Bloggang.com : ลายเส้นหลังเขา - ปลาระเบิดฝันไกล : ต้องมีสักวัน......... ต้องมีสักวัน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

ปลาระเบิดฝันไกล : ต้องมีสักวัน......... ต้องมีสักวัน

สวัสดีครับทุกๆ ท่าน

อยากให้อ่านก่อนเพราะรูปเยอะ กลัวว่าจะโหลดนานจนรอไม่ไหว
ไหนๆก็เข้ามาแล้วก็อ่านกันเสียหน่อย นะจ๊ะ....

วันนี้ฤกษ์ดี มีสก๊อยมายิ้มให้ เลยขอเอางานขีดๆ เขียนๆ เล่นๆ
ที่ทำไว้อยู่เนื่องๆ เมื่อมีเวลาว่างมาให้ดูกัน

อาจจะไม่ค่อยเข้าท่า เข้าทางเท่าไหร่ อันนี้ต้องทำใจ เพราะคนวาดมันมีฝีมือแค่นี้

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า ผมมีชื่อในโลกอินเตอร์เน็ตอยู่สองชื่อ

ชื่อแรกคือ ป_ปลาระเบิด(เกร็ดกระจาย)
บางเวปผมใช้อย่างย่อว่า PLARABERD

ส่วนอีกชื่อเป็นชื่อที่ใช้ในเวปพันทิพ
เนื่องจากเคยสมัครชื่อแรกไปแล้วแต่ไม่รู้เป็นหอกอะไร
ชื่อแรกใช้ไม่ได้ เลยต้องมานั่งคิด นอนคิดชื่อใหม่อยู่หลายวัน

คิดจนไข่บวมจนได้ชื่อ ลายเส้นหลังเขา มาใช้จนได้
อันที่จริงผมชอบชื่อนี้นะ

ดูบ้านนอก เหมาะกับหนังหน้าอันกันดาลของผมดี
แถมลายเส้นของผม ยังดูถ่อยอีกตะหาก

แต่ก็เอาน่า ไหนๆ ก็วาดมาแล้ว และทำใจเอามาให้ดูแล้วก็ทนๆ ดูเอาหน่อย

อยากจะบอกอะไรอย่างหนึ่งก่อน

การเขียนรูปในแบบของผมนั้น หลายท่านอาจเห็นว่า ลอกงานนู้นมา งานนี้มาบ้างพอเป็นกระไสย

ต้องบอกตามตรงว่า ผมเป็นผู้ศึกษาลายเส้น หาใช่ครีเอทีฟนะครับ
ฉะนั้นหากเห็นว่างานของผมบางชิ้น บางอันมันไปคล้ายกับงานที่ท่านเห็น
ท่านจงอย่าแปลกใจและคิดมิดี มิร้ายกับผม

เพราะผมคงเห็นเหมือนท่านเห็นแหละครับ เพราะเราต่างก็มีตา 1 คู่ ขา 2 ข้างเหมือนกันจริงไม๊....

ในงานเขียนบางชิ้นหากเราเห็นว่าผู้สร้างสรรค์ผลงานจับงานนู้นมานิด งานนี้มาหน่อยแล้วเอามารวมกันแล้วล่ะก็...

ก็อยากให้นึกเสียว่าเขาฉลาดในการเอารายละเอียดต่างๆ มาใส่ในงานเขาได้
มิใช่การลอกเลียนแต่อย่างใด

หากคิดว่าเขาลอกเลียนนั้นอาจไม่ผิด แต่ก็ไม่ถูกต้องเสมอไป
เนื่องด้วยศิลปะนั้นเป็นการลอกเลียนและสร้างสรรค์ไปในแนวทางเดียวกัน

หากจะไม่ให้ลอกเลียนเลยนั้น ท่านอาจจะไม่เห็นแม้กระทั้งรูป คน สัตว์ สิ่งของ หรือยาหม่อง....

งานศิลปะที่ดี มิจำเป็นต้องคิดใหม่ทำใหม่ แต่เป็นการทำ ให้ออกมาดี และสามารถรับใช้สังคมหรือสื่ออารมณ์ต่อผู้ชม
นั่นจึงจะเป็นงานศิลปะที่ดี มีคุณค่ามากกว่างานศิลปะทีใช้ปาก มากกว่ากำลังสมอง จริงไหมครับ

โดยส่วนตัวแล้วผมชื่นชอบการเขียนรูปในสไตล์ไทยประยุกต์<<<หมายถึง พยายามให้เป็นไทยนิดๆ นะจ๊ะ

ไทยประยุกต์นี้ มิใช่ไทยเดิม ฉะนั้นทั้งเครื่องทรงต่างๆ อย่าเอาของจริงมาอ้างอิงเป็นอันขาด
เพราะมันจะทำให้ท่านชมรูปอย่างไม่เป็นสุข เนื่องจากผีอีช่างติ กับผีอีช่างจับผิด จะเข้าสิงท่านในบัดดล

เสพงานศิลปะอย่างล่องลอย ปล่อยตัวสบายๆ ไม่ต้องเกร็ง ดูไปเพลินๆ พร้อมที่จะเสพรับความงามของมัน

มิใช่ชมเพื่อติ-เตียน จับผิด แบบนั้นไม่ดี ศิลปินนะ ไม่ใช่นักการเมือง....

ท่านอาจจะชอบหรือไม่ อันนั้นมันอยู่ที่ตัวท่าน แต่มันก็ไม่อาจทำให้อะไรดีขึ้น

แต่ก็ใช่ว่าจะติเตียนอันใดมิได้เพียงแต่ว่าอยากให้ชมอย่างมีสติ ไร้ความอคติทั้งปวง

ติเพื่อก่อ อันนี้ผมชอบ แต่ติเพื่อกวน อันนี้รับไม่ค่อยได้แถมไอ้การติแบบหลังนี่พบบ่อย

บ่อยจนทำให้หลายๆ คนเลิกเขียนรูปแล้วหันไปเอาดีทางขับรถแท็กซี่ก็มีอยู่หลายคน

งานเขียนของผมส่วนใหญ่จะเป็นงานลายเส้นเสียมากกว่างานลงสี เนื่องจากมีปัญญาเพียงเท่านี้
หรือเรียกง่ายๆ ว่าจน+ขี้เกียจ

ผมชอบงานลายเส้นมากกว่า แถมมันสะดวกกว่างานสีด้วย
ในตอนเด็กๆ ใครถามผมว่าอยากเป็นอะไร ผมมักจะตอบเสมอว่า
“อยากเป็นนักเขียนการ์ตูน”

แต่เมื่อเวลาผ่านไป รวมถึงประสบการณ์ชีวิตได้สอนผมว่า

ความฝันกับความจริงมันเป็นสิ่งที่เหมือนจะเส้นขนานกันเสมอ ถ้าพ่อ-แม่คุณไม่รวยล้นฟ้า....

เมื่อผมแก่ขึ้น ผมได้เรียนรู้ว่า การเป็นนักเขียนการ์ตูน มันเป็นแค่ความใฝ่ฝันของเด็กชายปลาระเบิดเมื่อสิบกว่าปีที่ผ่านมา

ผมพยายามอย่างที่สุดแล้ว ที่จะเผยแพร่งานเขียนของผม แม้จะไม่ได้เป็นนักเขียนการ์ตูน
แต่ผมก็สามารถเขียนการ์ตูนได้.....

ผมไม่จำเป็นต้องเป็นนักเขียนการ์ตูนเลย
เพราะอะไรที่มันทำเพื่อหาซื้อข้าวสารมากรอกปากเรา
มันมักจะไม่สนุกเอาเสียเลย.....

ผมไม่ได้เป็นนักเขียนการ์ตูน แต่ผมก็สามารถเขียนการ์ตูน และมีความสุขกับมันได้

ไม่ต้องมานั่งคิดว่าจะเขียนเรื่องอะไร กี่หน้า จะคุ้มไหม จะโดนเขาไล่ออกเมื่อไหร่

เขียนรูปในแบบของผมจึงหาใช่การเขียนเพื่อเลี้ยงตัวเอง
แต่มันเป็นการเขียนเพื่อสนองตัวเอง…..ก็เท่านั้น

แต่หากสักวัน ฝันได้เป็นจริงสักครึ่ง
มีหนังสือที่รวมงานเขียนของเราสักเล่ม
ผมว่ามันก็ดีเหมือนกันนะครับ
อย่างน้อยๆ ก็จะได้รู้ว่า

เกิดมาแล้วไม่เสียชาติเกิด.....

เขียนจนมันมือมามากแล้ว
ถึงเวลาที่ท่านจะได้ทัศนางานเขียนกรังๆ ของผมเสียที

ก่อนชมอย่าลืมกด F11 นะจ๊ะ...

เชิญทัศนา......

อันนี้หน้าปก เปิดเบาๆ ล่ะ ระวังปกยับ....