ความเดิมตอนที่แล้ว

ผลตรวจ หัดรอบที่2 น้องโบนพบเชื้อหัด

ช็อคไปเลยย

จำได้วินาทีนั้นหมอพูดได้หดหู่มากว่า

"ทำใจนะครับ น้องเค้าตัวแค่นี้ แถมตอนนี้มีโรคแทรคซ้อนอีกเกือบ5โรค คงไม่เกินเดือน"

น้ำตาไหลเลย ไม่ได้อยู่กันมาถึงปี

แต่ความรัก ความผูกพันกับเค้ามันยาวนานมากนะ

จำได้เลยว่า ฟังหมอพูดต่อไม่รุเรื่อง ได้แต่มองหน้าเค้าที่อ่อนแรง เพราะถ่ายเปนเลือดเพียวๆ

ลูกแม่

ตอนนั้นถ้อมาก เพราะสภาพเค้า แย่มาก

เดินไปไหนไม่ไหว ตัวก้อผอมแห้ง จำได้เลยว่า เค้าป่วยอยู่กับโรคร้ายอยู่3เดือน

ทุกวัน นุ่มต้องพาทีโบน ไปพ่นยา ช่วยเรื่องปอด

ที่จริงอดคิดไม่ได้ว่า ทีโบนไม่ได้เปนหัดแต่แรกหรอก

แต่ตอนที่พามาโรงพยาบาลนี้ ปอดเค้าม่ายดี เลยมาพ่นยาในตู้

ซึ่งเราก็ไม่รุหรอกว่าน้องหมาก่อนหน้านี้ ป่วยเป็นอะไร

แล้วนับภาษาอารายกับหมาอายุ 3เดือน หนัก0.4-0.5

ภูมิคุ้มกันไม่มี

แล้วอย่างนี้มีหรอจะไม่ติดเชื้อเพิ่ม??!

อ่ะต่อๆๆ

หลังจากไปพ่นยาทุกวันเปนเวลาเดือนครึ่ง หมอก้อลดความถี่ลงเปน วันเว้นวัน

อาการเค้าเหมือนจะดีขึ้น

แต่แล้ว

วันนึง

เค้าเกิอาการกระตุกๆๆๆๆๆๆปามาน30นาที

ตอนนั้นเปนเวลาดึกมากแล้ว

นุ่มอุ้มเค้าไว้กับ อกกอดเค้าไว้ จนเค้าเริ่มนิ่งแล้วหลับ

เช้ามาเค้านอนไม่มีแรงแม้จะไปกินน้ำ

เลยรีบบึ่งไปโรงพยาบาลเดิม

คราวนี้ หมอจับ แอดมิต นอนโรงพยาบาลเลย

โอ้วว ลูกชายช้านน ตัวกระติดริด ต้องเข้าโรงพยาบาล

ตอนเค้าพาขึ้นไป ทีโบนถูกโกนขนขาเพื่อให้น้ำเกลือ

ได้ยินเสียงเค้าโกนขนขาลูก

เหมือนเสียงเหลาดินสอไม้เลยค่ะ

(อย่างที่รุๆ ว่าทีโบน นน. น้อยมาก จึงมีแค่หนังติดกระดูกให้เหลา)

ร้องไห้อีกแล้ว ลูกถูกหิ้วออกมา พร้อมสายน้ำเกลือ แล้วพาไปชั้น2 ห้องพักของหมาๆ

นุ่มตามไปทีหลังเพราะต้องคุยกับหมอเรื่องลายละเอียด

พอคุยจบ เจ้าหน้าที่ก้อชี้ห้องที่ทีโบนอยู่

ห้องแรก โอโหติดแอร์ซะด้วย

ภายในห้องแบ่งเปนล็อคๆๆ เหมือนถ้ำหมีในเขาดิน

แต่ลูกเราใช่หมีหรอ?

ไหนนะลูกเรา

เข้าไปมีหมาตัวโตอยู่2ตัว

ป้ายที่เขียนหน้าถ้ำของมันตัวที่1

คือ

เป็นหัด

ส่วนตัวที่2

คือ

เป็นหัด+พิษสุนัขบ้า

โอ๊ววว

ลูกช้านนนนอยู่ไหนน

มองหาไป มองหามา

มองไปถ้ำแรกติดประตู ซึ่งไม่สังเกตุ จะไม่มองไอถ้ำนี้เลย

มีลูกหมาตัวเล็กๆๆโยงน้ำเกลือ นอนซุกอยู่ในถ้ำ

โอ๊ยยย แม่ม่ายยอมมม

ครายจับหมานอนในถ้ำใหญ่ขนาดนี้ ลูกชั้นตัวเท่ามด ถ้าลืมลูกช้านขึ้นมาจะทำยังไง

เดินออกไปหาเจ้าหน้าที่แล้วขอเปลี่ยนที่อยู่เค้า

เค้าเลยลากกรงชั้นๆเล็กๆๆๆมาก ในลักษณะคอนโดเข้ามา

แล้วจัดการย้ายทีโบนไปไว้บนสุด ตามคำสั่งแม่มัน

ประมานว่าหมอเข้ามาดูต้องเหนลูกชั้นก่อน

ดูหน้าเค้าสิ เศร้าแค่ไหน

(รูปนี้ถ่ายตอนเอาน้ำเกลือออกไปแล้ว)

จำได้เลยว่าที่บ้าน สลับกันมาเยี่ยมเช้าเยน

มาทุกครั้งจะเหนเค้ายืนมองเหม่อ เหมือนคอยเรา

พอเราอุ้มเค้าไปเดินเล่นที่สวนข้างล่าง

เค้าจะนอนซบที่ตักเรา

ทีโบนอยู่โรงพยาบาลประมานอาทิตนึงได้

จำไม่ได้แล้วว่าวันนึงเค้าได้ยาไปมากแค่ไหน

ได้น้ำเกลือไปเท่าไหร่

เพราะไม่อยากจะ

เค้าต้องฉีดยา3เวลา

เวลานึง ก้อมาหลายเข็ม

อาการก้อไม่ดีขึ้น

แต่เห็นเค้าป่วยแบบนี้ ความฉลาดของเค้าก้อไม่ได้หายไป

ที่โรงบาลไม่รุว่า ทีโบนจะไม่ฉี่บนที่นอน

เค้าจะฉี่บนแผ่นฉี่เท่านั้น

จำได้เลยว่า วันหนึ่งไปหาเค้าเหนเค้ายืน แต่คราวนี้ยืนแปลกๆ ยืนแล้วมองซ้ายขวาไปมา

เราก้อถามเจ้าหน้าที่ว่า น้องเปนอาราย

เค้าบอกว่า เปนแบบนี้มาสักพักแล้ว

เราตกใจ โอ๊ยย แน่นอนเลย ลูกช้านปวดฉี่

เลยรีบอุ้มแล้ววางบนแผ่นฉี่

แค่นั่นแหล่ะ ฉี่ออกมาหมดเลย

เฮ้ออ ทนไม่ได้แล้ว สงสารลูกไม่ใช่ความผิดใครหรอก

เพราะไม่มีใครรุนิสัยลูกเราดีไปกว่าตัวเราเอง

วันนั้นเลยบอกหมอว่า

จะพากลับบ้าน

หมอไม่อยากหั้ยกลับ

กลัวจะเปนอารายไป

แต่เราคิดว่า ถ้าเค้าเปนอะไรไป

เค้าก้อคงอยากอยู่กับเรา และตายที่บ้าน มากกว่าสถานที่แปลกหน้าแบบนี้

วันนั้นไปเคลียค่ารักษาพยาบาล

แล้วกลับบ้านพร้อมยา

ตะกร้าใหญ่

กลับมาวันอาทิตแรกๆ

ทีโบนไม่ลุกเลย แต่คอยแหงนหน้ามองคนเดินผ่านไปมา

พออาทิตที่2 เค้าลุกได้แล้ว

แต่ก้อเหมือนจะยืนเอ๋อๆๆงงๆๆ กับสิ่งรอบข้างเค้า

นี้คือหน้าตาเค้าในตอนนั้น ป๋มไม่ได้อาบน้ำเลยนะ

ตอนนั้นหนักแค่0.6เองค่ะ ขนมันหลอกตา

ตอนนั้นเราพยายามทุกอย่างที่จะทำให้เค้าดีขึ้น

อุ้มเค้า กอดเค้า ป้อนข้าวเค้า คุยกับเค้า

และแล้ว

วันนั้นก้อมาถึง

วันที่เรากลับจากเรียน

เราเปิดประตูจะเอารถเก็บ

ภาพที่เห็น

มีลูกหมาตัวเล็กๆ หน้ายับเยิน

มายืนคอยรับเรา

ใช่แล้วค่ะ

ทีโบนเริ่มดีขึ้น และเริ่มเดินเองได้มากขึ้น และเค้าก้อมาคอบรับนุ่มทันทีที่ได้ยินเสียงรถ

ไม่อยากเชื่อ ว่า ลูกหมาตัวเล็กๆๆหนักไม่ถึงโลที่ต้องเจอกับโรคร้ายต่างๆนาๆ

จะอยู่รอด มาจน10เดือนในวันนี้

ไม่น่าเชื่อว่า หมาป่วยวันนั้น จะกลายเปนจิ๊กโก๋ที่คอยหาเรื่องโกลเด้นที่บ้านทุกวัน

ไม่น่าเชื่อว่า หมาป่วยวันนั้น จะวิ่งเร่วปรื๋อ เหมือนกระต่ายป่าอยู่ในสนาม

ไม่น่าเชื่อว่า หมาป่วยวันนั้น จะฉลาดแกมโกง

และไม่น่าเชื่อว่า แม่ของมัน จะรักมันได้มากมายขนาดนี้

บทเรียนที่ได้รับ ทำหั้ยเรารุได้เลยว่า หมา ก้อต้องการกำลังใจจากเรา

เค้าสู้ได้เพราะใจของเค้า

สิ่งตอบแทนจากโรคร้ายต่างๆคือ ทำให้เค้ามีวันนี้ได้

แม้ว่าผลจากโรคไข้หัด จะทำให้ทีโบน ผงกหัวเวลาอยู่นิ่งๆบ้าง

แต่มันก้อถือว่าสุดยอดแล้ว ที่มันไม่ขึ้นสมอง

ค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด เทียบไม่ได้กับค่าตัวเค้าเลย

เวลาคนถามว่าทีโบนซื้อมาเท่าไหร่

เรามักตอบไปว่า ราคาซื้อร้าน2800 แต่ราคาซื้อชีวิตเค้า เกือบ3หมื่น

นี้อาจเป็นผล จากการที่ซื้อหมามาจาก jj หรือเปล่า

หรือเปนเพราะเค้าติดโรคจากโรงพยาบาล

อันนี้ก้ออยากเตือนใจหลายๆคนนะค่ะ

ไม่ว่าจะหมาราคาถูก หรือราคาแพง

มันก็ป่วยได้เหมือนๆกัน

ทีโบน โตขึ้นมาได้ เพราะยา ยา และยา

ชีวิตตั้งแต่เด็กเค้าต้องกินยาตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่บ้านนี้

จนเค้าจะกลัวมากเวลา เห็นเข็มป้อนยา

ปล. มาม้ารักทีโบนที่สุดเลย

Free TextEditor

Create Date : 05 มีนาคม 2552
Last Update : 7 มีนาคม 2552 16:39:52 น.		2 comments
Counter : 185 Pageviews.
Share Tweet