| |
ความเจ็บปวดที่ทำให้เราพบกัน วันจันทร์ที่ 11 กันยายน 2549 เวลาประมาณตี 4 กว่าๆแม่กับปาป๊า กำลังนอนหลับแต่แม่มีความรู้สึกเหมือนอะไรขาดแม่ได้ยินเสียงด้วย ในใจแม่คิดว่าถุงน้ำคร่ำแตกแน่เลย แม่เรียกปาป๊าเสียงดังให้เปิดไฟและดูว่าใช่น้ำเดินหรือเปล่า ปาป๊าบอกว่าเปียกหมดเลย ปาป๊าไวมากโทรไปหาแป๊ะเล็กให้เอารถมาให้จะไปโรงพยาบาล แม่แต่งตัวเปลี่ยนเสื้อและเริ่มปวดท้อง ไปถึงโรงพยาบาลประมาณตี 5 แม่เดินลงจากรถ(น้ำเดินเปียกขาแม่ไปหมด) ไปยื่นบัตรประชาชนกับบัตรรับรองสิทธิเอง เข้าห้องฉุกเฉินวัดความดันโลหิต และส่งแม่ไปที่ชั้น 4 ห้องรอคลอด แม่ปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ พยาบาลตรวจมดลูกครั้งแรกกว้าง 6 ซ.ม. พยาบาลให้น้ำเกลือ โกนขน และสวนทวาร หลังจากนั้นแม่ก็นอนร้องอยู่บนเตียง ปวดจนไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไรได้ พยาบาลฉีดยาเร่งคลอดเข้าทางสายน้ำเกลือ แม่ร้องครวญครางตลอด ปวดถี่เรื่อยๆ แม่ร้องเสียงดังมาก และเรียกให้พยาบาลช่วย เอาแม่ไปผ่าทางหน้าท้องก็ได้ ทำอย่างไรก็ได้ให้หนูออกมาซักทีแม่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว พยาบาลบอกว่าปากมดลูกเปิดแล้วคลอดเองได้ แต่ตัวหนูยังอยู่สูงไม่ลงมาที่ปากมดลูก พยาบาลเข้ามาวัดขนาดปากมดลูกตลอด และห้ามแม่ร้อง ให้เก็บแรงไว้เบ่งคลอด แต่แม่ทำไม่ได้ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดตลอดเวลา พยาบาลเข้ามาคลำมดลูกแม่บอกว่าเห็นผมหนูแล้วให้พยายามเบ่งช่วย แม่ร้องเพราะปวดมาก และพยามยามเบ่งลูกชายของแม่ออกมา จนเวลา 9.00น.พยาบาลให้แม่เดินไปห้องคลอดซึ่งอยู่ติดกับห้องรอคลอดให้แม่ขึ้นขายังและพยายามเบ่งลูกอีก เมื่อคุณหมอมาแม่ก็เบ่งอยู่หลายครั้งแต่ละครั้งหมอให้เบ่งยาวห้ามอ้าปากให้เสียงมาจะทำให้แม่หมดแรง แต่แม่ก็หมดแรงจริงๆ เพราะตอนอยู่ในห้องรอคลอดแม่ร้องตลอดและเสียงดังด้วย ตอนหนูคลอดออกมาแม่รู้สึกอุ่นๆไหลปุดออกมา มันเร็วมากเมื่อเทียบกับช่วงเวลาที่แม่ปวดท้องและเบ่งคลอดลูก เมื่อหัวหนูออกมาได้คุณหมอให้แม่หยุดเบ่งก่อนคุณหมอใช้เครื่องมือดูดของเหลวต่างๆออกจากปากจากจมูกของลูก แต่หมอก็บอกให้แม่ช่วยเบ่งอีกครั้งเพราะคุณหมอไม่สามารถดึงตัวหนูออกมาได้ ติดไหล่แม่ได้ยินคุณหมอพูด เมื่อหนูออกสู่โลกภายนอกแม่ได้ยินเสียงร้องครั้งแรกของหนูเป็นเสียงร้องใหญ่ๆและเป็นเสียงต่ำ คุณหมอบอกแม่ว่าเป็นเด็กผู้ชาย แม่รู้แล้วรู้ตอนแปดเดือน คุณหมอบอกว่าไอ้เจ้านี่ออกมาก็อึเลยนะ ร้องก็เสียงแมนมาก คุณหมอวางลูกบนท้องแม่เพื่อตัดสายสะดือ แม่เห็นหน้าลูกไม่ชัดนัก หลังจากนั้นพยาบาลก็นำลูกไปทำความสะอาดบนเตียงซึ่งอยู่ใกล้ๆแม่แม่มองเห็นหน้าลูกของแม่ชัดๆ แม่พูดกับตัวเองทันทีว่าลูกเหมือนปาป๊าจังเลย เมื่อพยาบาลทำความสะอาดลูกเสร็จก็พามาหาแม่ จับให้ลูกจุ๊บแก้มแม่หนึ่งที่พยาบาลพูดกับลูกว่าแม่คลอดหนูออกมาด้วยความลำบากหอมแก้มให้แม่ชื่นใจ แม่เคยคิดว่าเมื่อถึงเวลาคลอดและเห็นหน้าลูกเป็นครั้งแรกแม่คงกลั้นน้ำตาแห่งความปิติยินดีไว้ไม่อยู่ แต่ในวันนี้แม่กลับตื่เต้นดีใจมากที่สุดในชีวิตและกลับไม่มีน้ำตาซักหยด พยาบาลพาหนูลงไปชั้น 9 แม่ยังคงต้องนอนให้คุณหมอเย็บแผลซึ่งเย็บนานเกือบชั่วโมงและฉีดยาชาสามครั้งครั้งละเข็มกว่าจะเย็บแผลเสร็จ และไปนอนรออีกเพราะปาป๊าไปจองห้องพิเศษไว้แล้วแต่พอทางห้องคลอดเช็คเพื่อจะส่งตัวเเม่ไป ปรากฏว่ายังไม่ม่มีแจ้ง แม่ต้องนอนรอหน้าประตูห้องคลอดอีกเกือบชั่วโมง แม่รู้สึกหนาวและเจ็บแผลมาก ห้องพักของแม่ห้อง 911 คุณหมอที่ทำคลอดลูกชายของแม่ชื่อคุณหมออัครา
|
||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [