ที่จริง...เมื่อวานอัพไปหน่อยนึงแล้ว
แต่ก็ค้างไว้ กะต่อวันนี้...เพราะเวลาน้อย
แต่ไปๆ มาๆ ดันอัพไม่ขึ้นอีก - -"
ไม่ต่างอะไรกับไม่ได้ทำเลย -*-

เบื่อจริงๆ พลาดขั้นสุดท้ายเนี่ย...
...

แล้วเมื่อวานเขียนไรไป??

เหอๆ

ลืม... - -"

"..."

จากที่เคยเขียนๆ ไปเรื่องของคำถามที่ไม่ควรถาม
เพราะอาจไปกระทบจิตใจ (อันอ่อนไหว - -") ของคนที่ถูกถาม
แม้ว่าคำถามเหล่านั้นจะอบอวลไปด้วยความห่วงใยเท่าไหร่ก็ตาม
เช่น ถามเรื่องเรียน เรียนที่ไหน ยังไง
ถามเรื่องงาน ทำงานที่ไหน เงินเดือนเท่าไหร่
ถามเรื่องแฟน หาได้รึยัง...
ทำไมไม่มีใครเอา? !!! เอ่อ...อันนี้คงไม่ถามกัน
สารพัดคำถามที่อาจจะไปสะกิดแผล...ของคนอื่นได้
ก่อนที่จะออกนอกเรื่องไปไกล

ก็เพราะคำถามบางข้อข้างบนนี้แหละ
ที่ทำให้ชีวิตช่วงนี้เซ็งๆ
ไม่ใช่เรื่องแฟนหรอกนะ อันนั้นชินแล้ว
ก็มันไม่มีนี่หว่า... เลือกมากไปหน่อยหละมั้ง หุหุ

ช่วงนี้เซ็งมากๆ เรื่องงาน หาไม่ได้ซะที
น้อยที่...ที่จะเรียกไปสัมภาษณ์
เราทำอะไรผิดไปวะ?

เคยดูลายมือตัวเอง แล้วรู้สึกว่า ต้องมีช่วงนึงของชีวิตแหละ
ที่เสียเวลาไปกับอะไรบางอย่าง...โดยเปล่าประโยชน์
(ทั้งๆ ที่ดูลายมือก็ไม่ค่อยจะเป็น - -")

ตอนเรียน... ตอนทำงาน...
ช่วงโน้น... ช่วงนั้น... ช่วงนี้...
คิดไปเรื่อยเปื่อยตามประสา

เหมือนว่าเราอัพ skill มาผิดสาย
แล้วดันไปเก็บประสบการณ์สายบู๊
ทั้งๆ ที่อยากได้ int 99 ... มั่วกันมันดี
(get กันมั้ย? เหอๆ)
อยากโน่นอยากนี่ไปเรื่อย... ก็ทำไป... 
ก็ชีวิตมันไม่มีบทสรุปนี่หว่า

ช่วงนี้... ชีวิตว่างจัด
จะเป็นช่วงพักผ่อนที่ดีมาก...
ถ้ามีความมั่นคงรออยู่ ... ถ้ามีงานรออยู่...
คงทำได้เคย พยายาม,อดทนแล้วก็รอ...

ใจจริงแล้ว... พูดได้เลยว่าไม่อยากเป็นลูกน้องใคร
เป็นนายตัวเองดีกว่า
อยากมีอะไรของตัวเอง...อยากทำเมื่อไหร่ก็ทำ...ทำมากได้มาก
คงเหมาะกับคนขี้เกียจแบบเรา (ขี้เกียจเป็นนิสัย บ้าพลังเป็นช่วงๆ)
จะได้หายจากโรคนี้ซะที...รึอย่างน้อย...ก็คงทุเลา

แต่สารพัด project ที่คิดไว้...ก็ล้มไม่เป็นท่า
พังตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มลงมือ
ล่มตั้งแต่ meeting แรก
ปัจจัยต่างๆ ไม่อำนวย -*-
ปัญหาหลักๆ ก็คือไม่มีทุนแหละ
จะว่าไม่มีก็ไม่ใช่สิ หาได้...แต่มันต้องเสี่ยง

ถ้าตัวคนเดียวก็คงไม่เป็นไร นี่แบกความคาดหวังเอาไว้อีก
ไม่มาก... แค่เลี้ยงตัวเองได้ มีงานทำ มีเงินเดือน
ง่า... ไม่อยากเป็นเลย...มนุษย์เงินเดือน
แต่ตอนนี้...หนทางนี่ก็ชัดเจนที่สุด
พื้นคอนกรีตอย่างดี ไฟสว่าง ทางสะดวก แถมมีแผนที่พร้อม
กับอีกทางนึง ... ป่าทั้งนั้น ทั้งมืด ทั้งอันตราย

ถึงมันจะเป็นทางที่เข็มทิศของเราชี้ไป ถึงมันจะเป็นทางที่ตรงที่สุด
แต่ทางนี้เค้ายังไม่มีคนตัดถนนให้นะ
จะลุยจากตรงนี้ไปเลยมั้ย?
ข้างหน้าอาจจะเป็นหน้าผา... เป็นเหว...ที่ไม่มีทางข้ามได้
ต้องย้อนกลับมาที่เดิม... ที่ๆ คนอื่นเค้าไม่อยู่รอเราแล้ว
เพราะต่างคนก็ต้องไปตามทางของตัวเอง

หรือว่าจะไปตามทางสายหลักก่อน
อ้อมไกล แต่ไปได้ไวกว่า
จนเรามีอุปกรณ์เดินป่าครบแล้ว
ค่อยบุกเบิกเส้นทางของเราเอง

วิธีนี้ คงเป็นวิธีที่เราจะต้องทำ... และกำลังพยายามทำอยู่
แต่ไหงทางนี้มีด่านกั้นซะงั้น
ประตูที่เราเลือก อยากจะเข้า ก็ไม่เปิดซะที - -"

ทำให้ช่วงนี้ เบื่อๆ เซ็งๆ เป็นระยะๆ ทุกครั้งที่นึกถึงหรือมีคนถาม
เหมือนเวลาเราพึ่งสังเกตุเห็นรอยเปื้อนบนเสื้อใหม่ตัวโปรด
เหมือนมีคนมาสะกิดแล้วชี้ให้เห็น
ก็พยายามลบ พยายามเอามันออกไปอยู่เนี่ย -*-

จนเมื่อวันเสาร์ก็มีเพื่อนโทรมาถามข่าวคราว
แล้วชวนไปทำ project นึง
รายละเอียดน้อยมาก... แต่ก็ตกปากรับคำไป
ก็ไหนๆ ก็ว่างอยู่แล้ว ทำอะไรให้มันมีประโยชน์บ้างดีกว่า
แต่เห็นแววเลย... ทำงานกับมันนี่เป็นพวกภาคค่ำอีกแน่ๆ
กลับบ้านเอาตอนเช้าช่วงนี้นี่ไม่ค่อยจะดีนะ - -"
ต้องเปลี่ยนเวลาทำงานกันใหม่ จะให้เหมือนตอนเรียนไม่ได้แล้ว

แต่จะว่าไป การทำงานกับเพื่อน
ก็เป็นทั้งอะไรที่อยากทำและไม่อยากทำ
ก็อย่างที่รู้อยู่เรื่องเงิน ไม่เข้าใครออกใคร
นิสัยและสันดอน...ก็รู้ๆ กันอยู่...
ทำงานด้วยกันจะพาญเสียเพื่อนไปเปล่าๆ
แต่นี่มันก็แค่ project เล็กๆ เอาเถอะ ลุยๆ
...

จนเมื่อคืนวันจันทร์ตอน 5 ทุ่ม มันก็โทรมาบอก
พรุ่งนี้มี meeting ตอนสายๆ แถวหัวลำโพง
นัดลูกค้าไว้แล้ว แต่มันดันไม่ว่าง - -" (เริ่มออกอาการเดิม -*-)
เลยต้องไปคุยเอง
โดยที่ให้นัดเจอกับ "เด็ก" คนนึงของมันก่อน

อ่า... ไม่รู้ไอ้พวกนี้เป็นอะไร
ชอบทำธุรกิจกับ แฟนเก่า... กิ๊ก... เด็ก...
จะมีเรื่องอื่นมาทำให้บริษัทพังมั้ยเนี่ย - -"

แต่ก็เพราะสายสัมพันธ์แบบนี้แหละ
ที่ทำให้เรามีโอกาสได้ใกล้เธอ... เพราะใจฉันเอง...
ไม่ใช่ มีโอกาสได้ทำงานนี้ -*-
(ร้องเพลงซะอย่างงั้น -*-)

งานคร่าวๆ ก็คือ ประเมินโครงการ
ประเมิน project นึง ว่า ควรจะทำ/ไม่ทำ,ถ้าทำ...ทำอะไร,กี่ปีคืนทุน
ประหนึ่งเหมือนว่าเราเป็นเจ้าของเอง
ต้องทำเอาไปเสนอลูกค้า,เจ้าของที่ดิน และก็ ธนาคาร - -"

จากงานเล็กๆ ที่คิดไว้... มันจะกลายเป็นงานช้างรึเปล่า?
ยังไงมาตอนนี้ก็ต้องทำแล้ว

คุยกับเพื่อนก็มีแต่คนบอก ทำไม เค้าให้เด็กทำวะ (ดีจัยๆ ยังเด็ก ^^)
จบแค่... ทำได้แล้วเหรอวะ อย่างงี้ก็รวยสิ (สาธุ -/-)
ยากนะลุง (ทำไมเรียกกรูลุง -*-) วุ่นวายรายละเอียดเยอะโคตร

ก็คงใช่... มันคงไม่เหมือนตอนรับงานนอกผ่านมหาลัย
งานไม่ดีเค้าคงไม่รับ...ไม่ให้เงิน
แต่โอกาสลอยมาหาแบบนี้ ยังไงก็ต้องทำ
จะได้เงิน ได้กล่อง... หรืออีกหน่อยจะพูดถึงมันแค่ว่าเป็นการฆ่าเวลา
ยังไงก็ต้องทำ

ถ้า work ก็เปิดเป็นบริษัทที่ปรึกษาได้
ทำงานได้เท่าที่ใจอยากทำ
ได้คิดโน้นคิดนี่ ... ไม่ต้องเสี่ยงอะไร
เบื่อก็พัก ปิดบริษัทไปเที่ยวซะเลย 555

"ตื่นๆๆ มานอนอะไรหน้าคอม ยังไม่มืดเลย"

"ฮ้าว..."

"..."

เริ่มฝันกลางวันอีกแล้วเรา

อย่างน้อย...
ก็เอามาเป็นงานใน port เราได้

อย่างน้อย...
ก็ได้รู้...ได้เรียน...เพิ่ม...จากของจริง

อย่างน้อย...
ก็เป็นเรื่องที่เราสนใจ หาความรู้เพิ่มแล้วได้ตังค์...คุ้มออก

อย่างน้อย...
ก็ได้ฟังแนวคิดจากประสบการณ์ของผู้ใหญ่...ของมืออาชีพ

อย่างน้อย...
อีกหน่อย...ไม่สิเดี๋ยวนี้ การหาเงินทุนก็ต้องทำแบบนี้กันแล้ว

อย่างน้อย...
meeting คราวนี้ก็ได้ กินติ่มซำอร่อยๆ เป็นมื้อกลางวัน
ที่ร้านที่เป็นที่คุยงานกัน และที่มาเป็นชื่อหัวข้อของวันนี้
แต่จะให้ไปอีกก็ไปไม่ถูกหรอก อยู่แถวๆ เยาวราช หละมั้ง - -"
ย่านคนจีนอ่ะ ถนนอะไรซักอย่างแถวๆ นั้น

พูดถึงก็อยากกินอีกซะแล้ว อยากกินๆๆ หิวๆๆ

...

งานนี้เหมือนจะดูดี... แต่ไม่มีความมั่นคงอย่างแรง
ไม่สิ... จะมั่นคงมั้ย? ตอนนี้อยู่ในมือเราแล้ว

รีบทำงานๆ ปั่นๆ  meeting คราวหน้าจะได้มาถึงไวๆ
อยากกินอีก เหอๆ อิ่ม อร่อย แถมฟรี ด้วย
ไม่สิ ของฟรีไม่มีในโลก... รึว่า ที่กินไป คือค่าจ้างเรา - -"

good1uck
6 ก.ค. 2548 เวลา 17:59 น.

Create Date : 24 สิงหาคม 2548
Last Update : 24 สิงหาคม 2548 18:23:35 น.		0 comments
Counter : 259 Pageviews.
Share Tweet