เพลง....เพลง......เพลง.........!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จากการที่นิสัยส่วนตัวของเกล้ากระผมเป็นคนชอบฟังเพลงเอามากๆ ธรรมดาฟังเพลงก็ไม่ได้คิดอะไรจนกระทั่งเมื่อ อาทิตย์หรือสองอาทิตย์ก่อนได้ยินเพลงๆนึง ความทรงจําในลิ้นชักที่ผมเก็บมานานได้ออกมาให้หวนคิดถึงอดีตอีกครั้ง กาลครั้งนึงนานมาแล้วผมได้คุยกับผู้หญิงคนนึง ก็คุยกันธรรมดาอะครับแต่ผมถามคนๆนี้ว่าคิดยังงัยกับผมตอนแรกเค้าก้ไม่ตอบจนกระทั่ง ผมถามมากๆเข้าเค้าก้เลยเปิดเพลงๆนึงให้ผมฟัง ผมเลยนึกถึงอดีตแล้วก็อดอมยิ้มกับช่วงเวลานั้นไม่ได้ซักที แล้วก็มีอีกเพลงนึกคือเพลงของแบล็คเฮด ตอนนั้นมีผู้หญิงคนนึงผ่านเข้ามาในชีวิตผม ผมไม่ได้ชอบหรือรักเค้าผมเลยบอกว่าผมยอมรับไว้คนเดียวก็ได้แล้วพอกลับบ้านมาผมมาเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยเปิดเพลงนี้ของแบล็คเฮดให้ฟังอะ ผมเลยค่อนข้างจะฝังใจกับ2เพลงนี้มากๆเลยอะ วันนี้ผมเลยตั้งใจจะมาเขียนบล็อคมากๆเลยอะ แล้วก็ได้เขียนละอิอิอิอิอิอิอิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่หายและเดือนแห่งความหนักใจ.........................+++++++
จริงๆมันก็ไม่มีอะไรมากหรอครับนิสัยที่แก้ไม่หายคือ ผมเป้นคนที่เลือกของไม่เก่ง แล้วมันเกี่ยวอะไรกันกับเดือนแห่งความหนักใจ คือเดือนหน้าวันที่ 2 เป็นวันเกิดเด้กส่งข้าว แล้วผมก็ดันเป็นคนที่เลือกของไม่ค่อยเก่ง ผมจําได้ว่าปีก่อน กว่าผมจะเลือกของขวัญได้อะ เดินเซ็นทรัลเวิดล์ อยู่ 2 เดือน กว่าจะได้ของขวัญ แต่ตอนนี้เวลามันเหลืออีกแค่ไม่ถึงเดือนยังไม่ได้ไปดูอะไรเลย เมื่ออาทิตย์ก่อนโทรไปถามใครบางคนว่าอยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า เค้าดันไม่พูดอะไรไม่บอกผมเลยเซ็งเลยนึกว่าจะได้ตัวช่วย ดันเจอแกล้งไม่บอกอะไรเซ็งเลยงานเข้าเลย ทํางานก้เหนื่อยละแล้วยังต้องมาหาของขวัญอีก ตายๆผม ไม่เคยหนักใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ไม่รู้จะแก้ยังงัยกับนิสัยตัวเองดี เบื่อจัง เฮ้อ.........++++++++++++++++
รักคนที่เค้ารักเราดีกว่าจริงเหรอ.....................++++++
คําว่ารักคนที่เค้ารักเราดีกว่าผมว่ามันเป็นแค่คําพูดอะ จริงๆไม่มีทางอยู่แล้ว ส่วนใหญ่คนเรามันจะรักคนที่เค้าไม่รักเราอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะมีซักกี่คู่ที่รักคนที่เค้ารักเราอะ มันเป็นทฤษดีที่ดีแต่ปฎิบัติไม่ได้จริงๆ ผมก็เคยเป็นแล้วก็อกหักมาอะ ไม่รู้ทําไมผมถึงอยากเขียนเรื่องนี้ก็ไม่รู้ดิ ขอโทษที่ต้องจบเพราะคิดไม่ออกแล้วว่าจะพิมพ์อะไรอิอิอิอิอิอิ
9 ชั่วโมงในหน้าที่การงานอันแสนจะ...........+++++
อือ วันนี้เนื่องจากอยากจะเขียนเรื่องการงานมากๆเลยสนองนี๊ดตัวเองสักเล็กน้อยอิอิอิอิอิอิงานผมเริ่มตอนเวลา ผมทํางานที่ห้างแห่งนึง แผนกรับสินค้า22.00-01.00=สินค้าเริ่มมาลง ผมกับพี่ๆจะเริ่มเช็คของและเริ่มเคลียสินค้ากัน01.00-04.00=หลังจากเคลียของเสร็จ ผมและพี่ๆจะเข้ามานั่งที่ออฟฟิศของแผนก แล้วในช่วงเวลานี้ใครจะทําอะไรก็ทําใครจะนอนก็นอนจะเล่นเกมส์ก็เล่น หรือแม้กระทั่งกวนอวัยวะเบื้องล่างกันเอง แต่สําหรับผม อาทิตย์ถึงพฤหัสผมจะนอนอย่างเดียวครับไม่ยุ่งกับใครแต่ ถ้าวันศุกร์เสาร์จะมีใครสักคนเดือดร้อนนั่นคือแฟนผมนั่นเอง เพราะผมจะโทรไปชวนคุยด้วยถึงตี4 ไม่ตื่นโกรธอีก55555555+ เพราะเป็นวันหยุดส่วนวันธรรมดาคําว่าเกรงใจมันจะมานําหน้าเสมอ 04.00-09.00=ของสดจะมาลงผมก็รับของสดกัน แต่จะมีเวลาพักเล็กๆน้อยคือช่วง6โมงจะออกตังค์กันคนละ20 ไปซื้อข้าวมากินแล้วก็ล้อมวงกัน พอกินเสร็จก็ ทํางานต่อจนถึงกลับบ้านงานผมเป็นอย่างนี้ทุกๆวันจะว่าน่าเบื่อก็น่าเบื่อ แต่เพื่อปากท้องมันจําเป็นครับกลับบ้านก็นอนแล้วก็ตื่นมาทํางานเป้นอย่างนี้ทุกวันยกเว้นวันอังคารที่เป็นวันหยุดผม เท่านั้นที่พอจะได้ไปทําอะไรที่อื่นบ้างครับ อิอิอิอิอิอิอิอิ
สุขสันต์วันเกิดจากน้องชายถึงพี่สาว................++++++++
วันนี้เป็นวันเกิดของคนๆนึง ที่ผมไม่เคยเห็นหน้าตาหรือแม้กระทั่งรู้ชื่อจริง ด้วยความที่เราอยู่บ้านเดียวกันหรือจังหวัดเดียวกัน เลยทําให้เราสนินกันเป็นพิเศษ ผมก็แค่เด็กบ้าที่เข้าเวบพันทิพย์แทบจะทุกวัน ที่ห้องเฉลิมไทย แต่วันนั้นเบื่อๆ เลยแวะไปสยาม แล้วเข้าแชต แล้วก็ไปเจอกันในแชต แล้วก็พัฒนามาออนเอ็ม ผมอายุน้อยกว่าแล้วพี่คนนี้ก็อายุมากกว่าเลยเรียกกันเป็นพี่สาวกับน้องชาย พี่คนนี้จะคอยสอนในเรื่องการใช้ชีวิต การเรียน การเงิน และการงานและอื่นๆอีก คอยเตือนทุกสิ่งผมรับฟังและนํามาคิดตามเสมอ เวลากลับบ้านที่ลําพูนผมมันจะเหยุพี่คนนี้เสมอว่าผมจะแอบไปหา แต่จริงๆผมไปก็ไม่มีทางเจอเพราะไม่รู้อยู้อําเภอไหน แล้วชื่ออะไร แต่ก็มีนัดเจอแต่ผมยังไม่พร้อมและชํานาญเส้นทาง เดี๋ยวจะไปไม่ถุกเอาไว้อายุมากกว่านี้ก่อนอิอิอิอิอิ แล้วก็ค่อยว่ากัน ส่วนที่มาของบล็อค ในวันนี้ผมตั้งใจเอาไว้2ถึง3วันแล้วว่าจะเขียน เดี๋ยวจะเสียความตั้งใจ สุดท้ายก็ สุขสันต์วันเกิด นะครับ พี่สาวมีความสุขมากๆนะครับในวันเกิดปีนี้นะครับ แล้วอย่าลืมวันเกิดน้องชายนะครับ 1 ม.ค. ครับ จากน้องชายที่ไม่เอาถ่านที่พยายามจะเอาถ่านให้ได้ครับ