ทำอย่างนี้มันสนุกเรอะ!!!!! ที่จริงเรื่องนี้ลืมไปแล้วนะ ถ้าไม่เพราะตะกี้ มีใครจุดประทัดเสียงดังขึ้นอีก 3 พฤศจิกายน 2549 เมื่อวานกลับจากทำงาน นั่งรถไฟใต้ดินกลับมาที่บางซื่อ แล้วก็ต่อรถเมล์สาย 97 (จะรอสาย65 แต่ไม่มาเสียที ทนเดินหน่อยก็ได้ ) รถก็วิ่งไปเลียบไปตามทางรถไฟ (ที่จะไปสถานีสามเสนต่อ) ได้ที่นั่งข้างหน้าสุด จังหวะทำเหรียญตก เลยก้มลงเก็บ หูก็ได้ยิน เสียงดังปัง!!!!! ไอ้เราก็ หันหลังไปตามเสียง ประทัดจากไหนไม่รู้ ไม่สิ โดนขว้างมาจากข้างทางหน่ะแหละ เห็นมันลอยอยู่กลางอากาศแตกดังปังๆๆๆๆๆ คนอื่นก้มหน้ากันหมด ขวัญหายกันทั้งคันรถ ทุกคนเงียบกันหมดเลย สงสารคนที่อยู่ใกล้ประทัดจัง คงเหวอพิลึก... เราก็บอกกับคนขับ (คนขับเค้าหันหลังไม่ได้ไง) ว่าเห็นว่าเป็นประทัด กระเป๋าก็เข้ามา บอก สงสัย พวกวินมอไซด์ข้างทางแกล้งปาเข้ามาในรถ ..... แล้วไงเนี่ย โมโหก็โมโห จะมีใครไปร้องเรียนฯ บ้างรึเปล่าเนี่ย ชีวิต คนนั่งรถเมล์นี่ มัน เฮ้อ...... จริงๆนะ   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2549     0 comment Last Update : 5 พฤศจิกายน 2549 19:18:15 น.     Counter : 369 Pageviews.   Share Tweet

หมอชิตไกลไหม.... 26 กันยายน 2549 เมื่อคืนวาน มัวแต่ชะล่าใจ นั่งทำงานเพลินไปหน่อย ฝนก็กระหน่ำลงมา มารู้อีกที ก็ต้อง ช่วยกันยกของให้พ้นพื้น กลัวน้ำมันจะซึมเข้ามา (ฮา) ขากลับก็ลุยน้ำท่วมออกมา อยู่กรุงเทพนี่ เจอน้ำท่วมบ่อยกว่าอยู่ต่างจังหวัดเป็นไหนๆ -*- นั่งมอไซด์ฝ่าน้ำท่วมออกมา อีตามอไซด์ก็ช่างชวนคุยชิบเป๋ง ออกไปทางซอย3วิภาวดี เผื่อว่า จะหารถกลับง่ายๆหน่อย โอ้แม่เจ้า รถติดวินาศสันตโรอีก -*- พอลงมอไซด์ มีน้องผู้หญิงเข้ามาถามมอไซด์ จะไปขึ้นรถไฟฟ้า อีตามอไซด์บอก ว่ามาส่งเค้า(หมายถึงเรา) จะกลับบ้านแล้ว (ทำยังกะมาส่งฟรี ชั้นจ่ายให้ตั้ง40 บาท. ) สุดท้ายเห็นน้องเค้าไม่มีรถไป ก็บอกให้อีตามอไซด์ขับไปส่งเหอะ ลัดไปทางวิภาวดีนี่แหละ เพราะทางที่ผ่านมามันท่วม อีตามอไซด์จะรอส่งเราขึ้นรถกลับ(รอทำม๊ายยยยย ชั้นดูแลตัวเองได้)ก่อนจากไป ยังพูดยังกะจะสั่งเสียบอกเป็นห่วง (ดีนะ ไม่บอกว่า รักนะเด็กโง่ซะด้วยเล่า -*- ) แท็กซี่มีก็ไม่รับ สุดท้ายได้รถยูโรกลับเข้าหมอชิตแล้วต่อรถเอา มาแถวแยกประชานุกูลเพราะจอดจักรยานไว้แถวนี้ (สงสารจักรยานชิบเป๋ง เดี๋ยวเจ้จะหาน้ำยาทากันสนิมมาทาให้นะ ฮือๆ) รถก็ติดแบบวินาศสันตะโรดีจริงๆ กว่ามาถึงที่จอดรถจักรยานได้ ไข้จะกินเพราะตากแอร์ในรถ(สั่นงั่กๆ) แล้วบรรยากาศแบบนี้ก็ดันเจอคนแปลกๆอีกจนได้ .... จะเอาจักรยานออกแล้วเชียว เห็นผู้หญิงสองคนเดินถือกระเป๋าเดินทางมา ที่สะดุด เพราะเห็นแต่งตัวเปรี้ยวดี แล้วเจ้าตัวก็เดินเข้ามาถาม พี่...ไปหมอชิตไกลมั๊ย . . . (พอยื่นหน้ามาถามใกล้ๆนี่ เริ่มเห็นว่า เอ่อ....แก่กว่าเราเยอะเลยนิ่ -*-) ไอ้เราก็ว่า ไม่ไกล เนี่ยขึ้นรถเมล์จากตรงนี้ สุดสายก็ถึง พี่ก็เพิ่งนั่งมาจากหมอชิตเหมือนกัน ถ้านั่งแท็กซี่ก็ 60 บาทได้ แต่รถติดอย่างนี้ คงเยอะกว่าหน่อย แต่เอ่อ สองคุณเธอ จะ เดิน ไป หมอ ชิต ...........-*- พอรู้ว่าจะเดินไป ก็บอกว่า ไกลนะโว้ยยยย ไกลมากๆ ขึ้นรถเมล์ไปเหอะ(กลับคำทันที) แถมยังชี้ไปสาย170 บอกเนี่ยๆ สายนั้นก็เข้าหมอชิต รีบไปขึ้นเร็วๆ เดี๋ยวกระเป๋าเค้าช่วยบอกทางลงเอง แต่รู้สึกว่า คำบอกเล่า ของเราจะไม่ได้ผลแฮะ -*- เพราะเห็นเดินไปถามคนอื่นอีก แล้ว ท่าทาง จะไม่ยอมรอรถเมล์ด้วย -*- (กลุ้ม) ถ้าตอนนั้น มันไม่ดึกมาก จะให้ทั้งค่ารถเมล์ ทั้งไปยืนรอส่งแล้วนะเนี่ย อะไรเนี่ย ไม่เจอมุกนี้เสียนาน ยังมีคนเดินไปหมอชิตอีกเหรอเนี่ย คิดแล้วกลุ้มใจ เราว่า เราจนๆ แล้วนะ เจอคู่นี้ มึนส์ ตึบ ขากลับยังปั่นจักรยานฝ่าสายน้ำ(นึกว่า ปั่นอยู่ในคลอง) นึกว่า รถจะล่มซะแล้วตรู กว่าถึงห้องได้ ปาไปเกือบสี่ทุ่มแล้ว หวังว่า สองสาวนั่น คงได้ไปถึงหมอชิตแล้วนะ เป็นห่วงจริงๆนะเนี่ย. . . .   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2549     0 comment Last Update : 4 พฤศจิกายน 2549 20:51:01 น.     Counter : 290 Pageviews.   Share Tweet