..ทดลองถ่ายภาพสาวน้อย (ตัวใหญ่) ด้วยเลนส์ไวด์.. ก่อนอื่นใด คงต้องขอขอบคุณหนูเมษา นางแบบที่ยอมอุทิศตัวเป็นแบบเพื่อการศึกษาของป้าแอน แล้วก็ของเพื่อนๆ ทุกคนอย่างเป็นทางการก่อนนะคะ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ปัญหาหนึ่งของสาวน้อยยุคใหม่อย่างพวกเรา (หมายถึงเจ้าของบล็อก และสาวๆ ในกลุ่มที่กิน-เที่ยว-เล่นด้วยกันในปัจจุบัน) ก็คือ การมีรูปร่างที่สื่อแสดงถึงความอุดมสมบูรณ์ของอาหารการกินในละแวกนี้เป็นอย่างยิ่ง กล่าวคือ เราไม่ได้มีรูปร่างแบบบางอรชร อย่างที่สาวน้อยสมัยนี้เค้าเป็นกัน เรามีแขนที่ค่อนข้างใหญ่ น่องที่อวบสวย และหุ่นที่อวบอิ่ม กอปรด้วยใบหน้าซึ่งกลมงาม ซึ่งลักษณะที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ไม่เอื้อให้พวกเราเข้าไปอยู่หน้ากล้อง หรือแม้แต่ปริมณฑลที่เลนส์สามารถเก็บภาพได้ แล้วถ่ายทอดออกมาเป็นความสวยงามอย่างที่สาวๆ อย่างพวกเราอยากจะเห็น ซึ่งหุ่นอย่างพวกเรา นอกจากจะสร้างรอยยิ้มเหยียดๆ ที่มุมปากให้กับตากล้องหลายๆ ท่านแล้ว ยังบั่นทอนความมั่นใจของพวกเราลงไปทุกขณะจิต ยิ่งเมื่อมองผ่านเลนส์ไวด์ อย่าง เลนส์คิท 18-55 หรือ 17-40 อย่างที่ป้าแอนใช้ในบล็อกหน้านี้ ก็ยิ่งไปกันใหญ่ ทำให้เราต้องมาเริ่มหาเทคนิคที่จะทำให้พวกเราพอจะดูได้ขึ้นมาบ้างนั่นเอง ซึ่งแน่นอนที่สุด นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นทดลองที่จะถ่ายภาพคนตัวใหญ่อย่างพวกเรา ด้วยเลนส์ไวด์ที่เรามีอยู่นั่นเอง ด้วยคุณสมบัติของเลนส์ไวด์ คือ สิ่งใดที่อยู่ใกล้ๆ ขอบจะยิ่งมีการขยายตัวที่บินเบี้ยวผิดเพี้ยนไป จาก distortion ของเลนส์ ซึ่งถ้าเราเผลอเอาแขนขาไปไว้ใกล้ๆ ก็จะยิ่งมีแขนขา สะโพกที่ยืดยาวและใหญ่จนเกินกว่าจะรับได้ เลยลองให้นางแบบลองหันหลังให้กับกรอบภาพ เพื่อลดขนาดของแขนขาที่จะใหญ่โตบิดเบี้ยว โดยให้ส่วนแผ่นหลังไปอยู่ด้านขอบภาพแทน และใช้วิธีที่คนถ่ายยืนอยู่สูงกว่าตัวนางแบบที่นั่ง ทำให้ได้ภาพมุมกด ดังที่เห็นค่ะ เมื่อประกอบกับนางแบบใส่เสื้อสีดำ ก็จะยิ่งมีส่วนพรางให้นางแบบดูตัวเล็กลง และยิ่งโชคดีที่หน้าตาของนางแบบนั้นดูสวยเก๋ โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่แล้ว การจัดองค์ประกอบภาพแบบนี้จึงนับว่าพอรับได้ สำหรับความพยายามในการถ่ายภาพนางแบบตัวใหญ่ ด้วยเลนส์ไวด์ในครั้งนี้ของเรา อย่างไรก็ตาม ปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือ นางแบบใส่กางเกงขาสั้น ซึ่งทำให้เราไม่สามารถที่จะวางแผนในการจัดระเบียบร่างกายได้มากนัก เนื่องจากต้องระวังความไม่เรียบร้อยที่จะเกิดขึ้น หลายช็อตที่นางแบบหันหน้ามองกล้องตรงๆ ซึ่งทำให้เห็นความชัดเจนของแขนขา และรวมถึงดวงหน้าแล้วด้วย ซึ่งเป็นโจทย์ที่ยากที่สุด ซึ่งเราจะต้องหาทางแก้ไขกันต่อไปค่ะ อย่างน้อยๆ ที่สุด ต้องบันทึกช่วยจำเอาไว้ว่า ต้องไม่หันหน้าตรงเข้าหากล้องโดยเด็ดขาด และต้องจัดระเบียบร่างกายให้ดี การกอดเข่า หรือการยืดขามาด้านหน้า ไม่ได้ช่วยพรางรูปร่างเมื่อมองผ่านเลนส์ไวด์ค่ะ ที่ตั้งหัวข้อนี้ขึ้นมา ไม่ใช่จะทับถมหนูเมษาว่าตัวใหญ่ (เพราะเจ้าของบล็อกก็ไม่ได้ต่างจากเมษาเท่าใดนัก) แต่จะบอกว่า เวลาเราจะถ่ายรูปคน เราต้องคิดก่อนว่า เราจะถ่ายออกมายังไง สื่อสารกับคนดูภาพอย่างไร และทำให้นางแบบเข้าใจ และไม่หมดกำลังใจกับตนเองได้อย่างไร เพราะโลกนี้ ไม่ได้มีแต่คนหุ่นดี และสวยเพอร์เฟ็กอย่างเดียวเท่านั้น โปรดจำนะคะ และสำหรับสาวๆ ทุกคน ที่คุณไม่ได้มีหุ่นที่สมบูรณ์เพอร์เฟ็ก ก็ไม่ต้องรู้สึกย่ำแย่กับชีวิต จนต้องไปหาซื้อยาลดความอ้วนมากินให้เป็นโรคจิต เพราะคิดว่าจะต้องผอมสวย จึงจะมีคนมาสนใจถ่ายรูป เหมือนที่ใครๆ เขาคิดกัน ว่าโลกนี้ไม่มีที่ให้คนอ้วนๆ หรือคนตัวใหญ่ยืน ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องจริงเลย อยากให้คุณรู้ว่า คุณก็สวย คุณก็งาม จากความงามที่มีอยู่ข้างในอยู่แล้ว มีความสุขและเชื่อมั่นในตัวเอง เชื่อมั่นว่าคนรอบข้างเรามองเห็นเสมอ แค่นั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ แต่ก็ต้องดูแลสุขภาพของตัวเองด้วยเช่นกัน เพราะหากน้ำหนักยังคงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพของเรานั่นเอง สำหรับคนหลังกล้อง สิ่งที่ควรคิดก็คือ คุณมีความสามารถพอหรือยัง ที่จะถ่ายภาพทุกคนให้ออกมาดูดี ดูน่ารัก ดูสวยสดใส ไม่ใช่แต่จะถ่ายได้สวยก็ต่อเมื่อแบบเป็นคนผอมหุ่นเพรียวบาง น่าชื่นชมเท่านั้น ข้าพเจ้าเองก็ไม่ใช่คนที่ถ่ายภาพสวย ดังได้กล่าวไว้ข้างต้นแล้วว่า ข้าพเจ้าจะพยายามฝึกต่อไป ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งเริ่มต้นที่จะหามุมจริงๆ จังๆ ในบล็อกหน้านี้ นำภาพทั้งเซ็ตมาลง เพื่อให้เห็นชัดๆ ว่า การขยับเปลี่ยนมุมแต่ละมุม หรือจัดองค์ประกอบของภาพต่างกัน รวมถึงการโพสต์ท่าที่ต่างกันของนางแบบ ส่งผลให้ภาพที่ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง มีทั้งที่ดูผอมเพรียวลงบ้าง และมีทั้งที่ทำให้ดูตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมด้วยเช่นกัน ดังนั้น ลองช่วยกันคิดค่ะ ว่าถ้านางแบบของคุณเป็นสาวน้อยตัวใหญ่ คุณจะวางแผนในการถ่ายภาพเค้าอย่างไรบ้าง ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนุกจริงๆ จังๆ จริงๆ แล้วอยากถ่ายภาพผู้ชายบ้างเหมือนกัน แต่แหม แถวๆ นี้ไม่มีชายไทยใจกล้าที่ไหน ยอมมาเป็นนายแบบให้เราบ้างเล้ยยยยยยยยยย เฮ่ออออออ ไว้ทดลองถ่ายภาพหญิงสาวให้ดูสวยงามเพอร์เฟ็ก แล้วค่อยข้ามขั้นไปถ่ายผู้ชายจริงๆ จังๆ ก็แล้วกันเนาะ ฮี่ๆๆ . . . . . . . . . ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ   Create Date : 06 กรกฎาคม 2552 5 comments Last Update : 6 กรกฎาคม 2552 16:32:28 น. Counter : 2679 Pageviews. Share Tweet

ทักทายครับ (พูดเหมือนเรารู้จักกันเลย เหอะๆ) เห็นรูปน้องเม เลยแวะมาเม้นซักหนอย (คันปาก อยากแซว ฮ้าๆ) สงสัยแม่โจ้อาหารอร่อยนะ น้องเมปกติชอบอยู่หลังกล้องมากกว่าอยู่หน้ากล้องนะ ไม่ทราบว่าเกลี้ยกล่อมยังไงให้น้องเค้ายอมเป็นนางแบบครับ เอิ๊กๆ (เม้นยาวไปละๆ) ปล.ขอบคุณที่ถ่ายรูปวันรับน้องใหม่ที่วิ่งไป อ.สันทรายมาให้ชมนะครับ(รูปสวย สีสดดี ชอบครับ) เด็กแม่โจ้หลายคนที่จบจากแม่โจ้ไปแล้วคงคิดถึงแม่โจ้มากๆ เช่นเดียวกับผม เมื่อได้เห็นรูปเหล่านั้น   โดย: วีรยุทธ IP: 123.90.157.83 7 กรกฎาคม 2552 18:35:25 น.

ขอบคุณอาจารย์แอนค่ะ และพี่วีรยุทธด้วยนะคะ ว่าแต่เรารู้จักกันหรอคะ ช่วยบอกหน่าอยนะ สมองเมน้อย จำใครไม่ค่อยได้ หรือไม่ก้อเมไม่รู้จักชื่อจริงพี่อะต้องขออภัย แบบว่าความจำสั้น สันหลังยาว หรือว่พี่เป็นคนที่แอบ...เมอยู่ ก้อบอกสารภาพได้นะพี่ เมพร้อมแล้ว 5555 แบบว่าคนหน้าตาดีไม่มีแฟนอะ 5555 พอก่อนดีกว่าพี่เค้าคงตกใจมากแหละ อิอิ ปล. ติดต่อกลับก้อดีนะพี่ อิอิ   โดย: เมษา IP: 61.19.144.194 9 กรกฎาคม 2552 13:38:51 น.

^ ^ ^ ยัยเมษาบ้าไปแย้ว แง่กๆ เค้ากลัววววววววว หงิหงิ   โดย: พนม. IP: 61.19.144.194 9 กรกฎาคม 2552 13:43:43 น.

ชวนไปทำแกลเลอรี่ออนไลน์กัน จะเก็บภาพถ่าย เก็บหนัง เพลงที่ชอบ เก็บไฟล์ซ่อนไว้ หรือให้เพื่อนดาวน์โหลด พื้นที่ก็ให้เพียบ แล้วยังเพิ่มได้อีก ยิ่งเล่นเป็นกลุ่ม ก็ได้อีกเพียบ ดูในบล็อก 360D Gallery หรือจะไปตอนนี้ก็  คลิกได้เลยจ้า... เอาคูปองลงทะเบียน Exclusive Member ด้วยจ้า  pantip 2012-1   โดย: 360D Gallery 20 สิงหาคม 2552 23:32:50 น.

ขอบคุณสำหรับการแชร์ความรู้เรืองนี้ครับ   โดย: ืndy IP: 124.120.148.145 29 เมษายน 2554 9:50:57 น.