ละครล้านนา เรื่อง เจ้าสุวัตต์ - นางบัวคำ [การแสดงละครประจำปี 2553 วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ 19 พ.ย. 2

19 มกราคม 2553 : ละครล้านนา เรื่อง เจ้าสุวัตต์ - นางบัวคำ [การแสดงละครประจำปี 2553 วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ 19 พ.ย. 2553]

วิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม
ได้จัดการแสดงละครประจำปี 2553 ณ โรงละครวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่
เมื่อค่ำคืนของนที่ 19 พ.ย. 2553 ตั้งแต่เวลา 19.00 น.

การแสดงละครล้านนา เรื่อง เจ้าสุวัตต์ - นางบัวคำ
เป็นการแสดงละครสร้างสรรค์ ที่ดำเนินเรื่องด้วยการขับซอ
จัดแสดงเพื่อปลุกจิตสำนึกจิตวิญญาณการรักท้องถิ่น และการอนุรักษ์ศิลปะล้านนาให้คงอยู่สืบต่อกันไป

เจ้าสุวัตต์ เป็นโอรสพระเจ้าพรหมทัตและนางจันทราเทวี แห่งเมืองพาราณสี
ซึ่งคือพระโพธิสัตว์หรืออดีตชาติหนึ่งของพระพุทธเจ้า


มีม้ากัณฐัก เป็นม้าวิเศษคู่พระทัย

นางบัวคำ....หญิงสาวชาวบ้าน ที่งดงาม ผู้ถือกำเนิดจากดอกบัว
(โรงละครวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ ได้ปิดปรับปรุงไปก่อนหน้านี้ และแล้วเสร็จมาเปิดการแสดงในครั้งนี้ จึงมีการใช้เทคนิคพิเศษ ที่มีการเลื่อนขึ้นมาจากพื้นเวทีการแสดงด้วย ฉากนี้จึงเหมือนกล่าวให้เห็นว่า นางบัวคำผู้ถือกำเนิดจากดอกบัว ออกมาจากดอกบัว หรือจากในน้ำได้เป็นอย่างดี)

พระฤาษีไปพบนางบัวคำ
ด้วยความสงสาร จึงนำนางบัวคำมาเลี้ยงเป็นบุตรีบุญธรรม




ฉากแลนาง

มหาดเล็กคำปัน และคำตั๋น ไปพบปะพูดคุยกับชาวบ้านชาวเมือง
เพื่อชวนชาวบ้านมาเข้าเฝ้า พญาอาทิตย์ นางจันทเทวีและเจ้าสุวัตต์
เพื่อคอยชมเจ้าหญิงจากเมืองต่างๆ ที่ได้เชิญมาฟ้อน เพื่อให้ เจ้าสุวัตต์ดูตัว




พญาอาทิตย์ (พระเจ้าพรหมทัต) นางจันทเทวีและเจ้าสุวัตต์ เสด็จออกประทับในอุทยานดอกไม้
เพื่อการดูตัวเจ้าหญิงจากเมืองต่างๆ ที่ได้มาฟ้อนรำ และเพื่อให้เจ้าสุวัตต์ดูตัว เพื่อการการหมั่นหมาย


การฟ้อนรำชุดนี้สวย และงดงามมากๆ ทั้งชุดเสื้อผ้า และท่ารำ















ฉากแอ่วสาว
จากการดูตัวเจ้าหญิงจากหัวเมืองต่างๆ ของเจ้าสุวัตต์ในครั้งนั้น
เจ้าสุวัตต์ไม่ได้เลือกเจ้าหญิงคนใดคนหนึ่งเลย
ทำให้มหาดเล็กทั้งสอง ต้องชวนกันออกไปแอ่วสาว
เพื่อไปหาสาวสวยชาวบ้าน มาให้เจ้าสุวัตต์ดูตัว

ฉากนี้ถ่ายทอดถึงวิถีดั่งเดิมของท้องถิ่นล้านนา ที่หนุ่มๆ มักออกไปแอ่วสาวยามค่ำคืน
โดยไปตามหมู่บ้านต่างๆ เพื่อพบปะพูดคุยทำความรู้จักกับสาวๆ ที่นั่งทำงานยามค่ำคืนที่ชานบ้าน
การพบปะพูดคุยนี้ จะอยู่ในสายตาของพ่อแม่ฝ่ายสาว แต่มิได้ออกมาร่วมวงพูดคุยด้วย





มหาดเล็กทั้งสอง คู่หนึ่งได้คุยกับสาวเป็นอย่างดี
ส่วนอีกคู่หนึ่งดูเหมือนฝ่ายสาวจะไม่เล่นด้วย มีการต่อล้อต่อคำ และไม่ยินดีที่จะพูดคุยกันด้วย
การแอ่วสาวของมหาดเล็กทั้งสองคนก็ล้มเหลวกับการดูตัวไปด้วย





ฉากคะปวงดอกฮัก

นางบัวคำลอยคะปวงดอกไปตามน้ำ
อธิษฐานขอให้คะปวงดอกลอยไปหาป้อจายคนที่เป็นเนื้อคู่
และดลจิตดลใจ๋หื้อเดินทางมาหาบัวคำ



เทวดาได้นำคะปวงดอกไม้ของนางบัวคำ
ลอยน้ำไปสุบใส่เข้ามือของเจ้าสุวัตต์ ที่กำลังเล่นน้ำอยู่กลางสายธาร


และทำให้เจ้าสุวัตต์เกิดมโนนึกถึงนางบัวคำ

เจ้าสุวัตต์ จึงขี่ม้ากัณฐัก ให้พาเข้าดงป่ากว้าง เพื่อไปตามหานางบัวคำ

เจ้าสุวัตต์ไปพบนางบัวคำนั่งอยู่ริมทาง


เจ้าสุวัตต์ได้ส่งเสียงเรียกร้องหญิงสาวงามด้วยความดีใจ

นางบัวคำตกใจ วิ่งหลบหนีไป


เจ้าสุวัตต์ตามนางบัวคำ ไปจนถึงที่พัก

เจ้าสุวัตต์ได้พูดกับนางบัวคำ
พร้อมกับเล่าความในใจที่พบคะปวงดอกฮักลอยมา
และทำให้นึกถึงหญิงสาวงามรูปหนึ่ง
จึงออกตามหา
และเมื่อได้เจอนางบัวคำ ซึ่งเหมือนกับหญิงสาวที่ตนนึกในมโนภาพ

นางบัวคำพลันเห็นคะปวงดอกฮักที่ตนเองได้ลอยน้ำและอธิษฐานไป

จึงยอมออกมานั่งพูดคุยกับเจ้าสุวัตต์โดยดี
และบอกกับเจ้าสุวัตต์ไปว่า คะปวงดอกฮักที่ถือมานั้นเป็นของตนเองที่ลอยน้ำไป


เจ้าสุวัตต์จึงได้เอ่ยกับนางบัวคำไปว่า
ตนเองตามหาคะปวงดอกฮัก เพื่อตามหาหญิงสาว และเพื่อมาหมั้นหมายเป็นคู่ครอง
เมื่อได้เจอกับนางบัวคำก็หลงรัก และขอนางบัวคำเป็นคู่ครอง

พระฤาษี จึงยกนางบัวคำให้เป็นคู่ครองของเจ้าสุวัตต์




ฉากกั๋มม์เวรของพระโพธิสัตว์เจ้า

เจ้าสุวัตต์ได้ครองคู่อยู่กินกับนางบัวคำ วันหนึ่งทั้งสองออกไปหาอาหารด้วยกันในป่า


มีนายพรานใจบาปคนหนึ่ง

นายพรานใจบาป เดินมาเห็นเจ้าสุวัตต์และนางบัวคำในป่าตามลำพัง
นายพรานเห็นนางบัวคำหญิงสาวสวยงาม
พลันนึกอยากได้นางบัวคำมาเป็นภรรยา

นายพรานใจบาป จึงคิดลอบยิงเจ้าสุวัตต์ให้ตาย เพื่อที่จะได้ฉุดนางบัวคำไปเป็นภรรยา

ศรของนายพราน ยิงเข้าปักอกของเจ้าสุวัตต์เต็มแรง

เจ้าสุวัตต์ล้มลง สิ้นใจตายโดยพลัน

นางบัวคำเศร้าโศกเสียใจ ที่เจ้าสุวัตต์ได้มาสิ้นใจตายตรงหน้า


ฝ่ายนายพรานได้ลอบเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด และพร้อมที่จะฉุดนางบัวคำมาเป็นภรรยา

นางบัวคำเมื่อเห็นคู่ครองที่ตนเองรักได้ตายไปต่อหน้าต่อตา
พลันนึกเสียใจจนคิดค่าตัวเองตายตาม

นายพรานที่ลอบเฝ้าดูอยู่ ได้มายื้อแย่งศรจากนางบัวคำได้ทัน

และตรงเข้าฉุดนางบัวคำไป เพื่อหมายจะนำเป็นภรรยาของตน

นายพรานก็ยื้อหยุดฉุดกระชากนางบัวคำ ฝ่ายนางบัวคำก็ดิ้นรนที่จะไม่ยอมไปกับนายพราน

นางบำคำได้อ้อนวอนต่อนายพรานใจบาปว่า
ตนเสียคนรักไปต่อหน้าต่อตา และยังมาถูกท่านมาฉุดลากไป
โดยยังมิได้ร่ำลาสั่งเสีย ทำศพให้กับคนรักของตน
อย่างไรเสีย ขอให้นางได้ทำศพและร่ำลาการจากไปของคนรักของนางเสียก่อน

นายพรานกลับเห็นใจต่อนางบัวคำ จึงยอมให้นางบัวคำทำศพเจ้าสุวัตต์ให้เสร็จสิ้น

ด้านนางบัวคำได้ทำศพให้กับเจ้าสุวัตต์
พร้อมกับร่ำลาจากไปด้วยความเศร้าโศกสียใจ


นายพราน เมื่อเห็นนางบัวคำทำศพให้กับเจ้าสุวัตต์เสร็จสิ้นแล้ว
ตรงเข้าดึงกระชากนางบัวคำให้ไปกับตน




พระฤาษีได้มาช่วยฟื้นคืนชีวิตให้กับเจ้าสุวัตต์



การแสดงจบลงตรงฉากนี้ เจ้าสุวัตต์ได้ฟื้นคืนชีวิตกลับขึ้นมา
เจ้าสุวัตต์จึงกราบลาพระฤาษีออกตามหานางบัวคำ

เรื่องเล่าต่อมาของเรื่องนี้.......
ด้านนางบัวคำใช้อุบายลวงฆ่านายพรานป่า
และออกตามหาเจ้าสุวัตต์เช่นกัน
ทั้งสองต้องผจญภัยอีกมากมาย
สุดท้ายก็ได้พบกันและครองรักกันอย่างมีความสุข

จบการแสดงและภาพถ่ายของละครล้านนา เจ้าสุวัตต์ - นางบัวคำไว้เพียงเท่านี้

ขอขอบคุณท่านอาจารย์ Jan Hua ที่ได้พาเข้าชมการแสดงละครประจำปีของวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ พร้อมทั้งกับต้องขอคัดลอกเนื้อหาคำบรรยายเล่าเรื่องละครชุดนี้มาจากภาพถ่ายของอาจารย์ที่ได้มีการนำเสนอให้ชมไปแล้วไว้ด้วยครับ

ละครล้านนาเรื่องนี้ กับตัวเองไม่เคยได้รับฟังการเล่าเรื่อง หรือได้ชมมาก่อน จึงต้องขออนุญาตคัดลอกคำบรรยายการเล่าเรื่องมาจากท่านอาจารย์ Jan Hua

ขอขอบคุณผู้อำนวยการ อ.ดิษฐ์ โพธิยารมย์ ที่ได้เอื้อเฟื้อให้เข้าชมและให้ถ่ายภาพการแสดงละครประจำปีของวิทยาลัยนาฏศิลปเชียงใหม่ไว้ด้วยครับ

ขอบคุณนักแสดง และทุกๆ ท่านที่เป็นแบถ่ายภาพใน set นี้ด้วยครับ

ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ได้แวะมาชมภาพถ่าย set นี้ด้วยครับ

คัดลอกจาก blog ที่ได้นำเสนอใน Group Blog ศิลปวัฒนธรรม มารวมไว้ที่นี่
blog นี้เลยงด comments ครับ

Create Date : 19 มกราคม 2554		0 comments
Last Update : 19 มกราคม 2554 10:54:10 น.
Counter : 7661 Pageviews.
Share Tweet