สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะชวนเพื่อน ๆ ไปเที่ยวภาคใต้กันค่ะ

(เป็นทริปเที่ยวใต้ครั้งแรกสำหรับตัวเองด้วย)

พอรู้ตัวว่าจะได้ไปภูเก็ตและมีเวลาได้เที่ยว 1 วันครึ่ง

สิ่งแรกที่ทำก็คือ...

เปิดคุณ google หาข้อมูลเกี่ยวกับที่เที่ยวในจังหวัด

รวมถึงหาแผนที่ของจังหวัดภูเก็ตเอาไว้

แต่ปรากฎว่าวันออกเดินทางจริง 

กลับลืมหยิบทุกสิ่งทุกอย่างที่หาไว้ที่บ้าน

(สะเพร่าที่สุด)

การไปครั้งนี้บังเอิญว่าได้ไปและอยู่ฟรีค่ะ 

ขาไปนี่ตีรถตู้ยาวจากกทม.

แวะกิน แวะหลับกันไปตลอดทาง 

พอเช็คอินเข้าที่พักเรียบร้อยตอนเที่ยง ๆ

(แยกกันกับพี่ ๆ ที่ขับรถพามาแล้ว)

ยังเหลือเวลาอีกแค่ครึ่งวัน แต่ไม่มีรถพาเที่ยวก็เริ่มกังวลนิดหน่อย

สุดท้ายปรึกษากับพี่อีกคนว่า...

เราสองจะลองนั่งรถประจำทางเข้าเมืองกันดู

โดยจุดหมายปลายทางคือในเมือง 

แล้วจะไปเดินเล่นกันในย่านเมืองเก่าค่ะ

เราจึงเดินออกไปหารถประจำทางที่หน้าโรงแรม (โบ๊ทลากูนรีสอร์ท)

พอรถประจำทางผ่านมาไม่ว่าสายไหน ก็โบกถามทุกคันเลยค่ะ

“พี่ ๆ คันนี้เข้าเมืองหรือเปล่าคะ”

เก้อไปเพียงสองคันเท่านั้นก็ไปรถเข้าเมืองตามประสงค์แล้วค่ะ

โดยรถประจำทางของที่นี่เป็นรถสองแถวค่ะ 

มีชื่อเรียกน่ารัก ๆ ว่า “โพ้ถ้อง”

มีหลายสาย ถ้าไม่แน่ใจก็ถามก่อนขึ้นได้ค่ะ 

ว่าผ่านที่ที่ต้องการจะไปไหม

(ถามได้ ไม่โดนดุ)

น่าเสียดายที่เราลืมถ่ายรูปรถมาด้วย 

แต่ถ้าใครอยากเห็นก็ลองเสิร์ชหาดูกันได้นะคะ

พอลงในเมืองแล้ว ทีนี้เดินถามกันอย่างเดียวเลยค่ะว่า

“ย่านเมืองเก่า ไปทางไหนคะ”

คนที่นี่ใจดีนะคะ ไม่ว่าจะถามใคร 

ทุกคนดูใจดีบอกทางกันอย่างตั้งอกตั้งใจมาก

อ้อ! ลืมเล่าไปอย่างนึงค่ะ ถ้าใครอยากเดินทางสะดวก

โดยไม่ต้องรอรถประจำทาง

ก็สามารถโบกแท๊กซี่ได้นะคะ 

แต่แท๊กซี่ที่หมายถึงในที่นี้ก็คือรถประจำทางนี่เองค่ะ

(ไม่ใช่แท๊กซี่อย่างในกรุงเทพฯนะ)

ส่วนเรื่องราคาเหมาก็แล้วแต่ตกลงกับเจ้าของรถค่ะ 

ซึ่งบอกได้เลยว่าแพง

ฉันกับพี่ได้มีโอกาสคุยกับพี่แท๊กซี่คันนึง 

ยกตัวอย่างจากในเมืองจะกลับไปที่โรงแรม

พี่เค้าคิดราคาเหมาอยู่ที่ 100 หรือ 150บาท

(ไม่แน่ใจ เพราะตอนแรกราคาสูงแล้วพี่เค้าค่อย ๆ ลดลงให้)

ซึ่งถ้าเทียบกับนั่งรถประจำทาง ก็คนละ 30 บาทค่ะ

ประหยัดลงนิดหน่อย แถมยังได้นั่งรถดูหนุ่ม ๆ สาว ๆ ชาวภูเก็ตอีกด้วย

แต่พอเจ้าของรถเห็นว่าเราไม่สนใจเหมาไป พี่เค้าก็ดีนะคะ

ชวนคุยและแนะนำที่เที่ยวอื่น ๆ อีกหลายที่

เข้าเรื่องต่อดีกว่า พอเดินไปถึงย่านเมืองเก่า

เราจะได้เห็นอาคารบ้านเรือนแบบเก่า ๆ ที่เรียกว่า “ชิโนโปรตุกีส”

ฉันกับพี่ใช้เวลาเกือบครึ่งวันที่เหลือ เดินเล่นถ่ายรูป 

(กลางแดดหลังเที่ยง)กันเพลิน

ขอแนะนำสำหรับคนที่อยากจะมาเดินเล่นที่ย่านเมืองเก่านะคะ

ถ้าเลือกได้ก็มาช่วงแดดเริ่มหมดน่าจะเดินกันได้สบายตัวกว่า

นอกจากไม่ร้อนแล้ว ก็ยังได้เดินชมบรรยากาศเย็น ๆ

และแสงสวย ๆอีกแบบหนึ่งด้วย

ครึ่งวันแรกของฉันในภูเก็ตก็จบลงเพียงแค่นี้ค่ะ

เขียนนอกเรื่องเวิ่นเว้อมาก ฮ่า ๆ

ส่วนรูปเมืองเก่าช่วงแดดแรง 

ก็จะได้สว่าง ๆ และสีสด ๆ อย่างที่เห็นค่ะ