สถาปัตยกรรมล้านช้างที่หลวงพระบาง
ดูแค่รูปก็ "อิ่ม" แล้วครับ
"แ ม่ ห ญิ ง " เมืองหลวงพระบาง
ส่วนใหญ่เป็นสาว "ลื้อ" ที่ขายของอยู่ที่ถนนคนเดิน***เปิดภาพด้วยเด็ก ๆก่อน ดูให้ครบทุกภาพนะครับ ไฮไลท์อยู่ข้างล่าง ภาพมีเยอะมากแต่ส่วนใหญ่ก็เป็นมุมซ้ำๆ กับเพื่อน ๆที่ไปมาเหมือนกัน (แถมถ่ายออกมาไม่สวยเท่าเขา อิอิ) ก็เลยขอเก็บไว้ก่อน***"สบายดี..." กลางวันไม่ค่อยมีคนเดิน ขอนอนขายก็แล้วกัน*** กระต่าย*** สายเดี่ยว*** มาเป็นคู่*** สองสาวนี้เป็นนักท่องเที่ยวมาจากเวียงจันทร์***คงเหมือนคนกรุงเทพไปเที่ยวเชียงใหม่แหละครับ กลางคืนมั่ง***นั่งเหงาเลย ก็มีร้านที่ขายของเหมือน ๆกันเป็นร้อยๆร้าน เลยนี่ ยากันบูดที่ผมซื้อฝากคนที่บ้าน2,000 บาท ต่อเหลือ 1,000 บาท...(แบบเดียวกันนี้ บางคนต่อได้ 800 )ที่นั่นเขาตั้งราคาเผื่อบอกผ่าน 50% ขึ้นไป*** ภาพที่คนในกรุ๊ปเดียวกันถ่ายมา ผมมาเห็นที่โรงแรมแล้วแทบอยากจะกลับไปอีก
นั่งรถ 10 ชั่วโมงกว่า......อยู่ได้พราะถ่ายรูปไปเรื่อย ๆๆๆๆ
งานนี้กดรัวไม่ยั้งเลยครับ....ทำเหมือนคนเกิดมาไม่เคยถ่ายรูปมาก่อน...ดี ไ ม่ ดี ไ ม่ ส น . . . ก ด ไ ว้ ก่ อ นนั่งอยู่บนรถ มุมไหนสวยก็ยื่นกล้องไปให้คนนั่งมุมนั้นกด...กล้องดิจิม่อนนั้นถ่ายง่ายนิดเดียวดีนะที่ยังเกรงใจคนขับอยู่ ไม่งั้นคงได้ยื่นให้พี่แกกดมั่งแล้ว(-.-!)***มีแต่ป๋าคนนี้แต่ที่แกจ่อตาอยู่ในโลกของแกอยู่คนเดียวทั้งกล้องแบนกล้องกลม ....ได้ถ่ายกันทุกคนถ้วนหน้า(แต่กล้องฟิล์มเก็บไว้ก่อน อิอิ....)จอดรถทุกครั้งต้องได้เอารูปลงโน๊ตบุ๊ค ทุกครั้งระยะทางจากเวียงจันทร์ถึงหลวงพระบาง ต้องได้เอาลงเครื่องถึง 3 ครั้งแ ต่ โ อ้ อ นิ จ จ า เ จ้ า ก ร ร ม . . . .รูปเป็นพัน ๆ...คัดแล้วคัดอีก มีมาให้ดูแค่นี้แหละ***วั ง เ วี ย ง . . . แ ม่ ฮ่ อ ง ส อ น แ ห่ ง ล า ว ผมว่าอีกหน่อยวังเวียงก็แซง"ปาย"...ส่วนจะแซงด้านไหนขอโนคอมเม้นท์จ๊ะ***โดนัทยักษ์..กินได้เป็นปีเลยนะเนี่ย อ่ะ...ถอยให้ดูอีก เขาจะเอาไปเล่นกันข้างในนั่นแหละครับ*** .ไปเที่ยวแบบเยี่ยวรด 3 วัน สองคืน แบบพวกผม คงไม่มีโอกาสแวะหรอกครับ***ฝากไว้ก่อนเถออะวังเวียง"น่องหล่า....เบยลาวแก้วนึง"(สั่งเป็นแก้ว แต่ได้เป็นขวด) หลังจากถามรายละเอียดเส้นทางน้องคนข้างบน(ซึ่งจริงๆรู้อยู่แล้ว อิอิ )ก็ไปต่อ***เจอขบวนรถมาจากเมืองจีน จากวังเวียง ก็เป็นเส้นทางขึ้นเขาตลอด*** เส้นทางอย่างนี้ คายของเก่ากันไปหลายคนเลยหล่ะครับ***แต่ผมกินยาแก้เมารถแก้ว(ขวด)ละ10,000 กีบ กันไว้แล้วก็เลยสบาย เพื่อไม่ให้สาว ๆ เสียเปรียบ จอดพักที่ลำธารข้างทาง.....นายนี่เขาอินธรรมชาติจัด (ที่จริงเมื่อคืนไม่ได้อาบน้ำ)ก็เลยขอลงไปล้างหน้าล้างตาซักหน่อย
วิถีสัญจร.... เวียงจันทร์-วังเวียง-หลวงพระบาง
..ได้มีโอกาสเกาะขอบล้อเขาไปสำรวจเส้นทางไปหลวงพระบางด้วยรถยนต์***ไปถึงหนองคาย ก็ไม่ยุ่งยากอะไร เพราะมีพาสปอต ก็เลยผ่านง่าย(แถมหน้าตา และภาษากลมกลืน ยิ่งง่ายไปใหญ่ )รถคันนี้แหละที่จะพาเราไป ขึ้นรถเลยครับ ขับด้านขวา...ทำเอาสับสนไปตลอดทางเลย*** อาหารเช้ามื้อแรกที่เวียงจันทร์ "เฝอ เนื้อขาลาย"*** ร้านเฝอ มีสายเดี่ยวด้วยแหละ*** ลูกสาวเจ้าของฮ้าน คุณแม่ของน้องหนู....และเป็นเจ้าของรถคันที่ข้างบนด้วย...***เฝออร่อยมาก แต่ถ้าใครไม่ชอบผงชูรส คงกินไม่ได้เลยชามละ 12,000...........กีบจ่ายเงินทีเป็นปึก เฝอ กับ เบยลาว เข้ากั๊น เข้ากัน*** ปิดท้ายเช้านี้ด้วย สี่แยกไฟแดงที่เวียนเทียน....หรือที่คนไทยเรียกเวียงจันทร์***วีโก้วิ่งกันว่อนเมืองเลยครับ ส่วนใหญ่ก็จ่ายเป็นเงินบาทก็คือไฮนิกเก้นกระป๋องละ 30 บาทเบยลาวกระป๋องละ 20 บาท ขวดละ 40 บาท -ไกด์บอกว่าจ่ายเงินกีบจะประหยัดกว่า แต่มีสิทธิ์ควักผิดแบ้งค์ได้ง่าย ๆ-ส่วนจ่ายเงินบาท...จะโดนปัดเศษ...เสียเปรียบนิดหน่อย แต่ควักไม่ผิดใบแน่นอน***ชามนี้คิดเป็นเงินไทยถามคนจ่ายเขาบอกว่าประมาณ 40 กว่าบาท...มีกระปิ วางเคียงอยู่นะนู๋เองแต่สัญญชาติลิงอย่างเรา ไม่ถูกกะกระปิ น่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [