ฮาโหลวค่ะทุกคนนนนนนน !!!

ตาณคนเดิม เพิ่มเติมคือ คลื่นชีวิต  !! #ฮือออออออ

จะบอกว่าสองอาทิตย์ก่อนกลับไทย เกิดเรื่องไม่คาดฝัน

ในสองวันที่ผ่านมานี้นั้น เหมือนผ่านไปสองปี T_T

เพราะอะไรน่ะหรอ….  มาค่ะจะเม้าให้ฟัง

ย้อนความไปเมื่อช่วงต้นเดือน กำลังเตรียมตัวกลับไทย 

ขณะกำลังเตรียมเอกสารอยู่นั้น ก็พบว่าบัตร BRP  หรือ  Biometric Residence Permit 

ไม่ได้อยู่ในเป๋าตังอีกต่อไปแล้ว และต้องบินวันจันทร์ถัดไป (วันเกิดเหตุคืออังคาร) 

วันพุธพรีเซ้นงานอีก คือ สติแตก PANIC ระดับ เทือกเขาหิมาลัยสั่นเลยก็ว่าได้

เพราะถ้าบัตรหายจะเข้าประเทศไม่ได้ 

BRP นี่เปรียบดั่ง Visa ของเด็กนร.เลยก้ว่าได้

เหตุการณ์ คือ

วันอังคาร

เช้า : BRP หาย ไปแจ้งในเว็บ (เหมือนอาญัติบัตร) ซึ่งมีผลระงับบัตรทันที ตามที่เมลล์แจ้งตอบกลับมา

บ่าย : พี่หมีหา BRP เจอ รองจากแม่ที่หาของเจอทุกอย่าง ก็เธอเนี่ยแหละคนดี

         แต่ ซวยแล้วไงดันไปยกเลิกบัตรแล้ว สติแตกหนักกว่าเดิม จะออกจากประเทศได้มั้ย    

         ตั๋วเครื่องบินก็จองไปแล้ว ไอบ้าเอ๊ยยยยย

เย็น : รีบไปซ้อมพรีเซ้นงานต่อ …  

ดึก : เปิดเอกสาร BRP Replacement (แจ้งทำบัตรใหม่) ดันไปเจอเมลล์ BRP Lost !!!!

ขุ่นพระอะไรมันจะโชคดีปานนี้ แต่เค้าก็บอกว่า 

“อาจจะตอบกลับ” หรือ “ไม่ตอบกลับและไม่อ่านเมลล์” ขึ้นอยู่กับเรื่อง… 

แต่ ณ ตอนนั้นก็ส่งๆมันไปเถอะ เผื่อเค้าจะตอบ ! T_T

วันพุธ

8:30 น.:  ไปสถานีตำรวจ เพื่อขอเลข Reference ใบแจ้งความ ต้องเอาไปกรอกในใบขอ BRP

09:00 น. เหมือนมีเมลล์จากสวรรค์ BRP LOST mail

เค้า ตอบกลับค่ะคุณผู้โช้มมมมมมมมมม!!!

แล้วเค้าก็บอกว่า ถ้าหาเจอแล้ว  ก็โอเคร๊ บัตรใช้ได้ต่อไป  คุณคะ ชั้นน้ำตาจะไหล

แล้วเดินไปบอก จนท.ตำรวจว่า หนูหาเจอแล้วค่ะ ช่วยยกเลิกทีนะคะ T_T  

Oh myyy ดีนะเค้าใจดี ไม่ดุ แล้วไปยกเลิกให้ ประสบการณ์ใหม่แจ้งความและยกเลิกทันที

#จบค่ะ คลื่นชีวิตของชั้นนนนน ดูสิภายใน 48 ชม. ดู๊สิ่งที่ข่อยต้องเผชิญ

ของที่ระลึกเจ้าค่ะ ( -___- )!!!

.

.

.

ดังนั้นวันนี้เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ และวิธีการรับมือ นะเจ้าคะ

จะได้ไม่เป็นแบบตาณเนอะ :D

สิ่งแรกที่ต้องมีคือ ยูต้อง have a “สติ” ค่ะ 

#เมนเทอร์ลูกเกดสอนไว้

อย่าเพิ่งไปกด Report ในเว็บยกเลิกเด็ดขาด

ห้ามแจ้ง ภายใน 24 ชม. หลังจากรู้ว่าบัตรหาย !!!  

เพราะเผื่อจะหาเจอ แล้วจะซวย หากยกเลิกไม่ได้  !!!

https://www.gov.uk/biometric-residence-permits/lost-stolen-damaged

เท่าที่ทราบมาคือปกติแล้วเค้าจะไม่ยกเลิกเคสให้ถ้าเราแจ้งไปแล้ว

อีกอย่างเมลล์ในการติดต่อศูนย์วิซ่าก็หายากบรม ปกติก็จะไม่มีให้อีกเช่นกัน

อันนี้เมล์สำหรับแจ้ง BRP หาย : BRPLost@homeoffice.gsi.gov.uk

การยกเลิก คือ ยกเลิกบัตรBRP เหมือนระงับไม่ให้ใช้ได้อีก

ซึ่งผลก็คือ เราออกนอกประเทศได้ แต่กลับเข้ามาไม่ได้ค่ะ !

(ในกรณีที่เป็นประเทศที่ต้องขอวิซ่า ก็จะออกจากประเทศไม่ได้ด้วยนะ)

ดังนั้น อย่าเพิ่งไปแจ้งอะไรในเว็บ จนกว่าจะผ่านไป 24 ชม. เพื่อความชัวร์

เพราะจากสถิติแล้วจะหาเจอภายใน 2-4 ชม.ถัดมา =w= )!!

และถ้ายกเลิกไม่ได้ ดันหาเจอ ก็ต้องส่งบัตรคืนไปอีกนาจา วุ่นวายเว่อวัง

แล้วถ้าหาไม่เจอจริงๆ ทำไงดี ?

อย่างแรกไปสถานีตำรวจค่ะ แจ้งเค้าว่าเราทำบัตรหาย

จนท.จะขอเอกสารที่มีชื่อเราและที่อยู่ แนะนำว่าเอา Bank Of Statement ให้เค้าดู

ตรงด้านบนจะมีชื่อเราและที่อยู่ค่ะ จากนั้นก็ให้เบอร์โทรศัพท์เราไป เค้าจะออกเลข Reference ให้

ซึ่งเราต้องเอาไปกรอกในใบที่ขอทำBRP ใหม่ (BRP Replacement Form)

ไปดาวน์โหลด หรือ กรอกข้อมูลขอ BRP ใหม่ตามลิ้งด้านล่างนี้

https://www.gov.uk/biometric-residence-permits/replace

ค่าเสียหาย : £56

ระยะเวลา: รอ 8 สัปดาห์

กรณีที่มีการบินด่วน หรือมี Urgent Flight

ก็คงต้องทำแบบ Premium Service

ซึ่งเอกสารเราจะถูกพิจารณาภายในวันที่ไปยื่นเลย

ต้องไปยื่นเอกสารเอง ส่งไปทางไปรษณีย์ไม่ได้  

ไปที่ศูนย์ หรือ เมืองที่ใกล้ที่สุด และ นัดวันด้วย

ซึ่งต้องดูด้วยว่าศูนย์ที่เราจะไปมีสำหรับ Tier 4 หรือป่าว

ค่าเสียหาย : £500

ระยะเวลา: รอ 7-10 วัน

.

.

.

ความโกลาหลของตาณ คือดันไปกดแจ้งในเว็บระงับบัตรนั่นแหละ ไอบ้าาาา

ถ้าไม่กดก็ไม่สติแตกแบบนี้ เพราะฉะนั้นมีสติกันนาจาาา ^________^

ขอให้ทุกคนอย่าเจอแบบตาณเลยเนอะ อย่าทำหายกันนะ

เยิฟฟฟฟ ตอนต่อไปคิดว่าจะมารีวิวคอร์สที่เรียนนะคะ เผื่อใครสนใจอยากเรียน :D

ฮาโหลววววววววววววว

ยังจำกันได้อยู่มั้ยน้อออออออ... หายไปหลายเดือนเลย

ตาณยังไม่เลิกเขียนไดอารี่นะคะ อย่าเพิ่งเลิกติดตามกันไป :D

ช่วงนี้ก็จะจบเทอมสองแล้ว ใจหายมาก เพราะรู้สึกว่าผ่านไปเร็วจริงๆ

แปปๆ เงยหน้ามา อ้าว หมดเดือนมีนาแล้ว มัวแต่ปั่นงานหัวฟู !! T_T

เรียนอัดและแน่นมากจริงๆ เหนื่อยมาก อยากกลับบ้านนนแล้วว

ตอนนี้กำลังเข้าสู่ช่วง Spring หรือ ฤดูใบไม้ผลิ เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ

แดดแรง แต่ลมเย็นเบาๆๆ มีความฟินมาก

แอบคิดถึงบ้าน  แต่คิดว่าอากาศที่ไทย คงไม่น่าจะเบาแน่นอน ฮ่าๆ

================================================

วันนี้จะมาแนะนำกิจกรรมดีๆ สำหรับเพื่อนๆที่กำลังศึกษาอยู่ หรือ กำลังจะมาเรียนที่อังกฤษ

ที่นี่จะมี ไทยสามัคคีสมาคม หรือ Thai Society (Thai Soc)

สมาคมีนี้จัดตั้งขึ้นมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1901 หรือ มีมา 116 ปี แล้วนาจา

จัดตั้งเพื่อรวบรวมตัวกันของนักเรียนไทยในประเทศอังกฤษให้ได้มาพบปะกัน

ปีนี้ ถ้าจำไม่ผิดจะมีนักเรียนไทย ประมาณ 7,000 คนได้

เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวเหงา จะไม่มีเพื่อน จะอยู่ไม่ได้  

คือ มีคนไทยทุกที่ ทุกหนแห่ง แม้ไม่เท่าคนจีนก็ตาม 555

ในแต่ละมหาวิทยาลัย จะมีคณะกรรมการ Thai Soc อยู่

จริงๆ ตาณว่าหาได้ไม่ยากนะ ก็จากกลุ่มคนไทยกันนี่แหละ

เอ้ะ เคยไปบอกไปยังว่าเป็น เราเป็นคณะกรรมการของ Thai Society of Coventry University

เอาเถอะ บอกซ้ำอีกทีละกัน  #ยืด อก เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ (หราาาาา)

(มองหาเราเจอปะ? แถวสี่ฮะ หันข้างเม้ากับแฟนอยู่ 5555)

หน้าที่หลักไม่มีไรมาก ไปประชุม เก็บเงิน จัดกิจกรรม หมดแล้วค่ะ

สั้น กระชับ ได้ใจความ 5555555

นโยบายของคณะกรรมการแต่ละมหาลัยจะไม่เหมือนกัน

อย่าตกใจ หากมหาลัย หรือ Thai Soc ของตัวเองมีกิจกรรมไม่เหมือนคนอื่น

อันนี้แล้วแต่ปี แล้วแต่รุ่นนาจาาา ^______^ )/

กิจกรรมต่างๆ

1. Thai Night

หลายๆมหาวิทยาลัยก็จะมีเรียกรวมนักเรียนไทยในเมืองนั้นๆ มาปาร์ตี้ พบปะกัน

เราเรียกว่า Thai Night !!! ก็จะเป็นอีกกิจกรรมที่ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนคนไทยเพิ่มมากขึ้น

ซึ่งเราก็สามารถไปร่วมกับมหาลัยอื่นๆได้นะคะ

อย่าง Coventry ก็จะไปร่วมกับ Birmingham และ Warwrick เนื่องจากเมืองอยู่ติดกัน

2. Samaggi Games

ขอเรียกว่า ศึกแห่งศักดิ์ศรีและเกียรติยศ ก็แล้วกัน… ไปเล่นกีฬาเหมือนไปมีศัตรูเพิ่ม

ไม่ทะเลาะกับกรรมการก็ทะเลาะกับมหาลัยอื่น เย้ยยยย ไม่ใช่ดิ่ !!!

เป็นอีกกิจกรรมที่เรียกได้ว่า รวมพลเด็กไทยจากทุกมหาลัยทั้งประเทศอังกฤษมาแข่งกีฬากัน

ใครที่ชอบเล่นกีฬาต้องไม่พลาดเลยค่ะ มันเลิศเลอ เลอค่ามาก จริงๆ

หมายถึง เด็กไทยมหาลัยอื่นน่ะค่ะ อาหารตาเต็มเลยย

(หืมมมมมม ?? สรุปไปเพื่ออะไรกันแน่นะ)

เอาเป็นว่า ต้องไปค่ะ มันดี เพราะได้เจอเพื่อนด้วย ดีงามตรงนี้

แต่ละปีจะจัดสถานที่ไม่เหมือนกัน ต้องติดตามกับคณะกรรมการของมหาลัยตัวเองนะคะ

นางจะมาอัพเดทประชาสัมพันธ์งานต่างๆให้ทราบกัน ไม่ต้องกลัวพลาด

ความอลังการที่ตาณขนลุกก้คือแต่ละมหาลัยเค้าจะมีเสื้อแจ็คเกตมหาลัยใส่กันมา

ยิ่งมากันเยอะก็ยิ่งดูแบบน่าเกรงขามมาก

มันทำให้ชั้นนึกถึง งานประลองเวทไตรภาคี ยังไงก้ไม่รู้

(อุ้บส์ รู้หมดเลย ว่าเป็นสาวกแฮร์รี่ พอตเตอร์ 555 )

บางมหาลัยเค้าอินเค้าก็เล่นแบบ ตู้วหูวววววววว พลังตบบอลมหาศาล

ไม่ก็แรงเตะระดับซึบาสะ ยังยอมอ่ะ  เค้าจริงจังกันมากๆ ก็มันส์ดีนะ

ผู้ชายน่าจะชอบด้วย เตะบอล ด้านนอก อากาศแค่ 6 องศา Feeling like -1 ฮ่าๆๆ

หนาวว๊าป วิ่งทีเหมือนแม่คะนิ้งจะเกาะหน้าได้เลยย

สำหรับผู้หญิงอย่างเรา นอกจากไปเชียร์แฟนตัวเอง กับส่องนักบาสมหาลัยอื่น

ก็กินค่ะ นี่เป็นอีกข้อดีนึงของงานคือจะมีอาหารไทย หมูปิ้ง ลาบน้ำตก ส้มตำ มาเต็ม

และที่สำคัญขนมไทย!!! คือหิวไง คือต้องการของหวานไง แล้วดูหยิบมา…

กินนไม่หมด ตะโก้ไม่อร่อย นอกนั้นฟินลื้มมมมมมมม ฝอยทองหวานขึ้นตากันไปเลย !!!

3. Samaggi Fest

ใครที่กลัวว่ามาอังกฤษจะไม่มีคอนเสิร์ตไทย คิดถึงบ้าน ไม่ต้องกลัวค่ะ

มีให้แดนซ์ ให้ได้ร้องเล่นเต้นกันมันส์ เหมือนอยู่ที่ไทย กับกิจกรรม Samaggi Festival

ปีนี้จะมี พี่สแตมป์ อะตอม โปเตโต้ วงมายด์ พี่ว่าน ธนกฤต มาร้องเพลง ถึงที่

ใครที่ชอบคอนเสิร์ตต้องไม่พลาดค่ะ

4. กิจกรรมอื่นๆ

นอกจากเล่นสนุกกันแล้ว ยังมีกิจกรรมวิชาการมากมายนะคะ รวมไปถึง Job Interview อีกด้วย

ปีนี้ SCB มาจัด Event ชื่อ Come & Play Banking with us

และเปิดโอกาสให้นักเรียนไทยได้สัมภาษณ์งานกันอีกด้วย ดีไหมละเธอ

เรียนจบกลับไปมีงานทำเลย :)

ข้อมูลเพิ่มเติมสามารถตามได้ที่ลิ้งค์ด้านล่างนี้

//samaggisamagom.org

วันนี้พอแค่นี้ นึกไรไม่ออกแล้วว่ามีไรบ้าง เจอกันใหม่ๆเร็วนี้

อีสเตอร์กลับไทยน่าจะได้รีวิวของกินอีกเช่นเคย 55555

แล้วเจอกันฮับบบ <3 เยิฟฟฟฟฟ

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๐ นะคะทุกคน

"ชีวิตคือ การเดินทาง และเรียนรู้"

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบล็อคตาณนะคะ

เขียนมาตั้งแต่ พค.59 จนถึงตอนนี้ (7เดือน) ยอดวิว 8,000 กว่าๆ ตกเดือนละพัน

สำหรับคนอัพไดเดือนละครั้งอย่างตาณ 5555

ดีใจนะ เพราะกะเขียนไปเรือยๆ ไม่คิดว่าจะมีใครมาอ่านด้วยซ้ำ 5555555

ขอบคุณจริงๆค่ะ

ที่มาของการเขียนบล็อคนี้ :)

พอมาเรียน ก็รู้สึกว่า อยากเขียนไดอารี่ เพราะชอบอยู่แล้ว

อยากเป็นนักเขียน และอยากแบ่งปัน ประสบการณ์ ต่างๆ

ตาณมี Agency คอยช่วยเหลือในการเตรียมเอกสาร

ทำโน่นนี่ ติดต่อมหาวิทยาลัย คอยให้คำแนะนำ

แล้วอยู่ดีๆก็คิดขึ้นมาว่า แล้วคนอื่นล่ะ ?

คนที่ไม่มี Agency คนที่อยู่ต่างจังหวัด ไปมาลำบากในการเข้าเมืองมาปรึกษา

Agency แล้วต้องหาข้อมูลเองทุกอย่าง

เค้าจะปรึกษาใครวะ ? ข้อมูลในGoogle แม่งก็ไม่ละเอียดเลย

ก็เลยคิดว่าบล็อคนี้ น่าจะเป็นประโยชน์ต่อคนที่จะไปเรียนต่อ เออดูมีสาระ 5555555

#หวังว่าพอจะช่วยได้นะคะ

.

.

.

ปี 2016 หรือ 2559 เป็นปีที่ดีมากของตาณ

เพราะเป็นปีที่ทำให้ตาณเรียนรู้ เข้าใจชีวิตมากขึ้น

ทั้งการทำงาน การใช้ชีวิต ความรัก ครอบครัว

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ

การกล้าก้าวข้าม ...

Comfort Zone ของตัวเอง

งานดี เพื่อนร่วมงานเลิศ และเจ้านายที่ดี๊ดียิ่งกว่าพ่อ

ที่สำคัญ …. โบนัสอลังการ ตลอดปี

ทำให้จากที่จะทำแค่ 3 เดือนแล้วไปเรียนต่อ

ก็อยู่มาเกือบ 3 ปี ... รู้ตัวอีกทีก็ได้แต่ถามตัวเอง

"นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ ?"

นี่สินะที่เรียกว่า Comfort Zone

ด้วยความเป็นคนไม่หยุดนิ่ง ก็พยายามหาแรงขับเคลื่อนพลังให้ตัวเอง (motivation)

ให้กล้าทำอะไรนอกกรอบ กล้าเสี่ยง กล้าทำอะไรใหม่ๆ

ทั้งอ่านหนังสือสร้างแรงบันดาลใจ  ไปสัมมนา เข้า event

คุยกับคนเก่งๆที่ประสบความสำเร็จ หรือ Start up ทั้งหลาย

จนได้ทำอะไรที่ท้าทายชีวิตที่สุด

ที่คิดว่าชาตินี้คงไม่ได้ทำแน่ๆ นั่นคือ "การขายของ"

ลองหมดทุกอย่าง import จากจีนบ้าง เดินซื้อเองบ้าง

หรือลองธุรกิจใหม่ๆที่ตัวเองไม่เคยคิดจะทำ

แม้ที่บ้านจะทำธุรกิจ แต่ไม่เคยอยู่ในช่วงที่ "สร้าง"

พอต้องมาสร้างเองถึงได้เข้าใจ ว่า "โคตรเหนื่อย"

จากเป็นคนมองทุกอย่างง่ายไปหมด ไม่เคยรู้คุณค่าของโอกาส

ไม่ว่าจะหางานหรือเรียน คือไม่เคยคิดว่า งานหายาก

อาจเพราะเรียนสาย IT มา ซึ่งเป็นเหมือน rare item เลยรู้สึกเลือกได้

ไม่ง้อ บริษัท หรืออะไรทั้งสิ้น ไม่รู้สึกว่ามีอะไรยากเย็น ถ้าอยากได้ก็ทำได้สบายๆ

แต่พอมาขายของ ทำธุรกิจ แม่งพลิกมาก เพราะเราบังคับทุกอย่างให้เป็นดั่งใจไม่ได้

มันมีปัจจัยอื่นเข้ามาเป็นตัวกำหนดนั่นคือ “ลูกค้า”

เพราะเราไม่ได้ขายแค่สินค้า แต่ “บริการ” ก็ต้องมี !!

บทเรียนที่ได้คือ โคตรรู้คุณค่าของเงิน !!!

กว่าจะหาได้แต่ละบาท โคตรยาก ...

ตอนทำงาน ก็แค่ เข้างาน 8โมง เลิก 5 โมงครึ่ง กลับบ้าน

สิ้นเดือนรับเงินสองหมื่นกว่า กลางปีและปลายปีรับโบนัส

เที่ยวปีละ 2-3 รอบ ซื้อของชอปปิ้ง ชิวๆ ชีวิตดี สบายไปอีก ...

พอได้ออกจาก comfort zone ถึงได้รู้ว่าโลกแม่งกว้าง

และความจริงแล้วการดิ้นรนชีวิตแม่งไม่ง่ายเลย

แต่... มันสนุกนะ ท้าทายโคตร เหนื่อยโคตร

ดูโรคจิตนะ แต่ชอบแบบนี้ มากกว่า ดูชีวิตมีคุณค่า เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ

รู้สึกว่า เงิน 28,000 จากออฟฟิศ กับ 28,000 ที่ต้องลงทุน ลงแรงเองทุกอย่าง มันทีคุณค่าต่างกันเยอะ

.

.

.

และอีกเหตุการณ์สำคัญ คือ การมาเรียนต่อทีอังกฤษ

จริงๆอยากมาเรียนไม่ใช่แค่อยากย้ายสายงาน

แต่..แผนจริงๆคือ เลิกกับแฟน (เก่า) 555555

แล้วมีคติที่ฝังในหัวมาตลอดว่า ชีวิตต้องดีขึ้นกว่าเดิม

จะไม่ยอมจมปลักร้องไห้เหมือนควายติดหล่มแน่นอน !!!

เลิกกับแฟนแล้วชีวิตต้องดี ให้เค้าเสียดายเล่น :p

ก็เลยเกิดแพลนเรียนต่อ หาความรู้ พัฒนาตัวเอง...

แต่พอทำงานไปสักพัก สภาวะคงที่ ความฝันก็ค่อยๆจางหายไป

จนมาจุดประกายอีกที ตอนเรียน Micro MBA ที่จุฬาฯ เหมือนพบตัวเอง

ชอบการตลาดมาก ชอบแบบบบ้าคลั่ง ซื้อหนังสือมาเต็มบ้าน อ่านได้เป็นวันๆ

พอค้นพบตัวเอง ก็เลยพยายามหาทางให้ตัวเองไปให้ถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้ ..

บวกกับพี่ปุ่น (แฟนปัจจุบัน) นางต้องมาเรียนที่ออังกฤษ

ก็เลยเอ้อ !!! เป็นโอกาสที่ดีว่ะ มาพร้อมกันก็ดี มีเพื่อนด้วย ได้เรียนด้วย

ใช้เวลาอ่าน + ทำข้อสอบ IELTS 3 อาทิตย์ แล้วไปสอบ

พอสอบผ่าน ขอแม่เสร็จ ก็ลุยเต็มที่ !!

ก่อนจะลาออก มันก็มีลังเลนะ โห่ว เงินดี แก๊งร่วมงานดี

แถมพอลาออก นายก็ถามย้ำประมาณ ล้านแปด ว่าจะกลับมามั้ย

(ทั้งๆที่กลับไม่ได้ เพราะบริษัทรถถ้าลาออกแล้วห้ามกลับมา

แต่ถ้าเป็นนายที่ตำแหน่งสูงๆ ก็อาจจะ request เรียกเรากลับไปได้)

ก็มีแอบหวั่น และรู้ว่าตัวเองจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็น Senior

แต่คือ คำนวณแล้ว ถ้าอยู่อีกยาว กว่าจะโต.. สู้ ออกมาทำตามฝันดีกว่า

พอเลือกแล้ว ก็ไม่มีคำว่า "เสียดาย" อีกต่อไป

ไม่ชอบพูดคำว่า รู้งี้นะ เราจะ... บลาๆๆ

มันเป็นประโยคของคนล้มเหลว ตาณเชือแบบนั้นนะ

ไม่อยากทำไรที่ตัวเองต้องมาเสียใจทีหลัง

พอตัดสินใจแล้ว วางแผน เล็งเป้าหมาย แล้วจัดเลย

.

.

ชีวิตในต่างแดน ..

ตาณอยู่อังกฤษมาก็ครึ่งปีได้แล้ว คือเปลี่ยนเป็นคนละคนหนักกว่าเดิม

จากเด็กที่ หุงข้าว รีดผ้า ทำอาหารไม่เป็น มาอยู่นี่คือทำเป็นหมด

ตอนเรียนมหิดล อยู่ศาลายา ก็อยู่หอนะ แต่ยังไม่ทำมากขนาดนี้

เพราะถ้าขี้เกียจรีดผ้าก็หอบกลับมาบ้าน ข้าวก็ไม่ต้องทำ ขี้เกียจ ซื้อเอา

แต่มาอยู่นี่ ซื้อกินทุกมื้อ พัง พอดี แพงโคตร !!

ก็เลยกลายเป็นว่าทำเป็นมันทุกอย่าง ความรับผิดชอบมาครบ

ความรัก.

พอได้มาเจอกันตลอดกับปุ่น ทำให้มีการปรับตัวเยอะ

ห้องก็ไม่ได้อยู่ติดกันหรอก อยู่คนละชั้นเลย แต่เวลา 12 ชม. เป็นอย่างต่ำ

ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด กินข้าว ไปเรียน อ่านหนังสือ

ทำให้เกิดการเรียนรู้แบบก้าวกระโดดมาก =___=

เพราะพอใกล้กันมากๆ  มันทำให้เห็นข้อดีข้อเสีย จุกจิก ชัดเจนมากขึ้น

จนมันมาถึงจุดที่เกิดคำว่า “เข้าใจ” ซึ่งกันและกัน

และ ยอมรับความเป็นตัวตนของแต่ละคนมากขึ้น

มันไม่ง่ายเลยนะ กว่าจะก้าวข้ามผ่านจุดนั้นมาได้

มันต้องใช้ทั้งจิตใจที่เข้มแข็ง เหตุผลที่ต้องมามากกว่าอารมณ์

และความรู้สึกที่มีต่อกัน ต้องมากพอที่ผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปได้

เป็นบททดสอบที่หนักพอสมควรนะ หลายคนอาจมองว่าเป็นคู่รัก แสนหวาน

แต่เบื้องหลังนั้นหนา ขวากหนามเต็มไปหมด …

ปุ่นเป็นคนที่ทำให้ตาณอยากเป็นคนที่ดีขึ้นในทุกๆวัน

อยากเป็นแฟนที่ดี สนับสนุนทุกอย่างที่เค้าชอบ และอยู่ข้างๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไร

ล่าสุดก็ซื้อ Razer Gaming Keyboard ไปให้

หลายคนอาจจะคิดว่า สนับสนุนให้แฟนเล่นเกมส์ เกรียนว่ะ ไร้สาระ

แต่เห้ยยยย ปุ่นเป็นมนุษย์จริงจังมากนะ จริงจังมันทุกอย่าง

เรียนก็จริงจัง ทำงานก็จริงจัง และเล่นเกมส์ก็จริงจังเช่นกัน 555555

แค่รู้สึกว่า เวลาตาณชอบอะไร ปุ่นไม่เคยขัด หรือห้ามเลยสักอย่าง

ไม่ว่าจะชอปปิ้ง ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมที่ตาณชอบ ปุ่นก็ไม่เคยขัด…   

ก็เลยคิดกลับกันว่า …

ถ้าเค้าชอบเล่นเกมส์และมันเป็นความสุขของเค้า

เราจะขัดทำไม ??

เค้ามีความรับผิดชอบมากพอ และเลือกซื้อของที่ไม่ได้เกินตัวด้วย

ก็สนับสนุนกันไป แลกกับกระเป๋าใบนึง ก็พอใจแล้ว

ไม่ขออะไรเยอะหร๊ออกกกกกก :p

สำหรับปี 2017 หรือ 2560

ไม่อยากขออะไร เพราะจะลงมือทำดีกว่า

จะทำทุกวันให้ดี โดยแบบที่ไม่มีคำว่าเสียใจ หรือเสียดาย

และจะทำให้ตัวเองในปี 2018 ขอบคุณตัวเองในปีนี้ให้ได้ !!

เย้ ^O^//

สำหรับวันนี้ลาไปก่อยยยย

เจอกันใหม่อีกนานนเลย เพราะว่าติดสอบยาว

ถ้าไปเที่ยวไหนจะมาบอกอีกนะจ้ะ บรั๊ยยยย

ช่วงนี้ก็ใกล้ เทศกาลเที่ยวกันอีกแล้วววว

หลายคนมีแพลนมาเที่ยวที่ประเทศอังกฤษ มากับทัวร์ก็ดี หรือมาเองก็ง่าย

วันนี้ตาณขอแนะนำวิธีการเดินทางต่างๆ ใน UK ละกันเนอะ

ไปค่ะพี่สุชาติ !!!...

“การเดินทางของฉันและเธอคือการเรียนรู้

การเรียนรู้ของเราสองคนคือความเข้าใจ

เธอเข้าใจและฉันเข้าใจก็ทำให้เรามั่นใจ”

#พี่สุชาติก็มาาาา #ร้องเพลงก็ได้ด้วยหรอ 55555

สิ่งหนึ่งที่ควรรู้คือ วันที่  25 ธ.ค. และ 26 ธ.ค. จะไม่มีรถไฟเข้าลอนดอน หรือไปที่ไหนๆนะคะ

เพราะว่าถือเป็นวันหยุด ใครจะไปไหนต้องไปเข้าวันอื่นแทน

Christmas day (25 ธ.ค.) คือเมืองร้างจ่ะ ไม่มีอะไรทั้งสิ้น ทุกร้านปิดหมด เหมือนประเทศเป็นอัมภาต

ทุกคนจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัว เฮฮาปาร์ตี้ พักผ่อนตามอัธยาศัย :)

Boxing day (26 ธ.ค.) ที่นี่ลดแหลกแจกกระจายมากจ่ะ สาวๆ เพราะฉะนั้น

วันนั้นคนจะเยอะทะลักมากมาย วางแผนกันดีๆนะคะ ถ้าช่วง 25-26 ธ.ค. จะไปไหน

ก็อาจจะต้องเปลี่ยนจากรถไฟ เป็นรถโค๊ชแทน

แต่รอบมันจะแปลกๆ ทำใจหน่อยนะ เช่น 6 โมงเช้า ไรเงี้ยอ่ะ

คนเมืองไกลน่าจะหลับข้ามปีได้เลยทีเดียว …. =w= )

1. Underground หรือ Tube รถไฟใต้ดิน

จะเป็นการเดินทางหลักที่ลอนดอน ก็ง่ายและสะดวกดี แต่ถ้าอยากสะดวกกว่า

ซื้อบัตรหอย Oyster แล้วชีวิตคุณจะดีขึ้นเจ้าค่ะ เพียงแค่เติมเงินตามต้องการ

ก็เชิญนั่งได้ tube ได้ตามจุดหมายที่จะไป

ราคาบัตร : 5 ปอนด์

หรือใครที่มาลอนดอนแค่วันเดียวกะไปหลายที่

ขอแนะนำ Travel cards  นั่งแบบ unlimited

จริงๆจะมีให้เลือกว่าเราจะเหมาจ่ายไป โซนไหนเยอะสุด หรือจะไปมันทุกโซนเลยก็ได้จ่ะ

หรือ ถ้าใครอยากลองนั่งบัสก็ได้นะ เปลี่ยนบรรยากาศดี

TUBE MAP :)

https://tfl.gov.uk/maps/track?intcmp=40400

ตรวจสอบ การเดินทางโดยใช้ bus https://consultations.tfl.gov.uk/consultation_finder/?de=.site.buses&advanced=1

Credit pic : //social.cummins.com/london-buses-celebrate-past-future/

2. National rail (รถไฟ)

สำหรับเด็กบ้านนอกอย่างเรา ก็จะนั่ง national rail บ่อย ซึ่งมันมีหลายสายมาก ๆขึ้นอยู่กับแต่ละเมือง

ที่ Coventry หลักๆก็จะมี  Virgin, Cross Country และ London midland

(นี่เรียงตามลำดับบริการและความชอบเลยนะ ราคาก็เช่นกัน)

ตรวจสอบการเดินทางโดยใช้ National Rail

//www.nationalrail.co.uk

หรือจะเข้าตามเว็บแต่ละอันก็ได้แล้วแต่สะดวก

.

.

ปกติตาณจะนั่ง Virgin คือมันดีเลิศประเสริฐที่สุดแล้ว ราคาอาจแพงหน่อยแต่มันคุ้มค่ามาก

จองที่นั่งได้ แถมมีให้เลือก Travel card ไปในตัวสำหรับไปลอนดอน อ่ะน่ะ

และเร็วกว่า London midland ไม่มาก แต่สบายกว่าเยอะ = =

https://www.virgintrains.co.uk

อีกอย่างตาณประทับใจ Service ของที่นี่มาก มีครั้งนึงเคยได้ Refund ทั้งหมดเลย

เพราะว่าขบวนรถไฟมาช้าเกิน 30 นาที ตู้วหูวววว เหมือนได้ไปฟรีเลยค่ะคุณ !!!

ดี๊ดี เพราะเค้าให้ความสำคัญกับเวลาของผู้โดยสารมากๆ เลิฟนางสุด

เกลียด London Midland ที่สุด เพราะเคยเป็นลมบนรถไฟตอนกลับจากลอนดอน …

อืม เป็นลม !!!! ทั้งคนเยอะ ไม่มีที่นั่งและอากาศหายใจ แถมต้องวิ่งเพื่อเปลี่ยน โบกี้ ย้ำ โบกี้นะ

ไม่ใช่ขบวนรถไฟ เพราะพอไปถึง Northampton จะมีแค่ 4 โบกี้หน้าเท่านั้น

ที่ไปต่อ… ครัชช คุณได้ไปต่อ วิ่งกันตาเหลือก พร้อมคนอีกมหาศาลอย่างกับ walking dead

https://www.londonmidland.com

แต่ข้อดีนางก็มีคือ “โคตรถูก” ถ้าเทียบกับสายอื่นๆ นางก็ถูกอยู่นาจา

แต่จองที่นั่งก็ไม่ได้ คนก็เยอะอีกตังหาก เวลาก็หายาก แถมช้าด้วย

(รู้สึกเหมือนข้อเสียจะเยอะกว่า 555555)

============================================

สำหรับนักเรียนที่มาเรียนภาษาก็ดี หรือ เรียนแบบ full-time หรือมีอายุ  16-25 ปี

ก็สามารถสมัคร 16-25 Railcard ได้ส่วนลด 10% ของค่าเดินทางทั้งหมด

สมัคร online ง่ายมากครัช ไม่ต้องใช้เอกสารไรมาก

นอกจาก “เงิน” !! (ชัดแม้ะ :p ) มีเพียงรูป เลข passport สบายสุด

ค่าสมัคร : 30 ปอนด์

ส่วนลด : 10%

https://www.16-25railcard.co.uk/

3. National Express หรือ รถ Coach

ตอนแรกก็ไม่เข้าใจทำไมไม่เรียก BUS อ๋ออ ขนาดนางเล็กกว่าจ่ะ ที่นี่เรียกรถโค๊ช

สามารถจองได้เลยนะ จองตั้งแต่อยู่ไทยเลยก็ได้ จะได้มีเวลาให้ดู นั่งสบายปลอดภัยมี CCTV

บางคันถ้านั่งกลับจากสนามบิน นางจะมี Wi-Fi ที่ต่อไม่ค่อยติด (เอ่อะ บอกทำไม)

//www.nationalexpress.com/home.aspx

สำหรับวันนี้ลาไปก่อย วางแผนการเดินทางดีๆนะคะ

ยิ่งช่วงเทศกาล ส่วนใหญ่การเดินทางทั้งหมดก็จะหยุดไปด้วย

ไม่มีทั้งรถไฟ (national rail) และ Coach นะเจ้าคะ  :)

วันนี้จะเข้าสู่โหมดสาระค่ะ !!

เนื่องจากตอนนี้เริ่มทำ Coursework หรือ Assignment แล้ว

ก็เลยอยากจะมาแชร์กันสักหน่อยนะเจ้าคะ

เกริ่นก่อน General Profile

ชื่อ : ตาณ

หลักสูตร : MSC International Marketing

มหาลัย : Coventry University (Coventry Campus)

ความยากของการเขียน Coursework นอกจากจะต้องคิดแบบ Critical Thinking แล้วมันคืออะไร?

Critical Thinking คือการ วิเคราะห์ปัญหาและหา soltuion ในแบบที่หลากหลาย

มันไม่ใช่แค่ว่า "เห็นด้วย"หรือ "ไม่เห็นด้วย" แล้วจบ ต้องอธิบายเหตุผลได้

เหมือนตั้งคำถามให้ตัวเอง แล้วหาคำตอบมาบอกเค้าอ่ะ ซึ่งไอการที่เราจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย

มันก็เกิดจากการที่เราเจอ evidence หรือหลักการที่ทำให้เราคิดแบบนั้น

ซึ่งเราต้องคิดว่า idea เราเป็นแบบนี้ แล้วมันจะทำได้ยังไง , ด้วยวิธีการอะไร ซึ่งคำตอบที่ได้

เราต้องหา evidence มาเสริมเหตุผลที่เราคิดแบบนั้น นั่นคือมาจาก sources นั่นเอง....

.

.

ยังต้องหา ทฤษฎี และ Sources มาสนับสนุนความคิดนั้นๆของเราอีกด้วย

ซึ่งปัญหาไม่ได้อยู่ที่ทฤษฎี เพราะก็เรียนในห้อง ปัญหาคือ จะหา Source จากไหนอะ?!

วันนี้ตาณจะรวบรวม เว็บไซต์ที่มีประโยชน์ในการเรียนมหาลัยจะเจ้าคะ

เผื่อเป็นประโยชน์ให้คนที่กำลังจะมาเรียน หรือคนที่เรียนอยู่ได้นำไปใช้เนอะ

เพราะเจอมากับตัวเองแล้วแบบ...จ้าาาาาาาาาา ชั้นจะบ้าตายแล้วจ้าาา

--- Sources สำหรับ research , journal ต่างๆ -----

https://www.emeraldinsight.com/

ส่วนตัวชอบเว็บนี้เพราะมี journal เยอะดี

https://ieeexplore.ieee.org/Xplore/home.jsp

https://www.sciencedirect.com/

https://www.ebscohost.com

https://scholar.google.co.uk

**หมายเหตุ : อันนี้ใช้หาเป็นตัวพื้นฐานค่ะ จริงๆก็ใช้ได้

แต่ตอนเขียน Reference เนี่ย เราต้องใช้จากตัว Journal ต้นฉบับเท่านั้น

ห้ามเขียน Ref ว่ามาจาก Google Scholar นะ

https://www.warc.com/

บทความด้าน business/ research/ marketing ที่น่าสนใจ

สำหรับการหาตัวอย่าง ในส่วนวิชา Marketin & Business 

เราใช้ข้อมูลได้จาก Research Agency เช่น Mintel หรือ European

เว็บพวกนี้ส่วนใหญ่ค่า Research ต่อหนึ่งงานแพงโคตร ถ้าใครหาไม่เจอ

ว่าจะเข้าตรงไหนอะไรยังไง ไปถามที่ห้องสมุด หรือ Student Admin ของมหาลัยตัวเองได้เลย

https://locate.coventry.ac.uk/

(เฉพาะมหาลัย Coventry เท่านั้น!!)

สามารถ Online Access หรือจะไปอ่านที่ห้องสมุดก็ได้ 

ในเว็บมีบอกชั้นและ Shelf ให้พร้อม รวมถึงหน้าตาหนังสือด้วย

อีกอย่าง สามารถเข้าหา Sources ได้เลยทันทีด้วยนะ ไม่ต้องเสียเวลาใช้ Google Scholar

เลือกได้ว่าจะค้นหา Books, Journal หรือ Articles Search

==============================================================

การอ่านหรือดาวน์โหลด บทความ (.pdf)

ถ้าเราไม่ log-in ส่วนใหญ่จะเข้าไปดาวน์โหลดหรืออ่านเนื้อหาทั้งหมด ของ journal ไม่ได้

ปกติแล้วมหาลัยจะโคกันกับเว็บ Databaseเหล่านี้

ซึ่งตอนเรา log-in ให้มองหาคำว่า “Shibboleth”

พอเลือกอันนี้ปุ๊ปบางทีจะมีตัวเลือกมาให้เลือกอีกว่า 

ระดับการศึกษา หรือหน่วยงานของเราเข้าข่ายอันไหน

ก็เลือก University ไป ไม่ก็ UK High Education จากนั้นเลือกมหาลัยของเรา

และ ก็ทำการ Log-In ด้วย Username - Password  นักศึกษาของเรา

จากนั้นก็จะสามารถเข้าไปอ่านได้เกือบทุกอันเจ้าค่ะ แต่บางเว็บพวก e-book อาจจะไม่ได้

หากเราไม่ได้ใช้ user นักศึกษาของมหาลัยจะเกิดอะไรขึ้น

1. เสียตัง ซื้อบทความ (ซึ่งไม่จำเป็นเลย)

2. เข้าไปดูไม่ได้เจ้าค่ะ

3. โหลด full PDF ไม่ได้

Reference : Harvard Style

https://www.citethisforme.com

หลายคนอาจจะขี้เกียจมานั่งเขียน Reference เองทุกครั้ง

ใช้เว็บนี้เลือกประเภท แหล่งที่มาของข้อมูล เช่น บทความ, หนังสือ, เว็บไซต์

กรอกรายละเอียด จากนั้นระบบก็จะสร้าง Reference แบบ Harvard Style มาให้เจ้าค่ะ !

สะดวกงดงาม นะจ้ะ :)

การสแกนดูว่า resource นี้ใช้ได้หรือไม่ 

กับ Topic ที่เรากำลังทำ

1. อ่าน Abstract ของบทความนั้น (short summary) 

2. ดูหัวข้อ (main heading) ทั้งหมด ว่ามีไรบ้าง

3. อ่านประโยคแรกของแต่ละ paragraph (หา topic sentense) 

4. อ่าน Conclusion (เพื่อดูบทสรุปว่าผลลัพธ์สุดท้ายเป็นยังไง)

Reference : Selective Reading Evaluate academic article in 30 minutes, Dr. Anne B and Dr. Anvika K., 2016, Coventry University, 2016

.

.

.

สิ่งสำคัญ คือ เราต้องรู้จักวางแผน !!!

No one night miracle นะ บอกเลย เพราะบางคณะ แต่ละวิชาจะให้งานเยอะมาก

แล้วส่งงานติดกันหมดเลยหลายวิชา เพราะฉะนั้น จะมาปั่นตาเหลือกเอาทีหลัง

ตาณขอเตือนเลยว่าคุณจะเหนื่อยมาก ลำบากและเหนื่อยก่อนคนอื่นเถอะ

เราจะสบายก่อนคนอื่น ตอน deadline เราก็จะไม่ walking dead นะจ้ะ

ตาณเข้าห้องสมุดเกือบทุกวันอ่ะ เข้าไปทำงาน เพราะรู้ตัวว่าอยู่ห้องแล้วจะไม่ได้ทำ

เพราะฉะนั้นคุณต้องรู้จักตัวเอง รู้ว่า lifestyle การทำงานเราเป็นแบบไหน

เราจะได้วางแผนตัวเองได้ถูก และอย่าลืม เปิดเทอมมา ต้องดู course outline ทุกวิชา

เพราะมันจะบอกว่าคุณต้องส่งงานอะไรยังไงบ้าง !!!

.

.

.

ใครมีปัญหาหรืออยากปรึกษาอะไรก็เมลล์หาตาณได้นะ

kanta.swnk@gmail.com ถ้าพอช่วยไรได้ก็ยินดีฮะ

ยกเว้นให้ทำ coursework 55555555555