Group Blog All Blog
|
นางงาม ตะบะ (เกือบ) แตก อาตาลน่ะ เกิดมาเพื่อเป็นนางงาม รู้ป่ะ... เพราะว่าอาตาลรักเด็กทุกคนไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นใคร น่าตาน่ารักหรือไม่ ขี้มูกขี้กรังเกรอะ ก็ไม่สน ขนาดน้องพลอย กับพี่ส้ม อาตาลยังรักเลย อิอิอิ... ทั้งที่น้องพลอยในจินตนาการ ของอาตาลกับตัวจริงช่างต่างกันเหลือเกิน ( ไปหาอ่านได้นะจากตอน น้องพลอยในจินตนาการ ที่อาตาลเขียนไว้นานล๊ะ ไม่รู้ไปแปะไว้เวปไหน ยังหาไม่เจอเลย แฮ่ะๆๆๆๆๆ ถ้าเจอเมื่อไหร่ จะเอามาใส่ไว้ละกันนะจ๊ะ ) เข้าเรื่องนางงานของเราต่อดีกว่า วันนั้นมีการรวมญาติกัน มีคนมาเยอะแยะ เพราะเป็นวัน ฌาปณกิจศพ ทวดของน้องพลอย ที่วัด มีเด็กให้เล่นด้วยน้อยมาก แต่มีคนนึง น่าจะซักประมาณ สามขวบ พูดจารู้เรื่องแล้ว น่าตาก็น่ารักดี น้องเค้าก็ เข้ามาเล่น ด้วย เจ้าพลอยก็โชคดี มีเพื่อนล๊ะ พอบ่าย พลอยเริ่มหิว "อาตาล หนูหิวแล้วอ่ะ " "อ้าว เค้าไม่มีข้าวเลี้ยงแล้วนี่นา มีร้านขายขนมไม๊" "มีตรงโน้น แน่ะ อาตาล" "อือ งั้นอาตาลให้ตังไปซื้อขนมละกันนะ" เจ้าน้องตัวเล็กที่นั่งใกล้ๆ พอได้ยินนะ ก็มีทำท่าทางสนใจเจ้าพลอยขึ้นมาทันที พอพลอยวิ่งไปซื้อขนม เจ้าตัวเล็กก็วิ่งตื๋อออออ ตาม ตัวปลิวไปเลย ทั้งที่ตัวอ้วนปั๊ก พลอยกลับมาก็เอาเงินมาคืน พร้อมได้ขนมมาคนละถุง ของพลอยเป็นเลย์ ของเจ้าตัวเล็ก เป็น มาม่าช้างน้อย พอดีย่าอยากได้กาแฟ ก็เลยไปที่ร้านพร้อมเจ้าพลอย แต่ไอ้ตัวเล็กนี่ซิ มันตามมาด้วย วิ่งแจ้นนำหน้าไปเลยแหละ พอเลือกกาแฟ ก็มายืนข้างๆ แล้วบอก "ป้า หนูอยากกินอันนี้ ซื้อให้หนูหน่อย" โอ้... น้ำส้มแช่เย็นหนึ่งขวด หนูเอ๊ยยย ถึงป้าจะเป็นนางงาม แต่ป้าไม่ใช่เถ้าแก่เนี๊ยนะลูก อีกอย่างนะจ๊ะ หนูเป็นใครเนี่ย เด็กอีกกี่สิบคนที่เป็นหลานๆ ที่อยู่บนศาลา ป้ายังไม่ได้เลี้ยงเลยลูก หนูก็เพิ่งได้ ช้างน้อยไปห่อนึงนี่นา "ไม่เอาจ๊ะ กินขนมไปเหอะ" ก็คิดว่าเรื่องจะจบไป และและคิดว่าจะดูว่าจะซื้ออะไรอีกดีไม๊ เลยให้เจ้าพลอยวิ่งเอากาแฟไปให้ย่าก่อน เดี๋ยวย่าจะคอยนาน "ป้า ซื้ออันที่เหมือนของเจ๊ให้หน่อยซิ" อ้าว ยังไม่ไปไหน อีก "ช้างน้อยหนูยังกินไม่หมดเลย จะเอาทำไม" "ก็ เอาอีก ซื้อให้หน่อย จะเอาอันที่เหมือนเจ๊" โอ้.... ชีวิต นางงามของชั้น "อือ ป้าซื้อให้" แล้ว ก็เลยซื้อช้างน้อยไปให้เจ้าพลอยด้วยเห็นอยากกิน แต่น้องไม่ค่อยให้ คอยแต่จะกินของเจ๊ไม่กินของตัวเอง ให้เจ๊ เอาเลย์ใส่ถุงของตัวเอง แล้วก็แย่งที่มือเจ๊ กินอีก "ป้า หนูจะเอา" แน๊.... ถุงเก่ายังอยู่ในมือ เลยนะ "ไม่เอา ยังไม่ให้หรอก หนูกินถุงนั้นให้หมดก่อน ค่อยมาเอาที่ป้านะ" ว่าแล้ว ก็ไม่สนเดินนำหน้ากลับมาเลย เจ้าตัวเล็กก็วิ่งมาตอแย จะเอาจะเอา หนูจะเอา หน็อย ได้ไง เป็นเด็กเป็นเล็กต้องรู้ซิจ๊ะ ว่าผู้ใหญ่บอกว่าให้กินหมดก่อน ก็กินหมดก่อนซิ นี่มันขนมของป้านะยะ ( เส้นความอดทนของนางงาม เริ่มสั่นคลอน ) พอเดินมาเจอ เจ้าพลอยก็บอกว่า "หนูไปซื้อช้างน้อยนะอาตาล " "อาซื้อมาให้แล้วลูก เดี๋ยวค่อยกินนะ รอให้น้องกินช้างน้อยอันนั้นหมดก่อน แล้วค่อยกิน" เจ้าพลอยก็รอได้ ไม่เป็นไร เดี๋ยวกินกับน้องก่อน แต่..ที่ไหนได้ ก็ไม่ให้เจ๊กินเหมือนเดิม บอกมันเผ็ด เจ๊กินไม่ได้หรอก ต๊ายยยยรสข้าวโพดนะยะ พลอยบอกหวานจะตาย "ป้า หนูจะกินอันนั้น" ฮ่วยยย ไม่เลิกอีก "ไปกินอันเก่าให้หมดก่อนไม่งั้น ป้ายังไม่ให้หรอก กินทีละอันซิ" อ้าว เอาช้างน้อยไปให้เจ้าพลอย แล้ววิ่งไปหาใครไม่รู้ คงจะย่า หรือยาย แล้ว ฟ้องใหญ่เลย โอ้ เด็กสามขวบ ฟ้องว่าป้าไม่ให้ขนม ที่ป้าซื้อเอง ยุบหนอ......... พองหนอ...... ใจเย็นไว้ นี่ถ้าไม่ติดว่าป้าเป็นนางงาม ต้องรักษาภาพพจน์นะ ป้าคงกลายร่างไปแล้วแน่เลย หน็อย...... ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๕o
|
mathisa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
 Link |
||||||||||||
