ฮ่าๆๆๆ หลังจากดองบล็อกได้ที่แล้ว หวานๆ เค็มๆ กำลังดี
ก็ได้ฤกษ์มาอัพบล็อกดีกว่า... ขุดเอาเรื่องเก่าๆ มาอัพ อิอิ

วันนี้รักสัตว์.. เพราะฉะนั้น เอาเรื่องเที่ยวที่ไปดูการให้อาหารนกกระทุงมาอัพดีกว่า

จะมีที่ไหนเล่า... ถ้าไม่ใช่ the entrance ที่ได้ชื่อว่าเป็น
'the pelican capital of australia' เชียวนะ สิบอกให้...
ตื่นแต่เช้า ลัลล้า.. เตรียมอาหารการกิน (ประหยัดกว่าซื้อ)
มุ่งหน้าขึ้นเหนือ สู่แถบ cental coast ของรัฐ new south wales
ใช้เวลาแป๊บเดียวก็ถึงล่ะ อยู่ไม่ไกลมากเท่าไหร่จากซิดนี่ย์
อากาศก็พอเย็นๆ แต่ลมพัดแรงชะมัด..
แถวนี้จะมีทะเลสาบใหญ่บิ๊กบึ้ม ชื่อว่า tuggerah lake
โดนโอบล้อมจากผืนแผ่นดิน มีทางออกเชื่อมทะเลติ๊ดเดียว
ไอ้ตรงนี้แหละที่การแสดงให้อาหารนกกระทุง (pelican feeding) จะเริ่มต้นขึ้น





การแสดงนี้มีทุกวันตลอดปี ไม่มีหยุด ก็นะ... หยุดก็หิวจิ
เวลาเดียว บ่ายสามโมงครึ่ง...
เหตุที่ต้องมีการแสดงนี้ขึ้นมา ไม่ใช่ว่าจะไว้ใช้ดึงดูดนักท่องเที่ยวอย่างเดียวนะ
แต่ว่าเหตุผลก็คือว่า เผื่อมีนกบาดเจ็บ จะได้จับมารักษาซะ (เป็นคนดีจิงๆ น่านับถือ)

เนื่องจากว่าเราไปถึงกันเร็ว... ก็เลยนั่งๆ นอนๆ เดินเที่ยว
กินลมชมวิวไปทั่ว





ที่นี่มีนกกระทุงเยอะจริงๆ ด้วยแหละ จับกลุ่มกันเป็นฝูง
ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง เพิ่งเห็นตัวจริง ก็คราวนี้แหละ ตัวใหญ่กว่าที่คิดเยอะเลยอ่ะ
ปากก็แหลมมากๆ เกิดโดนจิกขึ้นมานี่คงเอาเรื่องเหมือนกันนะ





ที่ชอบอยู่อย่างเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวที่ออสเตรเลียก็คือ
เขาจะจัดบริเวณที่ท่องเที่ยวให้น่าเดินเล่นอ่ะ มีสวนตรงนี้นิด
มีการตกแต่งตรงนี้หน่อย ทางดงทางเดินก็ทำอย่างดี





นอกจากนั้นก็พยายามจะส่งเสริมสถานที่ท่องเที่ยวนั้นๆ
โดยการจัดการแสดงบ้าง ออกร้านบ้าง เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว
อย่างวันนี้ก็เป็นการแสดงดนตรีของทหารเรือ(มั้ง)
ไม่ค่อยได้สนใจหรอก แดดมันร้อนอ่ะ.. แค่เดินไปดูๆ แล้วก็ถ่ายรูป





พอใกล้ได้เวลา.. ก็เริ่มไปจับจองที่นั่ง
มันจะเป็นลานครึ่งวงกลมเล็กๆ เว้นที่ตรงกลางไว้สำหรับพวกนกๆ โดยเฉพาะ
พวกนกๆ นี่ก็รู้เวลานะ พอสามโมงกว่าๆ ก็เริ่มออๆ เข้ามากันละ
ยืนกันหน้าสลอนเลยทีเดียวเชียว





เมื่อได้เวลาเจ้าหน้าที่ก็จะค่อยๆ โยนปลาไปทีละตัว
ตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง เพื่อให้ได้กินกันครบ
ระหว่างนั้น ก็จะมีเจ้าหน้าที่อีกคนคอยดูว่า มีนกบาดเจ็บหรือเปล่า
ก็จะพยายามแยกมันออกมา เพื่อให้อาหาร จะได้ไม่ต้องแย่งกะตัวอื่น





ให้กันสักพัก ประมาณครึ่งชม. ได้มั้ง (ไม่ได้ดูเวลาอ่ะ)
ระหว่างนั้นก็มีการรับบริจาคสำหรับกองทุนพิทักษ์นกกระทุง(เดาเอา)
กิจกรรมนี้ได้รับการสนับสนุนและส่งเสริมโดยธุรกิจแถวๆ นั้นแหละ
มิใช่จากรัฐบาลแต่อย่างใด (ฟังมาอีกที ผิดถูกไม่รู้นะ อิอิ)
แต่เราว่า มันก็คงจะ น้ำพึงเรือ เสือพึ่งป่า แหละ
ได้กิจกรรมนี้ดึงดูดนักท่องเที่ยว คนมาเยอะ ร้านค้าก็น่าจะขายดีขึ้น





เสร็จจากงานนี้ ระหว่างทางกลับบ้าน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
ก็จัดการแวะอีกที่ท่องเที่ยวซะเลย งานนี้ไปดูประภาคารกัน...

ชื่อว่า norah head lighthouse นะ.. อยู่ไม่ไกลจาก the entrance เท่าไหร่
เป็นประภาคารที่สร้าง(หมายถึงมีความคิดให้สร้างนะ) โดย edward hargraves
เหตุเพราะมีเรือล่มมากมายเหลือเกินในบริเวณนี้
ก็เลยสร้างซะ อ้อ.. เขาเป็นเจ้าของที่ดินด้วยแหละ เรื่องของเรื่อง เลยสร้างได้





ตัวประภาคารสร้างตั้งแต่ปี 1903 แล้วล่ะ เพิ่งครบร้อยปีไปไม่กี่ปีก่อนนี่เอง
เป็นประภาคารสุดท้ายที่สร้างในรูปแบบของ james barnet
โดยใช้คอนกรีตบล็อกหล่อสำเร็จ ก่อจากฐานแล้วค่อยๆ สร้างสูงขึ้นไป





เดินลงมาตามทางเดินเข้าสู่ตัวหาด..
โอ้แม่เจ้า.. สวยอ่ะ.. ไม่ได้สวยในแง่น่าเล่นนะ
แต่ว่าสวยแบบ.. โบราณๆ อ่ะ เหมือนสมัยโลกล้านปี





มันเป็นหาดทรายที่มีหินเป็นก้อนบ้าง เป็นแผ่นบ้าง สลับไปสลับมา
แต่ละก้อน แต่ละแผ่น เป้งๆ ทั้งน้าน.. ยื่นเข้าไปในทะเล
สลับกับแอ่งน้ำ ที่มีตะไคร่จับเต็มพรืดไปหมด..
ไม่แปลกใจเลย ทำไมเรือถึงได้มาอับปางแถวนี้
ก็หินเพียบซะขนาดนี้





วิวมันกว้างมาก ไกลสุดลูกหูลูกตา
สเกลของหินก็ใหญ่มาก.. เรือก็ไม่มีสักลำ คนก็ไม่มี
เลยทำให้เหมือนหลุดไปอยู่หาดยุคดึกดำบรรพ์จริงๆ นะ...





ชอบจิงๆ เลยอ่ะ.. นี่ถ้าไม่ติดว่าแดดแรงจนตัวดำนะ..
จะสำรวจให้เยอะกว่านี้...
แต่คิดไปคิดมา.. แค่นี้แหละ พอแล้ว กลับบ้านดีกั่ว อิอิ

Create Date : 29 มีนาคม 2550
Last Update : 4 พฤษภาคม 2550 18:13:26 น.		10 comments
Counter : 710 Pageviews.
Share Tweet