เดี๋ยวมาเล่าต่อนะนะค่ะ

ทักทายจ้า^^

สรุปว่าไปมาแล้วเหรอ...ก็ผ่านช่วงที่กำหนดมาแล้วนี่นะ...
เท่าๆที่เล่าให้ฟังก็น่าไปเหมือนกันนะ...แต่ว่าคงไม่มีเพื่อนไปด้วยหรอก
ถ้าจะไปคงต้องไปหาเพื่อนเอาข้างหน้ากระมัง...เสียดายนะที่...
ไปกันแค่สองคน...เลยจ่ายค่าเรือเที่ยวเกาะแพงไปหน่อย...
เรื่องที่พักน่ะ...ถือว่าถูกมาก แต่ช่วงนี้ฝนไม่ตกเหรอ...น่าจะมีฝน
ตกทั่วไปน่ะ...อาจจะทำให้ไปเที่ยวไม่สนุก...คลื่นลมแรง...

มีน้องที่รู้จักชวนไปเที่ยวทีลอซูหน้าฝน....เค้าบอกว่าก็สนุกไปอีกแบบ
กำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะไปไหม๊...จริงๆ แค่ได้ออกไปเที่ยวไกลๆ
ก็อยากไปแล้วหล่ะ...แต่ไม่รู้เหมือนกันว่า ใจมันอยากไปกับเค้าไหม๊
เหมือนมันอยากไปแต่ก็กลัวตัวเองไม่สนุกกับคนอื่น เพระาคงไป
หาที่นั่งวาดรูป ถ่ายภาพ และมีความสุขกับตัวเองมากกว่า...

แล้วเดี๋ยวจะมาอ่านข้อมูลอีกเรื่อยๆละกันนะครับ...ขอบคุณที่ตาม
กลับไปชวนมาอ่าน...ตอนแรกคิดว่าจะให้ตามไปเที่ยวด้วยซะอีก...

ไว้ไปเที่ยวด้วยกันทริปหน้าก็ได้นะค่ะคุณgreenvases จริงๆทริปนี้ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่หรอกค่ะ ตอนกลาคืนฝนตกหนักมากเลย ฟ้าร้อง ทะเลสว่างไปทั้งทะเลเลยค่ะ แต่มันก็สวยไปอีกแบบค่ะ

เล่าต่อนะค่ะ หลังจากเดินกลับจาก tanya เราสองคนก็กลับที่พัก และมื้อเย็นก็ออกไปกินข้าวที่ร้านเดิมกัน ตอนเย็นเราสั่งกับข้าวกินอีกสองสามอย่าง ต้มข่าที่ร้านนี้อร่อยมากนะค่ะ อิอิอิ ไม่รู้เราเดินจนเหนื่อยมาก แล้วหิวจนตาลายรึเปล่าเลยอร่อย หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็เดินเล่นที่ชายหาด คนไม่พลุกพล่านเลย มีฝรั่งไม่กี่คน แล้วก็กรุ๊ปของการบินไทยที่มาพักอีกรีสอร์ทที่ใกล้ๆกัน เดินมานั่งที่หน้ารีสอร์ทที่เราพัก น้องสาวเราก็เดินตามจับปูเฉฉวน มาถ่ายรูปเล่น นั่งเล่นชายหาดที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านก็โอเคดีนะ เหมือนนั่งที่ชายหาดส่วนตัวเลย ลมเย็นดี นั่งสักพักชักหนาว นี่ถ้ามีเพื่อนผู้ชายไปสักคนก็น่าจะดีกว่านี้ จาได้ไปนั่งที่บาร์เล็กๆที่มีป้ายชี้ไปประเทศต่างๆเล่นสักหน่อย ตอนแรกก็มีเพื่อนผู้ชายที่สนิทกันว่าจะมาด้วย แต่โทรมายกเลิกตอนเช้าก่อนออกเดินทางจากหาดใหญ่มา แต่ยังไงเราสองคนก็ไม่ท้อ อิอิอิ สองคนก็ไป จริง ๆ ว่าจะไปคราวหน้า แต่สงสารน้องสาวถ้าไปช่วงเปิดเทอม น้องจะไปไม่ได้ เลยตัดสินใจไป (จริงๆสัญญากะน้องไว้ว่าจะพาไปเที่ยวเกาะ แต่ขอช่วยในช่วงที่คนดูแลงานลากลับบ้านให้น้องสาวไปช่วยดูแลงานแทนหน่อย เพราะตามใจเองก็งานยุ่งมานั่งดูแลงานแทนก็ไม่ได้ จึงต้องรักษาสัญญา) หลังจากนั่งสักพัก เราก็เข้าไปที่ห้องพักกัน คืนนี้นอนไม่หลับเลย ทีวีก็ไม่มี แงๆๆ นอนไม่หลับ มาพักคราวหน้าต้องถามแล้วล่ะ ทีวีก็ไม่มี ตามใจไม่ว่า แต่เตียงนอนนี่สิ มันลุ่มๆๆ ดอนๆ ดีที่พักแค่คืนเดียว ตกกลางคืนฝนตกหนัก แล้วก็หลับไป

ตื่นมาตอนเช้า ฟ้าครึ้มเชียว คนที่จะพาไปดำน้ำบอกว่าไปคงไม่สนุกและอันตราย เค้าคืนเงินค่าเรือให้เรา เราเลยเดินทางกลับฝั่ง เฮ้อ อุตส่าห์มาทั้งที อดดำน้ำ แต่ตามใจก็ไม่มีเวลา วันจันทร์มีนัดเรื่องงาน

แวะมาอ่านอีก...อืม...เล่าไปไม่เห็นภาพ น่าจะมีภาพมาแปะ
และก็เล่าไปดูภาพไป จะเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยน่ะ...
ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวทางใต้เท่าไหร่...ไปมาสองสามครั้งก็ไปที่ภูเก็ต
กระบี่และตรังนี่แหละ...เพื่อนชวนไปหลีเป๊ะก็ยังไม่มีโอกาสไปซะที
คนที่อยู่ใกล้ๆทะเลใต้ก็คงไปกันง่ายๆ...อยู่เมืองกรุงถ้าอยากไปทะเล
ก็มักจะไปทะเลตะวันออกมากกว่า...เพราะใกล้กว่า...
อย่าลืม...เอารูปมาแปะหน่อยนะ...อยากเห็น...

แต่ทริปนี้เป็นทริปที่ตามใจจะจำไปตลอดเลย เฮ้อ หลังจากขึ้นฝั่ง ตามใจก็ขับรถกลับภูเก็ตออกจากท่าเรือปากเมง ตอน 9 โมงเช้า ฝนตกตลอดทาง ระหว่างทางก็เกิดอุบัติเหตุรถลื่น ตกถนน ตามใจบังคับรถไม่อยู่ จนทำให้รถพลิก แต่โชคดีที่ตามใจและน้องสาวไม่ได้เป็นอะรัยเลย แต่รถตามใจพังทั้งคัน โชคดีที่แค่รถพัง คนไม่เป็นไรเลย วันที่วุ่นวายโทรศัพท์แบตก็จะหมด โทรหาให้คนที่บ้านมารับ ลุงมาเห็นรถก็ตกใจ แกว่านี่โชคดีมากที่คนไม่เป็นรัยเลย น้องสาวก็ตกใจมาก นึกว่าจะไม่รอดกันซะแล้ว ตอนนี้รถตามใจก็ต้องขายทิ้งไป เพราะมันพังยับทั้งคัน ขายซากได้มาสองแสนห้า เศร้ามากเลย รอรถใหม่อยู่ เดี๋ยวรถมาแล้วค่อยจัดทริปไปเที่ยวใหม่นะ จริงๆตามใจก็ขับรถเที่ยวมาทั่วไทยแล้วนะ เลยคิดว่าทริปนี้แค่ใกล้ๆ ไม่คิดว่าจะเกิดอารัยไม่คาดคิดขึ้น ขับไปเชียงรายที่ว่าโค้งโหดก็ไปมาแล้วไปมาตั้งสองหนแล้ว นี่ล่ะน้าที่เค้าว่าประสบการณ์เรียนรู้ได้ไปจนตาย วันนี้เรารู้สึกโชคดีมากที่รอดมา ให้ได้มีชีวิตเพื่อทำความดีต่อไป ได้รถใหม่แล้วค่อยมาชวนเที่ยวอีกนะ

ขอบคุณ คุณหาแฟนตัวเป็นเกลียว นะค่ะที่แวะมาทักทาย
ขอให้หาเจอคนที่ใช่เร็วๆนะค่ะ

วันหลังจามาเล่าทริปเที่ยวเหนือย้อนหลังนะค่ะ

เมื่อสองปีที่แล้ว...ขับรถจะไปเที่ยวเกาะช้างกับแฟนเก่า
ก็ช่วงนี้แหละ ฝนตกถนนลื่น และก็ขับรถไปชนท้ายกระบะ
และก็ชนเหล็กกั้นข้างทาง...พังรอบคันเหมือนกัน แต่คนไม่เป็นไร
ต้องใช้รถลากลากรถกลับไปซ่อมที่ชลบุรี...
ก็เลยไม่ได้ไปเที่ยวเกาะช้าง...เปลี่ยนไปเกาะเสม็ดแทน...
ก็ได้ประสบการณ์เฉียดตายมาอีกทีเหมือนกัน...
พอคุณตามใจเล่าให้ฟัง...รู้สึกถึงเหตุการณ์นั้นได้เป็นอย่างดีเลย...
อยู่ภูเก็ตแต่ขับรถเที่ยวทั่วไทยได้เนี่ย...เก่งนะเนี่ย...
น่าชื่นชม...แต่ว่าไม่ชอบแบบลุยๆเดินป่าขึ้นเขามั่งเลยเหรอ...

เอ่อคือว่าคือ ที่ตามใจไม่ได้เอารูปมาแปะเพราะว่าไม่รู้จาเอามันมาลงยังงัยเจ้าค่ะ คัยรู้ช่วยสอนที่นะค่ะ ตอนนี้ก็ไปโพสถามที่คุณดอกกรรณิการ์ที่ท่าทางจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้ก็ยังไม่ได้คำตอบเลยค่ะ

งั้นเดี๋ยวไปสอนหลังไมค์ละกันนะ...
คุยกันยาวๆหลายๆคอมเมนท์แล้วรู้สึกแปลกๆ...
เหมือนคุยกันอยู่สองคน...

ก่อนเกิดอุบัตเหตุ ยังมีอารมณ์ถ่ายรูปเล่นระหว่างทางขับรถกลับ

น่าไปเที่ยวเหมือนกันนะ คงมีเกาะที่ยังคงความเป็นธรรมชาติอยู่มาก รอให้เราได้ไปเยี่ยมชม
ค่าที่พักไม่แพง เก็บเอาตังไปจ่ายค่าอาหารดีกว่าเนอะ...สรุปก็เป็นทริปที่ไม่เต็มเหมือนอย่าง
ที่อยาก เพระาฝนฟ้าไม่เป็นใจ ทางขึ้นไปดูพระอาทิตย์ตกก็น่ากลัวเนอะ...ต้นไม้เยอะจัง
แต่ถ้าถามว่าชอบไหม๊ ชอบมากๆแน่ๆ ไปทะเลแต่เจอต้นไม้เยอะๆเนี่ยจะชอบมากๆ...

รูปรถตอนสุดท้ายน่ะ...พังรอบคันจริงๆแฮะ...นี่แสดงว่าคว่ำด้วยรึเปล่า เพราะด้านบนบุบ
ลงมาแบบนั้น...เหมือนหมุนสองตลบยังไงไม่รู้...โครงสร้างนิรภัย ทำลายตัวเองก่อนถึงห้อง
ผู้โดยสาร แบบนี้เคยเจอมาครั้งนึง ขับรถตกไหล่ทาง ขายเศษเหล็กแล้วยังเสียค่าทำขวัญให้
กับคนที่ชนเค้าอีก...

จากรูป...มีกล้องสองตัว คนขับก็ถ่าย คนนั่งก็ถ่าย นี่เพราะถ่ายรูปรึเปล่าเนี่ยถึงเกิดอุบัติเหตุ
คุณเสื้อลายหรือเสื้อดำ...ไม่เห็นจะมีคนอ้วนเลยซักคน...

คนเสื้อรายที่ถ่ายรูปน่ะเพื่อนพี่สาวถ่ายรูปสภาพรถไปให้พี่สาวดู ส่วนคนเสื้อสีดำในรถหน่ะน้องสาวเรา แล้วรู้ได้งัยหว่าว่าเราไม่ได้ตัวอ้วนกลมยังไม่เห็นรูปเราซะหน่อย

ไหนบอกว่าไปกับน้องสาวแค่สองคน...
ก็เลยงงน่ะสิ...มีคนเพิ่มเข้ามา...
เห็นมือของสองคนในรูปไม่เห็นอ้วนกลมซักคน
ก็เลยบอกว่าไม่ได้อ้วนกลมไง...