Bloggang.com : หนูธันย์ - นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No2…ตอน…Will you marry me? แต่งกันจริงซ่ะทีดีมั้ย?

Group Blog

All Blog

นิยาย...Angel and Dragon<< >> นางฟ้ากับนายมังกร No 6… ตอน…I really really wanna be your first kiss จูบแรกของเธอ
นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No5… ตอน…เธอเป็นหน้าต่างสีชมพู ฉันเป็นประตูสีฟ้า ในบ้านของเรา When we make a home.
นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No4…ตอน…รักล้นจอ..ขออีกสักที YongSeo Returns.<1>
นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No3…ตอน…อยากฟังคำตอบจากหัวใจของเธอ---Say yes,please
นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No2…ตอน…Will you marry me? แต่งกันจริงซ่ะทีดีมั้ย?
นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร ์No1...ความรักต้องการเวลา..

นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No2…ตอน…Will you marry me? แต่งกันจริงซ่ะทีดีมั้ย?

Free Counteronline roulette games

นิยาย...Angel and Dragon<<>> นางฟ้ากับนายมังกร No2…ตอน…Will you marry me? แต่งกันจริงซ่ะทีดีมั้ย?

วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน เผลอแว่บเดียว วันนี้เป็นวันจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้ว ซอฮยอนอมยิ้ม ดวงตาคู่สวยสุกประกายประด้วยความหวังสะท้อนในกระจกเงา เธอตรวจดูความเรียบร้อยเครื่องแต่งกายก่อนจะลงไปข้างล่าง
พอลงมาถึงเกือบถึงชั้นล่างก็ต้องสะดุ้ง เพราะมีเสียงแซงแซ่แสดงความยินดีกระหึ่ม
“ยินดีด้วยจ้า บัณฑิตใหม่”
ซอฮยอนอมยิ้ม เพราะห้องรับแขก แลดูแคบไปถนัดตา เพราะพี่สาวทั้งแปดยืนปรบไม้ปรบมือกันลั่น มีพ่อแม่ของเธอที่แต่งกายเรียบร้อยยืนอยู่ด้วย
ฮโยยอนคนแรกที่เข้ามากอดน้องสาว เอาแก้มแนบแก้ม พูดด้วยใบหน้าเกลื่อนรอยยิ้มว่า
“ยินดีด้วยจ้า น้องสาวคนเก่งของพี่”
จากนั้นก็เวียนกันมาครบทั้งแปดคน ทำเอาซอฮยอน น้ำตาซึม เหลือกตาขึ้นไม่อยากให้น้ำตาไหลออกมา
“ขอบคุณพี่ๆทุกคนคะ”
“โอ๊ะ อย่าร้องไห้น่ะ เดี๋ยวกลายเป็นหมีแพนด้า”
ซูยองแซว
“บ้า ยัยฮยอนเขาใช้แบบกันน้ำย่ะ แหม สมัยนี้ใครจะเชยใช้มาสคาร่าแบบเก่า”
ทุกคนหัวเราะกันครืน..
“พวกเรามาอวยพรที่นี่นะฮยอน ไม่อยากไปที่มหาวิทยาลัย เดี๋ยวจะแตกตื่นกันเปล่าๆ”
แทยอนพูดขึ้น
“ค่ะหนูเข้าใจ”
“เอาล่ะๆๆ พวกเราอวยพรพอแล้ว มีอีกคนหนึ่งรออยู่ เมื่อยขาแย่แล้ว ให้เขาเข้ามาเถอะ”
ทิฟฟานี่พูดยิ้ม ก่อนไปเปิดประตูด้านนอก แล้วทุกคนก็พากันตะโกนคำว่า
“เซอร์ไพรส์”
ซอฮยอนตาโต เมื่อเห็นใครบางคนเดินเข้ามา พร้อมด้วยดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ เขายิ้มกว้าง ดวงตาคมคู่นั้นจับจ้องที่ใบหน้าของสาวน้อยอย่างไม่คาดสายตา
“พี่คะ ไหนว่าไปญี่ปุ่น”
“มาเซอร์ไพรส์หนูไงจ๊ะ”
ยงฮวาเดินเข้ามาตรงหน้าสาวน้อย เขาดูหล่อในชุดสูทลำลองสีเข้ม เขาส่งดอกกุหลาบสีเหลืองจางช่อใหญ่ที่ผูกโบว์ผ้าแก้วสีฟ้าใสยาวพลิ้วละแขนเป็นสายให้หญิงสาวที่รับไปพร้อมส่งยิ้มหวานตอบ กับคำขอบคุณเบาๆ
“วู้ ดอกไม้สวยจัง แต่แหม..เห็นส่งแต่ดอกไม้เดิมๆมาสี่ปีแล้ว ไม่เปลี่ยนบ้างเลยนะ น้องสาวนี่ชอบอะไรแล้วไม่เคยเปลี่ยนเลย”
ซันนี่แซว
ยงฮวาหันมายิ้มให้สาวๆ พร้อมกับหันไปทางพ่อแม่ของซอฮยอน โค้งคำนับให้อย่างสุภาพ คนทั้งคู่ยิ้มตอบ พยักหน้าให้ เพราะคุ้นเคยอันอย่างดี ในฐานะทีเป็นคนรักของบุตรสาว
“เอาๆๆ เดี๋ยวคุณยงฮวาเขาต้องเดินทางต่อ มีเวลาน้อยนิด พวกเรา..กลับกันก่อนดีกว่า ซอฮยอน เย็นนี้เจอกันที่หอนะจ๊ะ พวกพี่ๆไปก่อน”
“ค่ะ”
สาวๆทยอยออกไปกันหมด พ่อแม่ของหญิงสาวสะกิดกันบ้าง ผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อนว่า
“พ่อกับแม่ไปรอข้างนอกน่ะ ตามออกไป รักษาเวลาด้วย เราต้องไปร่วมพิธีสำตัญ”
“ตามสบายนะยงฮวา”
ผู้เป็นมารดาเอ่ยยิ้ม ก่อนจะลับหายไปทั้งสองคน
เมื่ออยู่ลำพังกันสองคน ยงฮวาก็เอื้อมไปหยิบดอกไม้ช่องามในมือหญิงสาวไปวางไว้ที่โซฟา ซอฮยอนประท้วงเล็กน้อย เพราะกำลังก้มลงสูดกลิ่นหอมอวลของกุหลาบ
“อื้ออะไรคะ”
“มาหอมคนให้ดีกว่า”
“อื้อเรื่องอะไร”
ซอฮยอนส่ายหน้ายิ้มๆ สองแก้มแดงเรื่อ รู้สึกเขินอายขึ้นมาทันที
ยงฮวาหัวเราะเดินรี่เข้ามาหาอ้าแขนกว้างโอบร่างบางไว้ทันที
หญิงสาวร้องฮื้อ เอามือยันอกเขาไว้
“ไม่เอาค่ะ พ่อแม่อยู่ข้างนอกนะ”
“ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่จะแสดงความยินดีเท่านั้นเอง”
ซอฮยอนย่นจมูก เมื่อถูกกอดกระชับ สองมือที่ยันไว้ที่คราวแรกกลายเป็นวางเฉยที่แผงอกกว้างของอีกฝ่าย
“อวยพรเฉยๆก็ได้นี่นะคะ”
“เรื่องอะไร คนเป็นแฟนกัน เขาต้องอวยพรแบบพิเศษสิจ๊ะ พี่ขออนูญาตนะ”
หญิงสาวนึกขันชายหนุ่มที่ขออนุญาตเธอก่อนทุกครั้งที่จะ..มีสัมผัสใกล้ชิดแบบคนรัก เธอพยักหน้าเบา รู้สึกถึงแรงโอบรั้งแน่นเข้า ดวงหน้าคมสันของเขาเลื่อนมาจนชิดใบหน้าของเธอ แตะจมูกที่แก้มสีเรื่อเบาๆแล้วกระซิบว่า
“ยินดีด้วยจ๊ะ คนเก่งของพี่”
“ขอบคุณค่ะ”
“เรียนจบแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้วน่ะ มีครอบครัวได้แล้วน่ะ”
“ฮื้อ”
คราวนี้ยงฮวาหันหน้าไปจรดริมฝีปากอย่างหนักหน่วงบนแก้มนวลอีกครั้ง
ซอฮยอนเขินหนัก ไม่กล้าสบตาวาวของอีกฝ่ายเอาเลย ยงฮวาโอบประคองร่างบางมานั่งที่โซฟา เขายิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายยังก้มหน้า หญิงสาวยังไม่ชินกับสัมผัสใกล้ชิดแบบนี้ ยังเก้อกระดากอย่างมาก..
ชายหนุ่มเชยคางคนรักขึ้น ดวงตาคมส่งกระแสรักโจ่งแจ้ง
“พี่พิสูจน์ตัวให้หนูเชื่อใจได้หรือยังคะ?”
ประโยคท้ายทอดเสียงอ่อนหวาน จนหัวใจสาวน้อยสั่นไหวไปหมด
“ค่ะ”
“สามปีแล้วน่ะ พี่ไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว”
ยงฮวา..จับมือหญิงสาวขึ้นมาบีบกระชับเบาๆ ไล้หลังมือด้วยปลายนิ้วแผ่วๆ ก่อนยกขึ้นจรดริมฝีปากอุ่นๆนิ่งนาน ดวงตาทั้งคู่สบตากันเหมือนจะหยั่งความจริงใจระหว่างกัน
“น้องซอจ๊ะ แต่งงานกันน่ะ พี่พร้อมจะสร้างครอบครัวแล้ว”
ซอฮยอนนิ่งงัน นึกไม่ถึง
“คะ”
“แต่งงานกันน่ะ พี่รักหนู หนูก็รักพี่ใช่มั้ย ทุกอย่างพร้อมหมด เราไม่จำเป็นต้องรออีกต่อไปแล้ว”
ยงฮวายกมือบางขึ้นจูบอีกครั้งก่อนว่างไว้บนตักเขา ก่อนจะล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบกล่องกำมะหยี่สีสดออกมา เปิดมันออก หยิบแหวนทองคำขาววงบางประดับเพชรเม็ดเล็กน้ำสวยออกมา ถามยิ้มๆ
“ชอบมั้ยจ๊ะ”
“วะ แหวน หรือคะ”
“อืมม..นาฬิกามั่ง หนูจ๋า”
อารมณ์ขี้เล่นเขาที่กลับมา ทำลายบรรยากาศหวานๆเสียหมด
ซอฮยอนร้องฮื้อ ยกมือฟาดผัวะเข้าที่ไหล่ อีกฝ่ายแกล้งร้องโอดโอ๊ยแล้วจับมือบางไว้แน่น หงายฝ่ามือหญิงสาวแล้ววางแหวนไว้กลางฝ่ามือ ก้มลงจุมพิตแหวนนั้นหนักๆด้วยริมฝีปากอุ่นค่อนข้างร้อน
“อยากใส่ให้หนู แต่..เหมือนจะบังคับหนูเกินไปหรือเปล่า?”
ยงฮวาพูดเสียงอ่อนๆ
“พี่อยากแต่งงานแล้ว แต่หนูอาจจะยังไม่อยาก พี่ไม่บังคับ ไม่เคี่ยวเข็ญ หนูตัดสินใจอย่างไรก็ได้”
ซอฮยอนอมยิ้ม ช้อนตามองเขาก่อนจะหยิบแหวนวงนั้นพิจารณาใกล้ๆ
“อุ้ย เหมือนแหวนแต่งงานวงแรกของเราเลย”
“จ๊ะ สั่งทำพิเศษ เป็นทองคำขาว สลักชื่อหนูด้านในด้วยน่ะ”
หญิงสาวพลิกดู แล้วห่อปากอย่างตื่นเต้น
“น่ารักจัง”
“เพชรนี่ก็เพชรจริง หนามเตยแข็งแรง หนูไม่ต้องกลัวมันหลุด แล้วเอาเพชรที่ติดเล็บมาติดอีกนะเออ”
คราวนี้ซอฮยอนอดหัวเราะไม่ได้.
เสียงโทรศัพท์ครางครวญในกระเป๋าเสื้อของยงฮวา ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆ เขารู้ดีว่าสายนั้นเป็นของใคร ส่งสัญญาณเตือนเขาอย่างไร
“จะไปแล้วเหรอคะ?”
“จ๊ะ หนุก็ต้องไปร่วมพิธีสำคัญนี่นะ”
ซอฮยอนพยักหน้า ยงฮวาจับสองมือบางบีบกระชับ
“ฝากให้หนูคิดเรื่องของเรานะ กลับจากญี่ปุ่นแล้วพี่จะมาขอคำตอบ นะจ๊ะ”
ชายหนุ่มยกมือจรดริมฝีปากอีกครั้ง
ก่อนลุกขึ้นผละไปเงียบๆ
ซอฮยอนนั่งคิดวุ่นวายครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นบาง
“เถอะ วันนี้ไปทำธุระสำคัญให้เสร็จก่อน..แล้วมานั่งคิดอีกทีว่าถึงเวลาเซย์ เยส หรือยัง?”
หญิงสาวยิ้ม ก่อนจะเก็บแหวนลงในกล่องเรียบร้อย ยกมันขึ้นมาแนบหัวใจ ก่อนจะวิ่งเอาขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง...อย่างอารมณ์ดี
**********************************************************

Create Date : 04 กรกฎาคม 2554
Last Update : 4 กรกฎาคม 2554 2:32:52 น.
Counter : 877 Pageviews.

2 comments

เจ๊ค่ะชอบค่ะ กำลังสนุกเลยค่ะ ขอบคุณเจ๊ที่ทำให้คนรัก
ยงซอมีความสุขและหายคิดถึงทั้งสองคนได้มากเลยค่ะชอบอ่านทุกเรื่องที่เจ๊แต่งอ่านแล้วได้อรรถรสมากค่ะถ้าไม่รบกวนเกินไป ถ้าเจ๊มีเวลาแต่งให้อ่านต่อจนจบนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ YongSeo Everlasting

โดย: loveyongseo IP: 58.8.116.235 วันที่: 5 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:52:20 น.

ชอบมากๆ เลยคะ แต่งเก่งจัง...สนุกมาก
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ

รักคนแต่งจังเลย ^8^

โดย: It's Me <Crazy> IP: 118.173.160.65 วันที่: 1 กันยายน 2556 เวลา:19:01:25 น.