นิทานสั้นๆแปลจากภาษาอังกฤษ หาต้นฉบับไม่เจอแล้ว ถ้าจำไม่ผิดน่าจะอ่านนิตยสารแพรว ไม่ก็แพรวสุดสัปดาห์ หรืออีกทีก็นิตยสาร ดิฉัน

ขอดัดแปลงให้เป็นปัจจุบันแบบไทยๆละกัน จำได้แต่เรื่องราวประมาณนี้

สมัยหนึ่งนานมากละ ตั้งแต่ยังไม่ มือถือและ social media ทั้งหลาย
 

มีเศรษฐีนักค้าของเก่าคนนึง เดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อเยี่ยมเพื่อนเก่า ระหว่างทางได้แวะถามทางกับชาวบ้านที่เป็นชาวนาข้างทาง 

ระหว่างพูดคุยกันเศรษฐีนักค้าของเก่าก็เหลือบมองเห็นตู้ไม้โบราณหลังใหญ่หลังหนึ่ง คิดในใจว่าถ้าเอาไปขายน่าจะได้หลักแสน ว่าแล้วก็ถามซื้อจากชาวนาในราคา 1หมื่น  ชาวนาก็ตกใจทำไมให้ราคาแพงขนาดนี้ ก็เลยถามว่าจะเอาไปทำอะไรเหรอทำไมให้ราคาสูงขนาดนี้  

เศรษฐีนักค้าของเก่าก็คิดว่า ถ้าบอกความจริงไปเดี๋ยวชาวนาจะโก่งราคา จึงตอบไปว่าจะเอาไปทำฟืนนะ เห็นว่าตู้ไม้มันเก่าแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ขากลับจะแวะมาขนไป

เช้าอีกวันเศรษฐีนักค้าของเก่าก็มารับตู้ไม้ตามที่นัดกัน ปรากฏว่าเขาเจอกองไม้อยู่หน้าบ้านชาวนา ชาวนาบอกว่าเห็นว่าจะเอาไปทำฟืนก็เลยช่วยสับเป็นท่อนๆให้ จะได้ขนย้ายง่ายๆ  

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ......(ไปคิดกันเอาเอง)