ความเอย ความรัก เริ่มสมัครชั้นต้น ณ หนไหน

เริ่มเพาะ เหมาะกลาง หว่างหัวใจ

หรือเริ่ม ในสมอง ตรองจงดี

แรกจะเกิด เป็นไฉน ใครรู้บ้าง

อย่าอำพราง ตอบสำนวน ให้ควรที่

ใครถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงรตี     

ผู้ใดมี คำตอบ ขอบใจเอย

ตอบเอย ตอบถ้อย เกิดเมื่อเห็นน้องน้อย อย่าสงสัย

ตาประสบ ตารัก สมัครไซร้

เหมือนหนึ่ง ให้อาหาร สำราญครัน

แต่ถ้าแม้สายใจไม่สมัคร

เหมือนฆ่ารัก เสียแต่เกิด ย่อมอาสัญ

ได้แต่ชวน เพื่อนยา มาพร้อมกัน

ร้องรำพัน สงสารรัก หนักหนาเอย

บทพระราชนิพนธ์แปล ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

จาก The Merchant of Venice ของ William Shakespeare

ไม่รู้เหมือนกันว่า รัก นั้น มันเกิดขึ้นง่ายดายหรือยากเย็น

สำหรับบางคน แค่เห็นหน้ากันครั้งแรกมันมีสัญญาณบางอย่าง บอกว่าคนนี้

แหละใช่สำหรับเรา คุยอะไรก็ถูกคอถูกใจไปหมด

ก็เลยอยากทำความรู้จักมากขึ้น

"รู้สึกได้ว่า เคมีมันเข้ากัน"

สำหรับบางคน เจอกันครั้งแรกว่าบังเอิญแล้ว เจอครั้งที่สองก็ว่าแปลก

เจอครั้งที่สามคงเป็นวาสนา ครั้งที่สี่น่าจะบุพเพสันนิวาส

"รู้สึกได้ว่า เรามีวาสนาต่อกัน"

สำหรับบางคน เจอกันครั้งแรก ประทับใจจัง รู้สึกพิเศษ

อยากสานต่อความสัมพันธ์ แต่โอกาสไม่เอื้ออำนวย

จากกันไปนานแสนนาน แล้ววันหนึ่ง ก็หวนมาเจอกันอีกครั้ง

"รู้สึกได้ว่า เราเป็นเนื้อคู่กัน"

มีคนหลายต่อหลายคนที่มีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่ไม่กล้าเพียงเพื่อจะเอ่ยความในใจ ผ่านกันไป มองตากันมา

หลายคนต้องมองคนที่เราชอบ ไปมีชีวิตคู่กับคนอื่น โดยที่ทำอะไรไม่ได้

หลายคนเสียโอกาส คนที่เราชอบ จากไปไม่มีวันกลับ

"กลัวเขาคิดไม่ตรงกับเรา"

"กลัวจะเสียความเป็นเพื่อน"

"กลัวเขาเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม"

บางที...ความจริงที่เราไม่รู้

...เขาอาจจะคิดตรงกับเราก็ได้

มีไม่มากแต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีเลย ที่ฉันชอบเธอและเธอก็ชอบฉันเหมือนกัน

พยายามบอกให้กันและกันรู้

รับรู้ถึงความรู้สึกที่ส่งผ่านแววตา ความปรารถนาดีที่บริสุทธิ์

ถ้ามันใช่...มันจะไม่มีอะไรยาก

แล้วเราจะบอกกันและกันว่า 

"ขอบคุณที่ใจเธอตรงกับฉัน"