[[ Once Upon A Time ]]
|
|||
เด็กน้อยคนหนึ่ง
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งปลูกดอกไม้สวยเอาไว้ในกระถาง
เธอบอกกับคนอื่นว่า วันหนึ่งต้นไม้จะออกดอกสวยงาม มีคนถามเธอว่า " รู้ได้ยังไง " เธอตอบกลับไปว่า " ดูจากภาพซองใส่เมล็ดพันธ์สิ " ต้นไม้เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ลำต้นเเข็งแรง ใบเขียวมันปลาบ นั่นเพราะความใส่ใจของเด็กน้อยคนนั้นที่เฝ้ารดน้ำพรวนดินทุกวัน เติมปุ๋ย และนั่งคุยกับมันอย่างใส่ใจ อยู่มาวันหนึ่งต้นไม้เริ่มออกดอก เด็กน้อยดีใจ แต่อีกใจก็ไหวหวั่น กลัวว่าวันนึงเมื่อดอกไม้บานแล้วมันจะร่วงโรยเหี่ยวแห้งไป เธอนั่งมองดอกตูม ๆ ดอกนั้น น้ำตาคลอพร้อมรอยยิ้ม เธอจินตนาการไปถึงวันที่ดอกไม้บานและจินตนาการไปไกลกว่านั้น ในชั่วอึดใจเธอหยิบกรรไกรขึ้นมา ตัดดอกไม้ตูม ๆ ดอกนั้นทิ้งไป ฉึบ !! เธอไม่เคยเห็นดอกไม้ร่วงโรย เหี่ยวแห้ง จากไป แต่.. เธอก็ไม่เคยเห็นดอกไม้บานอย่างสวยงามเช่นกัน  เข้าเวรดึก กึก กึก
วันนี้ฮั้วมีเวรดึกค่ะ
แต่ปกติแล้วฮั้วไม่เคยนอนกลางวันเลย ชีวิตประจำวัน จะนอนประมาณเที่ยงคืน แล้วก็ตื่นเจ็ดโมงเช้า เข้างานแปดโมงเนาะ พอเข้าเวรได้ การนอนก็เปลี่ยนแปลงไป เพราะเวรดึกคือ 24.00 - 8.00 น. แล้วเภสัชกรจะต้องมาทำงานต่อตอนกลางวันอีก คือ 9.00 - 16.00 น. หากไม่นอนมาก่อน กลางวันจะเบลอมาก ฮั้วเองก็แอบเบลอละ เพราะว่ามันไม่ชินกับการนอนไม่เป็นเวลาแบบนี้เลย วันนี้ก็เลย บ่น ๆ ในเฟซบุ๊ค ระบายเรื่อยเปื่อยคะ ... ตื่นแร้วววคร้าา เตรียมพร้อมเข้าเวรแล้ว โย้เย่ๆๆๆๆๆ คนไข้สองราย มาด้วยอาการ dyspepsia and cystitis buscopan ขายดีอีกแร้วว คนไข้กระหน่ำมากันเยอะมากกกกกกกกก ผ่านไปชั่วโมงครึ่ง เจอไปเปน 10 case ละ คืนนี้เภสัชกรฮั้วจัง คงไม่ได้นอน ห้าๆๆๆๆๆๆ ฮั้วตาปรือแล้วอ่า เมื่อกี๊จ่ายยาผิดด้วย เค้าสั่ง adalat 10 mg stat* ฮั้วจ่ายไปแค่ 5 mg เฉยเลยย เบลออออออออ ... ฮือออออ อยากนอนแร้วว แม่ข๋าา หนูง่วง ทำงานวันละ 16 ชั่วโมง หัวเป็นเกลียว ตัวเป็นน๊อตแล้ววว!! สองเดือนที่ผ่านมา เราทำอะไรไปบ้างนะ
สวัสดีคะ ..
ฮั้วห่างหายจากการเขียนบันทึกไปนานมากเลย ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ และ รอผลการสอบใบประกอบวิชาชีพเภสัชกรรมโน่นแนะเนอะ ตอนนั้นชีวิตอยู่บนพื้นฐานของความระทึก และตื่นเต้นอยู่ตลอดทุกวันเลย หลังจากการทำข้อสอบไปเราก็รู้ตัวเองว่าทำไม่ค่อยได้ และความหวังที่จะผ่านก็ริบหรี่ แทบหมดหวัง แต่ด้วยอานิสงค์ของอะไรก็ตาม ที่ทำให้วันนี้ฮั้วได้กลายเป็น " เภสัชกร " อย่างเต็มตัว ฮั้วก็ขอขอบคุณคะ .. หลังจากวันที่ 5 เมษายนชีวิตฮั้วก็เปลี่ยนไป จากวัยนักศึกษามาเป็นวัยทำงานเต็มตัว อันที่จริงฮั้วเริ่มต้นทำงานด้วยความไม่พร้อมเลย เพราะไม่ได้กลับนครศรีธรรมราชเพื่อเตรียมของ ไม่มีอะไรติดตัวเลยนอกจากเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดที่ซื้อใหม่เพื่อให้ไปก่อนระหว่างรอแม่ส่งมาให้ ไม่มีแม้แต่โน๊ตบุ๊ค ไม่มีเพื่อนเก่า ไม่มีครอบครัว ไม่มีคนรู้จัก แต่ความเป็นจริงของคนเราก็คือ เราจะพร้อมสูงสุดต่อเมื่อเราลงมือทำ จริงป่ะละ ! หากรอแค่ว่าตัวเราพร้อมก่อนแล้วค่อยเริ่ม เราก็คงเริ่มต้นช้ากว่าคนอื่น ... จากนั้นฮั้วมีโอกาสได้ไปอบรมข้าราชการที่เพชรบุรีกับเพื่อนๆๆอีกร้อยกว่าชีวิตที่นั่น ทั้งอาชีพแพทย์ เภสัช ทันตะแพทย์ ขอขอบคุณกิจกรรมนี้ ที่ทำให้ฮั้วมีความพร้อมเพิ่มขึ้น นั่นคือฮั้วมีเพื่อนในชีวิตจริงขึ้นมาหลายคน หลายหลากข้อคิดดีดีที่ได้จากการอบรมในครั้งนี้ ทัศนคติดีดีเกิดขึ้นกับเรา ขอบคุณทีมพี่เลี้ยง และเพื่อนๆ ที่ทำให้ประสบการณ์ชีวิตใน 12 วันของฮั้ว happy มาก ได้เวลากลับโรงพยาบาลเพื่อเริ่มต้นงานเต็มตัว ฮั้วเริ่มต้นจากการฝึกงานในห้องยา OPD ( คือผู้ป่วยนอก) ก่อนคะ เพราะมันง่ายกว่า ไม่ซับซ้อน แค่เช็คยาและก็จ่ายยาให้ผู้ป่วย พร้อมกับลงบันทึกเราเท่านั้นหลังจากนั้นฮั้วก็มาประจำที่ห้องยาผู้ป่วยใน ( IPD ) คะ ความแตกต่างระหว่างการฝึกงานและการทำงานจริงก็คือเราต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น เพราะทุกครั้งที่เราจ่ายยาคนไข้ไป นั่นหมายความว่ามีชื่อเราห้อยท้ายเขาอยู่ หากผิดพลาดขึ้นมา .. เราก็คงแก้ตัวอะไรไม่ได้ ความผิดที่เคยทำได้ตอนฝึกงาน มาตอนนี้เราพลาดไม่ได้เเม้เพียงเล็กน้อย ... ฮั้วชอบการทำงานในโรงพยาบาลอย่างนึงตรงที่ที่นี่สอนให้ฮั้วรู้จักโลกของความเป็นจริงมากขึ้น ในสังคมของเราจริงๆมีหลายสิ่งที่เราไม่ได้พบเจอ ที่นี่มีทั้งคนที่ด้อยโอกาสในการรักษาพยาบาล คนที่ไร้ญาติ คนที่น่าสงสารอีกมากมาย ผู้ป่วยเหล่านี้ทำให้ฮั้วรู้สึกว่าตัวเอง " โชคดี " โชคดีที่เราไม่ต้องลำบากอย่างเขา โชคดีที่เราไม่ได้ขาดโอกาสอย่างเขา และที่สำคัญ เค้าทำให้ฮั้วอยากทำสิ่งดีดีเพื่อตอบแทนกับสิ่งดีดีที่เราได้รับมาตั้งแต่เกิด คนไข้หลายคนไม่มีทางเลือก ในขณะที่สถานที่เดียวกันก็มีหลายคนที่ได้รับทางเลือกที่ดีที่สุดไป โอกาสของคนเราไม่เท่ากันจริงๆ ฮั้วได้แค่หวังว่าสักวันเราจะมีอะไรพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น ... แม้การทำงานจริงของฮั้วจะไม่เหมือนกับที่ฮั้วอยากทำในตอนแรกนัก แต่ฮั้วก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นทางเดินที่ผิดพลาดนะ เมื่อเราเสียความฝันของเราไป เราก็ได้อะไรมาตอบแทนเหมือนกัน เพราะสิ่งที่เจอในทุกวันนี้ ฮั้วถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตที่หาซื้อไม่ได้ตามตลาด .. ฮั้วเลือกรับราชการเพราะมันคือความฝันของแม่ แม้ตัวฮั้วเองจะอยากทำด้านการตลาดมากกว่าก็ตาม แม้วันนี้เราจะไม่ได้เดินตามฝันของตัวเอง แต่การเดินตามฝันของแม่ก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกอึดอัด อย่างน้อยเราก็ทำให้คนที่เรารักและรักเรา " ยิ้มได้"  วันเกิดครบรอบ 23 ปีคะ
เช้าของวันที่ 8 กันยายนคะ
ฮั้วตั้งใจลุกขึ้นมาตักบาตร ก็เลยบอกน้องเมทรูมทั้งสองคนไว้ว่า " ปลุกพี่ฮั้วด้วยนะ พี่กลัวตื่นไม่ทันจังเลย " พอตี 5.15 น้องหยกก็มาปลุกฮั้ว ฮั้วลุกขึ้น และก็ล้มลงนอนต่อ น้องหยกหันมามองอีกที พร้อมกับยิ้มนิดๆๆแล้วพูดว่า "พี่ฮั้วอย่าเพิ่งนอนต่อสิค่ะ ตักบาตรก่อน " .. ฮ่า น้องจับตามองแบบนี้ฮั้วเลยทำอะไรไม่ได้ละ เลยแก้ผ้าไปยืนหลับในห้องน้ำต่อ ฮี่!!!!!!!!! พอเวลาประมาณ 6 นาฬิกา ฮั้วก็ตักบาตรคะ แต่ด้วยความที่ฮั้วโลภมาก อธิฐานขอพรซะยาว พระมายืนรอนานแล้วจนฮั้วเกรงใจ ..แฮ่... จากนั้นฮั้วก็บอกว่า วันนี้วันเกิดค่ะ แล้วก็รับพร .. หลังจากนี้ฮั้วก็ใช้ชีวิตวัยเรียนตามปกติ จนถึงเที่ยงตรงก็เป็นเวลาพัก ฮั้วยืมรถนัทไปที่ไปรษณีย์เพื่อที่จะส่งของให้แม่ .. (แต่ฮั้วยังไม่ได้บอกแม่หรอกนะ ก็ฮั้วอยากให้แม่ตื่นเต้นนี่นา ) เวลาประมาณบ่ายสาม ฮั้วเดินตุ่มๆๆขึ้นหอ มาถึงชั้นสี่แล้วเชียว( หอฮั้วอยู่ชั้น 5 ค่ะ ) พี่พนักงานก็บอกว่า ยังขึ้นไม่ได้นะคะ ลงแว๊กอยู่ ค่อยเดินขึ้นมาใหม่ตอนบ่ายสามครึ่งนะ ฮั้วก็พยักหน้าแล้วเดินลงไปใต้หอดังเดิมคะ นึกขึ้นได้ว่าฮั้วจะถวายสังฆทานคะ เลยเปลี่ยนทิศทางตัวเองไปยังโลตัสเพื่อที่จะซื้อชุดสังฆทาน ระหว่างทางที่เดินจากหอไปโลตัส ฮั้วก็โทรหาแม่ แล้วพูดว่า " HAPPY BIRTHDAY " แม่ฮั้วบอกว่า " ยังก่อน ๆๆ ไม่ถึงเวลา แม่กะจะโทรหาตอน 16.11 น. จะได้ตรงวันเกิดของฮั้วจริงๆ " .. นี่ละ แม่ของฮั้ว ผู้หญิงคนที่จดจำรายละเอียดของฮั้วได้ดีทุกอย่างโดยที่ฮั้วไม่เคยร้องขอ แม่อวยพรฮั้ว ฮั้วบอกรักแม่ จากนั้นก็ขอคุยกับป่ะป๊าต่อค่ะ " ป๊า วันนี้วันเกิดฮั้วนะ " ฮั้วพูด " เอ้อ " ป๊าฮั้วตอบรับสั้น ๆๆ จากนั้นฮั้วก็พูดในสิ่งที่อยากจะพูดมาตั้งนาน ฮั้วพูดว่า " ป๊า ฮั้วขอโทษนะ ถ้าที่ผ่านมาฮั้วเคยทำไม่ดี ทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจอ่ะ ป๊าอภัยให้ฮั้วใช่มั้ย ๆๆ " .. ป๊าตอบว่า " ป๊าอภัย และป๊าไม่โกรธฮั้วด้วย " ตอนนี้เสียงฮั้วเริ่มสั่น เป็นเพราะ ฮั้วไม่เคยได้พูดแบบนี้กับป๊าตรงๆๆ ไม่เหมือนกับแม่ที่ฮั้วคุยกันจนเป็นปกติ แต่กับป๊า ฮั้วรู้สึกว่าฮั้วเขิลจังอ๊ะ " ป๊า รักฮั้วไม๊ ?? " ฮั้วถาม " รัก " ป๊าตอบ ( โดยที่ไม่ต้องใช้เวลาคิดเลย ) .. " ฮั้วก็รักป๊านะ " เสียงฮั้วสั่น น้ำตาคลอ แต่ฮั้วมีความสุขจัง.. แม่ถามฮั้วว่า ฮั้วพูดอะไรกับป๊านะ เห็นป๊าน้ำตาซึม ฮั้วเล่าให้แม่ฟัง และแม่ก็เงียบไปเล็กน้อย แหะ ๆๆ ฮั้วอยากทำให้ตัวเองเป็นลูกที่ดี ฮั้วไม่อยากมีบาปติดตัว แม้ว่าเราจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ฮั้วอยากเป็นพี่ที่ดี เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับน้องเต้และน้องต๊อกในอนาคต ฮั้วอยากให้ลูก ๆ ทุกคน ไม่อายที่จะบอกรักพ่อและแม่ " เราไม่เคยเจ็บเพราะมีแม่ แต่แม่เคยเจ็บเพราะมีเรา " ประโยคนี้ เป็นประโยคเตือนใจฮั้วเสมอ .. ฮั้วรู้ว่า วันนี้ ฮั้ว ป๊า และแม่ มีความสุข สุขที่เราได้ขอโทษ สุขที่เราได้บอกรัก และสุขที่เราได้ทำสิ่งดีดีให้คนที่เรารักและรักเรามีความสุข.. ฮั้วจะเป็นเด็กดีนะคะ ข้อคิดดีดีจากพี่ๆฝึกงานค่ะ
คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตการทำงาน มันไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย
เราอาจจะรับรู้แค่เค้าเป็นคนเก่ง เป็นคนที่ประสบความสำเร็จ ได้รับการยอมรับ ได้เลื่อนตำแหน่ง ได้เงินเดือนสูงๆๆ แต่เราไม่เคยรู้เลย ว่าพี่เค้าต้องทนรับกับภาวะกดดันอะไรมาบ้าง ต้องผ่านงานเครียด ๆ มาเยอะแค่ไหน ต้องโดนคำกล่าวตักเตือนจากหัวหน้าเยอะมากมายเพียงใด และที่สำคัญ คือ เราไม่เคยรู้เลย ว่าพี่เค้าต้องพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลา และต้องคิดแก้ปัญหาต่างๆเหล่านั้นด้วยตนเองมาด้วยความยากลำบาก พี่พูดว่า : ปัญหาสำคัญของคนส่วนใหญ่คือไม่รู้จักที่จะคิดให้แตกต่าง เราเคยแค่ทำตามกันมา แต่เราไม่รู้เลยว่าทำไปแล้วได้อะไร เราจะต้องหัดคิดบ่อย ๆๆ คิดแตกต่าง แม้คนอื่นจะมองว่าเราบ้า แต่เราก็จะต้องคิดเยอะๆ แล้วเราจะฉลาดขึ้น .. พี่พูดว่า คนเราทำอะไรก็อ้างคำว่า " เผื่อ " มาโดยตลอด เราเลือกเรียนแผนวิทย์ - คณิต ตอนมัธยมปลาย ทั้งที่ยังไม่รู้เป้าหมายคณะที่จะเอนทรานซ์ นั่นเป็นเพราะ เราคิดว่า " เผื่อได้ใช้ " เราซื้อมือถือรุ่นใหม่ อัพเดทที่สุด มี application ต่างๆ มากมาย เพียงเพราะคิดว่า" เผื่อได้ใช้ " เรา " เผื่อ "มาตลอดเวลา จนลืมคิดไปว่า เวลาที่เหลืออยู่ของเรามันน้อยลงทุกที นั่นสินะคะ! ทำไมฮั้วไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลยนะ " มันจะดีแค่ไหนนะ หากเราเลือกทางเดินที่ใช่ ให้ตัวเองได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ?? " |
ที่คาดผม
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Link |
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
