(สุ)นักช่างคิด ฮา ฮา ฮาดเช้ย ไม่ใช่เพราะท่านผู้อ่านไม่อาบน้ำนะคะ แต่เพราะหนูรู้สึกว่าเช้านี้อากาศเย็น ความหนาวเริ่มเข้ามาเยือนแดนสยามเราได้สักพักหนึ่งแล้วก็เว่นว้างหายไป ส่วน กรุงเทพวันนี้ก็อุณหภูมิอยู่ที่ 22 องศา และมากสุดคือ 34 องศาช่วงกลางวันน่ะค่ะ วันนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ไม่มีใครไปต่างจังหวัด และนายหนูก็สบายดีไม่ต้องไปนอนโรงพยาบาล ที่บ้านหนูเลยคึกครื้น วันนี้ตรงกับวันหยุดคือวันพ่อของชาวไทย หนูเห็นคนในบ้านใส่เสื้อสีเหลือง เสื้อยืดบ้าง ผ้าธรรมดาบ้างแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน ทุกคนพากันพูดถึงในหลวงและความดีที่จะทำถวายแด่ท่าน นอกเหนือจากการจุดเทียนในค่ำวันนี้ค่ะ สำหรับพ่อแม่ของหนูเหรอคะ หนูก็คิดถึงพวกเค้าและบรรดาเพื่อนพี่น้องหมาทั้งในและนอกครอบครัวเหมือนกัน นายหนูเขารับหนูมาจากฟาร์มแถวตลาดน้อย ในครอกเดียวกันหนูมีพี่ ๆ อีก 4 ตัว ทุกตัวสวย ๆ และมีลักษณะถูกต้องตามตำราของ beagle ทั้งนั้นเลยค่ะ (ยกเว้นหนูที่มีข้อด้อยอยู่หลายอย่าง เช่นหางหักตรงกลาง และหูยาวรีแทนที่จะกลมมนกว่านี้) แต่นายน้อยก็เลือกหนู พรหมลิขิตเราเกิดมาร่วมกันจริง ๆ หนูถือว่านอกจากนาย ๆ แล้ว มนุษย์ทุกคนในบ้านที่หนูอาศัยอยู่นี้มีบุญคุณกับหนูทั้งนั้นเลยค่ะ ก็เค้าทั้งเอ็นดู เล่นกับหนู ให้อาหาร และให้ความรักแบบจริงใจกับหนู...แม้จะมีบ้างที่หนูถูกดุ หรือถูกตี (แบบเบา ๆ ไม่ระคายผิวหนูหรอกค่ะ) หรือถูกทำโทษงดขนม แต่นั้นเพราะหนูทำไม่ดี เช่นไปกัดต้นไม้ งับรองเท้า...หนูก็ได้ให้สัญญาแบบหมา ๆ นี่แหละค่ะว่าหนูจะไม่น้อยใจ และพยายามทำตัวเป็นเด็กดีให้ทุกคนในบ้านประทับใจ ไปบอกกับคนอื่นได้อย่างภูมิใจว่า “หมาบ้านฉันน่ารัก แสนรู้” เช้าวันนี้ นายน้อยของหนูเขาตื่นสายเล็กน้อย ก็เลยไม่ไปว่ายน้ำเหมือนทุกวัน เขาจะไปช่วงบ่าย ฉลองที่สระว่ายน้ำของสโมสรสร้างเสร็จหมาด ๆ เมื่อวานเย็นเขาออกวิ่งเหยาะ ๆ ในบ้านราวครึ่งชั่วโมง หนูเลยได้สนุกกับกิจกรรมของเขาไปด้วย เพราะเค้าจะเปิดประตูบ้านชั้นใน (บ้านเรามีประตู 2 ชั้นกั้นระหว่างบ้านที่ให้ฝรั่งเช่าและบ้านของนายหนูน่ะค่ะ) หนูได้มีโอกาสไปเป็นนักสำรวจตรวจความผิดปกติของอาณาบริเวณบ้านชั้นนอก ซึ่งนาน ๆ ทีจึงจะได้ไปซะที อย่างแรกก็คือวิ่งจู๊ดมุ่งหน้าไปที่ประตูใหญ่หน้าบ้านเพื่อดูสิ่งแปลกปลอมหรือแมวพเนจรที่อาจพลัดหลงมาช่วงเย็น แต่ปรากฏว่าไม่มีอะไรผิดสังเกตค่ะ หนูเลยเริ่มกระเถิบตัวเองเข้ามาด้านในอีกหน่อย โดยการเข้าไปดมกิ่งไม้ต้นไม้บริเวณรั้วด้านหน้า อะฮ้า...หนูพบอะไรไม่รู้เคลื่อนไหวไปมาในรั้วบ้านเช่า หนูพยายามจะเข้าไป ทั้งมุดทั้งเขย่ารั้วอยู่พักใหญ่ แต่ไม่ได้ผล เลยต้องยอมแพ้ ระหว่างนี้ นายของหนูเขาวิ่งไปได้หลายรอบแล้วค่ะ แต่หนูเห็นเขายังหายใจเป็นปกติ ไม่หอบ เหมือนครั้งแรก ๆ ที่หนูเคยเห็น หนูว่าร่างกายเขาเริ่มแข็งแรงขึ้นกว่าช่วงที่เขาผ่าตัดมาใหม่ ๆ หรือออกจากโรงพยาบาลครั้งล่าสุด...อืมม์ พอหนูเบื่อ ไม่มีอะไรทำ หนูก็วิ่งไล่ตามนายหนูบ้าง นายหนูเขาก็วิ่งของเขาไปไม่ว่าอะไร หนูวิ่งพลางชายตาไปเห็นแกนพลาสติกเปล่าที่พันเทป หนูเลยเอามาแทะเล่น นายหนูก็เอาใจหนูให้แทะเล่นพักหนึ่งก่อนจะอุ้มหนูเข้าบ้าน สำหรับช่วงบ่ายถึงเย็นของทุกวัน หนูก็สนุกตามประสาหมาอายุ 1 ขวบกว่า ๆ หนูชอบที่จะอยู่กับคนมากกว่าอยู่คนเดียว...เอ๊ย...ตัวเดียว เพราะฉะนั้นถ้าคนในบ้านทำอะไร หนูก็จะต้องขอไปมีส่วนร่วมด้วยทุกครั้งไปค่ะ เช่นวันนี้เขาพากันทำความสะอาดหินที่ใช้ตกแต่งสวนกัน หนูก็ช่วยด้วย โดยการวิ่งเล่นให้กำลังใจคนโน้นทีคนนี้ทีค่ะ...ไม่รู้ว่าให้มากไปหรือเปล่าค่ะ จนถูกเขาจับวางบนขอบหน้าต่างที่สูงจากพื้นดินราวเมตรหนึ่งได้ เขารู้ค่ะว่าหนูละไม่กล้ากระโดดลงมา แม้จะซ่าแค่ไหนก็ตาม...กิจกรรมแบบนี้ก็ไม่ได้มีบ่อยหรอกนะคะ คือปีละหนึ่งหน ก่อนทำบุญครบรอบแต่งงานของคุณนายพ่อและคุณนายแม่ช่วงปลายเดือนมกราคมน่ะค่ะ เรียกได้ว่าทำความสะอาดบ้าน ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอกันประจำปี สำหรับหนู ครั้งนี้เป็นครั้งแรกค่ะที่ได้เห็น หนูขอเป็นกำลังใจให้คนในบ้านทุกคนต่อไปนะคะ (หนูใช้กำลังภายในส่งให้ซะเหนื่อยจนผลอยหลับไปเลยหละค่ะ)   Create Date : 05 ธันวาคม 2550     0 comment Last Update : 5 ธันวาคม 2550 19:36:29 น.     Counter : 238 Pageviews.   Share Tweet

นายน้อยสู้ไม่ท้อ มินี่ (ยอดนักสู้) ประชันโฉมกันตรง ๆ แบบนี้ หนูว่าหนูก็ไม่ขี้เหร่เท่าไหร่หรอกนะคะ ถึงแม้หนูจะไม่ได้คะแนนเต็มร้อยจากคณะกรรมการประกวดก็ตาม แต่หนูแข็งแรง เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และไม่อ้วนเหมือนสุนัขทำหมันทั่วไปค่ะ แต่ถ้าให้ดียิ่งขึ้น ท่านผู้อ่านอย่าถามถึงตัวเลขบนตาชั่งนะคะ เพราะหนูหนักราว 8 กิโลครึ่ง เรียกว่าหนูหนักมากขึ้นราว 1.5 กิโลใน 4 เดือนนี้เลย ตอนนี้ทุกคนในบ้านเลยเข้มงวดกับการให้อาหาร ของที่หนูได้ทานเป็นรางวัลจึงมักเป็นผลไม้ เช่นมะละกอ กล้วย ส้ม และแอ๊ปเปิ้ลค่ะ อย่างหลังนี้หนูชอบมาก เพราะพอกัดลงไปแล้วมันกรอบดังกร๊วบ มีน้ำเย็นชื่นใจไหลออกมา พูดแล้วก็น้ำลายไหล ซื๊ด... ตอนนี้ก็สาย ๆ ของวันเสาร์กลางเดือน ผ่านวันเกิดนายของหนูมาได้ 2 วัน หนูจะบอกว่าปีนี้แทนที่จะมีการเลี้ยงฉลอง และหนูได้ส่วนแบ่งของอร่อยด้วย กลับกลายเป็นวันที่แสนเงียบเหงา หนูต้องอยู่กับคนที่บ้านที่หนูไม่ค่อยชอบเล่นด้วยและคุณนายพ่อ (ซึ่งหนูว่าเป็นตำรวจบ้าน) เป็นส่วนใหญ่ หนูไม่ชอบเลยกับสัปดาห์ที่ผ่านมา ความเหงามันเข้าครอบงำจิตใจ ทำให้หนูรู้สึกวังเวง ไม่อยากกระดุกกระดิกหรือเคลื่อนไหวไปมา ไม่อยากแย่งหนวดไม้ม็อบเหมือนก่อน หนูมักนั่งนิ่ง ๆ มองไปข้างหน้า ปล่อยเวลาให้ผ่านไป หนูไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหมาผู้ใหญ่ที่อายุเกิน 1 ขวบอย่างหนูจะคิดเหมือนหนูหรือเปล่า...ที่ว่าหนึ่งสัปดาห์คือช่วงเวลาที่คนในบ้านที่หนูสนิททีสุดในบ้านชื่อ “แย้ม” เขาไปเฝ้านายของหนูที่โรงพยาบาล หนูได้ยินนายของหนูเขาอธิบายให้หนูฟัง (ซึ่งหนูพยายามจะเข้าใจภาษามนุษย์นะคะ เขาจะได้ไม่ต้องเป็น Dr. Dolittle) ว่าลำไส้ของเค้าซึ่งเหลือแต่ลำไส้เล็ก เพราะถูกตัดลำไส้ใหญ่ไปเกือบหมดแล้ว (คุณหมอยังใจดีเหลือไว้อีกประมาณ 3 นิ้วไม้บรรทัด) ทำงานไม่ปกติ คือทำบ้างหยุดบ้าง หรือพูดอีกแบบคืออาการที่ว่ามันทำงานช้ากว่าของคนทั่วไปเพราะเส้นประสาทบริเวณนั้นมันขี้เกียจ หนูจะบอกท่านผู้อ่านว่าหนูสงสารเค้ามาก ๆ หลายครั้งหนูเห็นเขาคลานไปคว้าถุงพลาสติกหรือถังขยะ แล้วพยายามอาเจียนออกมา ทานอะไรก็ไม่ค่อยได้ อิ่มอืดไปหมด บางวันก็ทานได้แต่มื้อเช้าซึ่งเป็นมื้อที่เขาทานได้อร่อยที่สุด ส่วนมื้อกลางวันและเย็นหลายหนก็ต้องงดไป (สรุปคือหนูยังทานได้มากกว่าเลย ขนาดกระเพาะน้อย ๆ ของหนูนะคะ) หนูได้รู้มาว่าหลังจากนายของหนูผ่าตัดลำไส้ใหญ่ทิ้งไป 5 ครั้งตลอด 2 ปีที่ผ่านมา นายของหนูมีอาการดีขึ้น สลับกับแย่บ้างในบางครั้ง ต้องไปนอนเค้งอยู่โรงพยาบาลเป็นระยะ ๆ หรืองดอาหาร ทานยานอนหลับ พักท้องที่บ้าน (พวกนี้หนูรู้ค่ะ เพราะหนูจะไม่มีโอกาสได้เล่นกับนายหนู ถ้าเขาอาการไม่ดี) โดยคุณหมอแนะนำให้นายหนูทานอาหารอ่อนถึงอ่อนมาก เช่น โจ๊กและซุปข้น และที่สำคัญคือทานน้อย ๆ วันละ 2 มื้อเท่านั้น แต่แม้กระนั้นนายของหนูบอกหนูในแง่ดีว่าว่าจะได้ลดน้ำหนักไปในตัว แล้วก็ไม่ต้องไปแย่งคนอื่นทาน...สาธุ หนูเห็นนายหนูเขาไม่ค่อยสบายและทานอาหารได้แต่แบบนี้ หนูรู้สึกภูมิใจกับการที่ได้เกิดมาเป็นสุนัข มีอาหารการกินที่ดี (ถึงแม้จะมีการควบคุมบ้าง) และมีที่ให้พักพิงไม่ต้องเร่ร่อน หนูสัญญาว่าหนูจะไม่ซน ไม่ดื้อ และเป็นเด็กดี ไม่ทำให้คนในบ้านกังวลใจ หนูหวังว่าเรื่องที่หนูนำเสนอนี้เป็นข้อเตือนใจของท่านผู้อ่านทุกท่านในการดำรงชีวิตอย่างระมัดระวัง รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ และมีความสุขแบบพอเพียงในแต่ละวันนะคะ   Create Date : 05 ธันวาคม 2550     1 comment Last Update : 5 ธันวาคม 2550 19:37:45 น.     Counter : 236 Pageviews.   Share Tweet

จะซ่า(และซิ่ง)ทั้งทีต้องมินี่ ซา-หวัด-ดี-ค่า ชาว Pantip ทุกท่าน หนูมือใหม่หัดซิ่งที่นี่ขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะว่าหนูชื่อ Mini (ช่าย ชื่อเหมือนรถราคาแพงระยับยี่ห้อหนึ่งนั่นแหละ) จริง ๆ เจ้าของฟาร์มที่หนูเกิดเขาตั้งชื่อนี้มาแต่แรกแล้วน่ะค่ะเพราะหนูตัวเล็ก เรียกว่าเล็กจนตกสายพันธุ์ไปราว 2-3นิ้วทีเดียว หนูเป็นหมาพันธุ์ Beagle เพศเมีย แฟนพันธุ์แท้ของการ์ตูน Peanuts ที่วาดโดย Charles Schulz คงทายได้เลยว่าหนูเป็นพันธุ์เดียวกับ Snoopy (แต่ต่างกันที่หนูไม่นอนบนหลังคาบ้านสีแดงค่ะ) เช้านี้ก็ปาเข้าไปจะสิบโมงเช้าของวันอังคารแล้ว เจ้านายของหนูเขาคงขะมักเขม้นทำงานอยู่ใกล้สถานีBTSชิดลม ส่วนหนูเหรอ ฝนพรำ ๆ ฟ้าครื้มแถมเมฆทะมึนแบบนี้ หนูคงได้แต่อยู่ในบ้านส่วนตัวของหนู หรือไม่ก็วิ่งเล่นในห้องเก็บสัมภาระ เจ้านายหนูกำชับทุกคนให้คอยดูหนูไม่ให้ออกไปวิ่งตากฝน เพราะกลัวเป็นหวัด และอาจมีของแถมที่มักมากับดินชื้น ๆ เช่น เห็บ หมัด แต่ด้วยความใจดีของคนในบ้าน หนูก็ยังได้ออกมาประกาศศักดาความแม่นยำบ้างเป็นครั้งคราว คือ การเล่นกับคางคกที่อยู่ตามท่อระบายน้ำ หนูชอบใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ เขี่ยให้คางคกกระโดด แล้วก็ตะครุบมันเบา ๆ แล้วก็ปล่อยให้มันกระโดดอีก หนูจะไม่พอใจเลยถ้ามันแกล้งตายหรือหยุดเล่นกับหนู ความสนุกของหนูก็มีอีกแบบหลากหลายรูปแบบ ทั้งผจญภัยในบ้านของเจ้านาย หรือความซนซิ่ง ๆ ที่มนุษย์สองขาไม่ทำ กิจกรรมของหมาอย่างเราเลยเป็นเรื่องน่ารักน่าชังเมาท์กันเมามันในหมู่มนุษย์สองขา แถมคุณนายแม่ยังอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าหมาอายุ 1 ขวบอย่างหนูบางตัวเค้าเลิกกิจกรรมอย่างหนูแล้ว (ง่าย ๆ เลยคือ เพื่อนหมา 2 ตัว พันธุ์ Spitz ของหลานยายน่ะค่ะ) เอาสิ่งที่หนูช๊อบ...ชอบก่อนนะคะ ก็คือการผจญภัยในบ้านของมนุษย์นี่หละค่ะ มันมีกลิ่นอะไรหลายอย่างให้ได้พิสูจน์ ทั้งกลิ่นอาหาร ห้องน้ำ รองเท้า กลิ่นอับชื้นตามริมขอบตู้ หรือกลิ่นที่ระเหยจากพื้นไม้ จมูกหมา Beagle อย่างหนูไม่เสียเหลี่ยมใครอยู่แล้ว พวกเรานักดม บางทีหนูยังอิจฉาเพื่อน ๆ หนูเลยที่ได้รับมอบหมายให้ดมหายาเสพติด อาหาร หรือผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรที่บางประเทศต้องห้ามนำเข้า เช่น ออสเตรเลีย และสหรัฐฯ ถ้าหากท่านผู้อ่านได้เดินทางไปประเทศเหล่านี้ จะสังเกตเห็นที่สนามบินขาเข้าเค้านะคะ จะมี Beagle ประจำการตรวจกระเป๋าสัมภาระผู้โดยสารอยู่... ทีนี้เรามาพูดเรื่องบ้านของหนูต่อกันดีกว่า เจ้าของหนูและคุณนายพ่อคุณนายแม่เขาไม่ให้หนูเข้าไปในบ้านนะคะ หนูจึงได้รับอนุญาตให้วิ่งเล่นข้างนอกและนอนในบ้านส่วนตัวของหนู แต่ไม่รู้เป็นไร เวลาประตูบ้าน (เรียกว่าบ้านคนละกันนะคะ) เปิดทิ้งไว้ หนูก็ชอบแอบเข้าไป สำรวจทุก ๆ ที่และขอคาบอะไรเป็นสมนาคุณติดปากออกมาด้วย เช่น ตุ๊กตาเต่าที่เป็นของประดับในห้องน้ำ หรือรองเท้าแตะผ้าสำหรับใส่ในบ้าน ซึ่งทั้งสองอย่างนี้คุณนายแม่หวงสุดชีวิต ถ้าจะทวงคืนก็ต้องออกแรงกันยกหนึ่งละค่ะ ทั้งวิ่งตามทั้งเอาของมาแลก (เข้าสไตล์เอาเสต็กมาแลกก็ไม่ยอม) ความซน ซิ่ง (แต่น่ารักจนเป็นที่ประทับใจของทุกคนในบ้านและผู้มาเยี่ยมเยือน) คือ ฉายาของหนูนะคะ ทุกคนในบ้านต้องบอกผู้มาเยือนว่าหนูเป็น “จอมงับ-กัดรองเท้า” (อ้อ...แทะกระดูกเทียมด้วย เพราะคืนนึงนี่ หนูแทะได้โดยไม่ต้องหลับ กระดูกใหญ่ ๆ 1 อัน เคยอันตรธานหายไปในท้องหนูเลยค่ะ) ส่วนที่ว่ารองเท้านะคะ มีคำเตือนว่าอย่าได้วางไว้ที่พื้นหรือจอดไว้ในระยะที่หนูกระโดดเอาถึงโดยเด็ดขาด ยิ่งคู่ไหนมาใหม่หรือหนูไม่เคยเห็นละก็ น้ำลายหนูจะสอ ฟันหนูกระทบกันดังฉึกฉักหยั่งกับรถไฟวิ่งเลยค่ะ และรองเท้าคู่นั้นก็จะถูกหนูคาบไปในที่สุด...เจ้าของหนูเค้าเคยบ่นให้หนูฟังว่า จำได้ว่าวันแรก ๆ หนูยังไม่แผลงฤทธิ์มากขนาดนี้ แต่ไปมาไม่รู้ยังไง ชักคุ้นกันมากขึ้น รักกันแน่นแฟ้น หมั่นเขี้ยวไปหมด...ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่านะคะ เพราะความที่หนูชอบกัดโน้นแทะนี้ ฟันหนูเลยคมและขาวสะอาด หินปูนไม่มี คุณหมอที่โรงพยาบาลสัตว์เล็กจุฬาฯ ยังบอกเลยว่าหนูฟันสวย (ภูมิใจมั่ก ๆ) ฮะ ฮ้า พูดไปพูดมาชักเริ่มหิว “กองทัพเดินด้วยท้อง” ใช่ไหมคะ สำนวนของมนุษย์นี่ถูกต้องเลย หนูทานข้าววันละ 2 มื้อ 7 โมงเช้า และ 4 โมงเย็น (ตรงเวลาเป๊ะนะจ๊ะ ไม่งั้นหนูจะเห่าเตือนและเคาะประตูครัว กันลืม) อาหารทุกมื้อมีคนบรรจงทำให้หนูทานโดยเฉพาะ หนูขอบอกว่าอร่อยมาก ๆ เมนูก็คือ ข้าวคลุกกับปลาน้ำจืด (เช่นปลาทับทิม) หรือเนื้อไก่ (ไม่มีหนัง) ปนกับผักต้ม บางครั้งก็มีการผสมไข่ต้มให้หนูด้วย แต่หนูไม่ค่อยชอบไก่และไข่เท่าไร หนูชอบปลามากกว่า กลิ่นมันรัญจวนชวนทานมากกว่า หนูทานจนเกลี้ยงชามทุกวัน แล้วก็มีวิตามินเสริมคุณค่าอีกต่างหาก ส่วนของหวาน หนูไม่ค่อยได้ทานหรอก จะมีก็เป็นขนมปังปอนด์จืดชิ้นเล็ก ๆ คุ้กกี้หรือนมเม็ดสำหรับหมา แล้วก็ผลไม้ต่าง ๆ หนูชอบทุกอย่าง ยกเว้นข้าวโพด มันจืดเกินไปและติดฟันอีกต่างหาก พูดมาหลายเรื่องแล้ว แต่ยังไม่ได้คุยถึงความสามารถเฉพาะตัวของหนูเลย หนูไม่โม้ด้วยว่าหนูก็เก่งไม่แพ้เพื่อนหมาตัวอื่น นั่นแน่ ท่านผู้อ่านอยากรู้ละสิว่าหนูทำอะไรได้ อย่างที่เห็นในรูปตอนต้นนะคะ หนูน่ะนั่งได้ ไหว้ก็ได้ ยืนหรือเดินสองขาก็ได้ (แบบในโฆษณาไง เพียงแต่ยังไม่ได้นานมากเท่านั้น) นอกจากนี้ หนูยังมีความเร็วเป็นเยี่ยม หนูน่ะตีนแมวเลยน๊า (อุ๊บอิ๊บนะคะ ถ้าแมวไม่ไต่ขึ้นกำแพง) หนูชนะแน่นอน (รายการนี้ ถูกใจคุณนายแม่มาก แมวเร่ร่อนน้อยใหญ่แถวบ้านตะเลิดเปิดเปิงไปหมดตั้งแต่หนูมาอยู่) หนูยังทำประโยชน์ให้กับคนในบ้านด้วยการช่วยดึงสายยางรถน้ำต้นไม้ไปมา หนูไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะว่าหนูช่วยหรือทำให้เขางานเยอะขึ้น แต่หนูก็ออกแรงใช้ปากกัดดึงเอา ๆ น่ะค่ะ ตอนนี้หนูก็อายุครบ 1 ขวบแล้ว มีเรื่องที่เจ็บปวดมากที่สุดในชีวิตคือ ไปทำหมันค่ะ หนูยังจำได้เลยว่าวันนั้นคือวันพฤหัสที่ 27 เมษายนที่ผ่านมา หนูเดินทางไปโรงพยาบาลสัตว์เล็กจุฬาฯ คุณหมออธิบายว่าทำหมันแล้วลดโอกาสการเป็นมะเร็งที่มดลูกและบริเวณใกล้เคียงได้ พี่กาแฟ (St. Bernard) และพี่นุ่มนิ่ม (Golden Retriever) ซึ่งเป็นหมาพันธุ์ฝรั่งและเพศเมียทั้งคู่ที่เจ้านายเลี้ยงก่อนหน้าหนูก็เสียชีวิตเพราะสาเหตุนี้ คุณหมอยังบอกว่าช่วงเวลานี้ (ตอนนั้นหนูอายุประมาณ 6 เดือน) หนูทำหมันได้และจะเจ็บน้อยด้วย เพราะอายุยังน้อย ยิ่งอายุมากก็จะเจ็บมาก หนูว่าก็คงเหมือนคน แบบว่าคนแก่หนังเหนียว การฟื้นตัวมันก็ช้ากว่าเด็กน่ะค่ะ คุณหมอได้ให้หนูทานยานอนหลับ แป๊บเดียวหนูก็หลับ แล้วเขาก็เอาตัวหนูไป ใช้เวลาผ่าตัดประมาณครึ่งชั่วโมง แล้วคนที่บ้านหนูก็พาหนูกลับบ้าน หลังจากนั้นไม่นาน หนูก็ฟื้น ค่อยลุกเดินกระย่องกระแย่ง ทานน้ำและคุกกี้หมาไปครึ่งอัน พอตอนเย็น หนูดีใจที่เห็นเจ้านายหนูกลับถึงบ้านและมาทักทาย หนูค่อย ๆ ลุกขึ้นมา แล้วมานั่งริมประตูบ้าน บังเอิญเจ้าของหนูอุ้มหนูผิดที่ หนูเจ็บแผลจนตัวงอ คนที่บ้านต้องมาสาธิตให้ดู หนูได้เดินออกมานอกบ้าน มาชมสนามหญ้า หนูยืนนิ่งอยู่พักหนึ่ง หนูจำไม่ได้ว่าหนูคิดอะไรหรือเจ็บแผล สักพักเริ่มตาปรือ คนที่บ้านเลยได้อุ้มหนูเข้าบ้านไปนอนแอ้งแม้ง ต่อมาหนูก็ได้ไปทำแผล ก็ไม่เจ็บมากเหมือนตอนวันผ่าตัดแล้ว แผลค่อย ๆ ดีขึ้น และหนูก็กลับมาซ่าและซิ่งได้เหมือนเดิม เรื่องราวของหนู “มินี่ยอดนักสู้” ยังมีให้ติดตามต่อไปที่นี่นะคะ   Create Date : 05 ธันวาคม 2550     1 comment Last Update : 5 ธันวาคม 2550 19:37:25 น.     Counter : 202 Pageviews.   Share Tweet