองไปเป็นชาวเกาะกันค่ะ แต่คงไม่ชาวเกาะแบบลุงทอม แฮงส์และบอลลอยน้ำอย่างเจ้าวิลสันนะ เกาะนี้ถือว่าเจริญสุดๆ เป็นเกาะที่ได้รับความนิยมที่สุดในประเทศเกาหลีใต้ทั้งจากนักท่องเที่ยวและคนเกาหลีกันเอง เกาะนั้นจะเป็นที่ไหนไปไม่ได้ เกาะที่เวลาดูแลซีรีย์ทีไร พระเอกเราจะต้องถูกเนรเทศหรือถูกส่งมาที่นี่ทุกที นั่นก็คือ เกาะเชจู หรือ Jeju-do นี่เอง อันเกาะเชจูที่กว้างใหญ่นี้ ตอนแรกก็กะจะประหยัดขึ้นรถบัสในเกาะหรือก็ซื้อทัวร์บนเกาะเอา แต่พอศึกษาดูแล้วคิดว่าคงไม่สะดวกและกลัวจะได้เที่ยวน้อย ก็เลยตัดสินใจเช่ารถขับน่าจะสะดวกในการเที่ยวและชิลๆสไตล์เที่ยวไปกินไปอย่างเรา ทีนี่จะเริ่มเช่าจากไหนดีละ เราก็ดูเอาจาก Skyscanner ตรงเช่ารถนี่แหละเพราะจะมีเทียบราคาจากเอเจนท์เจ้าอื่นๆให้เสร็จสรรพเลย หรือจะเช่าจาก www.rentalcars.com อันไหนก็ได้ ลองดูราคาหลายๆที่ค่ะ สุดท้ายเทียบไปเทียบมาเราก็มาเช่าของ AJ Rent A Car ราคาจะถูกกว่าเจ้าหลักๆ เพราะไม่ได้รับรถที่สนามบินค่ะ แต่จะมีรถของทางบริษัทมารับเราไปตรงจุดรับรถซึ่งก็อยู่ข้างๆสนามบินนั่นแหละค่ะ ไม่ได้ลำบากอะไรเลย วิธีการรับรถก็ง่ายๆค่ะ พอรถส่งเราหน้าออฟฟิสของทาง AJ เราก็ไปยื่นใบจอง แล้วเขาก็จะบอกให้เราไปที่จุดรับรถบล็อคหมายเลขนี้ๆ แล้วก็จะมีคนมาอธิบายนิดหน่อย แล้วก็ออกรถได้ค่ะ

อ๋อ เกาหลีขับพวงมาลัยซ้ายค่ะ แต่ที่ตัดสินใจเช่ารถขับที่เชจูเพราะเป็นเกาะขับรถง่าย ไม่พลุกพล่านไม่เหมือนในเมืองค่ะ ขับสบายๆ ชมวิวไปตามทาง

           สิ่งที่น่าทึ่งของ GPS เกาหลีก็คือ เวลาใกล้ๆจะถึงจุดจำกัดความเร็วในแต่ละจุด (มีตลอดทางเลย) ทั้งหน้าจอและเสียงเตือน จะส่งเสียงตึ๊ดๆ ประมาณว่ามีกล้องจับความเร็วอยู่ข้างหน้า ต้องขับไม่เกินเท่านี้ๆตามที่ขึ้นในจอ พอใกล้ๆก็จะลุ้นมาก เหมือนเล่นเกมเก็บเหรียญตามทาง ถ้าขับผ่านด้วยความเร็วที่กำหนดหรือต่ำกว่า มันก็จะขึ้นจอและส่งเสียงแบบว่าผ่านด่านละนะ แต่ถ้าไม่ได้นี่ จะบีบคั้นหัวใจมาก กลัวว่าจะโดนticketเหลือเกิน แต่ที่พีคที่สุด คือ เวลาจะขับผ่านหลังเต่าหรือที่กระเด้งๆชะลอความเร็วรถอะคะ เจ้า GPS นี่จะเตือนตลอด เน้นว่าทุกหลังเต่าที่ขับผ่านทีเดียว และขอบอกว่าที่เชจูนี่มีหลังเต่าไม่น้อยเลย อะไรมันจะ safety ขนาดนั้น อันนี้เป็น Amazing Korea ของทริปเชจูเลยทีเดียว GPS ยอดอัจฉริยะแห่งเชจู

           โม้มาได้ตั้งนาน เรามาเที่ยวกันต่อดีกว่าค่ะ ว่า Road Trip เกาะเชจู 3 วัน 2 คืน (เที่ยวจริงๆวันเดียว) จะได้ไปไหนกันบ้าง

           ที่แรกที่ถ้าไม่มาคงเรียกว่ามาไม่ถึงเกาะเชจู นั่นก็คือ ซองซาน อิลชูลบง (Songsan Ilchulbong) ซึ่งได้รับการบันทึกเป็นมรดกโลกของ UNESCO ด้วยเช่นกัน ปากปล่องภูเขานี้เกิดจากการปะทุของภูเขาไฟใต้น้ำมานานกว่า 100,000 ปีที่แล้ว อีกทั้งยังมียอดแหลม 99 ยอดอยู่รอบบริเวณปากปล่อง เลยทำให้ดูเหมือนกับมงกุฎขนาดใหญ่นั่นเอง จริงๆแล้วจุดชมวิวตรงนี้ เป็นจุดชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยที่สุดบนเกาะเชจูเลยทีเดียว เนื่องจากทริปชิลๆของเราและฝนที่ตกลงมาวันเว้นวัน เราเลยขอมาชมช่วงเวลาธรรมดาแล้วกัน เพราะภาพที่เห็นต่อไปนี้ ขนาดมาตอนกลางวัน เมฆหมอกก็มิได้นำพา T_T

Seongsan Ilchulbong Peak [UNESCO World Heritage] (성산일출봉)

จากจุดนี้เดินขึ้นไปก็ค่อนข้างไกลอยู่ เดินไปหอบไป ตามสไตล์สายชิล แต่อาจุมม่ากับอาจัชชีของเราแข็งแรงกันมาก จะยอมแพ้ได้อย่างไร ว่าแล้วก็เดินตามข้าพเจ้ามา

ถึงแล้วจ้าาา ปากปล่องภูเขาไฟมรดกโลก มองลงไปเหมือนเป็นทุ่งหญ้ากว้างๆ เหมาะแก่การเตะบอลมากทีเดียว แต่ว่าสวรรค์ไม่เห็นใจสาวน้อยที่ดั้นด้นไถตัวเองขึ้นมาจนถึงปากปล่องภูเขาไฟอย่างเราเลย เมฆหมอกปกคลุมทั่วไปหมด มองไม่เห็นอะไรเท่าไรเลย เสียใจ ฮือๆๆๆ

เมื่อมาถึงจุดสูงสุด ก็ถึงเวลาที่ต้องลงกันแล้วค่ะ แต่บอกเลยวิวสวยและหวาดเสียวมากกกก

พอลงมาถึงตรงทางขึ้น ก็ต้องเข้าใจกับสัจธรรมของชีวิต เมื่อฟ้าเริ่มเปิด…. (ตอนที่ลงมาแล้ว -“-)

ก็ถือว่าเป็นอีกสถานที่ที่สวยงามแม้หมอกจะลงจัด ถ้าวันไหนอากาศดี ฟ้าเปิด แดดส่อง คงจะสวยน่าดูค่ะ

มาต่อกันที่แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่อื่นๆ เช่นน้ำตก และที่เที่ยวทางธรรมชาติอื่นๆมากมายเลยค่ะ บางที่ก็จำชื่อไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่า ชมวิวสวยๆกันไปนะคะ

น้ำตกจองบัง (Jeongbang Waterfall)

จริงๆแล้วแอบแวะกินขนมและเครื่องดื่มชาเขียวจากแหล่งต้นตำรับ จะเป็นที่ไหนไปไม่ได้ นอกจากไร่ชาเขียว Osulloc อร่อยดีค่ะ แต่ที่นี่จะมีพิพิธภัณฑ์เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชาและความเป็นมาของ Osulloc ลองดูได้จาก ที่นี่ ค่ะ

จบจากเกาะ เราจะข้ามกลับไปสู่แผ่นดินใหญ่กัน แต่ก่อนที่จะไปถึงจุดหมายปลายทางที่ปูซาน จะขอแวะเมืองใกล้เคียงอีกเมือง ที่เป็นแหล่งวัฒนธรรมและเมืองหลวงโบราณแห่งราชวงศ์ชิลลาเมื่อพันกว่าปีที่แล้ว เมืองที่เราจะแวะไปเที่ยวแบบ One Day Trip นั้นก็คือ เมืองคยองจู – Gyeongju (경주)เมืองที่เป็นแหล่งประวัติศาสตร์โบราณและมีพื้นที่หลายแห่งในเมืองที่ได้รับการบันทึกให้เป็นหนึ่งในมรดกโลกของ UNESCO อีกด้วย งั้นเราตามมาดูกันค่ะ ว่าที่เมืองคยองจูมีอะไรบ้างที่ดึงดูดให้นักท่องเที่ยวหลั่งไหลมาที่เมืองแห่งนี้กันมากมาย

สถานที่แรก ถ้าไม่ไปนี่อาจเรียกว่าไปไม่ถึงเมืองคยองจู ก็คือ วัด Bulguksa Temple (불국사) ซึ่งได้รับการจัดอันดับให้เป็นมรดกโลกอีกเช่นกันค่ะ วัดนี้สร้างขึ้นในปีค.ศ. 528 (เก่ามากจริงๆ) โดยราชวงศ์ชิลลา เป็นวัดที่เรียกว่าผ่านกาลเวลา ผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างยาวนาน ได้รับการบูรณะเรื่อยมาทั้งจากราชวงศ์โครยอจนถึงราชวงศ์โชซอน ระหว่างนี้ วัดได้ถูกเผาทำลายจากการเข้ายึดครองของญี่ปุ่น แต่ก็ยังได้รับการซ่อมแซมและสร้างขึ้นมาใหม่ และผ่านการบูรณะมาอีกหลายต่อหลายครั้ง ขนาดตอนที่ไปเจดีย์ก็ยังอยู่ในช่วงบูรณะเช่นกันค่ะ จึงไม่แปลกที่เมื่อไปที่วัดนี้จะรู้สึกถึงความใหม่ของอาคารเช่นเดียวกับสถานที่ทางวัฒนธรรมหลายๆแห่งในประเทศเกาหลี แต่ถึงอย่างนั้น วัดแห่งนี้ก็ยังเป็นที่ตั้งอนุสรณ์สถานต่างๆมากมายที่ได้รับการจดทะเบียนให้เป็นสมบัติของชาติ วัดที่นี่ใหญ่มากค่ะ เหมือนเดินอยู่ในวังเลย ลองไปชมกันดูนะคะ

สิ่งหนึ่งที่ชื่นชมคนเกาหลีมากก็คือการสร้าง การบูรณะซ่อมแซมหลายสิ่งอย่างที่เรียกได้ว่าเกือบสูญสิ้นไปแล้ว ให้กลับมาสง่างาม และยังกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆมากมายซึ่งได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวทั้งคนเกาหลีและคนต่างชาติ โดยใช้การแทรกซึมผ่านทางละคร ภาพยนต์ นักร้องได้อย่างแยบยล

จากหน้าวัด Bulguksa เราก็ข้ามถนนมารอรถเมล์เพื่อไป วัดถ้ำซอคคูรัม – Seokguram Grotto (경주 석굴암) ตั้งอยู่บนภูเขาโทฮัมซาน (Tohamsan mountain) ที่แห่งนี้สร้างขึ้นพร้อมกับวัด Bulguksa และก็เป็นมรดกโลกอีกเช่นกัน (เยอะมากเหมือนแจกฟรี) จุดเด่นของที่นี่นอกจากการเดินขึ้นเขาที่ถือว่าเป็นการแสวงบุญอย่างหนึ่งแล้ว (ถ้านับการเดินขึ้นเขาแล้วได้บุญ ขอบอกว่าทริปเกาหลีนี้ได้บุญมาหนักมากทีเดียว) ก็คือ พระโพธิสัตว์ที่ประดิษฐานอยู่ในวัดที่ภายในสร้างขึ้นจากหินแกรนิตนั่นเอง

ลานจอดรถและที่ลงรถเมล์ ก่อนที่จะเดินขึ้นวัด

เดินขึ้นมาแสวงบุญ ได้บุญมาเยอะพอควร แล้วก็มาถึงด้านหน้าทางเข้าที่ประดิษฐานขององค์พระโพธิสัตว์ค่ะ ด้านในจะไม่ให้ถ่ายรูปนะคะ

เรื่องน่าทึ่งจากที่นี่ก็คือ เมื่อเข้าไปภายในจะมีแม่ชี (คิดว่านะคะ) ตั้งโต๊ะอยู่ด้านหน้าองค์พระ เป็นเหมือนโต๊ะบริจาคของทางวัด ถ้าจำไม่ผิดจะมีป้ายเป็นภาษาไทยประมาณว่าบริจาคหรือทำบุญนี่แหละค่ะ เราก็ยืนอ่านป้ายกับเพื่อนที่ไป เพราะกำลังทึ่งอยู่ว่าถึงกับมีป้ายเป็นภาษาไทยให้บริจาคกันเลย แม่ชีคงได้ยินและพูดกับเราว่า “ทำบุญ” แล้วก็ยิ้มๆ เราก็ตกใจนิดนึง จำได้ว่า ตอนที่ไปวัดที่เกาะเจจูก็มีป้ายภาษาไทยเรื่องการทำบุญแบบนี้เหมือนกัน สงสัยคนไทยมาที่นี่กันเยอะจริงๆและใจบุญกันด้วย สาธุ

ออกมาจากวัดที่ถ่ายตรงหน้าทางเข้าไป ก็จะเห็นวิวสวยๆ ซึ่งถือว่าเป็นจุดหนึ่งที่ได้รับความนิยมและทำให้คนอยากขึ้นมาที่นี่เพื่อชมวิวและถ่ายรูปเหมือนกันค่ะ

สถานที่ต่อไป อยากให้ลองเดากันจากภาพก่อนค่ะ ว่าที่นี่เป็นสถานที่สำหรับอะไร ติ๊กต่อกๆ

เพื่อนๆคิดว่าที่นี่เป็นสถานที่เกี่ยวกับอะไรคะ? ดูเขียวชะอุ่ม มีเนินเขาเหมือนสวนสาธารณะ หรือหญ้าสวยเหมาะจะเป็นสนามกอล์ฟ เอาจริงๆถ้าไม่รู้ตอนแรกเราก็คิดว่าเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ แต่คำตอบของปริศนานี้ ก็คือ เป็นสุสานโบราณของกษัตริย์และชนชั้นสูงของราชวงศ์ชิลลาค่ะ ที่นี่เรียกว่า Daereungwon Tomb Complex (Cheonmachong Tomb) (대릉원 – 천마총) เข้ามาข้างในจะมีการจัดแสดงสุสานจำลองและของล้ำค่าต่างๆมากมายที่มีการขุดค้นพบ น่าสนใจมากเลยค่ะ มีจัดแสดงมงกุฎทองคำที่ถือว่าเป็นสมบัติของชาติ สวยงามมากค่ะ และที่น่าทึ่งก็คือ เนินที่เห็นในรูปแต่ละเนิน ก็คือ หลุมฝังศพนั่นเอง ยิ่งเขาใหญ่ก็ยิ่งแสดงถึงความสำคัญของบุคคลนั้นๆ ถ้าเป็นกษัตริย์ก็อาจจะเรียกว่าเป็นภูเขาย่อมๆได้เลย ใหญ่มากจริงๆ ตอนที่เดินไปในสุสาน ก็ไม่ได้รู้สึกน่ากลัวอะไรเลยค่ะ กลับรู้สึกว่าสงบและร่มรื่นมาก เหมือนเป็นสวนสาธารณะจริงๆ ชิลมาก เหมาะแก่การเดินยามเย็น

แล้วก็เดินไปรอบๆเมืองกันค่ะ ช่วงที่เป็นหน้าใบไม้ผลิพอดี ดอกไม้เริ่มบาน สวยสุดๆ

เดินไปเรื่อยๆก็จะเจอ Cheomseongdae Observatory (경주 첨성대) ซึ่งถือว่าเป็นหอดูดาวที่มีอายุเก่าแก่ที่สุดในเอเชีย สร้างขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 632-647 สมัยก่อนใช้เป็นที่ดูดวงดาวเพื่อพยากรณ์สภาพอากาศค่ะ

ที่สุดท้ายในคยองจูก่อนกลับ ถือว่าเป็นไฮไลท์ที่เห็นรูปแล้วทำให้อยากมาคยองจูเลยก็ว่าได้ คือจริงๆที่ๆจะไปนี้ แทบไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างถูกมาสร้างขึ้นมาใหม่จากบริเวณที่คิดกันว่าของเดิมน่าจะเป็นแบบนี้ มีการทำแบบจำลองเมืองตั้งไว้ในศาลาให้ได้ชม แต่ภาพในเว็บที่เห็น แล้วประทับใจมาก คือ ช่วงที่เงาของศาลาสะท้อนกับบ่อน้ำและแสงในยามค่ำคืน ทำให้หลงเสน่ห์เหมือนชาติที่แล้วเกิดเป็นชาวชิลลาทีเดียว แฮะๆ ที่นี่มีชื่อว่า Gyeongju Donggung Palace and Wolji Pond (경주 동궁과 월지, 안압지) ตามประวัติว่ากันว่าที่แห่งนี้แต่ก่อนใช้เป็นพระราชวังรองที่ใช้เป็นที่ประทับขององค์รัชทายาท (ชอฮาาาาา) และยังใช้เป็นที่จัดเลี้ยงงานระดับชาติหรือต้อนรับแขกคนสำคัญในขณะนั้นด้วยค่ะ

เอาจริงๆ ตอนแรก ถ่ายภาพจากรูปบนนี้เสร็จก็จะเตรียมกลับละคะ เพราะต้องรีบขึ้นรถเมล์เพื่อกลับไปขึ้นรถไฟให้ทัน เราก็ไปถามตรงห้องขายตั๋วว่าต้องขึ้นสายไหน เขาก็บอกมาแบบดูไม่แน่ใจนัก เราก็เลยไปรอตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้าทางเข้านี่แหละค่ะ รอไปรอมา จนฟ้ามืด รถเมล์ก็ผ่านไปคันแล้วคันเล่า แต่คันของเราไม่มาสักที จนข้างในเริ่มเปิดไฟ เราก็ชะเง้อดูไปมา สักพักเพื่อนที่มาก็บอกว่าชะเง้อขนาดนี้ เข้าไปดูใหม่เลยละกันไหนๆ ก็ไหนๆละ อิอิ เราดีใจสุดๆ เพราะภาพที่ทำให้อยากมา คือรูปตอนเปิดไฟนี่แหละ และแล้วก็ได้ภาพมาสมใจค่ะ ถือว่าคุ้มค่าครบจบทริปเมืองมรดกโลก เมืองคยองจู แห่งนี้นี่เองงงงงง

            เอาละคะ การเดินทางของเรามาถึงจุดหมายปลายทางที่สุดท้าย  เมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเกาหลีใต้  นั่ก็คือ เมืองปูซาน (Busan) ด้วยความที่เป็นเมืองที่เจริญเป็นอันดับสองประเทศที่พัฒนาแล้ว ก็แน่นอนว่าต้องมีรถไฟฟ้าให้บริการเช่นเดียวกันค่ะ ตอนนั้นนั่งเครื่องบินมา พอถึงสนามบินที่ปูซานก็นั่งรถไฟฟ้าเข้าเมืองได้เลยค่ะ สะดวกดี

             สถานที่ท่องเที่ยวในปูซานมีอยู่หลายแห่งด้วยกัน แต่เนื่องจากวันแรกที่มาถึง เจอกับฝนตกหนัก เลยนั่งจิบชาและกินขนมเกาหลีในร้านที่สถานีรถไฟกัน พอวันรุ่งขึ้นก็ภาวนา อยากจะมีตะไคร้มาปัก เอาตุ๊กตาไล่ฝนมาแขวนนอกหน้าต่าง ขอให้วันรุ่งฝนไม่ตกเถิด เพี้ยง!

              และแล้วเช้าวันรุ่งขึ้นก็มาถึง ออกจะขมุกขมัวเล็กน้อย มีเมฆไปบ้างแต่ก็ยังดีที่ฝนไม่ค่อยตก เราก็เลยได้มาชมวัดอันดับหนึ่งฮอตฮิตที่คนมาเที่ยวที่ปูซานต้องมา นั่นก็คือ วัด Haedong Yonggungsa Temple (해동 용궁사) เป็นวัดในศาสนาพุทธที่มีวิวที่สวยงามและแตกต่างจากวัดทั่วไป เพราะวัดส่วนใหญ่ของเกาหลีจะตั้งอยู่บนภูเขา แต่วัดนี้จะตั้งอยู่ริมชายทะเลนั่นเอง

กลับมาจากวัดก็เข้าเมืองไปเดินเล่นกันค่ะ ว่าแล้วก็ต้องไปชมชายหาดอันดับหนึ่งของเกาหลี นั่นคือ หาดแฮอึนแด – Haeundae Beach (해운대해수욕장) ช่วงที่ไปขอบอกว่ายังหนาว ลมพัดสั่นหงึกๆ แถมอากาศยังอึมครึม ตอนที่ไปที่นี่ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องใส่โค้ทไปถ่ายรูปในชายหาด อีกหนึ่งอะเมซซิ่งที่คนไทยอย่างเราคงมีไม่มีทางได้ใส่ที่หาดของเราอย่างแน่นวล

อีกหาดหนึ่งที่ไม่ห่างจากหาดแฮอึนแดมากนัก ถือว่าเป็นอีกหาดหนึ่งที่คนนิยมมาถ่ายรูปสะพานในยามค่ำคืน คือ หาด Gwangalli Beach (광안리해수욕장) จริงๆ สวยกว่านี้มาก แต่บอกแล้วว่าทริปนี้ใช้มือถือของน้อง iPhone 6 ค่ะ ถ้าอยากจะเห็นความงามลองเช็คกันจากเว็บของเขาแล้วนะคะ VisitKorea

ที่สุดท้ายที่ถ้าไม่มาคงเรียกว่ามาไม่ถึงปูซาน ที่ๆต้องไต่เนินเดินเข้าไป ได้บุญกันทั้งทริปจริงๆ สำหรับที่แห่งนี้ ขอเรียกว่าหมู่บ้านฟ้าใส เพราะวันที่ไปอากาศดีมากค่ะ ฟ้าเปิดเป็นใจให้คนที่ทำบุญมาทั้งทริปจริงๆ หมู่บ้านวัฒธรรมคัมชอน – Busan Gamcheon Culture Village (부산 감천문화마을) มาก็ง่ายๆค่ะ ขึ้นรถไฟฟ้ามาลง ต่อรถเมล์ง่ายมาก ข้อมูล เอาจริงๆตอนออกจากสถานีมาก็ยังงงว่าป้ายรถเมล์อยู่ตรงไหน แต่บอกแล้วไงว่าเราใช้กฎ เดินตามทางที่คนไปเยอะๆนั่นแหละค่ะ โดยเฉพาะคนที่ท่าทางเหมือนนักท่องเที่ยวอย่างเรา ฮ่าๆ ดูง่ายมากๆ แต่บอกก่อนว่ารถเมล์จะเป็นรถเมล์เล็กๆน่ารัก เบียดกันแน่น ได้บรรยากาศดีค่ะ พอถึงป้าย รถจอดปุ๊ป ก็ได้เวลาแชะรูปทันที เพราะป้ายรถที่ลงก็เป็นจุดถ่ายรูปเลยค่ะ

ฟ้าใสอย่างที่บอกเลยใช่ไหมคะ และบ้านส่วนใหญ่ก็ใช้หลังคาสีฟ้าซะด้วย เข้ากันทีเดียว

หมู่บ้านนี่เรียกได้ว่าเป็นหมู่บ้านแนวอาร์ทแบบชิคๆ คูลๆ ชิลๆ ค่ะ มีจุดถ่ายรูปมากมาย บางจุดที่เป็นที่นิยมก็ต้องถึงกับต้องรอต่อแถวยาวกันเลยค่ะ เราก็ไม่ไหวจะรอ เลยขอเดินไปเรื่อยๆละกันนะ

มีขึ้นก็มีลงค่ะ วนเป็นลูปเลยค่ะ เพราะต้องมาขึ้นรถกลับตรงที่เดิม ที่นี่ตรงจุดประชาสัมพันธ์จะมีแผนที่ของหมู่บ้านขายด้วยน่ะ ตอนแรกก็กะจะไม่ซื้อ คิดว่าจะหาในเน็ตเอา แต่หาแล้วรูปมันเล็กอ่านยากจัง เลยตัดใจซื้อก็ได้ ทีนี้ ในแผนที่ของเขาก็จะมีด้านหลังให้เราได้ไล่ล่าตราประทับตามจุดต่างๆในหมู่บ้าน ก็เหมือนได้เที่ยวชมไปในตัว มีอยู่อันหนึ่งหายากมากก คือในแผนที่มันไม่ค่อยตรง ก็เลยไปถามร้านค้า ร้านกาแฟ วนขึ้นลงอยู่หลายรอบจนสุดท้าย ก็ได้มาครบ Mission Accomplished! ถือว่าได้เดินรอบหมู่บ้านและลดหุ่นจากอาหารที่กินมา

จริงๆที่ปูซานมีที่เที่ยวอีกเยอะนะคะ เช่นตลาดปลา ที่ชอปในเมืองก็มีค่ะ ยังไงถ้าไปมีเวลาก็ลองไปดูนะคะ ได้อีกอารมณ์คนละแนวกับโซลเลย

จบปริป เที่ยว สู้ ฟัด เกาหลีใต้ 2 ปี ดี 2 หน ข้อมูลที่มีก็ให้ ก็ขุดออกมาแบบไม่ยั้ง หมดใส้หมดพุงกันเลย สิ่งหนึ่งที่ประทับใจจากการเที่ยวเกาหลีใต้ทั้งสองครั้ง ไม่ใช่แค่ความเป็นเมืองหรือที่ชอปปิ้ง แต่ประทับใจตรงที่คนเกาหลีร่วมแรงร่วมใจกันสร้างประเทศขึ้นมาใหม่ แม้ว่าจะต้องถูกปกครอง ครอบงำ กดขี่ บอบช้ำจากสงครามมาเป็นระยะเวลายาวนานตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงช่วงสงครามโลกเย็น สถานที่ โบราณสถานต่างๆ ถือว่าส่วนใหญ่สร้างขึ้นมาใหม่ทั้งนั้น จะหาสถานที่ที่ตกทอดมาจากโบราณจริงๆนั้นน้อยมาก ตอนที่ไปก็คิดว่า โหไรอ่ะ มีแต่สร้างมาใหม่ ดูไม่ค่อยขลัง ไม่เหมือนกับของญี่ปุ่นที่มีความโบราณจริง เก่าจริง แต่เมื่อประวัติศาสตร์และเรื่องราวที่เกิดทำให้เขาต้องสร้างใหม่ เขาก็สร้างได้ดีและสามารถดึงดูดให้นักท่องเที่ยวเดินทางไปเที่ยวได้มากมาย ผู้คนก็ยังมีน้ำใจอยู่เหมือนกับคนไทยที่มีบ้างและไม่มีบ้างตามสถานที่และอายุ เขาค่อนข้างช่วยเหลือนักท่องเที่ยวดี ยิ่งอาจุมม่านี่ยิ่งใจดี ก็เหมือนคนไทยแหละค่ะ มองเขามองเรา ครั้งหนึ่งเราเคยถูกมองว่าเป็นเสือตัวที่5 แห่งเอเชีย ศัลยกรรมของเมืองไทยเคยดังมาก ตอนที่โรงพยาบาลยันฮีดังๆ แต่สักพักไม่ทันรู้ตัว เกาหลีใต้ก็กลายเป็นผู้นำในหลายๆด้าน ทั้งด้านอิเลคทรอนิคส์ ความงาม ความทันสมัย จำได้ว่าตอนเด็กๆ (จะรู้อายุกันไหมนี่) วัฒนธรรมญี่ปุ่น J-POP การ์ตูน ซีรีย์ อาหาร ของใช้ ทุกอย่างคือญี่ปุ่นหมด แต่เวลาผ่านไปไม่กี่สิบปี เกาหลีใต้ก็ก้าวขึ้นมาและเปลี่ยนวัฒนธรรมจาก J-POP ไปเป็น K-POP เรียกได้ว่าแทบไม่ทันรู้ตัวเลยทีเดียว นี่คือสิ่งที่น่าภาคภูมิใจที่เราก็หวังว่าคนไทยและประเทศไทยจะก้าวไปถึงจุดนั้นได้สักวัน ถ้าเห็นคำว่า T-POP บ้าง ก็คงจะดีไม่น้อยเลยทีเดียว

ขอบคุณมากที่ติดตามอ่านกันมาจนจบนะคะ

ถ้าใครสนใจอาหารและวิธีมาเที่ยวเกาหลี สามารถติดตามได้ในบล็อคก่อนหน้านี้ได้นะคะ

다음에 봐요 ( See you next time)

Create Date : 30 ตุลาคม 2560

0 comments

Last Update : 30 ตุลาคม 2560 19:29:00 น.

Counter : 1125 Pageviews.