ชีวิตคนเรา

ไม่เคยรู้เลยว่าจะมีเวลาเหลืออีกสักเท่าไหร่

ถึงอายุจะยังน้อยอยู่

ก็ไม่ได้แปลว่า...เราจะมีเวลาเหลืออีกมาก

เพราะความพลัดพรากที่เรียกว่า ความตาย

ไม่เคยบอกล่วงหน้าว่าจะมาเมื่อไหร่

มันอาจเกิดขึ้นตอนไหนก็ได้

รีบทำแต่สิ่งดี ๆ

ให้กับคนที่เรารัก และรักเรา

โดยเฉพาะ พ่อ และ แม่

เวลาท่านอยู่กับเรา เรามักไม่ดูแลท่านเท่าที่ควร

เราอาจละเลยท่านในบางเวลา

เพราะคิดว่า ท่านอยู่กับเราทุกวัน

พลัดวันประกันพรุ่งที่จะทำความดีให้กับท่าน

แต่วันหนึ่ง หากท่านจากไปแล้ว

เราจะเรียกร้องให้ท่านฟื้นขึ้นมา

เพื่อรับรู้ในสิ่งที่เราอยากทำให้ท่านไม่ได้

แล้วคนที่เสียใจที่สุดก็คือ ตัวเราเอง

ที่กว่าจะรู้ซึ้งถึงความรักที่มีต่อครอบครัวก็เมื่อสายไป

Rest In Pece นะคะ ... ป๋า

(พ่อของแฟน ถึงจะไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ แต่ท่านก็ทำให้รู้ซึ้งถึงคำว่า สายเกินไป)