|
กลับมาพร้อมความเหงา
สวัสดีจ๊ะ...นู๋ได นู๋ไดสบายดีมั้ย เราไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ โรคเหงามันกลับมาเกาะกินหัวใจของเราอีกแล้วร่ะ ทุกๆวันที่หายไป...เราคิดถึงนู๋ไดนะ
Create Date : 26 มีนาคม 2554 | | |
Last Update : 26 มีนาคม 2554 14:29:45 น. |
Counter : 375 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
คำเดียวสั้นๆ " เหงา "
ชีวิตวุ่นวายอยู่พักใหญ่ มีทั้งเรื่องต้องตัดสินใจ และต้องลงมือทำ วันนี้ค่อยๆเคลียร์ตัวเองไปทีล่ะเรื่อง ไม่ว่าจะงาน หรือชีวิตส่วนตัว ดูเหมือนว่าทุกๆอย่างกำลังจะลงตัวและเข้ารูปเข้ารอย ตามความสมควรของมัน ...แต่...ไม่ใช่อย่างที่คาดหวังไว้ 2 - 3 วันที่ผ่านมา มีหลายๆอย่างปรากฎตัวออกมา เพื่อให้เราต้องมานั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาใหม่ทั้งหมด คิดว่าที่ตัดสินใจไปว่าดีที่สุดแล้ว มันจะดีจริงรึเปล่า คิด....คิด...และก็คิด ตอนนี้สมองมึน และ งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น จากที่เคยมั่นใจว่าดี ก็กลับหมดความมั่นใจ แถมมีความกลัวเข้ามาแทนที่ ในช่องที่เว้นว่างไว้ ....เพื่อต้องทำใจ.... กลัวว่าตื่นมาในวันพรุ่งนี้แล้ว ความสุขที่มีอยู่ในวันนี้จะหายไป
แปลกมั้ย ? ...ที่วันนี้มีใครหลายๆคนอยู่ข้างๆกาย แต่ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกคลายเหงาได้เลย
Create Date : 12 กรกฎาคม 2553 | | |
Last Update : 12 กรกฎาคม 2553 22:08:59 น. |
Counter : 249 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
อึดอัด
วันนี้มีเรื่องอึดอัดมากมาย แต่ไม่รู้จะสื่ออกมาให้คนอื่นรับรู้ได้อย่างไร เลยได้แต่เฉย แล้วฝืนยิ้มต่อไป
แม้แต่จะสื่อเป็นตัวหนังสือเพื่อระบายความรู้สึกออกมาก็ยังทำไม่ได้ ทรมานเหมือนกัน แต่จะทำไงได้ ตอนนี้แทบจะไม่มีแรง...แม้กระทั่งยิ้มให้คนรอบข้าง
เหงาจัง....อดทนอีกนิดนะหัวใจ อีกไม่กี่วันก็จะได้กลับบ้านไปกอดแม่แล้ว
Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 | | |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 17:24:13 น. |
Counter : 301 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ยังมีสิ่งดีๆซ่อนอยู่
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาแต่เช้า ทั้งๆที่วันนี้เป็นหยุด และเป็นวันหยุดที่ไม่มีโปรแกรมไปไหนสะด้วย ตื่นขึ้นมาตอนตี 5 กว่าๆ (แปลกที่ตื่นมาโดยปราศจากอาการงัวเงียใดๆทั้งสิ้น) นอนกลิ้งไปกลิ้งมาได้สักพัก ก็มี sms จากเพื่อน ส่งมาแจ้งข่าวว่าวันนี้จะมีการรวมตัวกันตอน 9 โมง เพื่อไปช่วยกันเก็บกวาด กทม. ด้วยความที่ไม่มีโปรแกรมไปไหน และอยากทำอะไรๆให้กับบ้านเมืองบ้าง เลยต่อสายถึงเพื่อนถามถึงสถานที่ที่เขาจะไปรวมตัวกัน พอนัดแนะเวลาและสถานที่ได้แล้ว ก็ได้ฤกษ์ลุกจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัว
วันนี้แต่งตัวเต็มที่ กางแกงยีนส์ เสื้อยืด(สีขาวจะได้ไม่ดูดแดด) รองเท้าผ้าใบ กับหมวกแก๊บอีก 1 ใบ เตรียมพร้อมจะไปลุย วันนี้ใช้บริการรถไฟฟ้า MRT ไปลงสถานีสีลม ขึ้นช่องสวนลุม พอไปถึงหน้าลานพระรูป (ร.6) ตรงสวนลุม บอกได้คำเดียวว่าตกใจที่เห็นคนนับพันยืนรวมตัวกันอยู่ (ไม่คิดว่าคนจะมากันเยอะมากจนล้นลานด้านหน้าลานพระรูป) ในมือทุกคนมีอุปกรณ์ทำความสะอาดกันคนละอย่าง (ไม่กวาด ถังน้ำ สก๊อตไบร์ท แปรงขัดพื้น ฯลฯ ) เพื่อมาช่วยกันเก็บกวาดกทม.วันนี้
ทางกทม.เค้าจัดแบ่งกันไป 2 กลุ่มแล้วแต่สมัครใจ - กลุ่มแรกไปถนนสีลมไล่กลับไปที่ถนนราชดำริ เดินไปเรื่อยๆจนถึงสยาม - กลุ่มที่ 2 ไปเส้นบ่อนไก่ คลองเตย ตึกมาลีนนท์
เราและเพื่อนอีกคนเลือกไปเส้นถนนราชดำริ เพราะถนนเส้นนี้เป็นเส้นที่เราเคยผ่านเป็นประจำ
ถนนราชดำริวันนี้ ภาพที่ได้เห็นมันสุดจะบรรยาย 2 ข้างทางมีแต่เศษขยะและซากยางที่ถูกนำมากองไว้ ป้ายรถเมลล์ที่ถูกทุบ บันไดสถานีรถไฟฟ้าที่มีร่องรอยของการเผา มองไปด้านบน รั้วของสถานีถูกเผาและรื้อ มองแล้วรู้สึกเสียดาย ไม่เหลือร่องรอยของความสวยงามอีกต่อไป
ระหว่างทางที่เดินมาเรา 2 คนกับเพื่อนก็ปฏิบัติหน้าที่กันมาเรื่อยๆ โดยการตัดเชือกที่ถูกพวกชุมนุมเอามามัดไว้ตามเสา ตามต้นไม้ แกะ+แงะสติ๊กเกอร์ต่างๆออกจากที่ ที่ไม่เหมาะสม เดินเก็บมาเรื่อยๆจนมาถึงตรงทางขึ้น - ลง ของสถานีรถไฟฟ้าราชดำริ ตรงที่ถูกไฟเผาในส่วนกลางบันได ขึ้น - ลง ด้านล่างมีสติ๊กเกอร์ อยู่ มีข้อความที่ถูกเขียนด้วยปากกาเคมี และสี ทั้งด้านในและด้านนอก บนพื้นหน้าสถานีถูกเขียนถ้อยคำหยาบคาย ด้วยสีอะไรสักอย่างที่ขัดออกอยากมาก ตอนแรกมีเพียงเราและเพื่อน 2 คนช่วยกันขุดสติ๊กเกอร์ออก และขัดสี แต่สักพักก็เริ่มมีคู่สามี-ภรรยา มาช่วยกันล้างสี และอีกสักพักก็มีน้องๆ เพื่อนๆ มาช่วยกันคนละไม้คนละมือ แกะ ขัด ล้าง จนหน้าสถานีในส่วนนี้สะอาดเอี่ยม พอในส่วนนี้เรากับเพื่อนเห็นว่ามันสะอาดแล้ว และยังมีน้องๆอีกเป็น 10 คนยังช่วยกันทำความสะอาดสิ่งที่เหลืออยู่อีกเพียงเล็กน้อย เรากับเพื่อนก็เดินมุ่งหน้าตรงไปเรื่อยๆ จนไปถึงแยกราชประสงค์ มองไปเจอซากตึกที่ถูกผ่านการเผาไหม้ ตรงนั้นเดิมเป็นห้าง ZEN ส่วนหนึ่งของ เซ็นทรัลเวิร์ล เดินต่อมาเรื่อยๆผ่านวัดปทุม เหมือนเดิม เจอเสาหรือกำแพงที่มีสีก็เขาไปขัดๆถูๆเจอสติเกอร์ก็เข้าไปแกๆ แงะๆ ขูดๆ เจอเชื่อกก็ตัดทิ้ง แต่ช่วงจังหวะที่จะเข้าไปขัดสีที่เขียนคำว่า " หยุบสภา " บนกำแพงของวัดปทุมฯ หมาตำรวจก็มาดมๆแถวหลังตู้โทรศัพท์แล้วส่งเสียงเห่าอยู่ข้างๆ ตำรวจก็พากันวิ่งมาแล้วกันพวกเราออกไป บอกแค่ว่าระเบิด ช่วยออกไปให้ห่างๆจากบริเวณนี้ด้วย พวกเราก็ได้เพียงเดินออกมา และเดินทำความสะอาดไปจนถึงสยามพารากอน มองไปด้านหน้าก็ไม่เห็นว่ามีอะไรอีก จึงเดินย้อนกลับมาทางเก่า เพื่อมาแกะ แงะ ขูดสิ่งที่หลงเหลือหรือพลาดสายตาไปรอบแรก เป็นอันเสร็จสิ้นภาระกิจของเรา 2 คน
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่เราได้เห็นน้ำใจของคนไทยนับพันคน ที่ออกมาช่วยกันเก็บ ล้าง และทำความสะอาดเท่าที่แรงของแต่ละคนจะมี ช่วยกันคนละไม้คนละมือ จนสะอาด บางคนไม่ได้มาออกแรง ก็มาคอยช่วยส่งอาหาร เครื่องดื่ม ส่งผ้าเย็น และยา ให้กับพวกที่ใช้แรงงาน ซึ่งเชื่อว่าคนที่ออกแรงกันไปได้กำลังใจจากตรงนี้แหละ วันนี้ถึงจะเหนื่อย แต่ก็สู้ ถึงจะร้อนแต่ก็ทน ทุกคนที่ไปสู้ไม่ถอย
ส่วนนี้ขอขอบคุณทุกท่านค่ะ - ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่ไปช่วยกันใช้แรงงาน เก็บ กวาด ล้าง - ขอบคุณพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยเดินลากลังน้ำแข็ง บริการ นม น้ำ กาแฟ ให้กับพวกเราในช่วงเช้า - ขอบคุณเจ้าหน้าที่จากโรงพยาบาลตำรวจที่เอาอุปกรณ์การแพทย์ อาทิ ถุงมือยาง หน้ากากอนามัย และน้ำดื่มสะอาดๆ มาคอยเปลี่ยนให้พวกเรา - ขอบคุณพี่ๆที่เอาน้ำหวานแฮลบรูบอย ที่หวานเย็นชื่นใจ ใส่ท้ายกระบะ มาให้พวกเราได้ดื่มหลังจากใช้แรงงานกันอย่างหนัก - ขอบคุณโรงแรมเอราวัณ ที่เปิดครัวเพื่อทำอาหาร(ข้าวสวยร้อนๆ + กุ้งสดๆตัวโตๆ+ไข่ต้ม) มาบริการพร้อมน้ำดื่มสะอาด(ตราของโรงแรม) เราหลังจากที่ทำงานหนักจนหิวโซ และสบู่มาให้พวกได้ล้างหน้าล้างมือเพราะสภาพแต่ลคนมอมแมมกันมากมาย - ขอบคุณน้องผู้ชายหน้าตาดีๆที่เหมารถไอศรีมกระทิมาเลี้ยงพี่ๆน้องๆหลังทานข้าวกันอิ่ม แถมยังมีบริการเสริฟถึงที่ด้วย ทั้งๆที่ตัวของน้องเองก็เหนื่อยจากการเก็บกวาดเหมือนกับพวกเราทุกๆคน - ขอบคุณสาวน้อยและหนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่เป็นกระเป๋าพยาบาลเคลื่อนที่ คอยถามว่าเอาพลาสเตอร์หรือแอมโมเนียมั้ยด้วยความเป็นห่วงเป็นใย บางคนอาจจะไม่ได้พูดถึงเพราะเราอาจจะไม่ได้เจอกัน แต่ก็ขอขอบคุณค่ะ ขอบคุณทุกๆท่านในวันนี้ที่มาช่วยเหลือกันด้วยใจค่ะ
ขอบคุณที่ทำให้เรายังเชื่อคำนี้ได้ค่ะ "ว่าคนไทยยังไงก็ไม่ทิ้งกัน"
Create Date : 23 พฤษภาคม 2553 | | |
Last Update : 23 พฤษภาคม 2553 17:34:44 น. |
Counter : 223 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
" เหงา "
ช่วงนี้...ความเหงาแอบหลบเคอร์ฟิวมาเยี่ยมเยียนหัวใจของเราบ่อยครั้ง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ความเหงาแวะมาทักทาย จากที่เคยอยู่คนเดียวได้...วันนี้ความเหงาทำให้เรารู้สึกอยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆกาย แต่พอมองไปรอบๆตัวก็กลับไม่เห็นใครเลยสักคน จะโทษใคร...นอกจากตัวของตัวเอง ที่ไม่ยอมเปิดประตูหัวใจตอนรับคนที่เดินผ่านมา จากคนที่ไม่เคยกลัวและไม่เคยแคร์กับอะไร วันนี้กลับกลัวการอยู่คนเดียว แปลก...อยู่ๆความอ่อนแอ...ที่ซ่อนไว้สุดขั่วของหัวใจ...กลับปีนขึ้นมาจากหลุมที่เราฝังเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย
Create Date : 21 พฤษภาคม 2553 | | |
Last Update : 21 พฤษภาคม 2553 8:11:44 น. |
Counter : 241 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เราคือคนๆ หนึ่งในหลายๆ คนบนโลกใบนี้ ที่มีความเหงาเป็นเพื่อนค่ะ แต่...ต่อจากนี้เีราคงไม่เหงาอีกต่อไป เพราะเราจะมีพวกคุณเป็นเพื่อน ยามเหงา รับ " ผู้หญิงขี้เหงา " คนนี้เพิ่มเป็นเพื่อนสักคนนะคะ ....ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ^_^
|
|
|
|
|
|
|