อากาศมันมองไม่เห็น....แต่มันมีตัวตน นกน้อยใกล้บิน...............ออกถิ่นแล้ว ส่งเสียงร้องแซว.......................ซู่ซ่า แล้วนกน้อยลอยเล่น.........ดังเช่นนภา ที่สุดขอบเมฆฟ้า...............พากันไกล คงเว้นแต่เพียงความจำจาง......หายห่าง หลากเรื่องราวร้อยหลัง ....ใจห่างหาย สุขบ้างทุกข์บ้างเปลี่ยน........แปรกันไป เติมเต็มขอบฟ้าฝันไว้................แลกัน (^_^)   Create Date : 29 มกราคม 2553 2 comments Last Update : 29 มกราคม 2553 0:07:35 น. Counter : 476 Pageviews. Share Tweet

อารมณ์ดีจังเลยนะครับ อิอิ^^   โดย: ผมชอบกินข้าวมันไก่ 29 มกราคม 2553 0:50:33 น.

หายไปนานเลยนะ กลับมาอีกทีเป็นกวีเสียแล้ว 555   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 29 มกราคม 2553 10:19:37 น.